ซึนะเดะ ลดมือลงจากหน้าผาก จากนั้นก็กุมมือทั้ง 2 ข้างเข้าด้วยกันและวางลงบนโต๊ะ จากนั้นก็มองไปที่ ไนโตะ อย่างจริงจัง
“วันนั้น หลังจากที่เธอจากไปไม่นาน การประชุมคาเงะเพื่อสันติภาพ ก็สิ้นสุดลง หมู่บ้านทั้ง 4 แห่งตกลงว่าจะจ่ายเงินและทรัพยากรให้กับ โคโนฮะ เพื่อแลกกับ สัตว์หาง ของพวกเขา และเราก็ได้ส่วนแบ่งมาครึ่งหนึ่ง และฉันก็เอามันไปแลกกับพื้นที่บางส่วนของ แคว้นแห่งไฟ”
“นอกจากนี้เราก็ยังได้พื้นที่เล็ก ๆ จาก แคว้นแห่งลม และ แคว้นแห่งดิน และฉันก็ได้เอาสิ่งที่พวกเขาเอาไปจากเราในช่วงก่อน มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 3 คืนมา ตอนนี้เรากลายเป็นแคว้นที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาแคว้นเล็กทั้งหมด”
ซึนาเดะ ชะงักไปชั่วขณะ ดวงตาของเธอดูเฉียบคม
“แต่ในตอนที่ โคโนฮะ กำลังส่ง พลังสถิตร่าง กลับไปยังหมู่บ้านของพวกเขา ก็มีคนปริศนาปรากฏตัวออกมาและโจมตีพวกเขา!”
“อะไรน่ะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไนโตะ ก็ดูเหมือนว่าเขาจะคาดเดาอะไรบางอย่างได้ แต่แทนที่จะพูดออกไป เขากลับยังคงมองไปที่ ซึนาเดะ และรอฟังข้อสรุปจากเธอ
ซึนาเดะ หายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “พลังสถิตร่าง คนอื่น ๆ กลับไปยังหมู่บ้านของพวกเขาได้อย่างปลอดภัย มีเพียง 4 หาง และ 5 หาง เท่านั้นที่ถูดโจมตีโดยคนปริศนาเหล่านั้น”
“ดังนั้น หมู่บ้านอิวะ จึงปฏิเสธที่จะจ่ายทรัพยากรและสละพื้นที่ของพวกเขา นอกจากนั้นพวกเขาก็เรียกร้องให้ โคโนฮะ นำ พลังสถิตร่าง ทั้ง 2 คืนมา และด้วยเหตุนี้เราจึงมารวมกันที่นี่”
ดูเหมือนว่า ไนโตะ จะไม่ชอบสิ่งที่ได้ยินและเขาก็มีความคิดมากมายอยู่ในใจ
การลักพาตัว พลังสถิตร่าง 2 คนไม่ใช่สิ่งที่นินจาธรรมดาจะทำได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาไม่ได้ถูกพันธนาการ ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถประสานอินและสามารถใช้พลังของ สัตว์หาง ได้อย่างอิสระ
ถ้าเป็นแบบนี้ คนที่โจมตีพวกเขาก็ควรมีพลังมากเลยทีเดียว เพราะแม้แต่นินจาระดับ กึ่งสุดยอดคาเงะ ก็ไม่สามารถจัดการกับ พลังสถิตร่าง 2 คนพร้อมกันได้
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชายที่ลักพาตัวพวกเขาไปนั้นมีพลังมหาศาล
และในปัจจุบัน ในโลกแห่งนินจาแห่งนี้ก็มีเพียง 2 คนเท่านั้นที่สามารถเรียกได้ว่าอยู่เหนือกว่าระดับ สุดยอดคาเงะ นั่นก็คือ นางาโตะ และ อุจิฮะ มาดาระ นอกจาก 2 คนนี้แล้ว ไนโตะ ก็นึกไม่ออกอีกแล้ว
นอกจากนี้สิ่งที่ทำให้ ไนโตะ สับสนไม่ใช่ความจริงที่ว่าพวกเขากล้าลักพาตัว 4 หาง และ 5 หาง แต่ทำไมพวกเขาไม่พยายามจับพวกมันทั้งหมดไปในคราวเดียว
ท้ายที่สุดแล้ว การจะดูดพลังของ สัตว์หาง ต้องกลืนกินมันตามลำดับเท่านั้น
“แล้ว โคโนฮะ ทำยังไง?”
