ตอนที่ 294 เติมเชื้อไฟ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่กู้เฉินหรงทำเพื่อซูจิ่วซือ ทำให้เขาเห็นความจริงใจของกู้เฉินหรง แต่พอนึกถึงว่ากู้เฉินหรงเป็นลูกเลี้ยงของกู้เหยี่ยน ในใจของเขาก็ไม่พอใจนัก เขาแพ้สองพ่อลูกอีกแล้ว
ซูจิ่วซือไม่ลังเลแม้แต่น้อย พยักหน้าอย่างหนักแน่น “ถ้าไม่ใช่เขา ชาตินี้ข้าไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น ข้าฟื้นชีพขึ้นมา เดิมทีก็ไม่คิดจะแต่งงานกับใคร แต่เขาทำให้ข้าเกิดความคิดใหม่”
เผยไป๋ชวนเข้าใจความหมายของซูจิ่วซือแล้ว เขาไม่ได้ถามต่อ “ข้าจะไปดูปิงปิงก่อน”
ซูจิ่วซือพยักหน้า เผยไป๋ชวนออกไป
…..
ทางด้านเมืองหลวง พระสนมโหรวอุ้มแมวสีขาว ลูบเบาๆ เป็นแมวที่เฟิ่งอวิ๋นหล่างให้คนเอามาให้นางเมื่อหลายวันก่อน พูดถึงเฟิ่งอวิ๋นหล่างพระองค์ทรงเอาใจใส่นางดี แม้เวลานี้ไม่ได้ให้นางถวายการรับใช้แล้ว แต่ยังเสด็จมาหาพระธิดาเป็นระยะ
“พระสนม นายท่านส่งจดหมายมาแล้ว”
“เอามาให้ข้าดูหน่อย”
พระสนมโหรววางแมวขาวในมือลง ยื่นมือบอบบางออกไป รับจดหมายที่ไฉ่ซือส่งให้ เนื้อหาในนั้นทำให้สีหน้าของนางเครียดขึ้น
นางให้ไฉ่ซือเอาจดหมายไปเผาทิ้ง ไฉ่ซือถามด้วยความอยากรู้ “คราวนี้นายท่านมีคำสั่งอะไรอีกหรือเพคะ”
“นายท่านต้องการกำจัดสกุลกู้”
“เอ่อ…นายท่านอยู่ดีๆ ก็จะกำจัดสกุลกู้เพื่ออะไร”
ไฉ่ซือถามอย่างไม่เข้าใจ
“เพราะสกุลกู้รับเลี้ยงกู้เฉินหรง นายท่านต้องการสั่งสอนกู้เฉินหรง
จึงให้ข้าคิดหาทางกำจัดสกุลกู้ คราวนี้นายท่านทำให้ข้าลำบากใจจริงๆ
แม้ฮองเฮาจะถูกกักบริเวณ แต่กู้ชิงเฉิงก็เกิดในสกุลกู้ เวลานี้ฝ่าบาทยังไม่จัดการสกุลกู้ ยี่สิบปีมานี้ สกุลกู้ได้ตั้งหลักอย่างมั่นคงในเมืองหลวง การกำจัดสกุลกู้ไม่ใช่เรื่องง่าย”
พระสนมโหรวลำบากใจ อาศัยกำลังของนางคนเดียวต่อสู้กับตระกูลหนึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย นางจึงนึกถึงคนคนหนึ่งขึ้นมาทันที เรื่องนี้น่าจะร่วมมือกับซูจิ่วซือได้
บุญคุณความแค้นระหว่างซูจิ่วซือกับกู้เฝิ่นไต้นางเห็นอยู่ และยังมีความแค้นฝังลึกระหว่างซูจิ่วซือกับครอบครัวของซูเหวิน ซูเหวินเป็นน้องชายแท้ๆ ของซูเหมย ความสัมพันธ์ระหว่างซูจิ่วซือกับซูเหมยก็ไม่ดีเลย
