มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 547
เจอรัลด์ถึงกับพูดไม่ออกขณะที่เขาตามหลังพวกเขาไป บางคนได้รับความเลื่อมใสไปจากสิ่งที่เขาทำ เขาคิดว่าสถานการณ์เหมือนเช่นนี้จะไม่เกิดขึ้นกับเขาอีกครั้ง
จาวิสเองก็ดูเหมือนว่าเขาจะบ้าไปแล้วอย่างชัดเจน ราวกับว่าเขาสูญเสียสามัญสำนึกทั้หมดของเขาไปแล้ว ทำไมผู้จัดการถึงจะพูดให้เขาล่ะในเมื่อคนที่เขาติดต่อคือรองผู้จัดการคนเดียวเท่านั้น?
แต่ก็อีกนั่นแหละ เจอรัลด์รู้ว่านี่ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความผิดของเขาเองที่ทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจกับทุก ๆ อย่างที่เขาทำ แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่อยากจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขาในตอนนี้เลยจริง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องไม่ต่อหน้าคนโง่ทั้งหลายเหล่านี้ ประสบการณ์ทั้งหมดนี้ช่างน่าผิดหวังเล็กน้อย
ขณะที่พวกเขาเข้าไปในอาคารต่อไป ทั้งสองกลุ่มก็ค่อย ๆ รวมกันเป็นกลุ่มเดียวขนาดใหญ่ หลังจาก ‘ความช่วยเหลือ’ ของจาวิส พวกสาว ๆ จากอีกกลุ่มจึงรู้สึกขอบคุณต่อเขา พวกเธอบางคนยังเริ่มหลงใหลเขาอีกด้วยซ้ำ และนี่ทำให้โยลันดาอิจฉาตาร้อนขึ้นมา จึงทำให้เกิดความรู้สึกของการแข่งขันอย่างรุนแรงในจิตวิญญาณของเธอ
สาว ๆ ที่หยอกล้อเล่นกับเขาก็สวยกันมากเช่นกัน ตามปกติแล้ว นี่เพียงเป็นการเติมความอิจฉาและความน่ารำคาญของโยลันดาให้กับสาว ๆ ต่อไปเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดที่เธอทำได้ก็คือกรอกตาใส่พวกเธอ
“เก็บกระเป๋าให้ฉัน!” โยลันดาพูดขณะที่เธอโยนกระเป๋าของเธอใส่เจอรัลด์ก่อนจะเดินไปหาจาวิส เห็นได้ชัดว่าไม่มีความสุข
“จาวิส พวกเราจะไปที่ไหนกันในภายหลัง? นายพูดว่านายจะพาฉันไปที่น้ำพุและเลี้ยงอาหารดี ๆ ฉันไม่ใช่หรือไง?” โยลันดาถามขณะที่เธอมุ่ยริมฝีปากของเธอและเกาะแขนของจาวิส
เธอจะเร่ิมลงมือทำเดี๋ยวนี้ ถ้าเธอไม่กระทำอย่างรวดเร็ว ผู้ชายของเธออาจจะถูกขโมยไปโดยหนึ่งในผู้หญิงเหล่านี้ก็ได้! ทั้งฮิวโก้และควีนนี่ได้ช่วยให้เธอใกล้ชิดกับเขามาตลอดหลายวันมานี้ นอกจากนี้ด้วยความสวยของเธอ จาวิสและเธอตอนนี้ก็อยู่ในระยะที่พวกเขาสามารถจีบกันได้อย่างเปิดเผย เธออยู่ใกล้มากขนาดนี้แล้ว
“แน่นอนสิ!” จาวิสพูดขณะที่เขายิ้ม
“โอ้? เธอเป็นแฟนของนายเหรอ จาวิส?” หญิงสาวคนหนึ่งถาม
“เธอน่ารักมากนะ!” อีกคนกล่าวชมขณะที่เธอยิ้ม
โยลันดาแค่เอาแต่นิ่งเงียบขณะที่ยกหูฟัง รอการตอบสนองของจาวิส
จากนั้นจาวิสก็ยิ้มปลอม ๆ ขณะที่เขากล่าว “ไม่น่า เธอเป็นแค่เพื่อนสนิทมาก ๆ คนหนึ่ง!”
