แม้ว่านินจาส่วนใหญ่ของ หมู่บ้านอาเมาะ จะถูกจัดอยู่ในระดับกลางและต่ำ ซึ่งไม่สามารถเทียบได้กับหมู่บ้านใหญ่ทั้ง 5 แต่เนื่องจากการดำรงอยู่ของ ไนโตะ ในฐานะผู้นำของ หมู่บ้านอาเมะ จึงถือได้ว่าตอนนี้ หมู่บ้านอาเมะ เป็นหมู่บ้านใหญ่แห่งที่ 6 ที่หมู่บ้านอื่น ๆ ต่างหวาดกลัว
ในกลุ่มผู้นำของแต่ละหมู่บ้าน เพียงผู้นำของ 5 หมู่บ้านใหญ่ของ 5 แคว้นใหญ่เท่านั้นที่สามารถเรียกได้ว่าเป็น คาเงะ ผู้นำของหมู่บ้านอื่น ๆ ไม่ได้รับการยอมรับให้ใช้ตำแหน่งนั้น แต่ถ้า ไนโตะ ตัดสินใจที่จะเรียกตัวเองว่า อาเมะคาเงะ โลกนินจาก็จะจดจำเขาด้วยตำแหน่งนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย
ระดับของ เทพเจ้าแห่งนินจา อยู่เหนือ คาเงะ ของทั้ง 5 หมู่บ้านใหญ่ ถ้า เทพเจ้าแห่งนินจา ต้องการเรียกตัวเองว่า คาเงะ แล้วใครจะกล้าขัดความประสงค์ของเขา
อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็ไม่ได้อยากที่จะเรียกตัวเองว่า คาเงะ
ที่ห้องทำงานของ ไนโตะ ซึนาเดะ ไม่ได้นั่งบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานอีกต่อไป แต่เธอเดินไปด้านหน้าและนั่งลงข้าง ๆ ไนโตะ
ชิซึเนะ ที่อยู่ข้าง ๆ กำลังรินชาให้ ซึนาเดะ
“ไนโตะ เธอควรรู้ไว้นะว่าหมู่บ้านใหญ่ทั้ง 5 เริ่มพูดคุยกันเรื่องการสงบศึกแล้ว” ซึนาเดะ ไม่ได้แตะถ้วยชาของเธอ แต่พูดอย่างหนักแน่น
ไนโตะ พยักหน้าเล็กน้อยจากนั้นพูดว่า “ผมรู้ แต่ผมไม่ค่อยสนใจเท่าไร”
“โอเค เป็นเรื่องไร้สาระสินะ” ซึนาเดะ หยุดไปชั่วครู่แล้วพูดต่อ “แม้ว่าพวกเขาจะประกาศยุติ มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 3 หลังจากการเสียชีวิตของ ซาคุโมะ และ คาเสะคาเงะ รุ่น 4 แต่นี่ก็ผ่านมานานแล้ว พวกเขาเพิ่งจะเริ่มพูดคุยเรื่องสันติภาพกัน มันช้าไปหน่อยมั้ง”
“ต้องขอบคุณเธอ ที่ทำให้ โคโฮนะ จับตัวสัตว์หางได้เป็นจำนวนมาก และทำให้พวกเขามีความได้เปรียบในการเจรจา ดังนั้นข้อเรียกร้องของพวกเขาก็คงจะสูงมาก”
“แต่ถึงยังไงหมู่บ้านใหญ่อีก 4 แห่งก็ไม่ใช่หมู่บ้านที่โง่ พวกเขารู้ว่าเธอไม่ได้อยู่กับ โคโนฮะ อีกต่อไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ถูกบังคับให้ยอมรับเงื่อนไขของ โคโนฮะ และตัดสินใจที่จะเล่นเกมระยะยาว”
เมื่อพูดอย่างนั้น ซึนาเดะ ก็หยุดชั่วคราว
ไนโตะ ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ เพื่อฟังคำอธิบายของ ซึนาเดะ เขาแค่ดื่มน้ำของเขาและ ชิซึเนะ ที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็เติมน้ำในถ้วยของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
เมื่อเห็นว่า ไนโตะ ไม่ตอบอะไรกลับไป ซึนาเดะ ก็พูดต่อว่า “แม้ว่า โคโนฮะ จะอยู่ห่างจากชัยชนะเพียงไม่กี่ก้าว แต่จู่ ๆ ดันโซ ก็มาตายไป และพวกเขาก็ไม่สามารถปิดข่าวเรื่องนี้ได้”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ก็ทำให้ ไนโตะ แปลกใจเล็กน้อย แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอยู่ลึก ๆ ในใจ
ความล้มเหลวของ ดันโซ กำลังทำให้ โคโนฮะ เสียหลัก แม้ว่าเขาจะตายไปแล้วก็ตาม
แม้ว่า ซึนาเดะ จะอยู่ไกลจาก โคโนฮะ แต่เธอก็ไม่ต้องใช้ความพยายามเลยสักนิด เธอก็รู้ว่า ไนโตะ คือคนที่ฆ่า ดันโซ นับประสาอะไรกับหมู่บ้านอื่น ๆ ที่มีสายลับอยู่ใน โคโนฮะ!