ไนโตะ มองไปที่ ซึนาเดะ แล้วถาม
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ซึนาเดะ หัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “ถามอย่างกับว่าพวกเขาจะทำอะไรได้อย่างนั้นแหละ…มีคนจับ สัตว์หาง ไปทีเดียว 2 ตัว เธอคิดว่า โคโนฮะ จะทำอะไรได้ล่ะ?”
เมื่อพูดอย่างนั้น ซึนาเดะ ก็หยุดไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เหลือบไปที่ ไนโตะ และพูดว่า “ถ้าเธอไม่ทำอะไรสักอย่าง ผู้คนจะต้องกล่าวหาว่าเธอเป็นคนทำแน่นอน เพราะมีไม่กี่คนใบโลกนี้ที่จะมีพลังมากจนสามารถที่จะทำอะไรแบบนี้ได้”
อันที่จริงเมื่อพูดถึงการจัดการกับ สัตว์หาง คนแรกที่ทุกคนนึกถึงก็คือ ไนโตะ
“โคโนฮะ กำลังดำเนินการกับเหตุการณ์นี้และกำลังตามหา 2 คนนั้น แต่จริง ๆ แล้วพวกเขาแค่ส่งหน่วยสอดแนมไปเพียงบางส่วนเท่านั้น ที่จริงแล้วพวกเขาไม่ได้อยากจะเผชิญหน้ากับคนที่ทำเรื่องเหล่านี้”
ไนโตะ ถอนหายใจและพูดว่า “ดูเหมือนว่าพวกเขาอยากจะอยู่ให้ห่างจากปัญหามากที่สุด แต่พวกเขาก็ตามหาทั้งคู่เพื่อใช้ในการแลกเปลี่ยน”
ซึนาเดะ พูดอย่างช่วยไม่ได้ “ถ้าพวกเขาหาทั้งคู่เจอ พวกเขาก็จะใช้ทั้งคู่เป็นข้อแลกเปลี่ยนกับดินแดนบางส่วนของพวกเขาได้ แต่ถึงยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับเรา เพราะเราได้รับส่วนแบ่งจากข้อตกลงก่อนหน้านี้มาหมดแล้ว”
ไนโตะ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อมองไปที่สีหน้าของ ซึนาเดะ
ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ พวกเขาก็คงไม่ได้เสบียงเหล่านั้นตั้งแต่แรก ไม่มีอะไรจะมาหยุดยั้งผู้หญิงคนนี้ไม่ให้ได้สิ่งที่เธอต้องการ แม้ตอนนี้หลังจากที่ โคโนฮะ ประสบปัญหาเธอก็ไม่ได้คิดถึงพวกเขา แต่เธอกำลังคิดว่าจะทำกำไรให้กับ หมู่บ้านอาเมะ ได้อย่างไร
แน่นอนว่า ซึนาเดะ รู้ว่าทำไม ไนโตะ ถึงหัวเราะ ทันใดนั้นเธอก็ดูเขินอายและตะโกนใส่ ไนโตะ ว่า “เฮ้! ตลกมากรึไง! จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกนั้นตามหาทั้งคู่เจอ? เราต้องเตรียมตัวให้พร้อม!”
“ฮ่า ๆ ผมว่าพวกเขาไม่มายุ่งกับเราหรอก”
เสียงหัวเราะของ ไนโตะ กลบบรรยากาศที่หดหู่ก่อนหน้านี้ไปจนหมด แม้แต่ ยาฮิโกะ และ โคนัน ที่ดูเป็นกังวลมากก่อนหน้านี้ก็ดูผ่อนคลายลงแล้ว
ตราบใดที่ ไนโตะ อยู่ที่นี่ ปัญหาใด ๆ ก็จะสามารถแก้ไขได้!
