ตอนที่ 1638 เข้าอาณาจักรเสมือนครั้งแรก
หลินฮวงพยายามสื่อสารกับประตูทุกอาณาจักร
ประตูทุกอาณาจักรดูเหมือนจะมีสติปัญญาไม่มาก มันทําได้แค่ส่งความคิดเรียบง่าย
อย่างไรก็ตาม หลินฮวงสามารถได้รับข้อมูลบางอย่างจากมัน
หลังคุณประตู(ชื่อจ้านจั๋ว)ได้รับประตูทุกอาณาจักร เขาใช้มันเป็นประตูมิติตลอด
ประตูทุกอาณาจักรสามารถเป็นระยะทางในมิติและย้ายเจ้านายไปที่ใดก็ได้ที่เคยไปมาก่อน
ตอนคุณประตูฆ่านักล่าระหว่างการผสานของเขา ประตูทุกอาณาจักรก็ได้รับพลังงานดั้งเดิมที่ทิ้งไว้โดยนักล่า จากนั้นมันก็สามารถเชื่อมต่อกับอาณาจักรเสมือนได้
หลังจากนั้น คุณประตูก็ถูกไรเดอร์ชักชวนและยังได้รับนิ้วทองคํามาสองชนิด
ประตูทุกอาณาจักรสามารถเปิดได้สามช่องทางในอาณาจักรเสมือนก็เพราะมันดูดซับนิ้วทองคําไปสอง
ก่อนหน้านี้ มันทําได้แค่สร้างกายเสมือนหนึ่งครั้งต่อวัน ตอนนี้มันเพิ่มเป็นสาม
เมื่อประตูทุกอาณาจักรเชื่อมต่อกับอาณาจักรเสมือน คุณประตูได้ใช้กายเสมือนเพื่อเข้าอาณาจักรเสมือนอยู่หลายครั้งในตอนแรก แต่ทว่า เขาก็โดนฆ่าตายทุกครั้งที่เจอวอยด์ หลังจากนั้น เขาก็ล้มเลิกความคิดใดเกี่ยวกับการฆ่าวอยด์และใช้ประตูทุกอาณาจักรในทางตรงกันข้าม ซึ่งคือการอัญเชิญวอยด์
ตามข้อมูลที่ให้โดยประตูทุกอาณาจักร อาณาจักรเสมือนคือสถานที่ที่พิเศษมาก
สิ่งที่คว้าความสนใจของหลินฮวงคือกฎเวลาภายในนั้น
ภายใต้สถานการณ์ปกติ กระแสเวลาในอาณาจักรเสมือนจะเหมือนกันกับอาณาจักรวัตถุ
แต่ทว่า ถ้าคนเข้าอาณาจักรเสมือนโดยใช้กายเสมือน ไม่ว่าจะอยู่ในนั้นนานแค่ไหน ไม่ว่ามันจะเป็นหนึ่งวัน หนึ่งปี สิบปีหรือล้านปี เวลาจะไม่เปลี่ยนตอนกลับสู่อาณาจักรวัตถุ
มันราวกับเวลาในอาณาจักรวัตถุโดนหยุดตอนกายเสมือนเข้าอาณาจักรเสมือน
เมื่อเขาเข้าใจเรื่องนี้ ความคิดก็แวบผ่านหัวของหลินฮวง”ข้าสามารถบ่มเพาะในนั้นได้!”
