บัญชามังกรเดือด บทที่ 570 เจ็ดเมืองทางใต้
สวีฝู
จอมเวทคนนั้นที่ออกทะเลเพื่อหายาอายุวัฒนะให้กับจักรพรรดิจิ๋นซีฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ แต่ไม่เคยกลับมา ?
นี่มันไร้สาระเกินไป !
ฉินเทียนเต็มใจที่จะเชื่อว่า ชายชรากำลังหลอกเขา เพราะก่อนหน้านี้เขาถามหลายครั้ง ชายชราไม่ได้พูดอะไร เมื่อตามถาม เขาก็บอกไม่รู้เหมือนกัน
ครั้งนั้น เป็นชายชราที่ดื่มมากเกินไป ฉินเทียนใช้โอกาสนี้เพื่อกำหนดคำพูดของเขา
หลังจากนั้นฉินเทียนขอหลักฐานอีกครั้ง แต่ชายชรายืนกรานปฏิเสธ อีกทั้งยังเล่นโกงกับตัวเอง
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ฉินเทียนก็ตระหนักได้ว่า ตัวเองค่อนข้างคิดถึงชายชราบ้างแล้ว
ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง ถ้ามีเวลา ควรจะกลับไปหาเขาไหม ?
ในเวลานี้ เสียงฝีเท้าด้านนอกประตู ขัดจังหวะความคิดของเขา
เขาสามารถฟังรู้ได้ว่า นั่นคือเถียหนิงซวง น่าจะมาเชิญตัวเองไปร่วมงานเลี้ยงฉลอง
แต่หลังจากที่เธอเดินมาถึงที่ประตูแล้ว เป็นเวลานนาก็ไม่เคาะประตู ดูเหมือนกำลังลังเล กลัวรบกวนตัวเอง
ฉินเทียนถอนหายใจ ขจัดความคิดที่คลุมเครือเหล่านั้น ยืนขึ้นและเดินไปที่ประตู
เมื่อเปิดประตู เถียหนิงซวงแต่งตัวออกใหม่แล้ว และกำลังยกมือขึ้นเพื่อเคาะประตู
เมื่อเห็นฉินเทียน ดวงตาของเธอก็เป็นประกาย
“พี่เทียน พี่เป็นยังไงบ้าง ? ”
“พวกเขาบอกว่า ได้เวลาไปงานเลี้ยงฉลองแล้ว ทุกคนมาถึงแล้ว ”
“แต่ว่า ถ้าหากคุณรู้สึกไม่สบาย พวกเราก็ไม่ต้องไปแล้ว ”
ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า “ฉันสบายดีแล้ว ”
“คุณบอกทุกคน ว่ารอสักครู่ ฉันจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ”
วิ่งไปมาทำงานหนักทั้งวัน แม้ว่าตอนนี้เขาจะได้พลังวิญญาณกลับคืนมาแล้ว แต่เขาก็ไม่สามารถสวมเสื้อผ้าของเขาได้จริง ๆ
“ตกลง ฉันจะรอคุณ” เถียหนิงซวงยิ้มอย่างอ่อนหวาน
ฉินเทียนใช้เวลามากกว่าสิบนาทีในการอาบน้ำเย็น จนเขารู้สึกสดชื่น
สวมชุดเสื้อคลุมจีนสีดำที่เหมาะสม เมื่อเขาออกมาจากห้องนอน เถียหนิงซวง ซึ่งกำลังนั่งกินแอปเปิลอยู่ในห้องนั่งเล่นก็สติหลุดไปเลย
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ? ” ฉินเทียนยังคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เมื่อสติของเถียหนิงซวงกลับมา เธอหน้าแดงพูดว่า “ไม่มีปัญหาอะไร”
“ผู้นำของเราหล่อจริง ๆ”
“พี่เทียน รีบไปกันเถอะ ! ”
……
จวี้อี้ถัง !
จวี้อี้ถังคนปัจจุบันนี่สิ ถึงจะคู่ควรกับชื่อ จวี้อี้ถัง ในความหมายที่แท้จริง !
