173 พรสวรรค์ของช่างตีเหล็ก

ปล้นสวรรค์

SPH:บทที่ 173 พรสวรรค์ของช่างตีเหล็ก

 

เสียงดังเครั้ง!

 

ถังไท่ วางค้อนลงในมือลง แล้วหันไปมองรอบ ๆเขาเช็ดเหงื่อจากศีรษะล้านด้วยฝ่ามือกว้าง แล้วมองไปที่ถังฉีด้วยรอยยิ้ม “ฮ่าฮ่า หัวหน้าคุณมาได้อย่างไร?

 

ถังฉี พาเย่หยู ไปที่ห้องหลอมอาวุธ และพูดกับถังไท่ว่า ” เย่หยูต้องการหลอมตัวอ่อนดาบที่นี่”

 

“เย่หย?”

 

ถังไท่ พูดประโยคนี้ซ้ํา ๆ อย่างสงสัย ก่อนที่ดวงตาของเขาจะสว่างขึ้น

 

ปัง!

 

ชายร่างใหญ่ตบหน้าผากของเขา และปล่อยเสียงดังอู้อี้ออกมา

 

” ต้องเป็นผู้อาวุโสในตระกูลคนใหม่ใช่มั้ย?”

 

ถังไท่ มองไปที่เย่หยู ด้วยความจริงใจในสายตาของเขา “ถังไท่ขอบคุณอาวุโสเย่ที่อนุญาตให้เข็มฝนดอกท้อกลับคืนยังตระกูลถัง!”

 

เมื่อมองดูชายร่างใหญ่ ผู้ซึ่งดูเหมือนว่าเขาทําจากเหล็กท่อนใหญ่แข็งแกร่งเย่หยู่โบกมือแล้วพูดว่า “คุณควรเรียกผมว่า

 

เย่หยู ดีกว่า คุณกําลังหลอมอะไรอยู่?”

 

เย่หยู มองดูที่แท่นตีเหล็ก บนนั้นมี โลหะเรียงรายอยู่

 

ชิ้นส่วนของโลหะ เป็นสีแดงเล็กน้อย และความร้อนที่แผดเผาทําให้อากาศรอบๆมันบิดเบี้ยว

 

ได้ยินคําถามของเย่หยู ถังไท่ รีบตอบ”รายงานผู้อาวุโส กลุ่มของผม…เอ่อกําลังพยายามที่จะหลอมส่วนหนึ่งของฝนเข็มดอกท้อ”

 

“โอ้ว”

 

ดวงตาของเหยูส่องประกาย “มันเป็นไงบ้าง?” คุณสามารถหลอมมันขึ้นมาได้หรือไม่? “

 

ถังไท่ ถอนหายใจอย่างเสียอกเสียใจ เมื่อเปรียบเทียบ กับเข็มฝนที่คุณนํามาผมยังอยู่ไกลจากนั้นมากโข!”

 

หลังจากที่ถังไท่พูดจบ เขาก็หยิบแท่งเหล็กขึ้นบนโต๊ะจิ้มด้วยมือที่แข็งแรงและใหญ่โตของเขา

 

“มือของคุณ?”

 

เย่หยู มองไปที่แท่งเหล็กสีแดงเล็กน้อย และหยิบมันขึ้น มาทันทีก่อนที่ความร้อนจากมัน จะกระจายออกไป

 

“ไม่ต้องกังวล ถังไท่ เป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ขั้นเข้าสู่ แก่นแท้ดังนั้นทักษะของเขาจึงยอดเยี่ยม ความ ร้อนเล็กน้อยนี้ ไม่สามารถทําร้ายเขาได้!”ถังฉีพูดอย่างเฉย

เมย

 

ถังไท่ถือปลายทั้งสองของแท่งเหล็ก ด้วยมือทั้งสองและใช้แรงแขนของเขา

 

ซึ่ง * * * *

 

ด้วยเสียงดังดึงๆ ของเหล็กแหลม

 

เย่หยู มองดูที่กล้ามเนื้อเป็นมัดๆของ ถังไท่ และรู้สึกว่าแท่งเหล็กนี้แข็งแกร่งมาก!

 

เอี้ยด! เอี้ยด!

 

ด้วยเสียงที่แหลมเจาะแก้วหู แท่งเหล็กในมือของถังไท่ถูกดัดให้ความโค้งงอมากขึ้น

 

” ปัง!”