เหนือสิ่งอื่นใด ผลประโยชน์ใดที่ได้รับโดยกายเสมือนของเขาจะสะท้อนในร่างจริง
ดังนั้น ในทางทฤษฎี อาณาจักรเสมือนจึงเป็นสวรรค์แห่งการบ่มเพาะ
แต่ทว่า หลังศึกษารายละเอียดที่ประตูทุกอาณาจักรให้มากขึ้น หลินฮวงก็เริ่มรําคาญ
เขาสามารถเข้าอาณาจักรเสมือนได้ด้วยกายเสมือน แต่เขาไม่อาจนําของจากอาณาจักรวัตถุไปในนั้นได้
ก่อนหน้านี้ เขาคิดว่าถ้าเขาบ่มเพาะในนั้น เขาจะสามารถหลอมเขตแดนเทพกึ่งจ้าวเทวะได้ไวขึ้น
แต่ทว่า ตอนนี้เขาพบว่าเขาไม่อาจนําเขตแดนเทพกึ่งจ้าวเทวะเข้าอาณาจักรเสมือนได้
เขายังพิจารณาถึงการซ่อนของในเขตแดนเทพเขาเพื่อให้เขาสามารถนําพวกมันออกมาได้ตอนเข้าอาณาจักรเสมือน แต่ทว่า ไม่ช้าก็ขับไล่ความคิดนั้นไป
เขตแดนเทพก่อตัวในอาณาจักรวัตถุ มันเป็นการผสานของมิติเวลา มันมีกายสวรรค์มากมาย สิ่งมีชีวิตทุกชนิด และสสารอื่นๆ ในอาณาจักรเสมือน ทั้งหมดจะโดนลบล้างออก และจะไม่สามารถสัมผัสถึงมันได้เลย
หลังคิดอย่างเปล่าประโยชน์ หลินฮวงก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอให้เสี่ยวเฮยช่วย
“มีการ์ดมิติชนิดใดไหมที่ช่วยให้ข้านําเขตแดนเทพกึ่งจ้าวเทวะหรือของชิ้นอื่นเข้าอาณาจักรเสมือนได้?”
“ถึงนําเข้าไปได้ก็เปล่าประโยชน์ เจ้าไม่สามารถเอาพวกมันออกมาใช้ได้”
คําตอบของเสี่ยวเฮยทําให้หลินฮวงตกตะลึง
เขาพลันตระหนักว่ามันยังไม่พอต่อให้เขานําของเข้าไปได้ เขาต้องหาทางให้ใช้พวกมันได้ด้วย
เหนือสิ่งอื่นใด อาณาจักรเสมือนจะปฏิเสธสิ่งจับต้องได้ทั้งหมด ต่อให้เขาใช้วิชามิติพิเศษเพื่อนําของเข้าไป ด้วยกฏของอาณาจักรเสมือน เขาจะไม่สามารถนําพวกมันออกมาได้
เขาคิดสักพักและถาม ”งั้นมีทางใดที่จะสร้างพื้นที่อิสระในอาณาจักรเสมือนที่แยกตัวเองจากอิทธิพลของอาณาจักรเสมือนได้ไหม?”
“แม้ประตูทุกอาณาจักรจะแบ่งปันข้อมูลอาณาจักรเสมือนกับเรา มันก็ยังต้องไปประสบด้วยตัวเองเพื่อระบุว่าข้าจะสามารถสร้างการ์ดเช่นนั้นได้หรือไม่”
“กายเสมือนของข้าพาเจ้าเข้าไปได้หรือ?” โดยธรรมชาติ หลินฮวงหมายถึงนิ้วทองคําภายในตัวเขา ”พวกเจ้าทั้งหมดนะ”
“ตามข้อมูลที่ประตูทุกอาณาจักรให้ นิ้วทองคําไม่โดนจํากัด”
หลินฮวงพยักหน้าทันทีที่ได้ยิน “งั้นก็ไปตรวจสอบกัน”
เขาสื่อสารกับประตูทุกอาณาจักรอีกครั้งทันทีที่พูดจบ
วินาทีต่อมา จิตสํานึกของหลินฮวงก็โดนลากออกจากตัวโดยประตูทุกอาณาจักร ต่อมา’ร่าง’ใหม่ก็ก่อตัวขึ้น
สําหรับหลินฮวง กายเสมือนไม่ต่างจากกายจริง แต่ทว่า มันคือร่างไร้สสาร มันไม่อาจเห็นหรือแตะต้องได้ จิตเทวะระดับจ้าวเทวะขั้นต่ำของหลินฮวงยังสัมผัสได้แค่เลือนราง
แต่ทว่า หลินฮวงสามารถสัมผัสได้ชัดว่าพลังของเขายังอยู่ เขาสามารถใช้พลังเทวะ รวมถึงพลังลําดับเทพต่างๆ เขาสามารถสัมผัสได้ถึงการดํารงอยู่ของนิ้วทองคําภายในตัว
ทันทีที่หลินฮวงยังปรับตัวเข้ากับร่างใหม่ ประตูทุกอาณาจักรก็ได้เปิดประตูที่ดูเหมือนตาเสมือน
พอเห็นว่าประตูคล้ายตาเสมือนกําลังก่อตัวตรงหน้า หลินฮวงก็ถาม ”วอยด์จะไม่ถูกปลดปล่อยใช่ไหม?”
