ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 393 เส้นหมี่กลับมาแล้ว
คุณท่าน: “…..”
ใช่ เขาจำอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้แล้ว ทำไมเขาถึงอยากได้ยินชื่อหล่อนหล่ะ?
แค่คิดถึงสิ่งที่เขาทำกับหล่อนก่อนหน้านี้ก็คงจะรู้แล้ว
สุดท้ายคุณท่านก็ทำได้เพียงถอนหายใจและไม่พูดอะไร
แสนรักไปถึงบริษัทอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นเช่นนี้ คุณท่านก็เดินจากไป
แต่ท่านก็คาดไม่ถึงว่าหลังจากที่ท่านกลับมาถึงคฤหาสน์หลังเก่า เพียงลงจากรถก็พบกับหญิงสาวสวยคนหนึ่งอยู่ที่ประตู อุ้มเด็กหญิงตัวเล็ก ๆผิวขาวอมชมพูยืนอยู่รอท่านอยู่
นี่คือ……? ! !
“รินจัง เรียกคุณปู่เร็ว”
ผู้หญิงที่สวมเสื้อเชิ้ตลำลองสีขาวรวบผมทรงดังโงะเมื่อเห็นชายชราคนนี้กลับมา หล่อนก็ก้มศีรษะลง และใช้มือผลักเด็กหญิงให้เดินออกมาด้านหน้าเบาๆ
นัยน์ตากลมโตของเด็กหญิงสั่นคลอ
เธอเคยเห็นคุณปู่ แต่ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน ดังนั้นเธอจึงยังขี้อายอยู่บ้าง แต่เมื่อแม่พูดอย่างนั้นเธอจึงก้าวขาอันอวบอ้วนนั้นเดินไปหาปู่
“สวัสดีค่ะคุณปู่ หนูคือรินจังค่ะ”
เสียงน้อยๆของเด็กหญิงกำลังทำให้ใจของเขาละลาย
คุณท่านตื่นตันจนน้ำตาทั้งไหลออกมา: “หลานสาวที่น่ารักของปู่ ในที่สุดหนูก็กลับมา มาให้ปู่กอดหน่อยเร็ว ปู่คิดถึงหนูจนจะบ้าแล้ว”
จากนั้นชายชราที่ขาไม่ค่อยดีก็ไม่สนใจไม้ค้ำ เดินโซซัดโซเซคุกเข่าลงไปอุ้มยัยเกี๊ยวน้อยขึ้นมา
ทั้งหลานสาวหลานชายทุกคนล้วนเป็นที่รักของคุณท่านคนนี้มาก
เส้นหมี่ยืนอยู่ไม่ไกล เมื่อเห็นฉากนี้ดวงตาของหล่อนก็แดงก่า
หลังจากผ่านไปสักพักอารมณ์ของชายชราก็สงบลง เส้นหมี่เดินเข้าไปหา: “คุณลุงภพคะ ฉันพารินจังกลับมาครั้งนี้เพราะว่าพ่อของฉันกำลังจะออกมาเร็วๆนี้ และฉันคิดว่า หลังจากนี้ฉันคงจะไม่ไปไหนแล้ว”
“ห๊า?” คุณท่านที่อุ้มเด็กได้ยินประโยคนี้ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ “จริงเหรอ หลังจากนี้เธอจะอยู่ที่นี่เหรอ”
“จริงค่ะ ช่วงที่ผ่านมาฉันทำงานหาเงินที่ต่างประเทศได้เงินมานิดหน่อย หลังจากที่พ่อของฉันออกมา ฉันจะเริ่มฟื้นฟูตระกูลวชิรนันท์ของพวกเรา จุดประสงค์ที่ฉันทำงานในวอลล์สตรีทก็เพื่อสิ่งนี้เช่นกัน”
เส้นหมี่ให้คำตอบที่ชัดเจนแก่ชายชรา
ชายชรารู้สึกตื้นตันอีกครั้งในทันใด
“ได้ๆ งั้นหลังจากนี้ ฉันจะได้เจอหลานสาวสุดที่รักของฉันบ่อยๆ ได้ไหม”
“ได้แน่นอนค่ะ วันนี้ฉันพาหล่อนมาที่นี่เพื่อทักทายคุณ และ…คุณลุงภพ อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเกิดของลูกฉันแล้ว ฉันอยากให้รินจังได้ไปฉลองงานวันเกิดกับพวกพี่ชายของหล่อนด้วย”
เส้นหมี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและในที่สุดก็พูดความต้องการของตนเองออกมา
เมื่อคุณท่าน ได้ยิน เขาก็ตบต้นขาทันที “มันต้องอย่างนี้สิ! แต่เดิมพวกเขาก็เป็นแฝดสาม จะแยกจากกันได้อย่างไร ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการให้”
เส้นหมี่ยิ้มอย่างโล่งใจ
หล่อนเลือกที่จะก้าวเดินมาทางนี้ ถือว่าเลือกได้ถูกทาง
ตอนเที่ยงของวันนั้น สองแม่ลูกพักที่นี่เพื่อทานอาหารคุณท่านจึงขอให้เชฟของโรงแรมห้าดาวในตระกูลหิรัญชา มาทำอาหารให้พวกเขาอีกด้วย
นี้นับว่าเป็นเชฟที่มีชื่อเสียงมาก
ให้ฉันถามคนในคฤหาสน์หิรัญชา ใครจะรับเกียรติพิเศษนี้?