นักธุรกิจและคนใหญ่คนโตของเจ็ดเมืองทางใต้รวมตัวกัน
โต๊ะพร้อมแล้ว อาหารก็พร้อมหมดแล้ว
เติมไวน์ให้เต็ม
แต่ทุกคนไม่ขยับตะเกียบเลย พวกเขาไม่มีความปรารถนาที่จะกินหรือดื่ม
ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่นั่ง พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ด้านข้าง และสายตามองออกไปข้างนอกอย่างโหยหา
ที่นั่งหลักตรงกลางโต๊ะยังว่างอยู่ และเจ้าของตัวจริง ก็ยังมาไม่ถึง
เมื่อฉินเทียนนำองค์กรคำสาปสวรรค์และเถียหลินเฟิงและเหล่าเจ้านายจากหลงเจียงปรากฏตัว ภายในห้องโถงก็เดือดขึ้นมา
“ยินดีต้อนรับผู้นำใหญ่ ! ”
“ผู้นำฉินหล่อมากเลย ! ”
“ผู้นำฉินเชิญนั่งครับ ! ”
ฟังเสียงภูเขาและคลื่นสึนามิ มองหน้าเขาอย่างกระตือรือร้น และทันใดนั้นฉินเทียนก็เคลื่อนไหว
เขาถูกปฎิเสธจากครอบครัวตั้งแต่ยังเด็ก และสิ่งที่เขาปราถนามากที่สุดก็คือความอบอุ่นจากญาติพี่น้องของเขา
ความอบอุ่นเช่นนี้ ก่อนหน้านี้เขาสัมผัสได้จากเถ้าแก่ใหญ่ และสัมผัสได้จากเหล่าพี่น้องในวิหาร
ต่อมา ในที่สุดก็รู้สึกถึงมันจากซูซูและหยางยู่หลัน
และในตอนนี้ เขาได้รู้สึกอีกครั้ง จากเหล่าสหายเหล่านี้
มันเป็นสิ่งล้ำค่าจริง ๆ
สิ่งนี้ทำให้เขาเชื่อมั่นอีกครั้งว่าการเลือกของตัวเองนั้นไม่ผิด
ผู้นำคนนี้ ไม่ได้ไร้ประโยชน์
“ทุกคนไม่ต้องเกรงใจ รีบนั่งเถอะ！”
“ฉันมาช้าไปหน่อย ให้ทุกคนรอนานเลย ! ”
ล้อมรอบด้วย ลิเว่ยจง ,เจี่ยงเส้า, เฉินเถิง และคนอื่น ๆ ฉินเทียนมายังเก้าแโต๊ะตรงกลาง และนั่งลงตรงที่นั่งหลัก
โต๊ะนี้เต็มไปด้วยผู้รับผิดชอบเจ็ดเจ็ดเมืองทางใต้
ด้านซ้ายของฉินเทียนคืออานกั๋ว และด้านขวาของเขาคือหลินหลง
ข้าง ๆ อานกั๋ว คือจี้ซิง แม้ว่าเขาอายุยังน้อย แต่ ณ ที่ตรงนี้ เขาก็เป็นตัวแทนของตระกูลจี้ มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะนั่งที่นี่
ถัดจากหลินหลง คือจ้าวเทียนเผิง
ทุกคนมองไปที่ฉินเทียน ด้วยสายตาที่กระตือรือร้น
อานกั๋วยิ้มและพูดว่า : “ผู้นำใหญ่ วันนี้เป็นวันสำคัญ มันเป็นช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์สำหรับเจ็ดเมืองทางใต้
“คุณพูดอะไรหน่อยเถอะ”
กลุ่มคนโห่ร้อง “เชิญผู้นำใหญ่พูดอะไรหน่อย”
ฉินเทียนไม่ปฏิเสธ พูดตามตรง ในสถานการณ์นี้ เขาเองยังกระวนกระวายใจอยู่บ้าง
เขายืนขึ้นและพูดด้วยเสียงอันดังก้องว่า “ทุกคน ขอบคุณสำหรับความห่วงใย และเลือกฉันเป็นผู้นำ ”
“ฉันไม่คิดว่ามันจำเป็นต้องสาบานหรืออะไร ตรงนี้ ฉันอยากบอกทุกคนว่า ในอนาคตไม่ว่าใครจะเข้ามาทำธุรกิจในเขตของเรา ก็จะต้องปฏิบัติตามกฎของเรา ”
“ใครไม่ปฎิบัติตามกฎ ก็ให้เขาไสหัวไป！”
“เจ็ดเมืองทางใต้ ไม่เอาใจ ! ”
“ตกลง ! ”
“ใครที่ไม่ปฏิบัติตามกฎ ก็ปล่อยให้พวกมันไสหัวไป ! ”
“เหมือนเกาะตงไห่แบบนั้น! ”ผู้คนโห่ร้อง
จริง ๆ แล้ว มันน่าตื่นเต้นมาก ผู้คนในเจ็ดเมืองทางใต้ ก็มีวันที่หยิ่งยโสแบบนี้ด้วย！
น่าตื่นเต้นจริง ๆ ผู้คนในเจ็ดจังหวัดภาคใต้ก็มีวันที่หยิ่งยโสเช่นกัน !
