ตอนที่ 1615 กลับสู่พันธมิตรดาบ
ตอนหลินฮวงออกวังจอมเทพ โลกภายนอกก็ผ่านไปแค่เดือนเดียว
ดาบ 1 ผู้เฝ้าประตูพลันลุกขึ้นและรีบมาหาเขา
หลินฮวงพยักหน้าให้เขาเล็กน้อย จากนั้นก็เดินลงบันได เขาเหยียดแขนไปทางรูปั้นทองบริสุทธิ์ทั้งสองฝั่งของบันได
อีกาทองคําสามขาทั้งสองพลันลุกโหมด้วยไฟสีทองบริสุทธิ์
ไฟหลอมละลายโลหะบนผิวมัน พวกมันเปลี่ยนเป็นนกไฟยักษ์สองตัวที่กระพือปีกและบินขึ้นอากาศ
อีกาทองคําสามขาทั้งสองนี้คือมรดกโบราณ พวกมันเทียบได้กับเทพสูงสุด นอกจากนี้ พวกมันยังมีพลังของเทพสวรรค์ขั้นสูงสุด
ถ้าพวกมันผนึกกําลังกัน ความสามารถพวกมันอาจเทียบได้กับดาบหนึ่ง!
ตอนดาบหนึ่งเห็น เขาก็ตระหนักทันทีว่าอํานาจของหลินฮวงเพิ่มอีกแล้ว
“ข้าได้หลอมเขตแดนจอมเทพเข้ากับเขตแดนเทพของข้าแล้ว อํานาจของข้าที่มีต่อพวกเจ้าได้ปลดผนึกหมดแล้ว” หลินฮวงมองดาบหนึ่ง” จากนี้ไป ดาบหนึ่งถึงสิบจะไม่ต้องเฝ้าวังจอมเทพอีก ข้าจะพาพวกเจ้าทั้งหมดกลับไปมหาพิภพ”
“ท่านจอมดาบ” ดาบหนึ่งพลันประสานมือด้วยความเคารพและพูดกับดาบสองถึงสิบผ่านคลื่น เสียง
สิบองครักษ์ของจอมเทพต่างมารวมกันหน้าวัง
“พวกเจ้าทั้งหมดจะต้องออกแดนจอมเทพไปกับข้าวันนี้ เมื่อไปถึงมหาพิภพ พวกเจ้าสามารถคุยเรื่องงานกับดาบ 12ได้”
พอหลินฮวงพูดจบ เขาก็พูดกับดาบ1″เรียกดาบ11กับอู่ห่าวมานี่”
ดาบ1พยักหน้าและติดต่อดาบ11ทันที
ไม่นานนัก ดาบ11ผมแดงก็พาหนุ่มหล่อมาที่วัง
“ท่านจอมดาบ!”
“อาจารย์!”
ทั้งสองทักทายหลินฮวงทันทีที่เห็นเขา
หลินฮวงมองดาบ 11 จากนั้นก็หัน
และสํารวจเขาหัวจรดเท้า
อู่ห่าวคือศิษย์ที่เขารับในแดนจอมเทพ ในความเป็นจริง เขาสงสัยมาตลอดว่าเด็กคนนี้อาจเป็นการกลับชาติมาเกิดของจอมเทพ
มันผ่านมาครึ่งปีแล้วตั้งแต่พวกเขาพบกันครั้งสุดท้าย อู่ห่าวสูงขึ้นแล้ว เกือบถึง1.7เมตร ผิวของเขาถือว่าเนียนกว่าตอนแรกที่พบกัน
หลินฮวงยังจําตอนแรกที่เขาพบอู่ห่าวได้ เขาคิดว่าเด็กหนุ่มดูเหมือนสิ่งมีชีวิตตัวน้อยขี้กลัวแต่พอมองเขาตอนนี้ อู่ห่าวกลับเหมือนนายน้อยผู้สง่างาม เขาไม่ดูเขินอายอีก เขากลับดูมีความเป็นผู้อาวุโสขึ้นด้วย
สิ่งเดียวที่เขาไม่เปลี่ยนคือดวงตาสีดํา พวกมันมักสุกสกาว ทอประกายด้วยภูมิปัญญา
“ไม่เลวเจ้าถือว่าโตขึ้นและพลังก็สูงขึ้น” หลินฮวงสามารถบอกได้จากสา ยตาว่าพลังปัจจุบันของอู่ห่าวคือเทพเสมือนขั้นเก้าเขาห่างจากการเป็นเทพแท้จริงแค่ครึ่งก้าวเท่า
