กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 785
เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว กู้ชูหน่วนก็เริ่มคิดหาค่ายกลที่จะกักขังพวกเขา
เสียงที่สั่นเครือของหลินซือหย่วนดังเข้ามาในหู
“แม่นาง เจ้ารีบไปยืนข้างหลังข้า ข้าจะปกป้องเจ้าเอง”
กู้ชูหน่วนเอาผมทัดหูและยิ้ม “เจ้าปกป้องท่านปู่และตนเองก็พอ”
“แล้วเจ้าเล่า？”
“ข้าจะไปทำลายค่ายกลนั่น”
“ทำลายอย่างไร？ที่นี่มีค่ายกลที่ไหนกัน？”
“บรู๊ว……”
พญาหมาป่าหิมะส่งเสียงร้อง
หมาป่าหิมะนับร้อยตัวล่าถอยออกไป ขาหน้าเหยียดไปข้างหน้าแล้วก้มตัวลง
กรงเล็บอันแหลมคมพุ่งเข้าไปหาชาวบ้านอย่างดุร้าย
เสียงร้องไห้
เสียงร้องโหยหวน
เสียงหมดหนทาง และเสียงดังขึ้น
แม้แต่วัยหนุ่มสาวก็ยังตกใจกลัวจนปัสสาวะราด
กู้ชูหน่วนหยิบหินขึ้นมาแล้วขว้างใส่หมาป่าหิมะอย่างแรง
นางขว้างหินไปหลายสิบก้อน
และแต่ละคนก็โจมตีจุดตายของหมาป่าอย่างแม่นยำ
“ปัง……”
“ปัง……”
“ขวับ……”
หมาป่าหิมะที่ถูกหินกระแทกล้มลงทีละตัว และนานกว่าจะลุกขึ้นมาได้ จากนั้นก็กระโจนเข้าใส่ชาวบ้านอีกครั้ง แต่หลายตัวในนั้นก็ไม่สามารถลุกขึ้นได้
ชาวบ้านต่างพากันประหลาดใจ
กู้ชูหน่วนก็ประหลาดใจเช่นกัน
พละกำลังของนาง…อ่อนแอขนาดนี้เลยหรือ？
หินแต่ละก้อนที่ขว้างออกไป ควรจะสามารถฆ่าหมาป่าหิมะได้สักตัวไม่ใช่หรือ？
แต่ทำไมถึงทำให้หมาป่าหิมะแค่ได้รับบาดเจ็บเท่านั้น？
ไป๋หลี่หมิงและคนอื่น ๆ ที่อยู่บนเขาก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก
หญิงผู้นี้เป็นใคร？
นางถึงขว้างหินได้ทีละหลายสิบก้อน และแต่ละก้อนก็รวดเร็ว แม่นยำ และโหดเหี้ยม อีกทั้งยังโดนจุดสำคัญของหมาป่าหิมะ
“ขวับ ๆ ๆ ……”
ก้อนหินอีกหลายสิบก้อนถูกขว้างออกไป
แต่ผลที่ได้ก็เป็นเหมือนเดิม
ไป๋หลี่สยงขยี้ตาและกล่าวด้วยความประหลาดใจ “คุณชาย ดูเหมือนว่าจะเป็นคุณหนูสามตระกูลมู่ มู่หน่วน ”
“ข้าเห็นแล้ว เจ้าสวะนั่น นางมีเพียงวรยุทธระดับหนึ่งไม่ใช่หรือ？นางจะสามารถโจมตีหมาป่าหิมะจำนวนมากเช่นนั้นได้อย่างไร？”
“นี่……บางทีอาจจะเป็นแมวตาบอดที่เจอหนูที่ตายแล้ว？”
“ตาบอดอะไรจะแม่นยำขนาดนั้น？อีกอย่างมู่หน่วนก็ตายแล้วไม่ใช่หรือ？แล้วนางจะมาปรากฏตัวที่นี่อได้ย่างไร？”
“นี่……ผู้น้อยก็ไม่แน่ใจขอรับ ผู้น้อยจะให้คนไปสืบเดี๋ยวนี้”