ฉินเทียนพูดต่อว่า “สำหรับคนของเราที่เดินทางไปทำธุรกิจต่างเมือง ทุกคน ด้วยความเคารพ เราก็ต้องปฏิบัติตามกฎของคนอื่น ”
“อย่างแรกเลยเราไม่สร้างปัญหา จากนั้น เราก็จะไม่กลัวปัญหา ”
“ฉันฉินเทียนขอยืนยันกับทุกคน ไม่ว่าคนของเราจะอยู่ที่ไหน หากพวกเขาถูกปฎิบัติอย่างไม่ยุติธรรมหรือถูกรังแก ”
“เช่นนั้นก็จงได้โปรดวางใจฉัน ฉันจะเรียกร้องความยุติธรรมให้ทุกคนอย่างแน่นอน ! ”
ประโยคท้ายสองสามประโยคนี้ ฉินเทียนพูดอย่างจริงจัง โดยไม่รู้ตัว จนมีเจตนาฆ่าออกมาเล็กน้อย
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ บรรยากาศในงานก็เปลี่ยนจากความกระตือรือร้นเป็นความเงียบ
ความเงียบไม่ใช่ความเศร้า
และมันค่อนข้างซาบซึ้ง
เพราะเจ็ดเมืองทางใต้อยู่ในภาวะแตกแยกมานาน เวลาออกไปทำธุรกิจ มักจะถูกคนอื่นรังแกนับครั้งไม่ถ้วน
เพราะไม่มีใครคอยช่วยเหลือ เมื่อถูกรังแก พวกเขาจึงทำได้เพียงกัดฟันกลืนลงท้อง
ความขมขื่นในนั้น มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่รู้
นั่นมันก็ราวกับเด็กที่ไม่มีแม่
ตอนนี้ ในที่สุดพวกเขาก็รู้สึกถึงอ้อมกอดและอ้อมแขนของพ่อแม่ !
ในที่สุดพวกเขาก็มีคนคอยสนับสนุนแล้ว
และคนนี้ ยังแข็งแกร่งมากขนาดนั้น
หลังจากฆ่าลิเหลียงแล้ว โหวเย๋ก็พา เกาะตงไห่ หนีไปด้วยความลำบากใจ
ผู้นำที่แข็งแกร่งและเป็นธรรมแบบนี้ พวกเขาจะไม่ถูกกระตุ้นได้ยังไงกันล่ะ ?
หลายคนตาแดง และบางคนถึงกับเช็ดน้ำตาอย่างเงียบ ๆ
“ไม่พูดแล้ว ! ”
“ตอนนี้ฉันนะนำ เคารพผู้นำใหญ่！”
“จากนี้ไปพวกเราในเจ็ดเมืองทางใต้จะเคารพผู้นำใหญ่ ใครกล้าคิดไม่ดี ฉันเจี่ยงเส้าจะเป็นคนแรกที่ไม่ปล่อยเขาไป ! ”
เจี่ยงเส้าหยิบแก้วไวน์และยืนขึ้นอย่างตื่นเต้น และด้วยสถานะของเขา เขากลับพูดคำสถบออกมา
“แสดงความเคารพต่อผู้นำ ! ”
“ดื่ม ! ”
“คืนนี้ไม่เมาไม่กลับ ! ”
“ใครกล้าคิดดไม่ดีกับผู้นำใหญ่ พวกเขาเจอจุดจบที่ไม่ดีแน่ ! ”
……
……
บรรยากาศ ลุกเป็นไฟเรียบร้อยแล้ว !
ณ ตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม
ไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจที่สง่างามหรือนักบู๊ที่โหดเหี้ยมอันตรายมาก
ในขณะนี้ อุปสรรคทั้งหมดระหว่างกันถูกขจัดออกไปอย่างน่าอัศจรรย์
สายสัมพันธ์เชื่อมโยงพวกเขาไว้ด้วยกัน
ทุกคนกลายเป็นเป็นหนึ่งเดียวกัน
และกลายเป็นสหายพี่น้องที่แท้จริง
ชื่อของสายสัมพันธ์นั้น เรียกว่า เจ็ดเมืองทางใต้
และฉินเทียน ก็เป็นอัญมณีที่แพรวพราวที่สุดในสายสัมพันธ์นี้อย่างไม่ต้องสงสัย