บัญชามังกรเดือด บทที่ 584 คนที่น่ารักที่สุด
แดนเหนือ มีภูเขาสูงตระหง่าน เวลาเกือบตลอดทั้งปี จะถูกน้ำแข็งและหิมะปกคลุมเอาไว้
เส้นเขตพรมแดน ทอดยาวอยู่บนภูเขาอันสูงตระหง่านนี้ แบ่งแยกโลกทั้งสองออกจากกัน
ด้านหนึ่ง เป็นการสืบทอดมาหลายพันปี คืออาณาจักรมังกรที่มีอารยธรรมขั้นสูง อีกด้านหนึ่ง เป็นประเทศเล็กๆ สิบกว่าประเทศ
เมื่อเทียบกับอาณาจักรมังกร พวกเขาก็เหมือนกับพวกป่าเถื่อนที่ไร้วัฒนธรรม
เป็นเวลายาวนาน เพราะอาณาจักรมังกรอยู่ภายใต้คุณธรรมและความเมตตา ดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี จึงไม่คิดเลยว่า พวกเขาจะมีความทะเยอทะยานที่โฉดชั่ว กลับรู้สึกว่าอาณาจักรมังกรนั้นกลั่นแกล้งรังแกได้ง่ายดาย
เวลาผ่านไปไม่นาน การก่อความไม่สงบในการข้ามเขตพรมแดน ก็กลายเป็นเรื่องปกติ
พวกเขาคิดว่า อาณาจักรมังกรเพื่อภาพลักษณ์ประเทศที่ยิ่งใหญ่ของตนเองนั้น จะสามารถอดทนได้ครั้งแล้วครั้งเล่า
จนกระทั่งจอมพลเซียวหน่วยกล้าตายคนนี้เข้ามาดูแล นำกำลังผู้ใต้บังคับบัญชา ไปสอนบทเรียนให้กับพวกป่าเถื่อนไร้ยางอายเหล่านี้ จึงทำให้พวกเขาไม่กล้ากำเริบเสิบสาน
แต่ว่า ก็เพราะเหตุนี้ จึงทำให้ประเทศเล็กๆ สิบกว่าประเทศที่อยู่ฝ่ายตรงข้าม สมคบคิดกัน และรวมตัวกันขึ้นมา
ภายใต้การผสมโรงและการสนับสนุนของกองกำลังต่างแดนที่มีเจตนาแอบแฝง พวกเขาเริ่มมีองค์กรมีการดำเนินการที่วางแผนไว้ล่วงหน้าเพื่อก่อความวุ่นวาย
มีเหตุการณ์ก่อความวุ่นวายเกิดขึ้นหลายครั้ง
ที่มีชื่อเสียงที่สุดหนึ่งในนั้นก็คือ ครั้งนั้นเมื่อไม่กี่ปีก่อน การท้าทายข้ามพรมแดนของสิบหกราชาผี
……
เครื่องบินรบลอยอยู่บนท้องฟ้า ภายในห้องโดยสาร สีหน้าของทุกคน ดูเคร่งขรึมและสงบอย่างมาก
เนี่ยชิงหลงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ : “ปัจจัยที่นี่ดูยากลำบากมาก ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเหล่าทหารรักษาชายแดน กัปตันมังกรดำ ฉันจอแสดงความเคารพคุณรวมถึงสหายร่วมรบของคุณด้วย!”
“พวกคุณเป็นคนที่น่ารักที่สุดเลย!”
พูดจบ ก็แสดงความเคารพหนึ่งที
มังกรดำแสดงความเคารพตอบ และกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า : “ฉันรู้ว่า ราชามังกรเนี่ยก็เคยเป็นผู้มีความสามารถยอดเยี่ยมในกองทัพเช่นกัน ถึงแม้ว่าเราจะประจำการต่างสถานที่กัน แต่ก็เป็นผู้ปกป้องจิตวิญญาณของทหารเช่นกัน”
“ถึงแม้ว่าตอนนี้คุณจะเปลี่ยนตำแหน่งหน้าที่แล้ว แต่การดูแลแก๊งมังกร ก็คือการรับใช้ชาติเช่นกัน
“ดังนั้นราชามังกรเนี่ย ไม่ต้องเกรงใจหรอก!”
เนี่ยชิงหลงอมยิ้มพยักหน้า และเปลี่ยนหัวข้อสนทนา พร้อมกล่าวว่า : “พี่ใหญ่ฉินของเรา เป็นหัวหน้าใหญ่ของทหารแปดแสนนายทางแดนเหนือของพวกคุณ ในบรรดาคนที่เขาเคยสอน ได้ยินมาว่ากัปตันมังกรดำยอดเยี่ยมอย่างมาก”
“ถ้ามีโอกาส เรามาประลองฝีมือกันสักหน่อยไหม?”
กัปตันมังกรดำกล่าวทันทีว่า : “ขอเพียงแต่ราชามังกรเนี่ยสะดวก ฉันก็พร้อมทุกเมื่อ!”
