บทที่ 271 แผนการของเยี่ยมบุญ

รักหวานอมเปรี้ยว

เยี่ยมบุญทุบโทรศัพท์ลงพื้นอย่างโกรธจัด

เสียงดังเพี้ยะ หน้าจอโทรศัพท์ตกแตกเป็นใยแมงมุม

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์รีบลูบหน้าอกของเยี่ยมบุญ “เปปเปอร์บอกอะไรกับคุณ ทำไมคุณถึงโมโหขนาดนี้?”

“ก็เรื่องถอนหมั้นนะสิ!” เยี่ยมบุญนั่งลงอย่างโมโห “คราวนี้เขาตั้งใจจะถอนหมั้นกับส้มเปรี้ยวจริงแล้ว แม้กระทั่งเวลาของงานแถลงข่าวก็ตัดสินใจเสร็จแล้วด้วย”

“อะไรนะ?งั้นก็หมายความว่าไม่สามารถเจรจากันได้แม้แต่นิดเดียวเลยเหรอ?”คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์อ้าปากกว้างอย่างตกใจ

เยี่ยมบุญถอนหายใจ “ใช่สิ”

“แล้วส้มเปรี้ยวลูกเราจะทำไงดีละ?”คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์กังวลเป็นอย่างยิ่ง

เยี่ยมบุญทำหน้าเศร้า เขาไม่ตอบกลับใดๆเลย

ทำไง?เขาจะไปรู้ได้ไงว่าทำไงดี?

ถ้าเขามีวิธีละก็ ตอนนี้ก็คงจะไม่มานั่งโมโหอยู่ที่นี่หรอก!

ต้องรู้ว่าเอสซีกรุ๊ปได้อยู่ครองบริษัทสิบอันดับแรกของเมืองเดอะซีในตอนนี้ ก็เป็นเพราะเอสซีกรุ๊ปมีนวบดินทร์กรุ๊ปต้นไม้ใหญ่นี้ให้เป็นที่พึ่งพิง แต่เมื่อไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลนวบดินทร์แล้ว ตระกูลนวบดินทร์ก็จะไม่มีช่วยเอสซีกรุ๊ปอีก เอสซีกรุ๊ปจะไม่เพียงแค่จะหลุดออกมาจากสิบอันดับแรกในทันที แต่ยังจะถูกบริษัทอื่นกดขี่ข่มเหงอีกด้วย

ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมานับตั้งแต่หมั้นกับตระกูลนวบดินทร์แล้ว เอสซีกรุ๊ปก็ได้แย้งทรัพยากรของบริษัทอื่น เพราะมีนวบดินทร์กรุ๊ปเป็นที่พึ่งพา ดังนั้นเขาจึงอยากหมั้นหมายกับตระกูลนวบดินทร์คืนมากกว่าใครอีก

ถูใบหน้าอย่างหงุดหงิด จู่ๆเยี่ยมบุญก็คิดแผนการดีได้อย่างหนึ่ง และมองไปที่คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ “คุณว่าให้ส้มเปรี้ยวกับเปปเปอร์เปลี่ยนจากข้าวสารเป็นข้าวสุกดีไหม?”

“ห้ะ?”คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์อึ้งไปครู่หนึ่ง

เยี่ยมบุญทำหน้าเศร้าโศกแล้วพูดว่า:“ขอแค่เปปเปอร์กับส้มเปรี้ยวมีอะไรกันแล้วจริงๆละก็ ต่อให้เขาอยากถอนหมั้นก็ไม่ได้แล้ว นอกจากเขาอยากถูกคนอื่นด่า!”

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์กัดริมฝีปากล่าง “นี่……นี่ไม่ใช่การบังคับเหรอ?”

“ก็จะบังคับนั่นแหละ มีแค่วิธีนี้เท่านั้นที่จะรักษาการหมั้นหมายระหว่างเปปเปอร์กับส้มเปรี้ยวเอาไว้ได้ ”ส้มเปรี้ยวจ้องมองเธอไว้ “คุณลองคิดดู ถ้าหักเปปเปอร์กับส้มเปรี้ยวถอนหมั้นแล้ว นักธุรกิจเหล่านั้นจะไม่เพียงแต่โจมตีบริษัทของเราไม่พอ และภรรยาของพวกเขาก็หัวเราะเยาะพวกเราลับหลังอีกด้วย เวลาคุณออกไปเม้าท์มอยกับพวกคุณนายทั้งหลาย คุณอยากโดนเขาชี้และหัวเราะเยาะเหรอ?คุณไม่อยากออกไปช้อปปิ้งและเสริมสวยแบบสบายๆ อีกต่อไปเหรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นัยน์ตาของคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ก็มีความตื่นและความกลัววาบผ่านไป และส่ายหัวอย่างเร็ว “ฉันไม่อยากอยู่แล้วสิคะ!”

