เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 421
ก็ไม่รู้ว่าออกไปทำอะไร
มีเพียงข่าวลือเป็นครั้งคราว บอกว่าที่หยางเฟิงไปหู้ไห่ จินหลิงและที่อื่นๆ ไปสร้างปัญหาไว้ทั่วทุกแห่งหน จึงทำให้บุคคลที่มีชื่อเสียงจำนวนไม่น้อยไม่พอใจ
ภายในใจของหลันเฟิง ก็หัวเราะเยาะเย้ย!
อยู่ที่ตงไห่มานาน ทั้งอิสระทั้งสบายใจ
ไม่แส่ออกไปหาเรื่อง ถ้าไม่ยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่ง ก็คงไม่ตายใช่ไหมล่ะ?
เห็นหลันเฟิงมีท่าทีที่ไม่สนใจ
หลันจื่อจึงร้อนใจ: “พ่อ! ครั้งนี้ไม่เหมือนกันนะ แผนการร้ายของพวกเราถูกเปิดโปงแล้ว เสือโบราณถูกคนของหยางเฟิงจับตัวไปแล้ว……”
“อะไรนะ?”
ไม่รอให้หลันจื่อพูดจบ
หลันเฟิงก็เช็ดตัวเล็กน้อย แล้วลุกขึ้นยืน!
ร้องเสียงแหลม
กระทั่งเสียงก็เปลี่ยนไป!
เขาพูดเสียงสั่นว่า: “คุณว่าอะไรนะ? แผนการร้ายของพวกเราถูกเปิดโปงแล้วเหรอ? คือเรื่องไหนกัน? เรื่องบังคับรื้อถอน เรื่องเงินกู้ดอกเบี้ยสูง หรือเรื่องค้าผง……”
เห็นท่าทีที่ยั้งสติไม่อยู่ของพ่อตนเองแล้ว
หลันจื่อก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ
ตอนที่เธอได้รับข่าวครั้งแรก
การแสดงออกของเธอ ก็แย่ยิ่งกว่าหลันเฟิงอีก!
ต้องเข้าใจว่า เรื่องราวมากมายที่ตระกูลหลันทำล้วนไร้ซึ่งเกียรติ!
บางสิ่งที่พูดไม่ได้!
ถ้าหากถูกเปิดโปง ก็จะต้องได้รับโทษอย่างเฉียบขาดทางกฎหมายอย่างแน่นอน!
หลันเฟิงตัวสั่นงันงก สีหน้าซีดเผือดด้วยความวิตกกังวลอย่างมาก “เป็นไปได้อย่างไร? เปิดโปงได้อย่างไร? ฉันกำชับสั่งเป็นพันเป็นหมื่นครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ? ตระกูลหลันไม่อาจไล่ทันตระกูลเย่ได้ เรื่องเหล่านี้ห้ามให้หยางเฟิงล่วงรู้เป็นอันขาด แล้วทำไมพวกแกถึงไม่ระมัดระวังเช่นนี้!”
ในตงไห่
ไม่ว่าจะเป็นตระกูลเย่ หรือว่าเย่ไห่ หลันเฟิงล้วนไม่ได้ใส่ใจ
ถึงอย่างไรไม่ว่าเช่นไร เย่ไห่ก็เป็นน้องเขยของตนเอง
ถึงแม้ตนเองจะทำเรื่องอะไร เย่ไห่ก็จะไม่ทำอะไรเขาแน่นอน
แต่ไอ้บ้าหยางเฟิงคนนี้ไม่เหมือนกัน!
คนคนนี้เป็นคนโหดเหี้ยมเด็ดเดี่ยว!
แม้แต่ตระกูลเย่เขาก็ไม่ปล่อยไป
เย่กวงและคนอื่นๆ ล้วนตายในมือของเขา
แล้วเขาจะมาสนใจตระกูลหลันเหรอ?
เขาจะมาสนใจชีวิตของตนเองเหรอ?
หลันเฟิงมั่นใจว่า
ถ้าหากหยางเฟิงจะฆ่าตนเอง
กระทั่งดวงตาก็คงจะไม่กะพริบแม้แต่น้อย!
แม่งเอ้ย!
ตนเองไปยุแหย่เพชฌฆาตคนนี้ได้อย่างไรกัน!
เผชิญหน้ากับการประณามของหยางเฟิง
หลันจื่อก็มีสีหน้าที่รู้สึกน้อยใจ: “พ่อ! นี่มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยนะ ล้วนเป็นเพราะไอ้สาระเลวหลันฮ๋าวคนนั้นที่ไม่ระวัง จึงถูกหยางเฟิงจับตัวไปได้!”
หลันเฟิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามทำให้อารมณ์ของตนเองสงบลงมา
เขารู้ว่า ยิ่งมาถึงเวลานี้ ก็ยิ่งห้ามกระวนกระวายใจ
เมื่อสับสนวุ่นวาย
ตระกูลหลันนั้นก็คงจะจบแล้วจริงๆ!
โดยเฉพาะห้ามหาเรื่องกับหยางเฟิงโดยเด็ดขาด!
ตระกูลหลันในตอนนี้ ยังอ่อนแออย่างมาก
ขืนเวลานี้ไปหาเรื่องกับหยางเฟิง
นั่นก็เป็นการเปิดโคมไฟในห้องส้วมจริงๆ——
เหมือนกับหาเรื่องตาย
ชั่วพริบตา หลันเฟิงก็จิตใจสงบลง จึงกล่าวด้วยเสียงที่เยือกเย็นว่า: “ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ หาทางผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปให้ได้”
ต่อไปตระกูลหลันจะอยู่เหนือตระกูลเย่หรือไม่ จะกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของตงไห่หรือไม่ นี่ล้วนเป็นเรื่องราวในอนาคต
เรื่องที่เร่งด่วนที่สุดก็คือ ปกป้องชีวิตของตัวเองเอาไว้!
ถ้าหากกระทั่งชีวิตยังปกป้องเอาไว้ไม่ได้ จะพูดถึงอนาคตทำไมกัน?
ได้ยินเช่นนี้ หลันจื่อจึงกล่าวถามอย่างแปลกใจว่า: “พ่อ คุณมีวิธีอะไรเหรอ?”
เธอเป็นเพียงแค่หญิงสาวอ่อนแอคนหนึ่ง
เมื่อพบเจอเรื่องใหญ่เช่นนี้ จึงไม่มีความคิดเห็นใดๆ โดยสิ้นเชิง
หลันเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงหรี่ตาแล้วกล่าวว่า: “หยางเฟิงอยู่ตงไห่ ถึงแม้จะมีศักยภาพที่แข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ใช่จะไร้คู่ต่อสู้ ยังมีคนหนึ่งที่ปราบเขาได้…..”
“คุณหมายถึงคุณอาเหรอ!”
ไม่รอให้หลันเฟิงได้พูดจบ
หลันจื่อก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา
หลันเฟิงพยักหน้าอย่างลำพองใจ: “ถูกต้อง! ก็คือน้องสาวแสนดีคนนั้นของฉันเอง! ถึงแม้หยางเฟิงจะเผด็จการแค่ไหน แต่หลันซินก็เป็นแม่ยายของเขา เป็นแม่ของเขา! เพียงแค่พวกเราไปขอร้องหลันซิน เห็นแก่ผลประโยชน์ของเลือดเนื้อเชื้อไข เธอก็น่าจะช่วยเหลือพวกเราได้!”
ภายในใจของหลันเฟิง รู้ชัดเจนดีว่า
ไม่ต้องสนเลยว่าอยู่ข้างนอกหยางเฟิงจะแข็งแกร่งแค่ไหน