ตอนที่ 835 : สตรีตระกูลเชียน
บ้านพักของหลงอ คัง เวลานี้เขากําลังรับการรักษาอาการบาดเจ็บโดยลุงห้าที่โถงรับรองฉินหยุนนั่งบนเก้าอี้ พลังอํานาจการฟื้นตัวของเขาแข็งแกร่ง แม้ว่าถูกสตรีผู้นั้นทําร้ายรุนแรง ทว่าอาการบาดเจ็บหาได้เลวร้ายใดไม่ อีกทางหนึ่ง อาการบาดเจ็บของหลงอ ค้งจึงรุนแรงของจริงสภาพเขาราวกับชีวิตหายไปครึ่งหนึ่ง
“พี่ใหญ่หลง พื้นเพสตรีผู้นั้นเป็นอย่างไรกันแน่? คล้ายนางแข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าหลงฉวนอู่เสียอีก” ฉินหยุนหาได้รับบาดเจ็บใดจากน้ําแข็งกัดไม่ แม้เป็นการโจมตีเยือกแข็งรุนแรง ทว่าเพราะร่างเซียนอสูรและสายเลือดราชสีห์สวรรค์ทําให้เขายังอยู่ดี
“ข้าเพียงทราบว่าสกุลของนางไม่ใช่หลง นามคือเซียนหมูจิ้ง จากชุดของนาง คิดว่าเป็นศิษย์ของสํานักมังกรฟ้า!” ลุงห้ากล่าวคําขึ้น “แม้อายุของนางไม่มาก ทว่าเป็นถึงราชันยุทธ์ระดับสูงกระนั้นความสามารถของนางมันมากพอให้บดขยี้ราชันยุทธ์ระดับสูงสุด!”
หลงอวดังเผยยิ้ม “ผู้ใดทราบกันว่าสตรีผู้นั้นอายุจริงน้อยหรือมาก? บางทีนางอาจเป็นแม่เฒ่าดุร้ายอายุนับหมื่นปีแล้วก็เป็นได้!”
ลุงห้าส่ายศีรษะตอบคํา “หากนางอายุหมื่นปในแดนเซียนอ้างว้าง และมีระดับการฝึกฝนเพียงเท่านี้นางคงเป็นผู้ไร้พรสวรรค์ขนาดที่ไม่อาจอยู่ร่วมในสํานักมังกรฟ้าได้แล้ว”
หลงอ คังมองที่ฉินหยุนและเผยยิ้ม “พี่หยุน เมื่อครู่นี้ท่านใช้ต้นขาบีบเค้นมือของนางไว้นั่นเป็นกังวลว่านางจะบดขยี้ส่วนนั้นหรือ?”
ฉินหยุนหัวเราะดังตอบ “ข้าหาได้หวั่นเกรงเรื่องนั้นไม่ การป้องกันตัวเองของข้าย่อมดีเยี่ยม!”
“น้องชายท่านนี้ หลงฉวนอู่มีพื้นเพอันยิ่งใหญ่ภายในสํานักมังกรฟ้า! ไม่เช่นนั้น สตรีเช่นเซียนหลูจิ้งจะไม่มีทางเป็นคู่หมั้นให้แก่เขาได้!” ลุงห้าเผยเสียง “ดีที่สุดคือเร่งรีบออกไปจากคฤหาสน์ราชันมังกรโดยเร็ว ไม่เช่นนั้น เมื่อใดหลงฉวนอู่ฟื้นตัว เขาจะต้องมาล้างแค้นให้แก่คู่หมั้นเป็นแน่!”