ไม่ว่าจะก่อนแต่งงานหรือตอนนี้ เธอมักจะใช้ชีวิตอยู่ดีกินดีมาโดยตลอด เธอไม่เคยกังวลเรื่องเงิน และไม่เคยถามราคาสิ่งที่เธออยากซื้อเลย ดังนั้นเธอจึงนึกไม่ออกเลยว่าคราวหน้าตัวเองจะซื้ออะไร ก็ต้องคิดดูวว่าเงินพอไหม

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เธออยู่ตำแหน่ง C ในกลุ่มของพวกคุณนายทั้งหลาย เพราะเธอมีลูกสะใภ้ที่ดี ดังนั้นพวกคุณนายทั้งหลายจึงอุ้มชูและยกยอเธอ แต่เมื่อไม่มีลูกสะใภ้เปปเปอร์คนนี้ละก็ พวกคุณนายทั้งหลายก็จะหายห่างออกไปจากเธอทันทีอย่างแน่นอน จากนั้นก็หันมาหัวเราะเยาะเย้ยเธอ ชีวิตแบบนี้เพียงแค่คิดเธอก็ตัวสั่นไม่ไหวแล้ว

เมื่อได้ยินคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์พูดเช่นนี้แล้ว เยี่ยมบุญก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจ “ดังนั้นเราจำเป็นต้องเสี่ยง!”

“ที่รัก คุณจะให้เปปเปอร์กับส้มเปรี้ยวเปลี่ยนจากข้าวสารเป็นข้าวสุกได้ยังไงเหรอคะ?” คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ถาม

เยี่ยมบุญหรี่ตาลง “ไม่ยากหรอก ก็แค่ให้ส้มเปรี้ยวนัดเปปเปอร์มาที่โรงแรม จากนั้นส้มเปรี้ยวก็ถือโอกาสวางยาให้เปปเปอร์ และเมื่อเวลาพอสมควรแล้ว ผมก็จะเรียกนักข่าวมา เช่นนี้ละก็ หากว่าเปปเปอร์ยังคิดจะถอนหมั้นละก็ ชาวเน็ตก็จะโมโหเป็นอย่างยิ่งแน่เลย คุณดูสิว่าชาวเน็ตจะปล่อยเขาและนวบดินทร์กรุ๊ปไปหรือไม่”

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ มันคือการใช้มติมหาชนมาบังคับเปปเปอร์ให้แต่งงานกับส้มเปรี้ยว” คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์พยักหน้า

“ถูกต้อง ดังนั้นคุณรีบโทษหาส้มเปรี้ยวให้เธอกลับมา คืนนี้ต้องดำเนินการตามแผน โดยไม่ชักช้า” เยี่ยมบุญพูดอย่างจริงจัง

“แต่ว่าก่อนหน้านี้โทรหาส้มเปรี้ยว เธอก็ไม่รับสายเลยคะ!”คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์พูดอย่างรู้สึกลำบักเล็กน้อย

เยี่ยมบุญไม่สนหรอกนะ เขาลุกขึ้นมา “งั้นก็โทรต่อ โทรจนมันจะรับ เพราะเวลาของพวกเรามีเพียงเท่านี้”

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ไม่พูดคำพูดใดๆอีกเลย ทำได้เพียงทำตามคำสั่งของเขา หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรหาส้มเปรี้ยว

อีกด้านหนึ่ง ในโกดังที่ร้างแห่งหนึ่ง ชายคนหนึ่งจับโทรศัพท์มือถือที่ส่งเสียงกริ่งอยู่ และเดินไปหาชายสองคนทางด้านประตูโกดัง

“คุณราเม็ง โทรศัพท์มือถือของส้มเปรี้ยวดังอีกแล้วครับ” ชายยื่นโทรศัพท์มือถือไป

ราเม็งเหลือบมองอย่างเฉยชา “ไม่ต้องสนใจ ปล่อยให้มันดังอยู่นั่นแหละ”

“ครับ!”ชายได้ยินคำพูดของเขาแล้วก็นำโทรศัพท์มือถือเก็บ

ข้างๆ การันต์มองดูนาฬิกา “เวลาไม่เช้าแล้ว แกเข้าไปบอกให้พวกมันเริ่มเลย เดี๋ยวดึกแล้ว โยนคนทิ้งไว้ในที่ที่มีคนเยอะๆ”

“เข้าใจครับ!”ชายทำหน้านิ่ง และหันหลังกลับไปที่โกดัง

การันต์หยิบบุหรี่หนึ่งซองออกจากกระเป๋าของเขา หยิบบุหรี่ออกมาสองม้วนแล้วยื่นให้ราเม็งหนึ่งม้วน

ราเม็งก็ไม่ได้ปฏิเสธ หยิบบุหรี่มา

ในขณะนี้ ก็มีเสียงตกใจของผู้หญิงส่งมาจากโกดังข้างหลังของพวกเขา “พวกคุณเป็นใคร!”