ฉินเทียนมีสีหน้าเบื่อหน่าย ไอ้พวกนี้เป็นมันเป็นสัตว์ใช้แรงงานจริงๆ เจอหน้าทักทายกันไม่กี่ประโยค ก็จะต้องประลองฝีมือกันแล้ว
เห็นได้ชัดว่าในใจของทั้งสองฝ่าย ต่างฝ่ายต่างเคารพซึ่งกันและกัน แต่ดันไม่พูดออกมา กลับต้องการให้ใบหน้าบวมช้ำถึงจะสนุกสนาน
เพียงแต่เขาก็รู้ดีว่า นี่คือวิธีการแสดงออกพิเศษของหน่วยกล้าตาย
เนี่ยชิงหลงหัวเราะแหะๆ เหมือนอยากลองเดี๋ยวนี้เลย
“พี่ใหญ่ ถึงเวลานั้นคุณเป็นผู้ตัดสินดีไหม?” เขายิ้มพร้อมกล่าวกับฉินเทียน
ฉินเทียนกล่าวอย่างอารมณ์เสีย : “คุณรังแกลูกน้องของเซียวโผหู่ ไม่กลัวเซียวโผหู่จะคิดบัญชีกับคุณหรือไง?”
“อยากประลองฝีมือ ก็ไปหาเซียวโผหู่สิ พวกคุณจะตีกันจนหัวแตก ฉันก็ไม่สนใจหรอก”
เขารู้ว่า ถึงแม้กัปตันมังกรจะยอดเยี่ยมอย่างมาก แต่ว่า เมื่อเทียบกับเนี่ยชิงหลงแล้ว ยังคงแย่กว่าเล็กน้อย
ไม่ว่าฐานะหรือศักยภาพ ราชามังกรเนี่ย ก็อยู่ในระดับเดียวกันกับจอมพลเซียว
และในกองทัพแดนเหนือ จอมพลเซียวเป็นการดำรงอยู่ที่ไร้เทียมทาน
เนี่ยชิงหลงยังอยากจะพูดอะไร แต่จู่ๆ ก็ตกใจเล็กน้อย และพูดอย่างสงสัยว่า : “ทำไมถึงออกนอกเส้นทางล่ะ?”
“ศูนย์บังคับบัญชาของพวกคุณไม่ใช่อยู่ทางทิศตะวันออกหรอกเหรอ?”
เห็นว่าหลังเครื่องบินรบบินวน ก็ไม่ได้มุ่งหน้าไปยังศูนย์บังคับบัญชา แต่บินไปทางชายแดนตะวันตกแทน
บนเครื่องบิน กัปตันมังกรดำรวมทั้งลูกน้องของเขา มีสีหน้าเคร่งขรึม กัดปากแน่น ไม่พูดอะไร
สีหน้าท่าทางจริงจังและเคร่งขรึม
ดูเหมือนว่า ต้องการไปจาริกแสวงบุญเลย
เนี่ยชิงหลงเห็นเช่นนั้น ก็ทำได้เพียงปิดปากอย่างเชื่อฟัง ไม่พูดอะไรอีก เขาเฝ้ามองดูสถานการณ์ทางด้านนอก
ภูมิประเทศซับซ้อนมากยิ่งขึ้น ข้ามผ่านภูเขาหิมะลูกหนึ่งไป ด้านล่างเป็นหุบเขา และสภาพแวดล้อมดูเลวร้ายอย่างมาก
เครื่องบินรบลอยอยู่เหนือหุบเขา นักบินบีบแตรเก้าครั้ง เสียงดังก้องทั่วฟ้า
กัปตันมังกรดำและคนอื่นๆ มองลงไปที่ธารน้ำแข็งในหุบเขาเบื้องล่าง แต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยน้ำตา
เนี่ยชิงหลงรู้สึกประหลาดใจมาก ในสถานการณ์เช่นนี้ เขารู้สึกอายเกินกว่าจะเอ่ยปากพูด
เป็นเวลานาน เครื่องบินรบก็เสร็จสิ้นพิธีรำลึก จึงดึงขึ้นสูงอีกครั้ง ครั้งนี้ ได้บินตรงไปยังทิศทางของศูนย์บังคับบัญชา
ในห้องผู้โดยสาร บรรยากาศดูตึงเครียด
เนี่ยชิงหลงทนไม่ไหว จึงพูดเบาๆ
ฉินเทียนคิดไตร่ตรองเล็กน้อย และกล่าวว่า : “คุณเคยได้ยิน หุบเขาโรนเลไหม?”
“หุบเขาโรนเล?” เนี่ยชิงหลงตกตะลึงเล็กน้อย และพูดอย่างตื่นเต้นว่า : “การท้าทายข้ามพรมแดนของสิบหกราชาผีในครั้งนั้นนะเหรอ?”