“สองคนนั้น? ข้าหาได้หวั่นเกรงใดไม่!” ฉินหยุนสามารถเข้ามายังคฤหาสน์ราชันมังกรอย่างยากลําบาก ไม่มีทางที่เขาจะไปทั้งเช่นนี้ และเขาหาได้หวั่นเกรงหลงฉวนอูใดไม่ กระทั่งสังหารอีกฝ่ายเขายังสามารถกระทําได้ด้วยซ้ํา
“อย่างนั้นข้าขอตัวไปพักก่อนแล้ว!” ฉินหยุนกลับห้องตนเองด้วยอาการสงบ ก่อนจะนอนลงบนเตียงบอกต่อเชียวเย่ว์เหม่ยถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น เชี่ยวเย่ว์เหม่ยยามได้รับฟัง นางเผยแต่เสียงหัวเราะไม่หยุดหย่อน
“พี่ชาย เซียนหมูจิ้งผู้นั้นคงโดนล่อลวงมา! ท่านไม่ทราบ ว่าสกุลเซียนนั้นหมายความถึงอะไรในแดนเซียนอ้างว้าง! ไม่ว่าพื้นเพหลงฉวนอู่สูงล้ําเพียงใด ไม่มีทางที่มันจะเหมาะสมกับเซียนหมูจิ้งได้!” เชี่ยวเย่ว์เหม่ยกล่าว
ฉินหยุนนึกย้อนถึงเซียนฉีโหรว ผู้ซึ่งเป็นธิดาแห่งจอมจักรพรรดิเซียนอ้างว้าง
“กลุ่มคนตระกูลเซียนเหล่านี้ เป็นผู้มากอิทธิพลแห่งแดนเซียนอ้างว้างหรือ?” ฉินหยุนเอ่ยถาม
“ทรงอิทธิพลอย่างมหาศาล จอมจักรพรรดิเซียนอ้างว้างเป็นคนของตระกูลเซียน ตระกูลนั้นมีรากฐานใหญ่โตภายในแดนเซียนอ้างว้างมายาวนานยิ่งแล้ว!” เชี่ยวเย่ว์เหม่ยหัวเราะกล่าวตอบ“ข้ากล้าวางเดิมพัน ว่าเซียนหมูจิ้งผู้นั้นลักลอบมายังที่นี่!”
ฉินหยุนกล่าว “ข้าหาได้กังวลเรื่องนั้นไม่ รอคอยจนกว่าหลงอคงหายบาดเจ็บ ข้าจะคิดหาทางลงมือขั้นถัดไป! ตอนนี้เรื่องราวต้องดําเนินให้เรียบร้อยโดยเร็ว เพื่อที่จะได้ไปจากคฤหาสน์ราชนมังกรโดยเร็วที่สุด!”
สถานการณ์ภายในคฤหาสน์ราชันมังกรค่อนข้างระอุ ฉินหยุนเป็นกังวล ว่ามันอาจเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นได้
ฉินหยุนพักอยู่ทั้งวัน ทันทีที่ตื่นขึ้นเช้าวันใหม่ เขาพลันได้ยินเสียงหลงอวดังกล่าวอย่างกราดเกรี้ยว
“เหตุใดจึงมาที่นี่? นี่คือสถานที่ของข้า ไสหัวไปได้แล้ว!” หลงอ คังตะโกนดัง
เฉินหยุนก้าวเดินออกจากห้อง พบเห็นเป็นกลุ่มคนของสํานักมังกรฟ้า หนึ่งในนั้นมีหลงฉวนอู่ร่วมทาง นอกจากนี้แล้ว ยังมีผู้เฒ่าตระกูลหลงจํานวนหนึ่งอยู่ที่นี่ พบเห็นฉินหยุนเดินออกมาหลงฉวนอู่จึงเผยใบหน้ากราดเกรี้ยวเปียมแน่นด้วยจิตสังหาร
“หลงอ คัง ผู้ติดตามเจ้าผู้นี้แหกกฏร้ายแรงของคฤหาสน์ราชันมังกรของเรา ดังนั้นจึงมาที่นี่เพื่อจับตัวไปคุมขัง!” หนึ่งในชายชราตระกูลหลงกล่าวคําเสียงดัง “วางใจ พวกเราจะไม่ลงมือสังหารเพียงแต่กักขังจองจําสิบปีตามกฏที่มีแต่เดิม!”
หลงอวดังเผยเสียงกราดเกรี้ยว “เขาทําผิดกฏอันใด? เหตุใดจึงไม่กล่าวอ้างกฎนั่นออกมาเสียที่นี่?”
ชายชราแค่นเสียง “เป็นการเปิดศึกส่วนตัวภายในคฤหาสน์ราชันมังกร!”
หลงอวี่ทั้งพลันนึกได้ ว่าเรื่องราวที่เกิดเมื่อวันก่อนเป็นเช่นนั้นจริง
“สตรีผู้นั้นเองก็เปิดศึกส่วนตัวหรือไม่ใช่?” หลงอ คงตอบโต้ดุเดือด “พวกเจ้าคงไม่คิดเลือกข้างเพราะเรื่องนี้กระมัง?”
