เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 536
“คุณอู่คงหลิง เราไม่ได้เดินบนเส้นทางเดียวกัน เธอก็ไม่ใช่สาวใช้ของฉัน เมื่อถึงสวนหอมปาฟาง ฉันหวังว่าเราจะต่างคนต่างไป ไม่เจอกันอีกจะดีมาก”
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ เขาไม่อยากพัวพันกับคนที่ฝึกวิชาชั่วร้ายอีกจริงๆ
เพิ่งพูดจบ หานเฟิงที่อยู่ข้างๆ ดึงเสื้อลู่ฝาน
ทันใดนั้น ลู่ฝานได้ยินเสียงหานเฟิง “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายบ้าไปแล้ว ผลักไสคนงามขนาดนี้ นายไม่เอาก็ให้ฉันสิ!”
ลู่ฝานกลอกตามองบนใส่ศิษย์พี่หานเฟิง เพื่อบอกว่าศิษย์พี่หานเฟิงพอได้แล้ว
อู่คงหลิงพูดด้วยเสียงน่าหลงใหล “คุณชายลู่ เราเดินเส้นทางเดียวกัน ก่อนหน้านี้สองสามวัน ฉันยังสงสัยว่าทำไมนายถึงใช้ทักษะและวิชาของเราได้ ดูเหมือนตอนนี้ ทุกสิ่งล้วนมีเหตุผลแล้ว แค่นาย ต้องการ ฉันก้เป็นสาวใช้นายได้ สาวใช้ที่ทำตามนายทุกอย่าง”
อู่คงหลิงพูดแล้วขยิบตาให้ลู่ฝาน การกระทำยั่วยวนแบบนี้ ทำให้ศิษย์พี่หานเฟิงน้ำลายไหลออกมาทันที
ลู่ฝานรีบออกห่างศิษย์พี่หานเฟิง มองอู่คงหลิงแล้วพูดว่า “ฉันจะพูดอีกรอบ ฉันกับเธอไม่ได้เดินทางเดียวกัน คุณอู่คงหลิง ลงรถไปได้แล้ว”
พูดจบ ลู่ฝานบอกให้รถม้าจอด
อู่คงหลิงมองลู่ฝานอย่างเศร้าและเคียดแค้น “คุณชายลู่ฝาน จะไล่ฉันลงรถจริงเหรอ”
ลู่ฝานพยักหน้าอย่างไม่ลังเล
อู่คงหลิงค่อยๆ ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “งั้นเรื่องที่หัวหน้าเขตอี้ว์บอกให้ฉันยกระดับพละกำลังให้นาย เพื่อเอาชนะกวนหาน คงไม่ต้องทำแล้วเหมือนกัน”
เพียงประโยคเดียว ทำให้ลู่ฝานอึ้งไป
“เธอว่าอะไรนะ”
ลู่ฝานขมวดคิ้วแล้วเอ่ยขึ้น
อู่คงหลิงยกยิ้มมุมปาก นั่งลงอีกครั้งแล้วพูดว่า “ฉันบอกว่าสามารถยกระดับพละกำลังให้นายได้ ภายในเวลาไม่กี่วัน ทำให้นายเอาชนะกวนหานได้ อีกทั้งรับประกันความปลอดภัยของนายในช่วงสองสามวันนี้ด้วย”
ลู่ฝานพูดว่า “ผมรับประกันความปลอดภัยของตัวเองได้ นายไม่จำเป็นต้องกังวล นายบอกว่าจะยกระดับพละกำลังได้ในสองสามวัน หึหึ ขอโทษด้วยนะ ฉันไม่คิดว่าจะมีวิธียกระดับพละกำลังของคนได้ภายในระยะเวลาสั้นๆ ไม่กี่วัน ไม่งั้นจะฝึกฝนไปทำไมกัน คุณอู่คงหลิง คำพูดของเธอปลอมมาก ลงรถไปได้แล้ว”
อู่คงหลิงพูดว่า “คุณชายลู่ฝาน นายอาจลืมตัวตนของฉันไปแล้ว เรื่องที่พวกนายทำไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าฉันทำไม่ได้”
เห็นได้ชัดว่าอู่คงหลิงกำลังบอกว่าตัวเองสามารถใช้วิธีของวิชาชั่วร้าย ช่วยยกระดับพละกำลังให้ลู่ฝานได้
ลู่ฝานลังเลเล็กน้อย แม้เขาอยากชนะมาก แต่ต้องใช้วิชาชั่วร้ายเหรอ
คนอื่นไม่รู้ แต่เขารู้ดี วิชาชั่วร้ายมีผลข้างเคียงรุนแรงมาก
ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ขอโทษด้วย ไม่ต้อง!”
พูดจบลู่ฝานผายมือขวา บอกให้อู่คงหลิงลงรถ
อู่คงหลิงจ้องตาลู่ฝานอยู่นาน จากนั้นยืนขึ้นอีกครั้ง “ฉันลืมไปแล้ว วิธีของฉันจะเข้าตาคุณชายลู่ไม่ได้ อืม ขอโทษคุณชายลู่ฝานด้วย ที่ฉันสอนจระเข้ว่ายน้ำต่อหน้าคุณชายลู่แล้ว”
พูดจบ อู่คงหลิงเดินลงจากรถม้า
ล้อรถเคลื่อนตัวออกไปด้านหน้าอย่างมั่นคง อู่คงหลิงมองรถม้าไกลออกไป แต่กลับหัวเราะออกมาอย่างดีใจมาก
บนรถม้า ศิษย์พี่หานเฟิงบีบคอลู่ฝาน
“ศิษย์น้องลู่ฝาน นายไล่สาวงามลงรถ ให้ตายเถอะ นายไล่สาวงามไม่มีใครเทียบได้ลงรถ นายแน่ใจใช่ไหมว่านายชอบผู้หญิง นายไม่ใช่เกย์ใช่ไหม!”
“เกย์กะผีน่ะสิ!”
ลู่ฝานด่าออกมา ซึ่งยากที่จะได้เห็นลู่ฝานด่า จากนั้นดันมือศิษย์พี่หานเฟิงออก
ลู่ฝานพูดอย่างหงุดหงิดว่า “ศิษย์พี่หานเฟิง อย่ายั่วโมโหผู้หญิงแบบนี้ ฐานะของเธอไม่ธรรมดา”