 

ทันใดนั้นแท่งเหล็กโค้งที่โค้งงอ ก็แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

 

” หรือ!”

 

เสียงดังเครั้ง!

 

เย่หย เหวี่ยงนิ้วของเขา สะบัดเศษเหล็กที่พุ่งมาเบื้องหน้าเขา

 

“โอ้ๆ!” ” ช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน!”

 

เมื่อได้รับผลกระทบจากปลายนิ้วของเขา เย่หยูก็แปลกใจเล็กน้อย

 

“ เอ๊ะ…ผมขอโทษด้วย ผู้อาวุโส ผมไม่ได้สังเกตว่าแท่งเหล็กนั้นจะหัก!”

 

ถังไท่ พูดด้วยน้ําเสียงต่ํา ในขณะที่เขาเห็นเย่หยู สะบัดเศษโลหะออกไปหน้าสีคล้ําของเขาแข็งขึ้นเล็กน้อย

 

“ไม่เป็นไร”

 

เย่หยู มองดูที่แท่งเหล็กที่หักเป็นชิ้นๆ และถามว่า “ความแข็งแกร่งของแท่งเหล็กนี้ หลังจากถูกทําให้แข็งแกร่งมากขึ้น เป็นไปได้หรือไหมที่มันจะยังไม่ถึงขั้น

 

ที่จะสามารถทําเข็มฝนดอกท้อได้”

 

ถังไท่กล่าวอย่างเสียใจ “แม้ว่าพลังของมันจะแข็งแกร่งแต่ก็สามารถใช้งานได้เพียงครั้งเดียว! หลังจากผ่านไปหนึ่งรอบส่วนนี้จะถูกทําลาย!เข็มฝนดอกท้อ

 

ที่แท้จริง จะสามารถเติม และนํามาใช้ซ้ําได้!”

 

“นั่นคือวิธีที่มันเป็น!” เย่หยุพยักหน้า และกล่าวว่า “ถ้าเป็นไปได้ผมจะให้คําแนะนําแก่คุณเชื่อว่า คุณจะหลอมมันได้อย่างแน่นอน ”

 

ถังไท่ สะดุ้งตกใจ แล้วมองดูเย่หยุด้วยความประหลาดใจ “อาวุโสเย่ จริง ๆ แล้วคุณรู้วิธีการหลอมได้อย่างไร?”

 

“ถูกต้อง ผมมาที่นี่ เพื่อหลอมตัวอ่อนดาบ!”

 

หลังจากเหยูพูดจบ หูของเขาก็กระดิก และเขาก็ได้ยิน เสียงฝีเท้าจํานวนมากออกมาจากด้านนอกห้องหลอมอาวุธ

 

” หัวหน้า คุณอยู่ที่นี่เอง!”

 

” หัวหน้า โปรดให้เวลาเราอีกหน่อย เราจะสา มารถหลอมส่วนประกอบเพื่อทําเป็นเข็มฝนดอกท้อได้เ”

 

“อีกนิดเดียว! มันเป็นเรื่องน่าเสียดาย ที่ชิ้นส่วนที่หลอมขึ้นไม่สามารถนํามาใช้ซ้ําได้!”

 

“ภูมิปัญญาของสมัยโบราณ สร้างความประทับใจแก่เราอย่างแท้จริง! ส่วนเล็ก ๆ ที่เหนียวในเวลาเดียวกันก็แข็งแรงและนิมนวล

 

ด้านนอกประตู มีผู้ชายที่แข็งแรงหลายคน เดินเข้ามา แต่ ละคนทุกคนหน่วยก้านดีที่ถูกฝึกฝนและเป็นช่างตีเหล็กทั้งหมดที่เป็นของตระกูลถัง

 

เมื่อพวกเขาได้ยินว่า ถังฉีมา พวกเขาทุกคนต่างก็แสดงความเคารพ

 

“ทุกคน หยุดนิ่ง!”