ในตอนแรกหมู่บ้านใหญ่ทั้ง 4 กำลังจะยอมแพ้และเห็นด้วยกับเงื่อนไขของ โคโนฮะ แต่การตายของ ดันโซ ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป พวกเขารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของ ไนโตะ กับ โคโนฮะ แย่ลงทุกวัน ๆ ซึ่งทำให้พวกเขาปฏิเสธข้อเรียกร้องของ โคโนฮะ ทันที
ดังนั้นเกมจึงยังดำเดินต่อไป
“การตายของ ดันโซ ทำให้เกิดปัญหามากมายและพูดตามตรง มันเริ่มจะไร้สาระ เมื่อวาน 5 คาเงะ ได้ตัดสินใจว่าจะจัดการประชุม 5 คาเงะ เพื่อสันติภาพ”
“จัดการประชุม 5 คาเงะ เพื่อสันติภาพ?”
ไนโตะ ประหลาดใจอีกครั้ง สิ่งต่าง ๆ เริ่มน่าสนใจมากขึ้น
“ใช่ หมู่บ้านใหญ่ทั้ง 5 ตัดสินใจที่จะจัดการประชุม 5 คาเงะ เพื่อสันติภาพและเพื่อกำหนดสนธิสัญญาพันธมิตรอย่างละเอียดหลัง มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 3 สิ้นสุดลง”
“อย่างนั้นเหรอ…แต่พี่ก็ยังไม่ได้บอกผมว่าพี่เรียกผมมาที่นี่ทำไม”
หลังจากที่เขาพยักหน้า ไนโตะ ก็มองไปที่ ซึนาเดะ อันที่จริงเขาเดาเหตุผลในเรื่องนี้อยู่ในใจแล้ว
แน่นอนว่าสิ่งต่อไปที่เธอพูดก็คือ “ฉันอยากให้เธอมีส่วนร่วมในการประชุม คาเงะเพื่อสันติภาพ ในฐานะผู้นำของ หมู่บ้านอาเมะ ด้วย”
เขาคิดอยู่แล้วว่าเธอจะพูดแบบนั้น แต่เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่และพูดว่า “ทำไมล่ะ? มันไม่เห็นมีอะไรเกี่ยวกับผมเลยนิ ผมไม่อยากไป…”
ทันใดนั้น ซึนาเดะ ก็ลุกขึ้นยืนแล้วจ้องไปที่ ไนโตะ อย่างแน่วแน่และพูดว่า “แน่นอนว่าทุกอย่างเกี่ยวข้องกับเธอ! เธอเป็นผู้นำของหมู่บ้านนี้ อย่าหวังว่าฉันจะทำทุกอย่างให้เธอ ถึงเราจะไม่ได้รับความเสียหายใด ๆ จากสงคราม แต่เราก็เป็นส่วนหนึ่งของมัน ถ้าเราสามารถหาวัสดุและพื้นที่เพิ่มได้ มันก็จะช่วยพัฒนาหมู่บ้านนี้ได้มากขึ้นด้วย”
“…”
ไนโตะ กระตุกปากเล็กน้อย ซึนาเดะ กำลังให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อย่างจริงจัง มันกลายเป็นเรื่องลำบากสำหรับเขาจริง ๆ
เขาขี้เกียจเกินไปที่จะเข้าร่วมการเจรจาใด ๆ ถ้าเขาสนใจเรื่องเสบียงจริง ๆ เขาคงจะกวาดต้อนเอาจากหมู่บ้านอื่นง่ายกว่า เขาสามารถทำให้หมู่บ้านใหญ่ส่งวัสดุมายัง หมู่บ้านอาเมะ ได้อย่างเชื่อฟัง เมื่อเขาคิดถึงมันก็ไม่ยากเลยที่เขาจะรวมโลกนินจาเป็นหนึ่งถ้าเขาต้องการ
“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอลาออก ฉันขอประกาศให้ ท่านซึนาเดะ เป็นผู้นำหมู่ บ้านอาเมะ คนต่อไป พี่จะเข้าประชุมการเจรจาสันติภาพในฐานะผู้นำของหมู่บ้านนี้ ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมก็…”
เมื่อพูดอย่างนั้น ไนโตะ ก็ยืนขึ้นและหันหลังกลับก่อนที่จะเดินออกไป
ชิซึเนะ ที่อยู่ด้านข้างตกตะลึง เขายอมแพ้ต่อการเป็นผู้นำของหมู่บ้านด้วยประโยคเดียว นี่คือตัวจริงของ เทพเจ้าแห่งนินจา งั้นเหรอ?!!