“พูดแล้วก็ ฉันยังไม่รู้จักชื่อของเธอเลยนะ” จาวิสพูดต่อ หญิงสาวที่เขากำลังพูดด้วยนั้นสวยและสง่ามากอย่างแท้จริง
“ฉันมิเชล แว็กซ์แฮม แต่นายเรียกฉันว่าแอลล์ก็ได้ ขอบคุณนะสำหรับวันนี้ นายอยากจะเป็นเพื่อนกันไหม?” มิเชลถามขณะที่เธอยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน
“แน่นอนสิ!” จาวิสตอบขณะที่เขาล้วงโทรศัพท์ของเขาออกมา ในขณะที่ทั้งสองคนแลกเปลี่ยนเบอร์โทรกันนั้น โยลันดาก็ยิ่งมุ่ยปากลงมากเท่านั้น
เจอรัลด์ในทางตรงกันข้าม ได้สังเกตุเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่เงียบ ๆ มาโดยตลอด เขาตระหนักได้ก่อนหน้านี้ว่าหญิงสาวคนนั้นดูค่อนข้างเหมือนซาบริน่า เมื่อเขาได้ยินชื่อของเธอ เขาจึงเข้าใจทันทีว่าทำไม ควีนนี่เองก็ดูเหมือนจะตกตะลึงไป จากนั้นเธอก็ถามขึ้นมาค่อนข้างลังเลใจ “อืม…เป็นไปได้ไหมว่าเธอเกี่ยวข้องกับบรูค แว็กซ์แฮม?”
“โอ้? เขาคือปู่ของฉันเอง!” มิเชลตอบ
“อย่างงั้นเอง! ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้! ปู่ของฉันคือธีโอดอร์ วินเทอร์! ชื่อนั้นคุ้น ๆ หูบ้างไหม?” ควีนนี่อุทานขึ้นมา
มิเชลเพียงแค่หัวเราะเบา ๆ เธอจะไม่รู้จักคน ๆ นั้นได้อย่างไรกัน? ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็คือคนที่จัดเตรียมคนประหลาดคนนั้นไว้ให้เธอ เจอรัลด์ คลอฟอร์ด
“แน่นอนสิฉันรู้จักเขา! จริง ๆ แล้ว เธอคือควีนนี่ วินเทอร์ ใช่ไหม? หลานสาวของคุณปู่วินเทอร์! ฉันจำได้ว่าเคยพบเธออยู่สองสามครั้งเมื่อพวกเรายังเป็นเด็ก!” มิเชลกล่าว เธอดูเหมือนจะทำให้พวกเขาตื่นเต้นกันขึ้นมา
เจอรัลด์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกับสถานการณ์ที่พลิกผันนี้ มันช่างบังเอิญมากเกินไป อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังโชคดีที่คุณลุงวินเทอร์ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการนัดบอดตอนที่พวกเขาทานมื้อกลางวันด้วยกันเมื่อวาน
ควีนนี่กำลังกลับมาบ้านแล้วตอนที่คุณลุงวินเทอร์ชวนให้เจอรัลด์ออกมาทานมื้อกลางวัน เห็นได้ชัดว่าเขาอยากจะถามเกี่ยวกับการนัดบอด แต่มันไม่สะดวกที่จะทำแบบนั้นเพราะควีนนี่อยู่ใกล้ ๆ นี้ เจอรัลด์เองก็ไม่อยากจะพูดถึงมัน เขาอยากจะรอให้ถึงมื้อกลางวันก่อนจะนำมันขึ้นมาพูดกับคุณวินเทอร์
นอกจากนี้ มีนจะดีที่สุดที่ควีนนี่ไม่รู้เกี่ยวกับการนัดบอด เพราะเธอจะบอกฟรานซิสเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน ซึ่งในทางกลับกันจะยิ่งทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างพวกเขามากขึ้นเท่านั้น สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำได้ก็คือ เก็บมันไว้กับตัวพวกเขาเอง
ให้ตาย การนัดบอดแต่เดิมของเจอรัลด์อยู่ที่นี่และเธอเป็นพี่สาวของซาบริน่า! อย่างไรก็ตาม เธอก็สง่างามมากอย่างแท้จริงและแม้แต่เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองเธออยู่เล็กน้อย
มิเชล ในทางกลับกัน สงสัยเกี่ยวกับจาวิสมาก ความอยากรู้อยากเห็นของเธอเริ่มขึ้นตอนที่เธอเห็นเขาทำในสิ่งที่เขาทำที่เคาน์เตอร์ขายตั๋วแค่ชั่วครู่ก่อน เมื่อเธอตระหนักได้ว่าเธอรู้จักกับควีนนี่อยู่แล้ว พวกเขาทั้งสองจึงเข้าใจกันขึ้นอย่างฉับพลันและพูดคุยกันต่อไป
สำหรับโยลันดา เธอพลุ่งพล่านไปด้วยความโกรธและอิจฉา เธอยังพูดจาร้ายกาจแบบอ้อม ๆ อีกด้วยซ้ำเมื่อไหร่ก็ตามที่เธอสามารถทำได้