เมื่อมองดูวิธีการใช้อาวุธลับที่คุ้นตา เสียงแหบแห้งของเยี่ยจิ่งหานก็ค่อย ๆ ดังขึ้น
“นางชื่อมู่หน่วนหรือ？”
ไป๋หลี่หมิงนั่งตัวตรง
เขาไม่รู้ว่าชายที่ขาทั้งสองพิการและสวมหน้ากากผีอยู่ข้าง ๆ ผู้นั้นเป็นใคร？
แต่หัวหน้าตระกูลก็ได้อธิบายเป็นพัน ๆ ครั้งแล้ว ต้องให้เกียรติและอ่อนน้อมกับเขา ห้ามละเลยอย่างเด็ดขาด
ไม่ว่าเขาต้องการอะไร ก็ต้องตกลงอย่างไม่มีเงื่อนไข
ไป๋หลี่หมิงกล่าวตามตรง “ใช่ ตระกูลมู่เป็นเพียงพวกไร้ประโยชน์ มิเช่นนั้นวรยุทธของนางจะยังอยู่ที่ขั้นแรกได้อย่างไร ปกติแล้วได้แต่ทำตามคำสั่ง และไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง วันนี้ช่างพิลึก นึกไม่ถึงเลยว่าฝีมือของนางจะน่าเกรงขาม ”
“ที่พิลึกไปกว่านั้นคือเมื่อสองสามวันก่อน ข้ากับบรรดาพี่สาวหลายคนเห็นว่านางถูกทุบตีจนตาย แล้วโยนลงไปที่หุบเขารกร้าง ไม่คิดเลยว่านางจะมาปรากฏอยู่ที่นี่ หากไม่ใช่ว่าเป็นเวลากลางวันแสก ๆ ข้าคงคิดว่าข้าเห็นผี”
“มู่หน่วน？คุณหนูสามตระกูลมู่ นางจัดอยู่ในอันดับที่สามของตระกูล และมีชื่อว่าหน่วน นางกับนางมีความคล้ายคลึงกันหลายอย่าง”
“อะไรนะ……”
ไป๋หลี่หมิงเข้าใจเพียงครึ่งหนึ่ง จึงซักถาม
เยี่ยจิ่งหานเป็นคนที่คาดเดาได้ยากจนน่ากลุ้มใจ และไม่พูดอะไร
ไป๋หลี่สยงอารมณ์ดี “คุณชาย มู่หน่วนเป็นเพียงแค่คนไร้ประโยชน์ไม่ใช่หรือ นางโชคดีที่เมื่อสองสามวันก่อนไม่ตาย แต่วันนี้นางต้องกลายเป็นเนื้อในจานของพญาหมาป่าหิมะอย่างแน่นอน”
คนรับใช้อีกคนที่อยู่ด้านข้างก็คอยสรรเสริญเยินยอ
“ใช่ขอรับ ท่านดูสิว่านางโง่เขลาแค่ไหน เห็นได้ชัดว่าในมือของนางยังมีก้อนหิน แต่นางก็ไม่ขว้างใส่หมาป่าหิมะ นางขว้างก้อนหินไปทั่วทุกที่ ข้าว่านางจะต้องหวาดกลัวจนปัสสาวะราดอย่างแน่นอน ถึงได้ขว้างก้อนหินไปมั่วซั่วเช่นนี้”
ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ
คนที่โง่เขลาน่าจะเป็นพวกเขามากกว่า
แม่นางมู่หน่วนผู้นั้นดูออกว่าค่ายกลมีข้อบกพร่องแล้ว ดังนั้นนางจึงใช้ก้อนหินโจมตีเพื่อทำลายค่ายกล
ตามที่พวกเขาเห็น ค่ายกลที่ปิดล้อมภูเขาหมาป่าหิมะกำลังจะถูกนางทำลาย
พวกเขาต้องยอมรับว่าฝีมือของแม่นางผู้นี้เก่งกาจมาก นางสามารถทำลายค่ายกลได้ในระยะเวลาอันสั้น ด้วยฝีมือของพวกเขาแล้ว หากต้องการจะทำลายค่ายกล ต้องใช้เวลาพอสมควร
และนางยังคงอยู่ในสถานการณ์ที่คับขันเช่นนั้น