“วางใจ เซียนหมูจิ้งย่อมต้องถูกคุมขัง ผู้ติดตามเจ้าจะถูกคุมขังร่วมกับนาง!” ชายชรากล่าวออกด้วยสีหน้าดํามืดพร้อมเสียงหัวเราะเย็นเยือก
หลงฉวนอู่กําหมัดแน่น เขาเผยยิ้มชั่วร้ายกล่าวคํา “หาเรื่องต่อหมูจิ้ง ช่างไม่ทราบว่าความตายเป็นเช่นไร!”
แท้จริงแล้ว หลงฉวนคู่คิดอยากลงมือด้วยตนเอง ทว่าเซียนหมูจิ้งได้ออกปาก ว่าฉินหยุนคือเหยื่อของนาง ดังนั้นหลงฉวนอู่จึงได้แต่ต้องยกให้แก่นาง
มุมหางตาหลงอวดังกระตุกรุนแรง เขาแทบสามารถนึกภาพได้ ว่าหากฉินหยุนและเซียนหมูจิ้งถูกขังรวมกันจะเป็นเช่นไร
“เขาคือผู้ติดตามข้า หาได้ใช่คนของคฤหาสน์ราชันมังกรไม่ ข้าจะส่งเขาออกไปจากที่นี่!” หลงอคังคิดปกป้องฉินหยุน อย่างไรแล้ว ก็เป็นเขาได้ฉินหยุนช่วยเหลือไว้ก่อน
“หลงอคง หากคิดขวาง พวกเราจะจับเจ้าคุมขังด้วย!” ชายชราตะโกนดัง
“เหตุใดไม่สังหารผู้ติดตามข้าโดยตรงเสียเลยเล่า?” หลงอวดังกล่าวออกด้วยโทสะ “ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าคนของสํานักมังกรฟ้าอหังการอวดดีไปทั่วหรือไร? เหตุใดจึงไม่บอกให้แม่นางผู้นั้นมาที่นี่สังหารผู้ติดตามข้าให้มันจบเรื่องราวไปเสียเล่า?”
หลงฉวนอู่แคนเสียง “แม้พวกเรามาจากสํานักมังกรฟ้า กระนั้นที่นี่คือคฤหาสน์ราชันมังกรกฏมีย่อมต้องปฏิบัติตาม ไม่เช่นนั้นแล้ว ผู้คนจะกล่าวภายหลังว่าพวกเราไม่สนใจกฎกระทําตามอําเภอใจ!”
กฏย่อมต้องรักษา เพราะไม่เช่นนั้นพวกเขาจะไม่อาจปกครองฝักฝ่ายทั้งหลายภายในอย่างเข้มงวดได้ ภายในคฤหาสน์ราชันมังกร หลายคนต่างทราบดีว่ากฏมีไว้ต้องทําตามอย่างเคร่งครัดพวกเขาไม่มีทางหาญกล้าขัดต่อกฎของตระกูล เพราะมันจะนําพาไปสู่ปัญหารุนแรงที่ยิ่งขึ้นกว่านั้นในภายหน้า
“พวกเจ้ามันตัวบัดซบเหมือนกันทั้งสิ้น! โดยเฉพาะเจ้า หลงฉวนอู่ เจ้าจึงแหกกฏตระกูลและเกือบลงมือสังหารข้า เหตุใดจึงยังยืนที่ตรงนี้โดยไม่เป็นไร?” หลงอ คังชี้หน้าหลงฉวนอู่ด่าทอ
“เพราะข้าได้สร้างกรรมดีให้แก่ตระกูลเป็นการชดใช้ความผิดแล้ว ดังนั้นข้าจึงอยู่ดีมีสุข!” หลงฉวนอู่แค่นเสียงตอบ
เขาคิดอยากเข้าไปลงมือฉีกกระชากศีรษะฉินหยุนออกจากร่างด้วยซ้ํา ทว่ากลุ่มผู้อาวุโสได้กล่าวตักเตือนห้ามไม่ให้ลงมือทุ่มบ่าม ดังนั้นเขาจึงได้แต่ต้องทําตาม
“ตัวบัดซบเช่นเจ้า กรรมดีอันใดที่ก่อไว้?” หลงอ คังซักใช้ถามอย่างไม่ยอมปล่อยวาง
“ข้าได้เสนอเคล็ดลับวิชามังกรสวรรค์ไปจํานวนหนึ่ง เหล่านี้ได้รับการรับรองโดยกลุ่มผู้อาวุโสคฤหาสน์ราชันมังกรเรียบร้อยแล้ว!” หลงฉวนอู่เผยเสียงหัวเราะดัง
หลงอคงหันมองทางลุงห้า อีกฝ่ายส่ายศีรษะตอบกลับ เรื่องนี้ฝ่ายพวกเขาไร้ซึ่งอํานาจใดแล้วเขาควรบอกให้ฉินหยุนจากไปเสียเมื่อวาน หากไปแล้ว เช่นนั้นเรื่องราวเช่นวันนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้น
“ได้ เช่นนั้นนําข้าไปคุมขัง!” ฉินหยุนกล่าวเด็ดเดี่ยว
หลงอวดังจึงกล่าว “ขอข้าได้ยืนกับตาคู่นี้ ว่าสตรีผู้นั้นถูกคุมขังอยู่จริงหรือไม่!”