ฉินเทียนพยักหน้า และมองไปที่ภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะนอกช่องหน้าต่าง ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เหมือนกับว่าได้ย้อนกลับไปเมื่อสองสามปีก่อน
ในเวลานั้น เขาเพิ่งจะบรรลุการบำเพ็ญตนกับเถ้าแก่ใหญ่ได้หนึ่งปี จึงได้รับอนุญาตให้ออกไปฝึกประสบการณ์ข้างนอกได้
แต่คาดไม่ถึงว่า การต่อสู้ครั้งแรกหลังจากออกจากถ้ำ ก็คือที่หุบเขาโรนเลแห่งนี้
กัปตันมังกรดำกล่าว ในน้ำเสียงที่ต่ำมีความเศร้าสลด
“สี่ปีก่อน ทหารข้าศึกส่งกำลังออกไปสิบหกคน พวกเขาล้วนแต่งกายเหมือนทหารธรรมดา และลักลอบข้ามแดนมายังอาณาเขตของเรา”
“เพื่อประกาศศักดา ได้ยินมาว่าอาณาจักรมังกรนั้นเป็นประเทศแห่งศิลปะการต่อสู้ พวกเขาเคารพและศรัทธาฝีมือการต่อสู้ของอาณาจักรมังกรมาโดยตลอด ดังนั้นจึงหวังว่าจะขอคำแนะนำได้”
“เพราะมองดูพวกเขาแล้ว ก็เหมือนกับทหารธรรมดา ดังนั้นทางด้านเรานี้ ในตอนแรกก็ไม่ได้สนใจมากนัก”
“เพียงแค่พวกป่าเถื่อนเท่านั้น จะรู้จักการต่อสู้อะไรมากมาย”
“เราจึงให้ทหารเลือดร้อนหลายคนไปเผชิญกับศัตรูก่อน เดิมทีคิดว่า แค่เตะต่อยไม่กี่ที ก็จะสามารถสั่งสอนพวกเขาให้เป็นคนได้ ใครจะรู้คิดผิดอย่างมหันต์”
“ครั้งนั้น เราส่งผู้มีฝีมือสูงไปหลายสิบคน ก็ล้วนพ่ายแพ้ทั้งหมด”
“ศัตรูโหดร้ายป่าเถื่อน ลงมืออย่างไร้ความปรานี เพื่อนร่วมรบสองคนในนั้น ยังคงเสียชีวิตด้วยเหตุนี้”
“พวกเขาประกาศศักดาว่า ถ้าเราไม่มีใครที่สามารถตีมห้พวกเขาล่าถอยได้ เช่นนั้นพวกเขาจะประจำการอยู่ในอาณาเขตของเราต่อไป”
“นี่ถือว่าเป็นการรุกรานแล้ว!”
เนี่ยชิงหลงกัดฟันกล่าวว่า : “เลวระยำจริงๆ ต้องสั่งสอนพวกเขาสักหน่อยแล้ว!”
กัปตันมังกรดำนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น ดวงตาก็อดไม่ได้ที่จะแดงก่ำ เขาเป็นหนึ่งในผู้พ่ายแพ้ และเพื่อนร่วมรบที่ดีคนหนึ่งของเขา กลับต้องเสียชีวิตด้วยกำมือของศัตรู และถูกฝังเอาไว้ที่นี่
เขากัดฟันพูดว่า : “สถานการณ์อย่างนี้ใครจะทนได้ ท้ายที่สุดก็ต้องรบกวนจอมพลเซียว”
“เขาถอดอินทรธนูออก ใช้ฐานะทหารธรรมดาคนหนึ่ง ออกไปรับมือกับสิบหกคนนั้น คาดไม่ถึงเลยว่า แม้แต่จอมพลเซียวก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน……”
เนี่ยชิงหลงถอนหายใจ และพูดว่า : “นั่นเป็นเพราะว่า สิบหกคนของฝ่ายตรงข้ามนั้น เดิมทีแล้วไม่ใช่ทหารธรรมดาๆ”
“แต่เป็นอาจารย์ระดับสูงที่กองทัพประเทศศัตรูเลี้ยงดูไว้อย่างลับๆ ในนามสิบหกราชาผี”
“ถึงแม้ว่าเซียวโผหู่จะกล้าหาญ แต่จะสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้อย่างไร”
กัปตันมังกรดำพยักหน้า เขามองไปทางฉินเทียน แววตาเต็มไปด้วยความเคารพนับถืออย่างหาที่เปรียบไม่ได้
“โชคดี ที่ในช่วงชี้เป็นชี้ตาย หัวหน้าใหญ่ได้ลงมือ”
“ในเวลานั้นหัวหน้าใหญ่ยังไม่ใช่หัวหน้าใหญ่ ในกองทัพแดนเหนือ ไม่มีใครทราบถึงการมีอยู่ของเขา”
“เขาต่อสู้กับสิบหกราชาผีด้วยตัวคนเดียว จัดการพวกเขาให้หวาดกลัวจนฉี่ราด วิ่งกระเจิดกระเจิงไปเหมือนกับหนู เพื่อปกป้องเขตพรมแดน และอวดพลานุภาพประเทศของเรา”
“หลังจากการต่อสู้ครั้งนั้น ทหารแดนเหนือ ทั้งหมดได้ชื่อว่าราชาเทพ!”