มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 562
“โอ้? นายยุ่งหรือมีบางอย่างหรือเปล่า? โอ้! ไม่ต้องกังวล วันนี้มันจะเป็นมื้อเลี้ยงของเชสเอง! แม้ว่าพวกเราต้องจ่ายบิลของเราเอง ฉันก็จะช่วยเหลือนายเอง โอเคไหม?” โลลิต้ากล่าวขณะที่เธอคาดเดาถึงความกังวลของเจอรัลด์
ตามปกติแล้ว มันไม่เกี่ยวกับปัญหาทางการเงิน แต่มันเป็นเพราะว่าเจอรัลด์ยังคงต้องฉลองวันเกิดของตัวเขาเองในวันนี้ต่างหาก!
แม้ว่าเจอรัลด์จำปฏิเสธคำเชิญของเธอไป มันก็คงไม่ได้สำคัญอะไรมากนักสำหรับโลลิต้า แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากตอนนี้เขารู้แล้วว่าคุณเวอิสจะเข้าร่วมด้วยเช่นกัน เขาจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนว่าเขาจะทำให้ครูเก่าของเขาผิดหวังถ้าเขาไม่ได้ไปเข้าร่วมการรวมตัวกันนั้น
“ไม่ มันไม่ใช่เรื่องเงิน…เอาตามตรงนะ เดิมทีฉันวางแผนที่จะชวนเธอให้มาฉลองวันเกิดของฉันกับฉันในวันนี้! แต่เนื่องจากว่าเธอพูดถึงคุณเวอิสขึ้นมา เอางี้ไหมล่ะ? ฉันก็จะแค่ไปกับเธอเพื่อพูดคุยกันสั้น ๆ กับเขา หลังจากนั้น ฉันจะกลับมาและไปฉลองของตัวเองละกัน!” เจอรัลด์ตอบ
“…โอ้? วันนี้เป็นวันเกิดของนายเหรอ? อืม นี่ช่างน่าอายเสียจริง! เอาล่ะ ฉันคิดว่าแผนของนายฟังดูดีนะ พวกเราจะไปที่นั่นกัน พูดคุยกับคุณเวอิสและเพื่อนร่วมชั้นที่เหลือของเรา จากนั้นพวกเราจะจากไปด้วยกันและฉลองวันเกิดของนาย! แล้วเซโน่ล่ะ? นายชวนเขาหรือยัง?” โลลิต้าถาม
“ฉันชวนแล้ว แต่เขาบอกฉันว่าเขามาได้แค่ตอนบ่ายเท่านั้น ธุรกิจของเขายังคงใหม่อยู่ในท้ายที่สุดแล้ว และเขาก็ยังไม่มีเวลาจ้างพนักงานเพิ่ม เขาต้องจัดการกับสิ่งต่าง ๆ มากมายหลายสิ่ง!”
“เอาล่ะ! เออใช่ ตอนนี้เขาน่าประทับใจจริง ๆ! แม้ว่าพ่อของฉันเคยดูถูกครอบครัวของเขา แต่เขาก็นำของขวัญบางอย่างไปให้พวกเขาเป็นการส่วนตัวเมื่อวานนี้!” โลลิต้าตอบ รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
เจอรัลด์เพียงพยักหน้าโดยไม่ได้กล่าวอะไรเพิ่มเติม
เมื่อแผนการของพวกเขาตกลงกันได้ ก็เป็นเวลาเกือบจะแปดโมงแล้ว
จากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็รีบไปที่ร้านอาหารที่ได้รับเลือกในตัวเมือง เนื่องจากว่าเจอรัลด์อาศัยอยู่ในหมู่บ้านหลัก ถนนสายหลักในเมืองจึงอยู่ภายในระยะที่สามารถเดินถึงได้
ในขณะเดียวกันนี้ อดีตเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขาหลายคนก็อยู่ตรงทางเข้าของร้านอาหารกันแล้ว
พวกเขาทุกคนมารวมตัวกันขณะที่พวกเขาพูดคุยในหมู่กันเอง ท้ายที่สุดแล้ว นี่ก็คือจุดประสงค์ของการรวมตัวของชั้นเรียนทั้งหมดไม่ใช่หรือไง? การพบปะกันเหมือนเช่นนี้ก็จะอบอุ่นเป็นกันเองมากอยู่เสมอ
เนื้อหาของบทสนทนาของพวกเขาส่วนใหญ่ก็จะเกี่ยวกับสภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบันเช่นเดียวกับการรำลึกถึงอดีตของอดีตที่มีร่วมกันของพวกเขา
“ดูนั่นสิ! โลลิต้าอยู่นี่แล้ว!” เพื่อนร่วมชั้นสองสามคนกล่าวขึ้นมาขณะที่พวกเขาชี้ไปที่เธอและเจอรัลด์
“…ห๋า? นั่นคือเจอรัลด์ใช่ไหม? ให้ตายเถอะนะ! ฉันไม่คิดว่าเขาก็จะอยู่ที่นี่ในวันนี้ด้วย!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ใช่ไหมล่ะ? ฉันคิดว่าเขาหายตัวไปจากพื้นโลกแล้วซะอีก ไม่มีใครจะคาดคิดว่าจะเห็นเขาที่นี่ในวันนี้เลย!”
