ตอนที่ 362 เหตุผลที่ให้เธอจากไป
หลับตาลงด้วยความอ่อนล้าเล็กน้อย เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งดวงตาของฉู่อีอีก็มีประกายบ้าคลั่ง จะต้องเป็นฉู่เจียเสวียนชั่วนั่นแน่ๆ!
หรือว่าเผยหนานเจวี่ยจะชอบเธอเข้าแล้วจริงๆ เขายังไม่ลืมฉู่เจียเสวียนอยู่ตลอดเวลางั้นเหรอ
นึกถึงท่าทางที่เจอฉู่เจียเสวียนวันนี้ในออฟฟิศ ฉู่อีอีก็โกรธสุดขีด หรือว่าหลังจากที่เธอไม่อยู่แล้ว ฉู่เจียเสวียนก็ยั่วเขา?
เพียงครู่เดียวสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นมาทันที ไม่ได้ เธอจะต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ไม่เช่นนั้นหากเธอปรากฏตัวต่อหน้าเผยหนานเจวี๋ยบ่อยๆ แบบนี้ ช้าเร็วเข้าสักวัน เผยหนานเจวี๋ยจะถูกเธอแย่งไปแน่นอน
ยิ่งตกดึก ในใจของฉู่อีอีก็ตัดสินใจแน่วแน่ แล้วหันหลังขึ้นชั้นบนไปนอน
เช้าตรู่วันต่อมา ฉู่เจียเสวียนเพิ่งจะออกจากบ้านก็ได้รับสายของฉู่อีอี
“ฮัลโหล?”
“มีเวลาไหม? พวกเราคุยกัน?” เสียงที่อ่อนโยนของฉู่อีอีลอยเข้าหูของฉู่เจียเสวียน
“ฉู่อีอี? มีอะไรคุยในโทรศัพท์ไม่ได้เหรอ”
“เก้าโมง เจอกันที่ร้านกาแฟอวิ๋นซั่ง” พูดจบ ฉู่อีอีก็วางหูทันที ไม่ให้โอกาสฉู่เจียเสวียนได้ปฏิเสธ
มุมปากยกยิ้ม ฉู่อีอีไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดจริงๆ ยังคงหยิ่งยโสแบบนั้น
หาเธอตั้งแต่เช้า จะต้องเป็นเพราะเผยหนานเจวี๋ยสินะ? สุดท้ายแล้วระหว่างพวกเธอก็ไม่มีอะไรน่าคุย ถ้าหากไม่ใช่เพราะเผยหนานเจวี๋ยแล้วล่ะก็ เธอก็ไม่เห็นเจตนาที่เธอต้องการจะพบเธอจริงๆ
ฉู่อีอีนั่งอยู่ที่โต๊ะ ดวงตามองไปยังทิวทัศน์นอกหน้าต่าง นั่งเงียบๆ อยู่ตรงนั้น รอฉู่เจียเสวียนมา
คิดถึงเรื่องทุกอย่างก่อนหน้านี้ ขอเพียงเธอต้องการ ไม่มีอะไรที่เธอไม่ได้ ฉู่เจียเสวียนแย่งไปจากเธอตั้งแต่เมื่อไรกัน แม้ตอนนี้ประสิทธิภาพการจู่โจมของเธอจะแข็งแกร่งขึ้นแล้วยังไงเหรอ? เธอก็มีวิธีแย่งเผยหนานเจวี๋ยคืนมาจากมือของเธอเหมือนกัน
ดูเวลาใกล้จะสิบโมงแล้ว ฉู่เจียเสวียนยังไม่โผล่มา สีหน้าของฉู่อีอียิ่งดูไม่ได้
เธอจะต้องตั้งใจแน่นอน รู้ว่าเธอจะรอเธออยู่ที่นี่ ฉะนั้นจึงมาสายขนาดนี้!
เมื่อถึงเวลาสิบโมงยี่สิบนาที ฉู่เจียเสวียนจึงปรากฏตัวด้านหน้าร้านกาแฟ พอเห็นฉู่อีอีก็เดินไปนั่งข้างเธอทันที ยิ่งไม่ได้อธิบายใดๆ
ฉู่อีอีหันมา สำรวจฉู่เจียเสวียนที่ยิ้มอย่างผ่อนคลาย ในใจยิ่งไม่สบอารมณ์
เธอยังกล้ามากจริงๆ ปล่อยให้เธอรออยู่ที่นี่ตั้งนานขนาดนั้น และที่น่าโมโหที่สุดคือเธอไม่มีแม้แต่คำอธิบายเลยสักคำ!