ลุงเกิ่งอุทาน “แย่แล้ว นางใช้ก้อนหินทำลายค่ายกล”
ไป๋หลี่หมิงไม่เข้าใจ “ลุงเกิ่ง ไม่ใช่ว่าท่านแก่ชราแล้วตาพร่ามัวหรอกนะ คนไร้ประโชน์เช่นนางจะสามารถทำลายค่ายกลได้อย่างไร？หยุดล้อเล่นได้แล้ว”
“ค่ายกลใกล้จะต้านทานไม่อยู่แล้ว คุณชาย พวกท่านรีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า มิเช่นนั้นหมาป่าหิมะมากมายขนาดนี้ เกรงว่าพวกเราจะไม่สามารถรับมือกับมันได้”
ไป๋หลี่สยงหัวเราะเยาะ “ลุงเกิ่ง ต้องมีวรยุทธอย่างน้อยระดับสองขึ้นไปจึงจะสามารถทำลายค่ายกลนี้ได้ หากเจ้าสวะนั่นสามารถทำลายค่ายกลได้ ข้าจะตัดหัวให้ท่านเอาไปเตะเล่นเดี๋ยวนี้เลย”
“ตูม……”
ในทันทีที่ไป๋หลี่สยงพูดจบ ค่ายกลก็ระเบิด และถูกกู้ชูหน่วนทำลายจริง ๆ
นางทำลายค่ายกลก็ไม่เป็นไร แต่ไม่รู้ว่าจะไปเอาไม้มาจากที่ไหน หมาป่าหิมะที่กระโจนเข้าใส่ชาวบ้านถูกตีจนกระเด็น
นางเป็นเพียงหญิงที่อ่อนแอผู้หนึ่ง
อีกทั้งยังมีวรยุทธเพียงแค่ขั้นที่หนึ่ง แต่เมื่อโจมตีหมาป่าหิมะ พลังของนางดูเหมือนจะมีมากมาย แต่ละไม้ที่ตีรวดเร็วและแม่นยำ จนทำให้หมาป่าหิมะได้รับบาดเจ็บสาหัส
ไป๋หลี่หมิงขยี้ตา
เจ้าสวะนั่น… ไม่คิดเลยว่าอยู่ท่ามกลางฝูงหมาป่า ไม่ว่าจะแยกออกหรือเตะหรือฟันหรือทุบ ทุกการเคลื่อนไหวนั้นรวดเร็วและไร้ความปรานีราวกับกระแสน้ำเชี่ยว สง่าผ่าเผยและบึกบึนแข็งแรง
อีกทั้งแววตาของนาง ไม่รู้ว่าไม่เหมือนเดิมตั้งแต่เมื่อไหร่ และกลับ……เฉียบคม ลึกล้ำและเต็มไปด้วยความมั่นใจในตนเอง
นี่ ๆ ๆ ……
เห็นผีกลางวันแสก ๆ จริง ๆ หรือ？
ไป๋หลี่สยงกลืนน้ำลาย “นางคือมู่หน่วน เจ้าสวะนั่นจริง ๆ หรือ？วรยุทธเพียงแค่ขั้นที่หนึ่งจะมีกระบวนท่ามากมายเช่นนี้ได้อย่างไร？”
“คุณชาย ไปเถอะ รีบไปเร็วเข้า……”
ลุงเกิ่งตะโกนด้วยความร้อนใจ
แน่นอนว่าชาวบ้านเหล่านั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมาป่าหิมะ
ไม่นานพวกเขากถูกหมาป่าหิมะกินจนหมด และหมาป่าหิมะจะต้องหันกลับมาโจมตีพวกเขาอย่างแน่นอน
ด้านล่างภูเขาหมาป่าหิมะ
กู้ชูหน่วนหายใจหอบ ด้วยสัญชาตญาณของนาง นางตีหมาป่าหิมะกระเด็นออกไป และพยายามที่จะปกป้องชาวบ้านให้มากที่สุด
แต่นางเพียงคนเดียว ไม่สามารถที่จะปกป้องชาวบ้านทั้งหมด อย่างไรก็ตามมีชาวบ้านจำนวนไม่น้อยถูกหมาป่าหิมะกัดจดเลือดไหลนอง