แต่ทว่า ไม่ช้าเขาก็ได้รับการตอบกลับจากประตูทุกอาณาจักร
ประตูครั้งนี้เป็นแบบทางเดียว มันทําได้แค่เข้าจากอาณาจักรวัตถุไปยังอาณาจักรเสมือน แต่ไม่มีอะไรสามารถออกอาณาจักรเสมือนได้
หลินฮวงโล่งใจตอนได้ยิน
ตอนตาเสมือนก่อตัวเต็มที่ ประตูทุกอาณาจักรก็ได้ส่งจิตสํานึกมา
หลินฮวงเข้าใจทันที ในชั่วพริบตา เขาได้ควบคุมกายเสมือนให้เข้าไปในตาเสมือน
หลังก้าวเข้าตาเสมือน เขาไม่รู้สึกพิเศษอะไร เขาแค่ไปปรากฏตัวในอาณาจักรเสมือน
นี่คือโลกขาวกับดํา ไร้ซึ่งสีอื่น
ชั่วขณะนั้น หลินฮวงรู้สึกราวกับเขากลายเป็นตาบอดสี แต่ทว่า ไม่นานเขาก็ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่นี้ได้ จากนั้นเขาก็เริ่มมองรอบๆ
โลกได้กลายเป็นสีขาวกับดํา แต่ไม่มีอะไรดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลง
เขายังอยู่ในห้องนั่งเล่นของเขาเหมือนเดิม
เฟอร์นิเจอร์ก็ยังไม่เปลี่ยน
หลินฮวงลุกขึ้นและเปิดประตู สวนก็ยังเหมือนกับโลกวัตถุไม่มีผิด พืชทุกต้นอยู่ครบ ความแตกต่างเดียวคือมันเป็นสีขาวกับดํา
ในชั่วพริบตา หลินฮวงปรากฏบนฟ้าเหนือสวน
เขาเห็นทั้งศูนย์ใหญ่ของพันธมิตรดาบ มันไม่ต่างจากอาณาจักรวัตถุเลย
นอกจากสีที่กลายเป็นขาวกับดํา บางทีความแตกต่างเดียวคือไร้สัญญาณชีวิต
มันเงียบมาก
หลังก้มมองพันธมิตรดาบสักพัก หลินฮวงก็บินสูงขึ้นและปลดปล่อยจิตเทวะเพื่อตรวจทั้งดาวฟิสเตอร์
ผลของการแสดงชัดเจนว่าไร้สิ่งมีชีวิตบนดาว
แต่ทว่า หลินฮวงยังไม่อยากยอมแพ้ เขาส่งจิตเทวะออกไป กระจายออกไปไกลขึ้น
หนึ่งปีแสง สองปีแสง สิบปีแสง ร้อยปีแสง พันปีแสง
ไม่ช้า เขาก็ตรวจทั้งเขตดาวด้วยจิตเทวะ แต่ก็ยังเปล่าประโยชน์
ดาวในอาณาจักรวัตถุที่มีเผ่าพันธุ์อาศัยถูกพบได้ แต่ไร้ซึ่งร่องรอยของสิ่งมีชีวิต
ขณะที่หลินฮวงกําลังเตรียมถอนจิตเทวะกลับ ไกลออกไปที่สมรภูมิรบมังกรหุบเหวตั้งอยู่ มันดันมีกระแสจิตเทวะรุนแรงส่งมาทางหลินฮวง