เห็นสีหน้าไม่พอใจของฉู่อีอี ฉู่เจียเสวียนไม่ได้รู้สึกผิดใดๆ หลังจากยกมือเรียกบริกรเพื่อสั่งกาแฟเย็นแล้ว จึงเอ่ยขึ้น “มีอะไรก็พูดมาเถอะ”
ฉู่อีอีพยายามข่มความโกรธในใจ พูดขึ้น “พี่คะ พี่ไปจากที่นี่ดีหรือเปล่า อีกอย่างตอนนี้พี่ก็มีชื่อเสียงมาก ไม่ว่าพี่ไปที่ไหนก็จะต้องประสบความสำเร็จแน่นอน”
ได้ยินคำพูดของฉู่อีอีแล้ว ฉู่เจียเสวียนหัวเราะ ดวงตาที่สดใสมองฉู่อีอีอย่างเย็นชา “แล้วเหตุผลที่ฉันต้องไปล่ะ?”
“ขอแค่พี่ไปจากที่นี่ก็พอ พี่จะไปไหนก็ไม่เป็นไร ขอแค่พี่ไม่ปรากฏตัวต่อหน้าฉันกับเผยหนานเจวี๋ยก็พอแล้ว” ฉู่อีอีเอ่ย มองฉู่เจียเสวียนด้วยสีหน้าจริงจัง
ฉู่เจียเสวียนหัวเราะเยาะในใจ นี่คือน้องสาวแสนดีของเธอเชียวนะ ต่อต้านเธอตั้งแต่เล็กจนโตก็ไม่เป็นไร แย่งสามีของเธอไปก็ไม่เป็นไร ตอนนี้คิดไม่ถึงว่าจะกล้าขอร้องให้เธอจากไป? เธอคิดว่าเธอเป็นใคร?
เธอนึกว่าเธอยังเป็นฉู่เจียเสวียนเมื่อสามปีก่อนงั้นเหรอ เธอกลับมาและผ่านอะไรมากมายขนาดนั้น เธอยังมองเห็นความจริงได้ไม่ชัดอีกเหรอ เธอไม่ใช่คนที่พวกเขาจะควบคุมได้ตั้งนานแล้ว
ตอนที่ 363 คิดซะว่าฉันขอร้องเธอ
“คุณฉู่เป็นโรคความจำเสื่อมหรือเปล่าคะ ฉันไปรบกวนชีวิตของคุณกับเผยหนานเจวี๋ยตั้งแต่เมื่อไรกัน ฉันติดต่อกับเขาเพราะเรื่องงานเท่านั้น นอกจากเรื่องงานแล้ว ฉันไม่เคยไปมาหาสู่กับเขาเลย คำว่า ‘รบกวน’ สองคำนี้มันมาจากไหน”
“พี่เคยเป็นภรรยาของเขามาก่อน ฉันเข้าใจความคิดของพี่ดี นี่คือเงินสิบล้าน พี่เอาเงินไป แล้วไปจากที่นี่ดีไหม คิดซะว่าฉันขอร้องพี่ล่ะกัน” ฉู่อีอีมองฉู่เจียเสวียนพร้อมเอ่ย แววตาเปี่ยมด้วยความวิงวอน
ขอเพียงเธอจากไป ระหว่างเธอกับเผยหนานเจวี๋ยก็จะไม่มีปัญหาใดๆ อีกแล้ว และจะไม่มีอุปสรรคใดๆ อีก
“คุณนึกว่าคุณเป็นใคร ฉันจะให้คุณยี่สิบล้าน แล้วคุณออกไปจากเมืองนี้ดีหรือเปล่า” ฉู่เจียเสวียนประชดประชันกลับ
แววตาที่มองฉู่อีอีเหมือนกับกำลังมองตัวตลกอย่างไรอย่างนั้น สิบล้าน ขอเพียงฉู่เจียเสวียนต้องการ เธอจะหาเงินสิบล้านเมื่อไรก็ได้
“แก!” ฉู่อีอีโมโห คิดไม่ถึงว่าฉู่เจียเสวียนจะพูดแบบนี้ ตอนนั้นในใจโมโหจนแทบทนไม่ไหว พูดไม่ออกเลยสักคำ
ใช่สิ ด้วยชื่อเสียงของฉู่เจียเสวียนในตอนนี้ ถ้าเธอต้องการเงินไม่กี่นาทีก็หาได้แล้วไม่ใช่เหรอ เธอจะมองเงินสิบล้านได้อย่างไร
“ฉู่อีอี ฉันจะบอกคุณนะ ถ้าจะให้ฉันออกไปจากเมืองนี้น่ะ เป็นไปไม่ได้หรอก แทนที่จะลงแรงไปกันฉัน สู้คุณคิดวิธีดูแลคุณคนนั้นของคุณจะดีกว่า”