สิ่งน่าแปลกใจและทําให้เขายินดีสุดคือความเข้าใจของอู่ห่าวที่มีต่อเต๋ดาบนั้นได้ไปถึงระดับของแก่นแท้เตดาบแล้ว ไม่ใช่แค่นั้น เขาได้กระโดดจากระดับยุทธ์แท้และเลื่อนเป็นระดับสองแล้ว
เขาสงสัยมาตลอดว่าเขาจะเป็นการกลับชาติมาเกิดของจอมเทพ ตอนนี้ พอเห็นความคืบหน้าของเขา เขาก็ยิ่งมั่นใจ
“ตอนนี้เจ้าสามารถเข้าร่วมการต่อสู้จริงได้แล้ว” หลินฮวงลูบหัวอู่ห่าว
“อาจารย์ เรากําลังจะไปไหนกันครับ?” อู่ห่าวถามด้วยความอยากรู้
“เรากําลังจะออกแดนจอมเทพกันวันนี้เพื่อไปมหาพิภพ” หลินฮวงไม่วางแผนทิ้งเขาไว้ในนี้
ดวงตาของอู่ห่าวสว่างวาบ โดยธรรมชาติ เขาได้ยินเกี่ยวกับมหาพิภพจาก ดาบ11และคนอื่นและตระหนักว่ามันคือโลกที่ใหญ่กว่าแดนจอมเทพหลายเท่า
คนหนุ่มมีความปรารถนาที่จะสํารวจจักรวาลกว้างใหญ่ตามธรรมชาติ
“จากนี้ไป ดาบ1-ดาบ10จะเป็นอาจารย์ของเจ้า เหมือนดาบ11 ถ้าข้าไป เจ้าสามารถถามพวกเขาได้ถ้าเจ้ามีคําถามอะไร” หลินฮวงมองดาบ1และคนอื่น
แม้ดาบ1-10จะไม่มีความคิดว่าอู่ห่าวเป็นใคร พวกเขาก็รู้สึกเป็นมิตรกับเขา
ยิ่งไปกว่านั้น เขาคือศิษย์ของจอมดาบ โดยทั่วไป พวกเขาไม่กล้าเมินเขา
ดาบ11ไม่คัดค้านกับการจัดการของหลินฮวง เด็กหนุ่มใช้ทรัพยากรส่วนตัวของเขา ไปจนหมดแล้วนอกจากนี้ของที่เขาใช้ในการสอนอู่ห่าวนั้นได้รับมาจากหลินฮวง เขาแค่สั่งสอนเด็กหนุ่มในนามของหลินฮวงดาบ11รู้ดีว่าด้วยระดับของเขา เขาจะสอนอู่ห่าวได้แค่สักพัก
แม้เขาจะรู้สึกลังเลอยู่บ้างเขาก็รู้ว่าจะต้องปล่อยเด็กหนุ่มไปพอเขาโตขึ้น
อู่ห่าวดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่าดาบ11รู้สึกแย่หน่อย เขาจึงปลอบผ่านคลื่นเสียง”ลุง11 ท่านจะเป็นอาจารย์ของข้าเสมอนั่นจะไม่มีวันเปลี่ยน
ตอนนี้ ดวงตาของดาบ11กลายเป็นเปียกชื้น
โดยธรรมชาติ ทุกคนสามารถได้ยินคลื่นเสียงของอู่ห่าว
เหนือสิ่งอื่นใด เขาเป็นแค่เทพเสมือน ขณะที่ทุกคนล้วนเป็นเทพสวรรค์ขั้นสูงสุด
ไม่มีใครพูดอะไร พวกเขารู้สึกว่าเด็กคนนี้น่ารักมาก ดาบ1กับคนอื่นจึงยิ่งชอบเขา
“เอาล่ะ ถ้ามีอะไรที่เจ้าไม่ได้นําติดตัวมาด้วย ข้าจะให้เวลาเจ้าห้านาที เราจะเจอกันที่ นี่”ดาบ1กับคนอื่นไม่ขยับหลังหลินฮวงพูดจบ
ดาบ11เป็นคนเดียวที่หายไป
ในขณะเดียวกัน อู่ห่าวขยับเข้าไปใกล้หลินฮวงและถาม” อาจารย์ เราจะกลับมาที่นี่อีกไหม?”