แต่ซูจิ่วซือกลับสนิทสนมกับสองพี่น้องกู้ชิงเฉิงกับกู้หลียวน ถ้ารับรองความปลอดภัยของสองพี่น้อง นางจะยินดีร่วมมือหรือไม่ เรื่องนี้พระสนมโหรวไม่มั่นใจ
ถ้าซูจิ่วซือยินดีร่วมมือ ความสำเร็จก็อยู่แค่เอื้อม
ถ้าความขัดแย้งระหว่างซูจิ่วซือกับสกุลกู้ยังไม่ลึกพอ นางก็จะเติมเชื้อไฟเข้าไปอีก
“พระสนมเห็นว่าอย่างไรเพคะ”
“เรื่องนี้ต้องวางแผนระยะยาว ไฉ่ซือ ฮองเฮามีการเคลื่อนไหวอะไรบ้าง”
พระสนมโหรวพิงตั่ง ถามขึ้น
“ทางฮองเฮาจะเคลื่อนไหวอะไรได้ เวลานี้ฝ่าบาททรงรังเกียจ ฮองเฮาทำให้วังเว่ยยางกลายเป็นตัวเคราะห์ ไม่มีใครไปมาหาสู่ กลัวว่าจะพลอยเคราะห์ร้ายไปด้วย
อีกทั้งฝ่าบาทได้ลดตำแหน่งเป็นพระสนมระดับกุ้ยเหริน วังเว่ยยางจึงลดจำนวนคนลงมาก แต่ละคนติดนิสัยรักสบาย ได้ยินว่าวังเว่ยยางเต็มไปด้วยเสียงโอดครวญ ฮองเฮาจะอยู่สุขสบายหรือ”
พระสนมโหรวปิดปากหัวเราะ “สมน้ำหน้า กู้เฝิ่นไต้ก็มีวันนี้ เมื่อก่อนวังเว่ยยางรุ่งเรืองมาก ในวังยกย่องคนที่สูงส่งเหยียบย่ำคนที่ต้อยต่ำ ยามรุ่งเรืองใครๆ ก็ห้อมล้อม
ยามตกต่ำ มีแต่คนซ้ำเติม ฮองเฮาหรือจะทนอยู่อย่างนี้ ไม่เหมือนกู้ชิงเฉิง รุ่งเรืองหรือตกต่ำก็ไม่สะเทือน คอยดูเถอะ!
ฮองเฮาต้องทำอะไรบางอย่างแน่ ไฉ่ซือ เจ้าไปติดสินบนยามรักษาการณ์วังเว่ยยาง ให้อำนวยความสะดวกให้ฮองเฮา”
“เอ่อ”
——
ตอนที่ 295 ลอยกระทง
ไฉ่ซือไม่เข้าใจเจตนาของพระสนมโหรว ฮองเฮาออกมาคงเกิดเรื่องแน่ ทำไมพระสนมโหรวจึงเปิดโอกาสให้ฮองเฮา
พระสนมโหรวยื่นมือไปชี้หน้าไฉ่ซือ “เจ้าว่าเวลานี้ฮองเฮาแค้นใครที่สุด”
“กุ้ยเฟยแน่นอน”
“ถูกต้อง น้องสาวขององค์หญิงอันผิงอยู่ที่วังจื่อจิงกง องค์หญิงอันผิงกับกู้ชิงเฉิงสนิทกัน ฮองเฮาก็ต้องแค้นองค์หญิงอันผิงเหมือนกัน ถ้าฮองเฮาออกมา เป้าหมายก็อยู่ที่พวกนาง ข้าจะโหมไฟให้ลุกโชน เพื่อให้องค์หญิงอันผิงร่วมมือกับข้ากำจัดสกุลกู้”
ไฉ่ซือพยักหน้า “บ่าวเข้าใจแล้ว บ่าวจะไปจัดการตามนี้”
“เรื่องนี้ต้องปิดเป็นความลับ อย่าให้ใครรู้”
“เจ้าค่ะ”
ไฉ่ซือขานรับ แล้วรีบออกไป
พอไฉ่ซือไปแล้ว พระสนมโหรวก็อุ้มแมวขาวขึ้นมา ดวงตาฉายแววโดดเดี่ยว วันเวลาอย่างนี้เมื่อไรจึงจะสิ้นสุด นางกับหลี่ซั่วจะรอดชีวิตออกจากเมืองหลวงหรือไม่
เมื่อก่อนนางเตรียมตัวเป็นเบี้ยตลอดชีวิต เวลานี้พอมีหลี่ซั่ว นางก็เกิดความคิดอยากออกไป แต่ก็แค่คิดเท่านั้น
