มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 552
“เดี๋ยวก่อน เจอรัลด์! อธิบายตัวเองมา!” ควีนนี่กล่าวขณะที่เธอรีบวิ่งไปหาเขา ใบหน้าของเธอซีดสุด ๆ และเธอดูเหมือนจะตัวสั่นมาก
ก็เหมือนกับคนอื่น ๆ เธอไม่รู้ว่าเจอรัลด์พลิกสถานการณ์ได้ง่ายขนาดนี้ได้อย่างไรกัน เธอมักจะดูถูกเขาอยู่เสมอมา ทันทีที่เจอรัลด์เข้ามายุ่งได้สำเร็จ ควีนนี่รู้สึกราวกับว่าเธอเพิ่งจะถูกบดละเอียดโดยหินก้อนมหึมา ในใจของเธอ เธอเอาแต่ภาวนาอย่างต่อเนื่องว่ามันเป็นคนอื่นที่มีอำนาจมากขนาดนั้น ใครก็ได้ ใครก็ตามที่ไม่ใช่เจอรัลด์
‘ทำไมเขาพูดถึงเจอรัลด์ว่าคุณคลอฟอร์ดล่ะ?’
‘เขาเป็นเพียงแค่คนชั้นต่ำบางคนเองไม่ใช่หรือไง? ทำไม ทำไมนะ…’
เหล่านี้คือความคิดที่ท่วมท้นอยู่ในใจของควีนนี่ เธอรู้สึกหัวเสียอย่างที่สุด
“เธอต้องการอะไร?” เจอรัลด์ถามอย่างไม่ใส่ใจ
‘ถ้ามันไม่ใช่เป็นเพราะคุณลุงวินเทอร์ละก็ ฉันก็คงไม่แม้แต่จะเสียเวลามาเล่นบ้า ๆ กับพวกเธอด้วยซ้ำ’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง
“อธิบายตัวเองมาเดี๋ยวนี้! ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงเคารพต่อนายมากขนาดนั้นกัน? เขายังดูเหมือนจะกลัวนายอีกด้วยซ้ำ! ความสัมพันธ์ของนายกับเขาคืออะไร?” ควีนนี่ถาม
“อย่าถามในสิ่งที่เธอไม่ควรถามเลย ขอให้สนุกกับการเดินทางที่เหลือของเธอละกัน อย่ากังวลไปเลย แน่นอนฉันจะบอกพวกเขาไม่ให้ยุ่งกับพวกเธอ” เจอรัลด์ตอบก่อนจะออกจากร้านอาหารไป
ขณะที่เขาเดินผ่านมิเชล เธอก็จ้องมองเขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะเป็นคนที่มีอำนาจมากเช่นนี้ เธอไม่สามารถบอกได้เลยทั้งนั้น
ด้วยแก้มที่แผดไหม้ขึ้นมาของเธอ มิเชลรู้สึกไม่ต่างไปจากควีนนี่ ความจริงแล้ว เธอยังหัวเสียมากกว่าควีนนี่เสียอีก
ในขณะนั้น สิ่งเดียวที่เธอกังวลคือ ภูมิหลังจริง ๆ ของเจอรัลด์ ผู้ชายคนนี้คือใครกันนะ?
“ไม่…ไม่มีทางซะหรอก! มันคงไม่ใช่คนชั้นต่ำคนนั้นหรอกที่พาพวกเราเข้ามา! เป็นจาวิส! ต้องเป็นเขาอยู่แล้ว!” โยลันดาตะโกนด้วยการไม่ยอมรับ
จาวิวเพียงกัดฟันขณะที่เขาโทรหาพ่อของเขา กลายเป็นว่าคุณเอ็ดเวิร์ดไม่แม้แต่จะให้คำตอบอย่างเหมาะสมกับพวกเขาเลยด้วยซ้ำ!
“อะไรว่ะเนี่ย! เจอรัลด์เป็นใครกัน จริง ๆ แล้ว?” ควีนนี่ตอนนี้สงสัยอย่างที่สุด เธอไม่สนใจอยากจะพูดคุยกันใครอื่นเลยนอกจากเจอรัลด์ในตอนนี้ เธอจึงรีบวิ่งออกไปจากร้านอาหารทันที หวังว่าจะตามเจอรัลด์ทัน
ในขณะเดียวกันนั้น เบลกยื่นแก้วน้ำให้เจอรัลด์ก่อนจะพูดขึ้นมา “คุณคลอฟอร์ด คุณจำไม่ได้เหรอครับ? วันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของคุณไงครับ! และคุณไลล์ยอกพวกเราให้จัดเตรียมบางอย่างให้กับคุณ!”
‘เช่นนั้นพวกเขาจะจัดวันเกิดให้ฉันสินะ’ เจอรัลด์คิด
เจอรัลด์รู้จักแซคเป็นอย่างดี เขาต้องอยากจะจัดงานวันเกิดดี ๆ ให้กับเจอรัลด์อยู่แล้ว แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์อยากจะเชิญคนไม่กี่คนมาทานมื้อค่ำอย่างง่าย ๆ กันมากกว่า แค่นั้นอย่างเดียวก็ยังคงมีความหมายกับเขาอยู่ดี กระนั้น กระบวนการตกแต่งก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว ดังนั้นเจอรัลด์จึงไม่ได้วางแผนที่จะเข้าไปยุ่งเนื่องจากว่าความพยายามทั้งหมดนั้นก็ได้ทำเสร็จไปเรียบร้อยกันแล้ว
ขณะที่พวกเขาทั้งคู่เข้าไปในสำนักงานของเบลก เจอรัลด์จึงรู้สึกโล่งอกทันที ภายในห้องนั้นเย็น และในที่สุดเจอรัลด์ก็สามารถพักผ่อนได้ เขาถอนหายใจทันทีที่เขานั่งลงบนเก้าอี้
เบลกในทางตรงกันข้าม กลับยืนอยู่ข้างเขาอย่างสุภาพ เขาไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียวเว้นแต่เจอรัลด์จะถามคำถามเขาเกี่ยวกับอะไรก็ตาม
ทันทีทันใดนั้น ประตูสำนักงานก็กระแทกเปิดออก
“เจอรัลด์! ฉันต้องการได้ยินความจริง! โปรดบอกฉันด้วยว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่นกันแน่!”
ผู้หญิงคนนี้โผล่พรวดเข้ามาในสำนักงาน และไม่ใช่แค่ใครที่ไหน แต่เป็นควีนนี่ วินเทอร์ เธอเฝ้าสังเกตพวกเขาจากหน้าต่างมาโดยตลอด
เธอเห็นได้ว่าเจอรัลด์นั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานในขณะที่ผู้ชายที่มีอำนาจจากก่อนหน้านี้เพียงยืนอยู่ข้าง ๆ เขาอย่างสุภาพ ควีนนี่รู้สึกว่าเธอกำลังจะเป็นบ้าอยู่แล้ว