เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 416
บางคนบีบเท้า

บางคนนวด

……

หลันจื่อหลับตาทั้งสองข้างด้วยใบหน้าแสดงที่ถึงความเพลิดเพลิน

ตอนนี้เธอเป็นถึงคุณหนูใหญ่ตระกูลหลันผู้สูงศักดิ์

ทั้งตงไห่เรียกได้ว่าเป็นการดำรงอยู่ของการเรียกลมเรียกฝน

ใครกล้าขัดใจเธอ?

ก็ต้องตายแบบไร้ที่ฝังร่าง!

ในขณะที่หลันจื่อกำลังพึงพอใจอยู่นั้น

ร่างของเย่เมิ่งเหยียนก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเธอทันที

ในชั่วขณะหนึ่ง

สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นมา

ช่างน่าเสียดาย แม้ว่าเธอจะเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลหลัน

แต่ว่าสำหรับเย่เมิ่งเหยียน ต่อหน้าคุณหนูใหญ่ตระกูลเย่คนนี้ เธอยังคงเป็นแค่ลูกเป็ดขี้เหร่ตัวหนึ่ง!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ บนใบหน้าของหลันจื่อก็ปรากฏสีหน้าขุ่นเคืองขึ้นมาเล็กน้อย

เธอสาบานในใจ

สักวันนึง ตัวเธอจะก้าวข้ามเย่เมิ่งเหยียน

ให้เย่เมิ่งเหยียนคุกเข่าต่อหน้าเธอเหมือนกับหมาปั๊ก!

ขณะนั้นโจวห้าวที่อยู่ข้าง ๆ ก็สูบซิการ์ราคาแพงที่นำเข้าจากอเมริกาจนควันลอยฟุ้ง

ตอนนี้ตระกูลโจวเองก็สุดยอดเช่นกัน

มีความสัมพันธ์ของตระกูลหลัน

ตระกูลโจวเองก็กลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของตงไห่

เป็นรองแค่ตระกูลหลันเท่านั้น

ส่วนตระกูลเย่——

จริง ๆ แล้ว คือ อยู่เหนือกว่าตระกูลอันดับหนึ่ง

ตระกูลที่อยู่บนยอดของตงไห่!

ไม่มีใครเทียบได้!

โจวห้าวมองหลันจื่อที่อยู่ข้าง ๆ ยิ้มและพูดเอาใจ: “ที่รัก ล่าสุด ธุรกิจของพวกเราไปได้ดีมาก ๆ ประมาณอย่างระมัดระวัง รายรับของเดือนนี้อาจจะเกินหนึ่งร้อยล้านเลย!”

แต่ก่อน ตระกูลโจวแข็งแกร่งกว่าตระกูลหลัน

ดังนั้นโจวห้าวจึงมักจะทำตัวเหนือกว่าตอนเผชิญหน้ากับหลันจื่อ

แต่ตอนนี้——

ตระกูลโจวต้องพึ่งพาตระกูลหลัน

โจวห้าวเมื่อยู่ต่อหน้าหลันจื่อจึงไม่กล้าทำตัวกร่างเหมือนเมื่อก่อน

ในทางตรงกันข้าม เขาต้องระมัดระวังแทน

กลัวว่าหากไม่ระวังจะทำให้หลันจื่อไม่พอใจ!

หลันจื่อหันหน้ามองโจวห้าวอย่างไม่แยแสพลางพูด: “แค่หนึ่งร้อยล้านก็เพอที่จะทำให้คุณมีความสุขขนาดนี้แล้ว? ดูเหมือนว่าคุณนี่มันไร้ค่าจริง ๆ !”

สำหรับโจวห้าว

หลันจื่อไม่เห็นเขาในสายตาตั้งแต่แรกแล้ว

เพียงแค่เธอยินยอม

ไม่รู้ว่าจะมีผู้ชายสักกี่คนที่จะยอมศิโรราบอยู่ใต้ชายกระโปรงของเธอ

“ใช่ ใช่ ใช่!”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลันจื่อ

โจวห้าวไม่กล้าโต้เถียงเลยแม้แต่น้อยด้วยใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มประจบ

“อย่างไรก็ตาม ล่าสุดมีบางคนไม่ยอมจ่ายหนี้ส่งผลให้มีหนี้ค้างชําระเป็นจำนวนมาก!”

ใบหน้าของโจวห้าวเปลี่ยนสีพลางพูดอย่างไม่พอใจนิดหน่อย

สิ่งที่เรียกว่าธุรกิจของตระกูลหลัน

แน่นอนว่าไม่ใช่ธุรกิจทางการอะไร

การปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยสูง เปิดบ่อน เก็บค่าคุ้มครอง……

สรุป คือ อะไรที่ทำเงินได้ก็ทำอันนั้น

“ฮึ!”

หลันจื่อหัวเราะเสียงเย็นและพูดด้วยใบหน้าโหดเหี้ยม: “ถ้าไม่คืนเงินก็โทรหาฉันจนกว่าพวกมันคืนเงิน! กล้าที่จะติดเงินตระกูลหลันของฉัน ช่างกล้ามาก!”

“นอกจากนี้ คุณแจ้งหลันฮ๋าวด้วยว่าอย่าสุภาพกับพวกชนชั้นต่ำพวกนั้น มีตระกูลหลันของฉันสนับสนุนเขาอยู่ ในตงไห่ไม่มีใครกล้าหือด้วยหรอก!”

การปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยสูง คือ ธุรกิจหนึ่งที่สำคัญของธุรกิจตระกูลหลัน

หนึ่งหมื่นเป็นหนึ่งแสน!

หนึ่งแสนเป็นหนึ่งล้าน!

นี่มันเร็วกว่าการปล้นเสียอีก!

พึ่งพาเงินกู้ดอกเบี้ยสูง

ภายในช่วงเวลาสั้น ๆ ตระกูลหลันทำกำไรก็ได้มากกว่าหนึ่งพันล้าน!

เค้กชิ้นใหญ่ขนาดนี้

หลันจื่อไม่มีทางให้มีข้อผิดพลาดอะไรอย่างแน่นอน!

ได้ยินดังนั้น

ในใจโจวห้าวก็ไม่เห็นด้วยนิดหน่อย

ในตงไห่ไม่มีใครกล้าหือกับตระกูลหลันจริง ๆ งั้นหรือ?

เมื่อคิดถึงตรงนี้

ภายในใจของโจวห้าวก็ปรากฏภาพของหยางเฟิงอย่างอธิบายไม่ได้

ทันใดนั้น ร่างกายของโจวห้าวก็สั่นระริก

ภายในใจของเขากลัวขึ้นมาอยู่ลึก ๆ

ถ้าหากถามว่าในตงไห่ ตระกูลหลันยังมีศัตรูคนไหนที่น่ากลัวอยู่อีก

นั่นคงเป็น หยางเฟิง ศัตรูตัวฉกาจของตระกูลหลัน!

ชายผู้มีอำนาจจนทำให้ผู้คนหวาดกลัว

พูดง่าย ๆ คือ ฝันร้ายของทุกคน

ดังนั้น

ไม่ว่า โจวห้าว หรือ หลันจื่อ ล้วนหลีกเลี่ยงการพูดชื่อ หยางเฟิง!

เพราะทุกครั้งที่พูดถึงชื่อนี้

มักจะทำให้ความทรงจำที่เลวร้ายของพวกเขาปรากฏขึ้นมาเสมอ!