“รู้ไหม ฉันได้ข่าวมาว่าเจอรัลด์ใช้ชีวิตอย่างน่าอนาจในมหาวิทยาลัย เขายังดิ้นรนในการจ่ายค่าเทอมอีกด้วยซ้ำ! เพื่อนอีกคนของฉันเล่าให้ฉันฟังว่าตอนที่เขาทานข้าวกับเพื่อนของเขาในเมืองเมย์เบอร์รี่ เขาเห็นเจอรัลด์ล้างจานอยู่ในครัว! มันจึงน่าอับอายมากเกินไปสำหรับเขาที่จะเข้าไปหาเจอรัลด์และกล่าวทักทายเขาน่ะ!”
“ฮ่ะ เขาก็ยากจนอยู่เสมอมาหนิ เขาไม่มีทางเลือกเลยจริง ๆ นอกจากยอมรับทำงานไหนก็ตามที่เขาสามารถหาได้!”
เมื่อทุกคนเห็นเจอรัลด์ เขาจึงกลายเป็นหัวข้อหลักของบทสนทนาของพวกเขาทันทีและพวกเขาเพียงแค่หัวเราะเยาะกัน
ภายในกลุ่ม หนึ่งในหญิงสาวโดนเด่นอยู่ท่ามกลางเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ของเธออย่างชัดเจนเนื่องจากการแสดงออกอารมณ์ที่โดดเด่นของเธอ เธอเพียงพูดคุยกับเพื่อน ๆ ของเธอเมื่อเธอได้ยินชื่อของเจอรัลด์ถูกเอ่ยถึงขึ้นมา
เธอรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันทีขณะที่เธอหน้าแดงและหันกลับไปมองเจอรัลด์ที่ยังคงกำลังเดินมา
“ฮี่ฮี่…เธอเคยมีความสัมพันธ์กับเจอรัลด์ ใช่ไหมเชอร์รี่? อย่าแม้แต่พยายามที่จะปฏิเสธเลยว่าพวกเธอทั้งคู่เคยเดทกัน!” หนึ่งในหญิงสาวกล่าวขึ้นมาขณะที่เธอเอามือปิดปาก พยายามที่จะไม่หัวเราะออกมา
“อย่าเที่ยวไปพูดพล่อย ๆ! พวกเราเคยอยู่ในความสัมพันธ์กันเมื่อไหร่ล่ะ?” เชอร์รี่ตอบขณะที่แก้มของเธอกลายเป็นแดงแจ๋ราวกับลูกมะเขือเทศ
“เธอทั้งคู่คบกันอย่างแน่นอนณ จุด ๆ หนึ่ง ฉันยังสามารถจำได้เลยว่าเธอแลกเปลี่ยนจดหมายกับเขาอยู่! เธอเคยสนิทกับเขาเจอรัลด์มากหนิ!” ผู้หญิงคนเดิมจากก่อนหน้านี้กล่าวเพิ่มเติม
“นั่นไม่ใช่เรื่องจริง…!” เชอร์รี่ตอบด้วยโทนเสียงเบา
“เชอร์รี่ เธอจำไม่ได้ใช่ไหมว่าทำไมเซโน่ถึงทุบตีใครบางคน…? ฮี่ฮี่…ยังไงซะ ช่างเรื่องนั้นเถอะ มาพูดถึงเรื่องอื่นกันเถอะ!”
เมื่อตระหนักได้ว่าเธอเกือบจะเหยียบกับระเบิดเข้าแล้ว ผู้หญิงคนนั้นจึงพยายามเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็วขณะที่เธอแลบลิ้นออกมาอย่างประหม่า
“เออจริงสิ เธอยังคงคบกันกับผู้ชายคนนั้นที่พยายามจะทำร้ายเจอรัลด์ในตอนนั้นอยู่ไหม?” ผู้หญิงอีกคนถามขึ้นมา
“พวกเราไม่ได้คบกันมานานมากแล้ว…” เชอร์รี่ขณะที่เธอหน้าแดงขึ้นมา
หลังจากกล่าวไปเช่นนั้น เธอก็หันไปมองเจอรัลด์อีกครั้ง เธอไม่ได้พบเขามาหกปีแล้ว