เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 426
ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ ล้วนเป็นการกระทำของตระกูลหลัน!
เธอรีบดึงโจวซู่เอ๋อร์เอาไว้: “คุณป้าโจว คุณอย่าทำอย่างนี้เลย! คุณทำเช่นนี้ ฉันก็รู้สึกละอาย! จะว่าไปแล้ว ตระกูลหลันก็ยังเป็นญาติของฉัน ที่วันนี้พวกคุณเป็นเช่นนี้ ล้วนเป็นเพราะครอบครัวของคุณตาของฉัน!”
โจวซู่เอ๋อร์ยิ่งทำเช่นนี้
เย่เมิ่งเหยียนก็ยิ่งรู้สึกผิด!
ในร่างกายของเธอ ก็มีสายเลือดของตระกูลหลัน
เธอก็นับว่าเป็นครึ่งหนึ่งของตระกูลหลัน!
ตระกูลหลันทำความชั่วเอาไว้มากมายเช่นนี้
เย่เมิ่งเหยียนจึงรู้สึกว่า มีความเกี่ยวข้องกับตนเองอย่างมาก!
กระทั่ง โทษตัวเอง!
ได้ยินคำพูดของเย่เมิ่งเหยียน โจวซู่เอ๋อร์รีบโบกมือแล้วกล่าวว่า: “คุณเย่ คุณพูดแบบนี้ไม่ได้นะ! ตระกูลหลันก็คือตระกูลหลัน คุณก็คือคุณ จะนำมาพูดรวมกันได้อย่างไร? ถ้าหากวันนี้ไม่ได้พวกคุณ เกรงว่าพวกเราสองแม่ลูกก็คงจะโชคร้ายอย่างมาก!”
โจวซู่เอ๋อร์ไม่ได้มีการศึกษาอะไร
เธอเป็นเพียงแค่บุคคลชั้นล่างสุด
แต่ว่าถูกหรือผิด เธอก็ยังสามารถแยกแยะได้
สุดท้ายเธอก็ยังคงรักษา ด้านของความเป็นมนุษย์เอาไว้!
การกระทำอันชั่วร้ายของตระกูลหลัน
จะมากล่าวโทษเย่เมิ่งเหยียนได้อย่างไร?
เห็นถึงจุดนี้แล้ว
เย่เมิ่งเหยียนก็รู้ว่าโจวซู่เอ๋อร์ไม่ได้โทษตนเอง แต่ภายในใจกลับเป็นทุกข์อย่างยิ่ง!
เวลานี้
หยางเฟิงก็เดินเข้ามา แล้วเปลี่ยนหัวข้อสนทนา: “คุณป้าโจว จะบอกข่าวดีข่าวหนึ่งกับพวกคุณ เมื่อครู่นี้ฉันได้ถามผู้อำนวยการแล้ว บอกว่าวันนี้พวกคุณก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว!”
โจวซู่เอ๋อร์กล่าวอย่างดีใจว่า: “ดีมากเลย! ดีมากเลย! ออกจากโรงพยาบาล ฉันก็จะสามารถไปทำงานได้! ไปหาเงินได้แล้ว!”
อยู่แต่โรงพยาบาลทุกวัน
ถึงแม้โจวซู่เอ๋อร์จะไม่ต้องจ่ายเงิน เธอก็อยู่ไม่ได้!
เธอต้องไปหารายได้
เช่นนี้จึงจะสามารถเลี้ยงดูลูกสาวของตนเองได้!
กริ๊งกริ๊ง!
ทันใด
มือถือของโจวซู่เอ๋อร์ก็ดังขึ้นมา
เธอหยิบมือถือโนเกียมือสองที่ซื้อมาในราคาห้าสิบหยวนขึ้นมา แล้วกดรับสาย
คุณพูดอะไรกัน? คุณต้องการไล่ฉันออกเหรอ!”
“พวกคุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ! คุณไล่ฉันออกแล้ว ต่อไปฉันจะหาเงินที่ไหนมาให้ลูกสาวฉันหาหมอล่ะ?”
“ขอร้องคุณเถอะนะ……”
ตู๊ดๆๆ!
ไม่รอให้โจวซู่เอ๋อร์ได้พูดจบ
มือถือทางด้านนั้นก็วางสายไปแล้ว
ได้ยินเสียงตู๊ดๆ ออกมาจากในมือถือ
โจวซู่เอ๋อร์ตกตะลึง สีหน้าถอดสี
เมื่อเห็นฉากนี้
เย่เมิ่งเหยียนจึงกล่าวถามอย่างประหลาดใจว่า: “คุณป้าโจว คุณเป็นอะไรไปเหรอ?”
ดวงตาทั้งคู่ของโจวซู่เอ๋อร์เลื่อนลอย: “เมื่อครู่นี้ผู้จัดการของพวกเราโทรเข้ามา บอกว่าฉันทำให้ตระกูลหลันไม่พอใจ พรุ่งนี้จึงไม่ต้องไปทำงานแล้ว…….ฮือๆๆ…….”
พูดจบ
โจวซู่เอ๋อร์จึงร้องไห้โฮขึ้นมา
ไม่มีงานทำ
เธอจะมีรายได้ได้อย่างไร?
ไม่มีเงิน
เธอจะเลี้ยงดูลูกสาวของตนเองได้อย่างไร!
ทำไมพระเจ้าต้องทำเช่นนี้กับเธอด้วย?
ทำไมกัน!!!!
เดิมทีชีวิตของเธอก็ลำบากอยู่แล้ว
ตอนนี้ คาดไม่ถึงว่ายังเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอีก!
ดวงตาทั้งคู่ของเย่เมิ่งเหยียน แดงก่ำในชั่วพริบตา เธอสงสารคุณป้าคนนี้ที่เพิ่งรู้จักกันเป็นที่สุด จึงก่นด่าออกมาว่า “เป็นคนแบบไหนกัน? เห็นชัดเจนว่าคุณเป็นผู้เสียหาย แล้วทำไมจะต้องไล่คุณออกด้วยล่ะ?”
เรื่องนี้ เดิมทีเป็นความผิดของตระกูลหลัน
โจวซู่เอ๋อร์ไม่มีความผิดแต่อย่างใด
เธอเป็นเพียงแค่ผู้เสียหายคนหนึ่ง
แต่ผลสุดท้ายกลับไล่เธอออก
นี่มันช่างไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ!
เมื่อหยางเฟิงเห็นจุดนี้ ภายในใจก็รู้สึกเห็นใจ
โลกใบนี้ ไม่มีอะไรยุติธรรมโดยสิ้นเชิง
โจวซู่เอ๋อร์ทำให้ตระกูลหลันไม่พอใจ
ไม่ว่าเธอจะผิดหรือไม่
ตระกูลหลัน การมีอยู่ของพวกเขาไม่สามารถล่วงเกินได้
เพื่อทำให้ความโกรธของตระกูลหลันสงบลง
พวกเขาจึงทำได้เพียงไล่โจวซู่เอ๋อร์ออก!
โลกใบหน้า ก็เป็นวัฏจักรปลาใหญ่กินปลาเล็กเช่นนี้
ผู้ที่แข็งแกร่งจะเดินไปที่ไหนก็ดูสูงส่ง
แต่ผู้ที่อ่อนแอ ก็จะได้รับการข่มเหงรังแกไปตลอดชีวิต
ดังนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่หยางเฟิงทำ
ก็เพื่อตีโลกแห่งการกดขี่ข่มเหงคนให้แตก
ทำให้คนทุกคน ล้วนมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อย่างยุติธรรม!
บทที่ 425
บทที่ 427