“มานี่ พาองค์หญิงใหญ่เข้ามา”
จู่ๆ พระสนมโหรวก็รู้สึกหงุดหงิด บอกให้คนพาลูกสาวเข้ามา
ตั้งแต่นางเป็นเบี้ยของซิ่นอ๋อง แม้แต่การมีลูกก็ไม่ใช่เรื่องที่นางกำหนดเอง เป็นคำสั่งของซิ่นอ๋อง เพื่อให้นางอาศัยลูกตั้งหลักที่วังใน ถ้าเป็นลูกชาย ซิ่นอ๋องคงไม่ปล่อยไว้ กลัวว่าวันหลังนางจะมีที่พึ่ง โชคดีที่นางได้ลูกสาว
จนถึงเวลานี้ทั่วทั้งวังในมีนางคนเดียวที่มีลูก ฐานะของนางจึงมั่นคง ไม่ว่าเฟิ่งอวิ๋นหล่างจะโปรดปรานใคร วังในก็มีนางคนเดียวที่เหนือกว่าใคร
สนมคนอื่น ไม่มีลูกย่อมมีสาเหตุ เรื่องนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของนางเอง
เมื่อก่อนนางเคยคิดไม่อยากเป็นเบี้ย ตอนที่ใกล้ชิดหลี่ซั่วใหม่ๆ นางไม่นึกไม่ฝันว่าตนจะชอบหลี่ซั่ว
อย่างนี้ก็ถือว่าเป็นการทรยศ ไม่อาจให้ซิ่นอ๋องรู้เด็ดขาด ไม่เช่นนั้นหลี่ซั่วต้องตายแน่
ซูจิ่วซือเป็นภัยคุกคามสำหรับนาง ยกเว้นการคุกคามแล้ว นางกับซูจิ่วซือยังร่วมมือกันได้เสมอ จึงอยากไว้ชีวิตซูจิ่วซือชั่วคราว ไม่เช่นนั้นนางเกรงว่าซูจิ่วซือจะเปิดเผยเรื่องของนาง
สำหรับนางแล้วซูจิ่วซือเป็นตัวก่อกวน
…..
ช่วงนี้ซูเหลียงอินอยู่ที่วังจื่อจิงกง รู้จักคุ้นเคยกับกู้ชิงเฉิงแล้ว ทั้งสองจึงสนิทสนมกันดี
คืนเทศกาลวันที่เจ็ดเดือนเจ็ด ชาวบ้านจัดงานโคมไฟ คืนนี้บรรดาหญิงสาวที่ยังไม่แต่งงานจะออกจากบ้านไปเที่ยวดูโคมไฟ วันที่เจ็ดเดือนเจ็ดจึงเป็นเทศกาลที่เด็กสาวต่างรอคอย ถ้าโชคดี อาจจะพบคุณชายที่ถูกใจ
ในวังไม่มีงานโคมไฟ แต่นิยมลอยกระทง คืนนี้ไม่ว่าพระสนมหรือนางกำนัล ต่างก็ออกไปลอยกระทงที่ทะเลสาบฉางหมิงในอุทยานหลวง ทะเลสาบฉางหมิงจึงมีผู้คนล้นหลาม
ซูเหลียงอินไม่เคยลอยกระทงในวังมาก่อน จึงตั้งตารอ ในมือนางถือกระทงรูปกระต่าย ส่งเสียงเร่งรัดตลอดเวลา “กุ้ยเฟย เตรียมตัวเรียบร้อยหรือยัง”
พอเห็นซูเหลียงอินตื่นเต้นเหมือนเด็ก กู้ชิงเฉิงก็อารมณ์ดีเป็นพิเศษ เดิมทีนางไม่ได้ใส่ใจ พอเห็นซูเหลียงอินตื่นเต้นดีใจ จึงเตรียมจะออกไปลอยกระทงพร้อมซูเหลียงอิน “ไปกันเถอะ!”
ทั้งสองถือกระทงคนละใบ กู้ชิงเฉิงไม่ชอบที่ที่มีคนมาก จึงพาซูเหลียงอินไปอีกด้านหนึ่งของทะเลสาบฉางหมิง ปกติแล้วทางด้านนั้นไม่มีคนมาก