เป็นส้มเปรี้ยว เธอฟื้นแล้ว

ส้มเปรี้ยวถูกปลุกให้ตื่นจากการถูกสาดน้ำ หลังจากตื่นมา พบว่าตัวเองไม่เพียงแต่อยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคย แถมยังถูกมัดไว้ด้วย และใบหน้าของเธอก็ซีดลงทันที

ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจว่าเธอถูกลักพาตัวอีกครั้งแล้ว!

“พวกเราเป็นใคร?”ชายหลายคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าของส้มเปรี้ยวยิ้มอย่างชั่วร้าย ถูมือไปมาแล้วตอบว่า :พวกเราเป็นคนที่มาบริการคุณโดยเฉพาะไงล่ะ!”

ได้ยิ้นคำว่า‘บริการ’ ม่านตาของส้มเปรี้ยวก็หดตัวลงทันที

เกิดอะไรขึ้น?

คนที่พวกเขาต้องบริการเป็นมายมิ้นท์ไม่ใช่เหรอ?ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นเธอละ?

“พอละ พูดกับมันเยอะขนาดนี้ทำไม พวกแกรีบเริ่มเถอะ ฉันยังรอเอาวิดีโอส่งให้นายจ้างอยู่” ไม่ไกลนัก ชายถือกล้องวิดีโอคนหนึ่งกำลังเร่งพวกเขาอยู่

ส้มเปรี้ยวมองไปที่คนคนนั้น จำได้ในทันที และเบิกตากว้าง “คุณนี่เอง!”

เป็นคนที่พาเธอเข้าไปในซอยนี่เอง!

ชายที่ถือกล้องหรี่ตาลงเล็กน้อย แต่ไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติ เขาเปิดกล้องแล้วตั้งไปทางส้มเปรี้ยว “เอาล่ะ ฉันเปิดกล้องแล้ว รีบเริ่มเลย!”

“ได้เลยครับ เริ่มเดี๋ยวนี้เลยครับผม” ชายพวกนั้นถูมือไปมา ยิ้มหัวเราะฮี่ฮี่และเดินเข้าหาส้มเปรี้ยว

ส้มเปรี้ยวตระหนักได้ว่าพวกเขากำลังจะทำอะไร หัวใจของเธอก็หดตัวทันที ใบหน้าของเธอก็ซีดลง และเธอก็รีบตะโกนว่า:“พวกแกหยุดเดี๋ยวนี้นะ ห้ามเข้ามา!”

แต่ชายพวกนั้นก็แกล้งทำเป็นหูหนวกและเดินต่อไป

ในไม่ช้า ชายพวกนั้นก็เดินไปถึงตรงหน้าของเธอ ผลักเธอลงกับพื้น และจับมือและเท้าของเธอไว้

จากนั้น ชายคนหนึ่งก็หยิบกระบอกฉีดยาออกมา และในกระบอกฉีดยาก็มีของเหลวสีชมพูอ่อนบางส่วนหน่อยแล้ว

หลังจากที่ชายคนนั้นดีดกระบอกฉีดยา เขาก็มองไปที่ส้มเปรี้ยวและพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่า:“รู้ไหมว่าข้างในนี่คืออะไร?มันคือของดีที่จะเปลี่ยนนางฟ้าให้กลายเป็นโสเภณีนะ”

พูดเสร็จ อยู่ในภายใต้การจ้องมองด้วยความกลัวและตกใจของส้มเปรี้ยว เขาก็ได้ฉีดเข็มฉีดยาเข้าไปในแขนของเธอ

สีหน้าของส้มเปรี้ยวเปลี่ยนไป และเธอก็ขัดขืนขึ้นอย่างรุนแรง ด้วยน้ำเสียงที่แหลมคม “ปล่อยฉัน ฉันเตือนพวกแกรีบปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นพวกแกตายแน่!”

“ให้พวกกูตายเหรอ?”พวกผู้ชายหัวเราะเยาะเย้ย

คนที่ถือกระบอกฉีดยาไว้ เอามือตบหน้าเธออย่างแรง

“อ๊ะ!” ใบหน้าของส้มเปรี้ยวที่ถูกตบ ตอนนี้มันเจ็บและแสบร้อนมาก ในสมองมีเสียงวี้ๆ ปากของเขาแตบและมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย ดูน่าอนาถอย่างยิ่ง

ชายคนนั้นโยนเข็มฉีดยาทิ้ง ดึงผมของเธอไว้ แล้วพูดอย่างดุร้ายว่า:“แกเป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง ไม่ร้องขอความเมตตาไม่พอ แถมยังกล้ามาพูดจาโผงผางว่าจะให้พวกกูตายอีก มึงกลัวว่าพวกกูจะไม่กล้าจัดการมึงเหรอ?ในเมื่อแบบนี้ พี่น้องทั้งหลาย พวกกูอย่าให้มันผิดหวังละ ต้องจัดการมันดีๆละ ได้ยินว่ามันคืออดีตภรรยาของประธานนวบดินทร์กรุ๊ป เล่นผู้หญิงคนรวย แค่คิดก็ตื่นเต้น!”