“พวกเจ้าสามารถกลับมาได้ทุกเมื่อ” หลินฮวงพยักหน้า
อู่ห่าวพยักหน้าหลังได้ยิน เขาหายตัวไปในชั่วพริบตาเพื่อเก็บข้าวของ
ไม่นาน ดาบ11ก็กลับมา
สักพัก อู่ห่าวก็กลับมาเช่นกัน
หลินฮวงไม่ถามว่าทั้งสองคนไปเอาอะไรมาบ้าง เขากวักมือและกระตุ้นประตูมิติทันที
ด้วยดาบ1เป็นคนนํา พวกเขาเดินเข้าไป
อึดใจต่อมา คนนับสิบก็ปรากฏในเขตดาวนักล่าปีศาจโดยตรง
พอสัมผัสได้ถึงประชากรแสนหนาแน่นของดาวฟิสเตอร์ ดาบ1กับคนอื่นก็ตกตะลึง
นอกจากดาบ11 มันผ่านมาหลายพันปีแล้วตั้งแต่สิบผู้พิทักษ์ของจอมดาบที่ไม่ได้ออกมาสู่โลกภายนอก
แม้กระทั่งดาบ11ก็ยังหวั่นไหว แม้เขาจะได้ออกมาบ้างแล้ว แต่เขาก็อยู่ในแดนจอมเทพมาหลายแสนปี
อู่ห่าวเป็นคนเดียวที่ดูตื่นเต้น
นับตั้งแต่เขาเริ่มบ่มเพาะกับดาบ11 เขาก็อยู่แต่บนภูเขาอีกาทองคําตลอดทั้งปี เขาไม่ เคยกลับไปบ้านเลยหลังจากนั้น
ดาวฟิสเตอร์ที่เขาเห็นตรงหน้ามีชีวิตชีวาและคึกคักกว่าดาวดาบสวรรค์ที่เขาเคยอาศัย ประชากรยังอยู่ในระดับที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง
ยิ่งไปกว่านั้น แม้ดาวฟิสเตอร์จะไม่ถือว่ารุ่งเรืองนักในโลกมนุษย์ มันก็ยนังมีอาคารสูงกระจุกตัวอยู่ทั่ว
อาคารที่สูงสุดบนดาวดาบสวรรค์จะถือว่าธรรมดาหากวางไว้ที่นี่
อู่ห่าวไม่ใช่คนเดียวที่ไม่เคยเห็นสถานที่แบบนี้ แม้กระทั่งเหล่าผู้พิทักษ์ของจอมดาบก็ด้วย
“อาคารเหล่านี้สูงมาก พวกมันเป็นที่พักสําหรับยอดฝีมือหรือ?” ดาบ8ที่ไว้ผมหาง ม้าสองข้างอดถามไม่ได้
หลินฮวงเหลือบมองเด็กสาว ตลอดทั้งปี นอกจากความสามารถของนางที่ฟื้นคืนสู่จุดสูงสุดหน้าตาของนางกลับไม่เปลื่น นางสูงเท่ากับอู่ห่าวเมื่อปีก่อน แต่ตอนนี้อู่ห่าวสูงขึ้นแล้ว
“ไม่ พวกมันเป็นแค่อาคารที่อยู่อาศัยทั่วไป” หลินฮวงอธิบาย
“ข้าจะให้ดาบ12พาเจ้าไปเดินเที่ยวเพื่อทําความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมใหม่นี้
ขณะที่หลินฮวงพูด เขาก็นําทั้งหมดเข้าอาณาเขตของพันธมิตรดาบ