 

เมื่อมองไปที่ช่างตีเหล็กกว่าสิบคน หรือมากกว่านั้นที่อยู่ใกล้ๆห้องหลอมอาวุธถังฉี ก็ตะโกนออกมาอย่างนุ่มนวล

 

เมื่อกลุ่มช่างตีเหล็ก ได้ยินการตําหนิของถังฉี พวกเขา ก็รีบหยุดและยืนเคียงข้างกัน

 

ถังฉี ชี้ไปที่เย่หยู และพูดว่า “นี่คือผู้อาวุโสคนใหม่ เย่หยู เขามาที่นี่เพื่อหลอมตัวอ่อนดาบ”

 

เมื่อช่างตีเหล็กได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาก็โค้งคํานับอย่างลึกซึ้งและกล่าวด้วยความเคารพว่า ” ขอบพระคุณอาวุโสเย่ที่นํา เข็มฝนดอกท้อกลับมาที่ตระกูลถัง!”

 

เย่หยู ต้องการที่จะก้าวเท้า เบี่ยงการคํานับของฝูงช่างตีเหล็กแต่ถังฉีหยุดเขากล่าวว่า “อย่าเป็นถ่อมตัวเลย คุณควรได้รับสิ่งนี้”

 

เย่หยู ทําอะไรไม่ถูก ทําได้เพียงพูดว่า “นี่เป็นเพียงครั้งเดียวถ้าคุณได้พบผมในอนาคตและโค้งคํานับผมคงจะยืนไม่ไหวเอา!”

 

ทุกคนเหยียดหลังตรง ขณะที่หัวเราะ “ผู้อาวุโสเย่ ใช้เวลากี่ปีในการที่ตระกูลถึงเรา จะมีเข็มฝนดอกท้ออีกครั้ง”

 

“ถูกต้อง!” เป็นที่น่าเสียดายว่าทักษะของเราไม่ดีพอที่จะสร้างเข็มฝนดอกท้อได้อย่างสมบูรณ์แบบ! “

 

“ฉันได้ยินมาว่า คุณต้องการสร้างตัวอ่อนดาบ?” ให้ฉันทํามันเถอะ! ”

 

“ให้ฉันลอง ฉันเป็นคนที่เก่งที่สุด ในการตีดาบยาว!”

 

เมื่อทุกคนได้ยินว่า เย่หยู ต้องการหลอมตัวอ่อนของดาบพวกเขารีบเสนอตัวช่วยทําให้

 

เย่หยู โบกมือของเขา ” ขอขอบคุณความตั้งใจที่ดีของคุณแต่ผมต้องการหลอมตัวอ่อนดาบนี้ด้วยตัวเอง!”

 

ถังไท่ ผู้ซึ่งยืนอยู่ข้างๆเย่หยู ถามว่า “อาวุโสเย่ คุณเพิ่งพูดว่าคุณจะแนะนําเรา ในการหลอมชิ้นส่วน ที่เรา สามารถใช้ได้ซ้ํา ๆ อย่าบอกผมว่าคุณเข้าใจศิลปะของ การหลอมอาวุธ?”

 

เย่หยู พยักหน้า “ผมทําได้เ”

 

เมื่อทุกคนในห้องตีอาวุธได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาต่างก็มองหน้ากัน แล้วมองไปที่ใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเย่หยู และพูดอย่าง สงสัยว่า “ผู้อาวุโสเย่หยูการหลอมอาวุธ

 

เป็นทักษะไม่ใช่สิ่งที่คุณพูดก็สามารถทําได้!”

 

“ถูกต้อง! มันไม่ใช่ว่า จะหลอมอาวุธได้เพียงแค่เข้าใจในทฤษฎีแต่คุณจะต้องทํามัน โดยใช้ร่างกายของคุณเอง!”

 

“ถูกต้องแล้วชิ้นส่วนของฝนเข็มดอกท้อ นั้นปลอมได้ยากมากสิ่งที่สําคัญที่สุดคือ มีความยืดหยุ่นและแข็งแรง และสา มารถที่จะใช้มันซ้ํา ๆ !”

 

“อาวุโสเย่ โปรดอย่าล้อเล่น คุณรู้จักเทคนิคการตีดาบได้อย่างไร?”

 

เมื่อเห็นว่าไม่มีช่างตีเหล็กคนใด ไว้วางใจเย่หยู ถังฉีได้ระเบิดเสียงหัวเราะ “เหยู ถ้าคุณรู้วิธีการหลอมอาวุธอย่างแท้จริงแล้วคุณต้องแสดงความสามารถที่แท้จริงของคุณ มีฉะนั้นคุณจะเสียหน้าในฐานะผู้อาวุโส!”