หลงฉวนอู่หัวเราะดังตอบ “ย่อมได้!”
เช่นนี้ ฉินหยุนจึงถูกจับกุมโดยบรรดาชายชรา ก่อนจะพันธนาการแน่นหนา มุ่งหน้าสู่พื้นที่ต้องห้ามภายในคฤหาสน์ราชันมังกร พื้นที่แถบนี้ มันมีม่านพลังแข็งแกร่งปกคลุม ทั้งยังล้อมด้วยกําแพงสูงใหญ่เป็นรัศมีหลายพันเมตร ภายในมีภูเขาจําลองมากมาย ทว่าไม่มีสิ่งปลูกสร้างใดปรากฏให้เห็น
ทันทีที่เข้ามา ฉินหยุนจึงสัมผัสได้ ว่ามีจักรพรรดิยุทธ์อย่างน้อยสิบคนซ่อนตัวอยู่ภายในนี้แม้ผู้ลาดตระเวนเป็นราชันยุทธ์ ทว่ามันมีถ้ําที่ภูเขาจําลอง ฉินหยุนถูกคุมตัวเดินเข้าสู่ส่วนลึกชั้นใต้ดินผ่านเส้นทางมืดหม่น หลงอวี่ทั้งยังคงตามติดด้านหลังไม่ห่าง
ไม่นานนัก พวกเขาจึงมาถึงที่ตรงหน้าประตูหินบานใหญ่ ผู้อาวุโสหลายคนใช้เวลาอยู่พักหนึ่งเพื่อเปิดประตูออก
ด้านในประตูหิน มันคือห้องหิน และในห้อง ก็มีสตรีร่างสูงยืนอยู่ นางสวมใส่ชุดเกราะ สีน้ําเงินบริสุทธิ์ไว้ผมหางม้ายาว
สตรีผู้นี้ย่อมต้องเป็นเซียนหมูจิ้ง ทันทีเมื่อพบเห็นฉินหยุนเข้ามา ร่างของนางจึงระเบิดออกซึ่งจิตสังหารมันเย็นเยือกและคมกริบพร้อมทุ่มแทงหัวใจและกระดูกผู้คน เป็นผลให้กลุ่มคนที่เข้ามาในห้องต้องตื่นตะลึง
หลงอวดังเวลานี้มั่นใจ ว่าฉินหยุนถูกส่งตัวมาที่นี่ ก็เพื่อให้เซียนหลูจึงได้ลงมือสังหาร
“เซียนหมูจิ้งกระทําการขัดต่อกฎของคฤหาสน์ราชันมังกร ดังนั้นแล้วจึงต้องได้รับโทษ ถูกคุมขังเป็นเวลาทั้งสิ้นสิบปี!” ชายชรากล่าว “หลงอ คัง เจ้าคงได้เห็นแล้ว ว่าพวกเราปฏิบัติอย่างเท่าเทียม!”
“เท่าเทียมบัดซบอันใด! เห็นได้ชัดว่าเซียนหมูจิ้งไม่นานก็จะพ้นโทษออกมา!” หลงอวี่ทั้งสบถเสียงเบา
“หากนางสร้างความดีความชอบให้แก่ตระกูลหลงของเรา เช่นนั้นย่อมออกมาก่อนเวลาได้!คฤหาสน์ราชันมังกรของเราย่อมยินดีผูกมิตรด้วย!” ชายชราหัวเราะกล่าว “จงเข้าไปใช้เวลาในห้องขังให้คุ้มค่า!”