ร่างกายของนางอ่อนแอมากเกินไป
ไม่ว่านางจะเคลื่อนไหวอีกสักกี่กระบวนท่า ร่างกายของนางก็ไม่ไหวแล้ว
พญาหมาป่าหิมะยังคงจ้องมอง
“ซือหย่วน เจ้าพาชาวบ้านออกไปจากภูเขา เร็วเข้า……”
“ได้……”
“ชิ่ว ๆ ๆ ……”
ไป๋หลี่หมิงที่อยู่บนภูเขาสูง ไม่เพียงแต่จะไม่ยอมถอย แต่ยังให้คนยิ่งธนูใส่ชาวบ้านที่กำลังถอยออกไปจนตาย
ชาวบ้านนับสิบคนหนีไม่ทันและถูกยิงจนตาย
“ท่านปู่ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง……ท่านปู่……”
ท่านปู่หลินรีบวิ่งไปข้างหน้า แต่เคราะห์ร้ายโดนลูกหลงจากธนู และล้มลงตายอยู่ตรงนั้น โดยไม่ได้พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว
“ใครกล้าออกไปจากภูเขาหมาป่าหิมะ อย่าโทษว่าธนูในมือข้าไม่มีตา” ไป๋หลี่หมิงเตือน
กู้ชูหน่วนโกรธจัด
ใช้พวกเขาเป็นเหยื่อล่อ เป็นเนื้อในจานของหมาป่าหิมะบนภูเขาหมาป่าหิมะ นางยังไม่ทันได้คิดบัญชีกับพวกเขาเลย
ตอนนี้ยังจะมาขวางทางนาง และยิงชาวบ้านผู้บริสุทธิ์ รวมทั้งท่านปู่หลินจนตาย
บางอย่างสามารถทนได้ บางอย่างไม่สามารถทนได้
พญาหมาป่าหิมะยังคงจ้องมองอย่างพร้อมที่จะจู่โจมได้ทุกเมื่อ และฆ่านางให้สิ้นซาก
กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นอย่างเย็นชา
เมื่อพญาหมาป่าหิมะเปิดการโจมตี ไม้ในมือของนางก็ตีไปที่พญาหมาป่าหิมะอย่างแรง และในขณะเดียวกัน ก้อนหินที่อยู่ในมือก็ขว้างไปที่ไป๋หลี่หมิง ไป๋หลี่สยง และคนอื่น ๆ ที่อยู่บนภูเขาสูง
พญาหมาป่าหิมะคือเจ้าแห่งหมาป่าและอสุรกายระดับหนึ่ง และมีพลังจิตมานานแล้ว ดังนั้นจะถูกกู้ชูหน่วนทำร้ายง่าย ๆ ได้อย่างไร
และไป๋หลี่หมิงก็มีลุงเกิ่งที่เป็นยอดฝีมือระดับสองอยู่ข้าง ๆ เขาจะหล่อยให้ก้อนหินโดนไป๋หลี่หมิงจนได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร
หินก้อนแรกถูกลุงเกิ่งปัดกระเด็นออกไป
หินก้อนที่สองก็ถูกลุงเกิ่งปัดกระเด็นออกไปเช่นกัน
เมื่อพญาหมาป่าหิมะเห็นว่าหมาป่าหิมะไม่สามารถฆ่าผู้หญิงที่อ่อนแอเพียงคนเดียวได้ และนางยังกล้าที่จะยั่วยุตนเอง หมาป่าส่งเสียงหอนและกระโจนเข้าใส่กู้ชูหน่วนอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ
พญาหมาป่าหิมะโจมตีกู้ชูหน่วน ตามหลักแล้วกู้ชูหน่วนจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
ทุกคนต่างก็คิดว่านางไม่มีชีวิตรอดอย่างแน่นอน