เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 429
ไม่พูดไม่ได้ว่า
สองพี่น้องหลันเฟิงกับหลันซิน ล้วนแปลกพิสดารอย่างมาก!
“เช่นนั้นคุณมาหาฉันมีเรื่องอะไร?” หลันเฟิงกล่าวถามอย่างแปลกใจ
เพียงแค่ไม่ใช่การยืมเงิน
เรื่องอื่นๆ ล้วนปรึกษาหารือกันได้
หลันเฟิงจ้องมองหลันจื่อที่อยู่ข้างๆ อย่างโหดเหี้ยม แล้วตวาดเสียงดังว่า: “ลูกเวร ยังไม่รีบสารภาพกับคุณอาอีก!”
ตึง!
น้ำเสียงยังไม่ทันขาดคำ!
หลันจื่อก็คุกเข่าลงตรงหน้าหลันซินอย่างไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย
ทันใดหลันซินก็ตกใจจนแทบกระโดด จึงกล่าวว่า: “หลันจื่อ นี่คุณทำอะไร?”
หลันจื่อพูดพลางร้องไห้: “คุณอา คุณต้องช่วยฉันนะ หยางเฟิงจะฆ่าฉัน!”
“ห๊ะ!”
ได้ยินเช่นนี้ ทันใดหลันจื่อก็ตกตะลึง
หลันจื่อกับหยางเฟิงไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกัน
หยางเฟิงคุ้มค่าที่จะฆ่าผู้หญิงยิงเรือคนหนึ่งหรือ?
“คุณอา เรื่องราวก็คือว่า…….”
ทันทีหลังจากนั้น หลันจื่อนำขั้นตอนของเหตุการณ์เล่าให้ฟังรอบหนึ่ง
แน่นอนว่า
ในส่วนความชั่วร้ายที่ตระกูลหลันกระทำนั้น เธอก็เพียงแค่หลีกเลี่ยงปัญหาสำคัญไป
เพียงตาถึงแม้จะพูดอย่างหลีกเลี่ยง อาชญากรรมมากมายเหล่านี้ ก็ทำให้หลันซินต้องตื่นตระหนก
แต่ละเรื่องราว แต่ละเหตุการณ์ เรื่องไหนบ้างที่ไม่ถูกกฎหมายของต้าเซี่ยสั่งห้าม?
เรื่องไหนบ้าง ที่ไม่ใช่ความผิดถึงติดคุก กระทั่งตัดหัวประหารชีวิต?
เรื่องนี้ ถ้าถูกหยางเฟิงรู้เข้า ด้วยนิสัยของเขา จะต้องไม่ให้อภัยอย่างแน่นอน!
หลันจื่อร้องไห้เสียใจแล้วกล่าวว่า: “คุณอา ฉันสำนึกผิดแล้ว คุณอาโปรดช่วยฉันด้วย! หยางเฟิงต้องไม่ปล่อยฉันเอาไว้แน่นอน ตอนนี้มีเพียงแค่คุณอาที่จะสามารถช่วยฉันได้……”
สำหรับตระกูลหลันแล้ว หยางเฟิงก็คือคนโหดเหี้ยมอำมหิต!
คนที่สามารถกำราบคนโหดเหี้ยมอำมหิตคนนี้ได้
มีเพียงหลันซินเพียงคนเดียวเท่านั้น!
“โธ่ นี่…….”
เห็นท่าทีที่น่าเวทนาของหลันจื่อแล้ว
หลันซินก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
วิธีการของหยางเฟิง
หลันซินก็เคยได้พบเห็นมาแล้ว
ที่เมืองกาสิโน บุคคลที่มีชื่อเสียงจำนวนมากนั้น ยังถูกหยางเฟิงจัดการจนต้องยอมซูฮก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลันจื่อตัวเล็กๆ คนนี้!