หลงอ คงได้แต่คาดหวัง ว่าฉินหยุนจะอดทนไม่ตายจนกว่าปูของตนเองจะออกมา ถึงตอนนั้นพวกเขาจะค่อยมีหนทางช่วยเหลือ เวลานี้ ผู้อื่นต่างออกพ้นจากห้องหิน ประตูหินบานใหญ่ปิดลงม่านพลังเริ่มทํางาน
ฉินหยุนหันมองรอบก่อนจะถามอย่างเฉยชา “ข้าควรถอดเอง หรือเจ้าจะเข้ามาถอดให้?”
“เจ้า… นี่เจ้าต้องการอะไร!” เซียนหมูจิ้งเผยเสียงกราดเกรี้ยวนําดาบออกมาพร้อมเผยอากาศเย็นเยือกข่มขู่นั่นคืออาวุธเซียน
“เมื่อวาน เจ้ากระทําชําเราต่อข้า วันนี้มีแต่เจ้าและข้า บุรุษและสตรีร่วมกันในห้อง! จะบอกข้าว่าเจ้าไม่คิดรับผิดชอบ แต่เป็นเพียงการปืนใจข้าแต่ฝ่ายเดียวหรือ?” ฉินหยุนกล่าวคํา
“ตัวบัดซบ! จงไปฆ่าตัวตายเสีย! หรือดีกว่านั้นคือให้ข้าได้สังหาร!” เซียนหมูจิ้งนึกย้อนถึงเรื่องเมื่อวันก่อน เท้าต้องกระทืบพื้นรุนแรงอย่างโกรธแค้น นางตระหนักได้ดี ว่าฉินหยุนจงใจกวนน้ําให้
ตั้งแต่ยังเยาว์จนกระทั่งตอนนี้ นางไม่เคยพบเจอเหตุการณ์ใดเช่นนี้มาก่อน ดังนั้นแล้ว นางจึงไม่อาจทราบว่าควรรับมือเช่นไร ทําให้ไร้ซึ่งทางเลือก มีแต่ต้องกล้ํากลืนความโกรธแค้นหนีหายเช่นเมื่อวานภายหลังนางสงบใจลงได้ ค่อยทราบว่าเป็นกลลวงของอีกฝ่าย
“ข้าโดนเจ้าชําเราไปแล้ว อย่างไรก็เป็นของเจ้าแล้ว! หากต้องการสังหารข้า เช่นนั้นก็เอาเลย!”ฉินหยุนนั่งลงที่มุมห้องพร้อมเผยใบหน้าอันหนักอึ้ง
“นี่เจ้า… ยังคิดว่าจะแสดงต่อไปได้หรือ? บุรุษเช่นเจ้าหรือจะเสแสร้งทําเป็นบริสุทธิ์ผุดผ่องได้ตัวบัดซบเช่นเจ้า ผู้ใดล้วนทราบว่าเป็นตัวตนไร้ยางอายผู้หนึ่ง!” เซียนหมูจิ้งกําดาบเซียนในมือไว้แน่นพร้อมพุ่งทะยานมา ดาบของนางพาดที่ลําคอฉินหยุน
“ข้ายังบริสุทธิ์อยู่จริง! อีกทางหนึ่ง คู่หมั้นของเจ้าต่างหาก…. เหอะ เหอะ เหอะ… มันละเล่นกับสตรีไปมากกว่าเสื้อผ้าที่เจ้าสวมใส่ด้วยซ้ํากระมัง!” ฉินหยุนเบะปากพร้อมกล่าว “ไม่ว่าข้าเป็นตัวบัดซบเช่นไร ทว่ามันผู้นั้นยิ่งบัดซบกว่าข้า!”
“ข้าไม่อนุญาตให้เจ้ากล่าวหาฉวนอู่! ทั้งจิตวิญญาณและหัวใจของเขาล้วนยกให้แก่ข้าหมดสิ้นแล้ว!” เซียนหมูจิ้งเผยเสียงกราดเกรี้ยว
“ไม่มีทาง เจ้ากล้าเดิมพันหรือไม่? ข้าขอเดิมพัน ว่ามันจะถือโอกาสที่เจ้าถูกคุมขังพร้อมข้าไปเด็ดดอกไม้ที่ภายนอกมาเชยชม!” ฉินหยุนหัวเราะซุกซนกล่าวคํา “หากไม่เชื่อให้ข้าพาออกไปรับชมเป็นไร?”
เซียนหมูจิ้งกัดฟันแน่น นางเวลานี้เกิดความสงสัยอย่างไม่อาจสะกดลงได้ ว่าหลง ฉวนอูนั้นออกไปละเล่นเด็ดดอกไม้เชยชมที่ภายนอกจริงหรือไม่