ไม่ ดูเหมือนว่า ท่านไนโตะ จะไม่สนใจตำแหน่งผู้นำของ หมู่บ้านอาเมะ เพราะเขาคือ เทพเจ้าแห่งนินจา
“ไอ่เด็กดื้อ กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ!”
เมื่อดูท่าทีของ ไนโตะ ซึนาเดะ ก็ยืนขึ้นด้วยความโกรธและพูดว่า “ฉันจะไป แต่ฉันต้องการผู้ติดตาม 2 คนไปกับฉัน และเธอต้องเป็นหนึ่งในนั้น”
อันที่จริง ซึนาเดะ หวังว่า ไนโตะ จะใช้แผนอะไรแบบนี้เพื่อให้เธอไปด้วย แต่เมื่อเธอรู้ว่าเขาขี้เกียจแค่ไหน เธอก็รู้ทันทีว่าเขาพร้อมจะสละตำแหน่งผู้นำ หมู่บ้านอาเมะ ทุกเมื่อ
“แหม…ผมว่าแค่ ยาฮิโกะ กับ โคนัน ก็น่าจะพอแล้วมั้งครับ ถ้าพี่คิดว่า ยาฮิโกะ ไม่เหมาะสม พี่ก็พา คุชินะ ไปด้วยก็ได้ ถ้าเธออยากไปอะนะ…”
“มีมากกว่า 3 คนนี้ไหมล่ะ!” ซึนาเดะ กำหมัดแน่นขู่ ไนโตะ
ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ตัวแข็งขึ้นมาทันที ถ้าเขาขยับอีกแค่นิ้วเธอจะฟาดเขาด้วยกำปั้นนั่นแน่นอน!
แม้ว่า ไนโตะ จะแข็งแกร่งที่สุดในโลกนินจา…แต่เขาก็ยังไม่อยากรู้ว่าระเบิดของ ซึนาเดะ อยู่ระดับไหน
การขู่คนด้วยหมัดมันไม่น่ารักเลย
แม้แต่ คุชินะ ก็ไม่ทำให้เขากลัวมากขนาดนี้
ซึนาเดะ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แน่นอนว่าบางครั้งเธอก็น่ารักได้เช่นกัน แต่ถ้าเธอร้ายขึ้นมา ไม่ว่าใครก็เอาไม่อยู่
“ถ้าพี่จะเอาแบบนั้นผมไปด้วยก็ได้ แต่ยังไงผมก็จะออกจากตำแหน่งผู้นำของ หมู่บ้านอาเมะ แล้วให้ท่านเป็นแทน”
“ก็ได้”
ซึนาเดะ พยักหน้า เหตุผลที่เธออยากให้ ไนโตะ ไปก็เพราะเมื่ออยู่ต่อหน้า ไนโตะ แม้แต่ 5 คาเงะ ก็จะไม่สามารถดูถูกและกดดัน หมู่บ้านอาเมะ ได้
ส่วนเรื่องที่ใครจะเป็นผู้นำ หมู่บ้านอาเมะ จริง ๆ แล้วมันก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากเท่าไรนัก
ติดตามข่าวสารจากเพจ Facebook : Chan’s Translation นิยายแปลไทย@TranslatedByMild