ถึงแม้เธอจะเป็นแม่ยายของหยางเฟิง
โดยปกติหยางเฟิงก็ปล่อยให้เธอได้ไปทุกๆ ที่
แต่หลันซินก็รู้ตัวดีว่า
นั่นเป็นเพราะตนเอง ไม่ได้สัมผัสเส้นตายของหยางเฟิง
หยางเฟิงเห็นแก่หน้าของเย่เมิ่งเหยียน จึงไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับตนเอง
หลันจื่อทำเรื่องผิดพลาดใหญ่หลวงขนาดนี้
ถ้าหากตนเองไปขอร้อง
ใครจะไปรู้ว่าหยางเฟิงจะไว้หน้าตนเองหรือไม่?
ถ้าหากไม่ไว้หน้าตนเอง
เช่นนี้เธอจะไม่ขายหน้าหรือ?
ไม่ได้ ไม่ได้!
เรื่องนี้ไม่สามารถรับปากได้!
ชั่วพริบตา หลันซินก็แอบตัดสินใจแน่วแน่
เพียงแค่เห็นการแสดงออกของหลันซิน หลันเฟิงก็รู้ว่าท่าจะไม่ดีแล้ว จึงรีบกล่าวว่า: “น้องสาว คุณก็เห็นว่าหลันจื่อสำนึกผิดแล้ว คุณก็ช่วยเธอหน่อยสิ! อีกอย่างเรื่องนี้ เธอก็ไม่ได้รู้เบื้องหน้าเบื้องหลัง ทั้งหมดล้วนเป็นหลันฮ๋าวที่เป็นคนไปทำลับหลังเธอ!”
“ใช่ๆๆ!”
หลันจื่อก็รีบกล่าวว่า: “คุณอา ฉันไม่รู้เบื้องหน้าเบื้องหลังจริงๆ! ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะหลันฮ๋าวคนนั้น เขาเป็นคนหน้าเนื้อใจเสือ…..ฉันหวังดีสนับสนุนเขา ให้เขาเปลี่ยนจากอันธพาลข้างถนนกลายเป็นบุคคลชั้นดี แต่เขากลับทำเรื่องชั่วช้ามากมายลับหลังฉัน ฉันไม่ได้รับความเป็นธรรมเลยจริงๆ!”
“ฮือๆๆ……”
พูดจบ
หลันจื่อก็ร้องไห้โฮขึ้นมา
ชั่วพริบตา ผมเผ้าก็สยาย ไร้เรี่ยวแรงอยู่กับพื้น และร้องไห้อย่างเศร้าโศก ไม่มีอะไรน่าเวทนาไปกว่านี้อีกแล้ว!
หลันซินรู้สึกสงสาร
เธอกล่าวถามอย่างไม่แน่ใจว่า: “หลันจื่อ คุณไม่รู้เบื้องหน้าเบื้องหลังจริงๆ เหรอ? หลันฮ๋าวคนนั้นเป็นคนทำทั้งหมดจริงๆ เหรอ?”
หลันเฟิงกล่าวอย่างเฉียบขาดทันทีว่า: “น้องสาว ใช่แล้ว! เรื่องนี้ ฉันก็เพิ่งจะรู้เหมือนกัน หลังจากที่ฉันรู้เรื่อง ก็ด่าหลันจื่อทันที เธอไม่รู้เบื้องหน้าเบื้องหลังจริงๆ หลันฮ๋าวคนนั้นเป็นคนทำทั้งหมด โดยใช้อำนาจของตระกูลหลันของพวกเราให้เป็นประโยชน์ และกระทำผิดข้างนอกอย่างเหิมเกริม”
“นี่……”
ได้ยินเช่นนี้
หลันซินก็รู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อย
หลันเฟิงจึงตะโกนขึ้นมาทันทีว่า: “เข้ามา ไปลากไอ้สัตว์นรกคนนั้นเข้ามาสิ”
ก่อนหน้านี้ที่จะเข้ามา
หลันเฟิงกับหลันจื่อคนทั้งสองได้ปรึกษาหารือกันแล้ว