กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 773
“อาหน่วนล่ะ？”
เยี่ยจิ่งหานคว้าผู้อาวุโสสูงสุด เขาโกรธจนหน้าเขียว
ผู้อาวุโสสูงสุดอ้าปากค้างและกล่าวว่า “ในหุบเขาเจวี๋ยเฟิง ผู้อาวุโสคนหนึ่งของเผ่าเพลิงฟ้าได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับเจ็ด หลังจากที่เขาออกจากการบำเพ็ญเพียร เผ่าเพลิงฟ้าก็ถูกเผ่าหยกทำลายจนสิ้นซากแล้ว เขาโกรธมากจนแทบอยากจะฆ่าล้างเผ่าหยก อาหน่วน… อาหน่วนยังสู้อยู่กับเขา”
เยี่ยจิ่งหาน ผู้อาวุโสหกและคนอื่น ๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
นางยังไม่ได้เริ่มสังเวยชีวิต และหมายความว่านางยังมีชีวิตอยู่
ไม่นานพวกเขาก็เป็นกังวลขึ้นอีกครั้ง ผู้ที่มีวรยุทธระดับสี่กับผู้ที่มีวรยุทธระดับเจ็ด นี่ไม่ใช่ว่าไข่ปะทะกับหินหรอกหรือ？
เยี่ยจิ่งหานและคนอื่น ๆ รีบไปที่หุบเขาเจวี๋ยเฟิง
จอมมารตกตะลึงและกล่าวว่า “ยอดฝีมือระดับเจ็ดไม่ใช่คนของเผ่าหยกหรือ？เช่นนั้นพี่หญิงก็กำลังตกอยู่ในอันตราย เฮ้ เยี่ยจิ่งหาน ท่านรอข้าด้วย ข้าไม่รู้ทางไปหุบเขาเจวี๋ยเฟิง”
ผู้อาวุโสสูงสุดพยายามที่จะลุกขึ้น และต้องการไปที่หุบเขาเจวี๋ยเฟิง แต่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
โชคดีที่ผู้อาวุโสรองเข้ามาช่วยพยุงไว้ได้ทัน
“เร็วเข้า พาข้าไปที่หุบเขาเจวี๋ยเฟิง”
“ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านบาดเจ็บสาหัส ให้ข้ารักษาอาการบาดเจ็บให้ท่านก่อนเถิด”
“เจ้าจะรู้อะไร เผ่าหยกต้องคำสาปโลหิตและทุกข์ทรมานมานานหลายปี กลไกของค่ายกลในเผ่าจากรุ่นสู่รุ่น ไม่ได้มีอานุภาพมากเหมือนในตอนนั้นแล้ว รับมือกับยอดฝีมือระดับหกยังพอเป็นไปได้ แต่ไม่สามารถรับมือกับยอดฝีมือระดับเจ็ดได้อย่างแน่นอน”
“หากข้าเดาไม่ผิด อาหน่วนน่าจะทำลายผนึกได้แล้ว และจะสังหารผู้แข็งแกร่งระดับเจ็ดของเผ่าเพลิงฟ้า”
“อะไรนะ ทำลายผนึก？เช่นนั้นคำสาปโลหิตของหัวหน้าเผ่าจะทำอย่างไร？”
จะทำอย่างไรได้อีก？
นางต้องการจะสังเวยชีวิต นางไม่ได้สนใจว่าจะทำลายผนึกหรือไม่？
ด้วยเหตุนี้เขาจึงเป็นกังวลมากยิ่งขึ้น
หุบเขาเจวี๋ยเฟิง เดิมทีที่นี่มีกลไกมากมาย และมีค่ายกลอยู่ทุกหนทุกแห่ง แต่ในตอนนี้นอกจากซากค่อยกลแล้ว ก็มีเพียงหลุมลึกขนาดใหญ่และรอยฝ่ามือ
ต้นชิวเฟิงในหุบเขาเจวี๋ยเฟิงถูกถอนรากถอนโคนและล้มลงกับพื้น อีกทั้งต้นชิวเฟิงหลายต้นยังถูกเผาทิ้ง จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังคงส่งเสียงดังลั่น
ไม่รู้ว่าสีหน้าที่ดูดีใจของจอมมารจางหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เขามองดูรอยฝ่ามือและลดเสียงลง
“ฝ่ามืออันทรงพลังที่ทิ้งหลุมลึกเหล่านี้ไว้ อย่างน้อยก็ต้องมีวรยุทธระดับเจ็ด อีกทั้ง… นี่เป็นการต่อสู้ระหว่างสองผู้แข็งแกร่งระดับเจ็ด พวกเจ้าดูสิ นี่คือสองฝ่ามือที่แตกต่างกัน เผ่าหยกก็มียอดฝีมือระดับเจ็ดเช่นกัน？”
สีหน้าของผู้อาวุโสหกดูน่าเกลียด