“แล้วก็ หาเรื่องฉันให้น้อยๆ หน่อย ไม่งั้นไม่ช้าก็เร็วเธอจะเสียเปรียบ” ฉู่เจียเสวียนพูดจบก็ลุกขึ้น หยิบกระเป๋าต้องการจะออกไปจากร้านกาแฟ
ฉู่อีอีมือไว ยื่นมือรั้งฉู่เจียเสวียนที่กำลังจะออกไป ออกแรงจนฉู่เจียเสวียนขมวดคิ้ว
หันไป ก็เห็นความเกลียดชังและความบ้าคลั่งในแววตาของฉู่อีอี ในใจของฉู่อีอีไม่รู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย
“เธอจำเรื่องที่ลอกเลียนแบบคราวก่อนได้ไหม ถ้าหากเธอไม่ฟังฉัน ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่นอน แล้วก็ ถ้าเธอไม่อยากให้เพื่อนที่อยู่ข้างกายเธอได้รับอันตรายล่ะก็ เธอฟังฉันจะดีที่สุด!” ฉู่อีอีข่มขู่
“ที่แท้เรื่องคราวก่อนเป็นฝีมือคุณ” ฉู่เจียเสวียนยิ้มเย็นชา ไม่ได้สนใจคำขู่ของฉู่อีอีเลยแม้แต่น้อย ส่วนเพื่อนข้างกายเธอ ใช่ว่าเธอบอกว่าอยากจะรังแกก็รังแกได้
“ฉันทำแล้วยังไง เธอจะทำอะไรฉันได้ สุดท้ายเผยหนานเจวี๋ยก็ยังปกป้องฉันไม่ใช่เหรอ” ฉู่อีอีมองเธอเอ่ยปากท้าทาย แววตาเปี่ยมด้วยความภาคภูมิใจ
ที่แท้เธอรู้ตั้งนานแล้วว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของฉู่อีอี ไม่น่าล่ะ เธอหาเท่าไรก็หาหลักฐานไม่เจอ
ปลายนิ้วกำแน่น ยิ้มเยาะในใจ เผยหนานเจวี๋ย คุณทำแบบนี้ได้อย่างไร หรือว่าไม่ว่าฉู่อีอีจะทำอะไร คุณก็จะปกป้องเธองั้นเหรอ
“ฉู่อีอี เธอกลายเป็นแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร ไม่ใช่แค่สามปีที่แล้ว แต่ทำไมเธอถึงกลายเป็นคนชั่วร้ายแบบนี้ หรือว่าเมื่อก่อนเธอซ่อนเร้นได้ดีเกินไป?” ฉู่เจียเสวียนกล่าวเย็นชา มองดูน้องสาวคนนี้ที่เติบโตมาด้วยกัน แววตาเปี่ยมด้วยความผิดหวัง
ตอนแรกเธอนึกว่าเพราะเธอชอบเผยหนานเจวี๋ยมากเกินไปจึงได้ทำอะไรกับเธอมากมายเพียงนี้ แต่ว่าตอนนี้ดูแล้ว เธอมองฉู่อีอีอย่างอ่อนโยนเกินไป
หรือว่านี่คือธาตุแท้ของเธอสินะ?
แววตายิ่งเยือกเย็นลงเรื่อยๆ ฉู่เจียเสวียนมองฉู่อีอี พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ฉู่อีอี ใส่หน้ากากนานเกินไปมันจะถูกกระชากเข้าสักวันนึง ฉันตั้งตาคอยจริงๆ หลังจากวันที่เผยหนานเจวี๋ยรู้โฉมหน้าที่แท้จริงของเธอแล้ว จุดจบของเธอจะเป็นยังไง”
เสียงที่เยือกเย็นมืดมนดังออกมาจากปากของฉู่เจียเสวียน ความมืดมัวในสายตาทำให้ฉู่อีอีหวาดกลัว
ก้าวเท้าเดินเข้าใกล้ฉู่อีอี ฉู่อีอีรู้สึกถึงความกดดันในทันที
เมื่อเห็นความหวาดกลัวในสายตาของฉู่อีอี ฉู่เจียเสวียนยิ้มอย่างสง่างามจนทำให้ไม่สามารถละสายตาได้ ฉู่อีอีอึ้งไปชั่วขณะ จนกระทั่งเสียงของฉู่เจียเสียนดังขึ้น เธอจึงดึงสติกลับมา