เมื่อเคมีที่อยู่ในบริษัทได้ยินข่าวนี้ มือของเขาก็สั่นจนกาแฟที่เขาถืออยู่เกือบหกลงพื้น
นี้มันเรื่องอะไรกัน?
ทำไมทางฝั่งนี้ถึงตัดสินใจหยุด แต่จู่ๆอีกฝ่ายกลับเริ่มเข้าหา? ทันทีที่มาถึงพวกหล่อนก็ตรงไปยังใจกลางของตระกูลอย่างคุณท่านกมลภพ ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน แปลกมากจริงๆ
เคมีรู้สึกใจคอไม่ดีและไม่เคยกล้าบอกบอสของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้
จนกระทั่งเมื่อเขากำลังจะเลิกงาน แสนรักกลับมาจากการพบลูกค้า เคมีลังเลอยู่นานในที่สุดก็วิ่งเข้าไปหาเขา
“ท่านประธานครับ คุณรู้เรื่องภรร…เอ่อคุณเส้นหมี่กลับมาแล้วรึยังครับ”
“นายว่าอะไรนะ?”
เมื่อเขาได้ยินข่าว ชายที่เพิ่งนั่งลงที่โต๊ะก็เงยหน้าขึ้นทันที
เคมีรู้สึกประหม่ามากขึ้น: “ผมก็เพิ่งรู้เรื่องนี้ตอนเที่ยงว่าหล่อนพาคุณหนูรินจังกลับมาอย่างกะทันหันและหล่อนก็ไปที่คฤหาสน์หลังเก่าและทานข้าวเที่ยงที่นั้นด้วย”
“……”
ภายในออฟฟิศก็เงียบลง
ราวกับว่าเสียงทั้งหมดหายไปในทันใด ช่วงเวลานี้ปกคลุมไปด้วยความเงียบทำให้รู้สึกอึดอัดจนหายใจลำบาก
มือของเคมีเต็มไปด้วยเหงื่อ
เขาไม่กล้าพูดอะไรยิ่งไปกว่านั้นเขายืนนิ่งไม่กล้าขยับเขยื้อนไปไหน เพราะในช่วงเวลานี้เขาก็รู้สึกถึงอุณหภูมิที่เย็นยะเยือกภายในออฟฟิศ
“หล่อนกลับมาทำไม？”
“ไม่ทราบครับ ได้ยินมาว่ากลับมาเพื่อตระกูลวชิรนันท์ ดูเหมือนว่าพ่อของหล่อนใกล้จะออกมาแล้วครับ”
ทันใดนั้นเคมีก็คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา
เพื่อตระกูลวชิรนันท์？
ใช่แน่ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้หล่อนจะกลับมาได้ยังไง？
“เรื่องแบบนี้ไม่ต้องพูดให้ฉันฟังแล้ว รวมถึงคุณท่านด้วย พวกเขาชอบเดินเล่น มันก็เป็นเรื่องของพวกเขาสองคนและไม่ต้องบอกฉัน”
เขากลับมามีสีหน้าตามปกติ เผยให้เห็นความสงบและไม่แยแสราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เคมีตกตะลึง
เขายุติเรื่องนี้จริงๆเหรอ? ไม่มีสนใจอะไรเลย
ถ้าเขายังแคร์หล่อน เขาคงจะกระวนกระวายเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่ ไม่ว่าจะเป็นการหาวิธีเพื่อขัดขว้างเส้นหมี่ไม่ให้ไปหาพ่อของเขาที่คฤหาสน์หลังเก่า หรือการเยาะเย้ย ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าเขายังแคร์หล่อนอยู่
แต่ตอนนี้ เขาแสดงท่าทีเฉยเมยและไม่สนใจเรื่องของพวกเขา
เคมีรู้สึกหดหู่ใจ
ถ้าเขาเป็นแบบนี้ สู้ลบความทรงจำดีกว่า…