“เผ่าหยกผ่านความยากลำบากมามากมาย มียอดฝีมือระดับเจ็ดที่ไหนกัน หลายร้อยปีที่ผ่านมา มีเพียง…”
ฉ่า…
ก่อนที่คำพูดจะจบลง ทุกคนก็นึกถึงคนคนหนึ่ง กู้ชูหน่วน
เยี่ยจิ่งหานตะโกนโดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ “กู้ชูหน่วน เจ้าอยู่ที่ไหน เจ้าออกมาเดี๋ยวนี้ กู้ชูหน่วน… ”
“พี่หญิง ข้านำดอกพุดซ้อนภูเขามาสู่ขอท่านแล้ว ท่านจะเป็นอะไรไปไม่ได้นะ”
กำลังภายในของพวกเขาลึกล้ำ จึงเสียงดัง และเกือบทั้งเผ่าหยกก็ได้ยินเสียงสะท้อนของพวกเขา
“จะตะโกนอะไรข้ายังไม่ตาย”
เสียงที่ไพเราะและค่อย ๆ ดังขึ้น ผู้คนต่างสั่นสะท้าน
เป็นเสียงของกู้ชูหน่วน
ผู้ทุกคนพากันหันกลับไปมอง แต่เห็นหญิงชุดแดงออกมาจากป่าชิวเฟิง
หญิงชุดแดงมีใบหน้าที่งามล่มเมือง ผมสีดำของนางสลวย และงดงามอย่างที่เปรียบไม่ได้ สายลมพัดผ่าน ชุดของนางพลิ้วไหว ประกอบกับใบชิวเฟิงที่ขับให้เด่นขึ้น ช่างงดงามยิ่งนัก
นางยังคงเป็นเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ใช่
เพราะนางดูผ่านโลกมาอย่างโชกโชน และท่าทางดูหลุดพ้นจากการเปลี่ยนแปลงทางโลก
เอวบางร่างน้อยเบา ราวกับเทพเซียนที่กำลังจะเหินขึ้นสู่สวรรค์
ไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงสึกว่ากู้ชูหน่วนที่อยู่ตรงหน้าไม่เหมือนเมื่อก่อนมากนัก
พวกเขาไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายบนร่างของนาง แต่รู้สึกถึงความลึกลับของนาง
สิ่งที่ทำให้พวกเขาต้องตกตะลึง คือนางถือศีรษะมนุษย์ที่เปื้อนเลือดไว้ในมือ
ศีรษะมนุษย์ตาถลึงราวกับว่าเขาไม่เต็มใจที่จะตาย และดูเหมือนจะหวาดกลัวอย่างสุดขีด
เลือดที่หยดลงมาบนพื้น มีพลังวิญญาณแพร่กระจายออกมาอย่างต่อเนื่อง
บรรดาผู้ที่ฝึกยุทธ์ต่างก็รู้ว่ามีเพียงผู้ที่มีวรยุทธระดับเจ็ดขึ้นไปเท่านั้นที่จะมีพลังวิญญาณเช่นนี้หลังจากที่ตายไปแล้ว
ระดับเจ็ด……
ในมือของนางคือผู้แข็งแกร่งระดับเจ็ด？
แล้วพละกำลังของนางล่ะ？
นางทำลายผนึกได้แล้วงั้นหรือ？
“อาหน่วน……”
ในสายตาของเยี่ยจิ่งหานมีเพียงกู้ชูหน่วนเท่านั้น และเมื่อเห็นกู้ชูหน่วน เขาก็รีบโผเข้าไปหานาง และแทบอยากจะกอดนางไว้แน่นในอ้อมแขนของเขา
จอมมารเร็วกว่าหนึ่งห้าว ทำให้เยี่ยจิ่งหานต้องหยุดชะงัก “พี่หญิงเป็นของข้า ท่านรับปากกับข้าว่าขอเพียงข้าดอกพุดซ้อนให้เต็มภูเขา นางจะแต่งงานกับข้า เยี่ยจิ่งหาน หากรู้แล้วก็ควรจะถอยออกไป อย่าพยายามมาบีบบังคับว่าที่ภรรยาของข้า”
“นางเป็นภรรยาของข้า และเป็นที่รู้โดยทั่วกัน อีกทั้งข้ายังแต่งนางเป็นภรรยาแล้ว” เยี่ยจิ่งหานกล่าว
ในใต้หล้านี้มีใครไม่รู้บ้างว่ากู้ชูหน่วนเป็นภรรยาเอกของเขา แล้วซือม่อเฟยจะมาหาเรื่องอะไรที่นี่？
“นางถูกบังคับให้แต่งงาน พี่หญิงไม่ได้รับปากว่าจะแต่งงานกับท่าน ถือว่าไม่นับ”
“หลีกไป”
“ท่านต่างหากที่ควรหลีกไป”
“ตูม ๆ ๆ ……”
สองคนคุยกันไม่เกินครึ่งประโยค แล้วพวกเขาก็ต่อสู้กันเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว
กู้ชูหน่วนเหลือบมองเยี่ยจิ่งหานและจอมมาร วรยุทธของพวกเขาสูสีกัน และค่ายจูเชวี่ยได้รับการคลี่คลายแล้ว
ศีรษะมนุษย์ที่อยู่ในมือของนางกลายเป็นความว่างเปล่าในทันที พลังวิญญาณแพร่กระจายไปทั่วทุกมุมของหุบเขาเจวี๋ยเฟิง และพลังวิญญาณก็กลายเป็นปุ๋ยของต้นชิวเฟิง
พลังวิญญาณของคนผู้นั้นล่องลอยไปยังผู้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ผู้บาดเจ็บสาหัสเหล่านั้นดูดกลืนพลังวิญญาณ และร่างกายของพวกเขาฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
“อาหน่วน เจ้า……เจ้าทำลายผนึกได้แล้วหรือ？” ผู้อาวุโสหกกล่าวอย่างกังวล
กู้ชูหน่วนพยักหน้าเล็กน้อย เป็นการยอมรับ
นางประสานฝ่ามือ และไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ต้นไม้ใบหญ้าที่ตายแล้วของเผ่าหยกฟื้นคืนชีวิตอีกครั้ง และไอสังหารก็ทำให้ผู้คนตกตะลึง
แม้แต่ซากปรักหักพังที่หลงเหลือหลังจากต่อสู้ก็ฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว
นี่……
นี่มันพลังบ้าอะไรกัน
ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยจ้องมอง
พวกเขารู้ว่าวรยุทธระดับเจ็ดนั้นทรงพลังมาก
แต่พวกเขาไม่คิดเลยว่าวรยุทธระดับเจ็ดจะสามารถเปลี่ยนให้ทุกอย่างกลับคืนมาได้ แม้กระทั่งการพลิกฟ้าก็สามารถทำได้
พวกเขามักจะคิดว่านายท่านของตัวเองเก่งกาจมาก
แต่ในตอนนี้เมื่อเทียบกับพระชายาแล้ว แตกต่างกันเพียงเล็กน้อย
มิน่าล่ะผู้คนในใต้หล้าถึงอยากจะบรรลุวรยุทธระดับเจ็ด
“อาหน่วน……”
ผู้อาวุโสรองพยุงผู้อาวุโสสูงสุดเดินโซเซมา
สีหน้าของผู้อาวุโสสูงสุดดูไม่ค่อยดีนัก
ผู้อาวุโสรองตื่นตระหนกมากจนหัวใจแทบจะกระโดดออกมา
“หัวหน้าเผ่า……หัวหน้าเผ่า……วรยุทธของท่านกลับมาแล้ว？เช่นนั้นความทรงจำของท่านก็กลับมาแล้วเช่นกันใช่หรือไม่”
“ท่านผู้อาวุโสทั้งหลายของเผ่าหยก ฟังคำสั่งของข้า เฝ้าห้องหลอมยาไว้ หากไม่มีคำสั่งของข้า ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าออกได้ตามต้องการ รวมถึงผู้อาวุโสสูงสุดด้วย”
“ขอรับ ๆ ๆ ……” ผู้อาวุโสรองพยักหน้าอย่างจริงจังขึ้นมาก่อน
ผู้อาวุโสหกกล่าวอย่างเป็นกังวล “อาหน่วน หรือว่าเจ้ายังคิดที่จะสังเวยชีวิตอยู่อีก？ไม่ต้องล้างคำสาปโลหิตแล้ว พวกเราไม่ต้องการจะล้างคำสาปโลหิตแล้ว”
“ผู้อาวุโสหกฝ่าฝืนคำสั่ง ถูกปลดออกจากตำแหน่งผู้อาวุโส และนำตัวไปคุมขัง”
เมื่อผู้คนในเผ่าหยกได้ยินว่ากู้ชูหน่วนทำลายผนึกได้แล้ว พวกเขาต่างก็ตื่นเต้น
และเมื่อได้ยินคำพูดของนาง ผู้คนก็จับตัวผู้อาวุโสหกไว้
ผู้อาวุโสหกรีบกล่าวว่า “ปล่อย ปล่อยข้า พวกเจ้ามาจับตัวข้าไว้ทำไม พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าหัวหน้าเผ่าต้องการจะทำอะไร นางต้องการสังเวยชีวิตเพื่อล้างคำสาปโลหิต และต้องกรีดเลือดออกมาจากตัวเองเพื่อเป็นการสังเวย คนที่พวกเจ้าควรห้ามคือนางต่างหาก”
“เหลวไหล เอาตัวไป”
“เยี่ยจิ่งหาน……เยี่ยจิ่งหาน……พวกท่านได้บ้านเมืองคืนไปแล้ว รีบกลับไป……”