 

เย่หยู ยกคิ้วของเขา แล้วตะโกนเบา ๆ “ดูให้ดีล่ะ!”

 

เขาหยิบเหล็กชั้นดี มาวางไว้ในเตา

 

หลังจากนั้นไม่นาน โลหะที่ร้อนมาก ๆ ก็เริ่มไหม้เป็นสีแดง

 

เย่หยู เอามันออกไป แล้ววางมันลงบนโต๊ะสําหรับตีเหล็ก

 

เอื้อมมือออกไป เขาหยิบค้อนตีเหล็กขึ้นมาและเริ่มตีมันลงบนเหล็กเนื้อดี

 

ตึก! เสียงดังเครั้ง!

 

เสียงกระทบจากค้อนหนัก และรุนแรง สามารถได้ยินเสียงที่ทําให้ช่างตีเหล็กที่อยู่รายล้อมขมวดคิ้ว

 

“นี่กําลังหลอมเหล็กอยู่หรือเปล่า ทําไมมันยุ่งยากจัง!”

 

“ใช่ แม้แต่ลูกศิษย์ก็ยังติได้ดีกว่าผู้อาวุโส!”

 

“ เหอๆ เย่หยู ล้อเล่นกับเราหรือเปล่า? นี่เรียกอีกว่าตีเหล็กเหรอ?”

 

“ฮีเ” ถ้าสิ่งนี้สามารถหลอมอาวุธได้ ฉันจะกินมันลงไป! “

 

หม? “ ตั้งแต่ผู้อาวุโสเย่หยูพูดเช่นนี้แล้ว มันไม่ควรจะไร้สาระแต่ทําไมการตีของผู้อาวุโสเราจึงไม่คุ้นเคยเลย?”

 

ถังฉี และ ถังไท่ ขมวดคิ้ว เมื่อมองดู เย่หยูผู้เล่นค้อนของเขา

 

ตึก! เสียงดังเครั้ง!

 

เย่หยู หยุด แตะเหล็ก และพูดเบา ๆ ว่า “เกือบแล้ว!”

 

เย่หูปิดตาของเขา เปิดพรสวรรค์ของเขา ในฐานะช่างดีเหล็ก!

 

เย่หยุใช้ความแข็งแกร่งในแขนของเขาและกล้ามเนื้อของเขาโปงเหมือนสายเหล็ก เขายกค้อนขึ้นไปบนอากาศ

 

แล้วกระแทกมันลงบนบล็อกโลหะบนแท่นตีเหล็ก

 

หรือ!

 

เสียงหวีดหวิวที่รุนแรง สามารถได้ยินได้ เมื่อค้อนเหล็กตีลงไปเหล็กพร้อมกับภาพหลังถูกทุบตี กับบล็อกโลหะด้วยค วามเร็วสูง

 

ตึก!

 

เสียงที่แผ่วเบามาก ดังขึ้น

 

ทุกคนจ้องมองอย่างว่างเปล่า ที่แท่นตีเหล็กด้วยดวงตาเบิกกว้าง

 

ตอนนี้เย่หยู ใช้พลังทั้งหมดของเขาเพื่อทุบโลหะแต่ทําไมเสียงถึงอ่อนแอมาก?

 

โดยไม่ต้องรอให้ทุกคนเข้าใจ เย่หยู ยกแขนอีกครั้ง

 

คราวนี้เมื่อแขนของเย่หู ตกลงมา มันเบาราวกับใบไม้หล่นลงมาบนพื้นเบาๆหมุนไปในอากาศ ก่อนที่จะร่อน ลงบนแผ่นโลหะของแท่นตีเบา ๆ

 

เสียงที่โดดเด่นสะดุดตา ทําให้หูของทุกคนได้ยินเสียงดัง

 

ทุกคนสะดุ้งตกใจ เมื่อมองดูเย่หยู ด้วยสีหน้าไม่เชื่อ ทําไมจึงมีเสียงฟ้าร้องและตามมาด้วยแสงสว่าง

 

“ฉันเข้าใจแล้ว!”

 

ทันใดนั้นถังไท่ ก็อุทานออกมา ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเขามองเหยูด้วยความตกใจ

 

“นี่เป็นการยกของที่หนักหน่วง ราวกับว่ามันเบาและยกของที่บางเบาราวกับมันหนัก!”