“เธอจะเอายังไงต่อไป?”
ซึนาเดะ เหลือบมอง ไนโตะ และถาม
“รอ”
หลังจากที่เขาตอบ คุชินะ ก็วางถ้วยน้ำชาที่อยู่ในมือของเธอลงบนโต๊ะและนั่งข้าง ๆ ไนโตะ
แก้มของ คุชินะ มีสีแดงเล็กน้อยและเธอก็อดไม่ได้ที่จะบีบแขนของ ไนโตะ ด้วยมือเล็ก ๆ ของเธอ เธอดูเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด
ซึนาเดะ เพิกเฉยต่อฉากโรแมนติกนี้ จากนั้นก็ถอนหายใจและแสดงท่าทางที่จริงจัง
“ใช่ เราแค่ต้องรอ”
แม้ว่าพวกเขาจะได้รับส่วนแบ่งมาแล้ว แต่ โคโนฮะ ก็คงจะไม่กล้าถามอะไร หมู่บ้านอาเมะ พวกเขาไม่ได้ขอให้ช่วยด้วยซ้ำ
หมู่บ้านอาเมะ ได้รับทรัพยากรจำนวนมากมาแล้วและทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี
อย่างไรก็ตามไม่ว่าชายลึกลับคนนี้จะจับ สัตว์หาง 2 ตัวนี้ด้วยจุดประสงค์ใด แต่ก็เป็นที่ชัดเจนแล้วว่าเขาจะไม่ซ่อนอีกต่อไป
……
โคโนฮะ ยังคงพยายามหาคนที่รับผิดชอบในการลักพาตัว ในขณะที่ ไนโตะ ยังคงฝึกฝนจิตวิญญาณของเขา
ในพริบตาก็ผ่านไปหลายเดือน ตอนนี้ มิติแห่งวิญญาณ ของ ไนโตะ ได้ดูดซับจักระของ อุกกาบาศโฮชิ เกือบหมดแล้ว
ด้วยสิ่งนี้ มิติแห่งวิญญาณ ของ ไนโตะ จึงแข็งแกร่งขึ้นมากและจิตวิญญาณเขาก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างน้อยก็ 10%
10% ก็ไม่เลวเมื่อพิจารณาถึงระดับพลังวิญญาณทั้งหมดของเขา!
ดังนั้น ไนโตะ จึงพยายามอีกครั้งที่จะละทิ้งพลังงานบางส่วนของ อุกกาบาศโฮชิ เพื่อให้อัตราการดูดซึมเร็วขึ้น
จักระไหลแรงกว่าเดิม แต่อย่างไรก็ตาม มิติแห่งวิญญาณ ของ ไนโตะ ก็สามารถรับความเร็วในการดูดซับนี้ได้อย่างง่ายดาย
นี่ทำให้ ไนโตะ ถอนหายใจอย่างโล่งอก แน่นอนว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่จะเริ่มต้นด้วยการดูดซึม อุกกาบาศโฮชิ หากเขาเลือกที่จะดูดซับพลังงานของ สายแร่มังกร ก่อน เขาจะไม่สามารถยับยั้งพลังของมันได้และ มิติแห่งวิญญาณ ของเขาจะไม่สามารถรับพลังงานที่ไหลเวียนนี้ได้
อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาเสริมสร้าง มิติแห่งวิญญาณ ของเขาโดยการดูดซับจักระของ อุกกาบาศโฮชิ ทำให้ตอนนี้เขามีคุณสมบัติเพียงพอแล้วที่จะดูดซับจักระของ สายแร่มังกร
เนื่องจากเขาเพิ่มอัตราการดูดซับมาหลายครั้ง ทำให้ในตอนนี้อัตราการดูดซับของเขาจึงเร็วกว่าตอนแรกมาก เขาใช้เวลาไม่นานก่อนที่เขาจะดูดซับจักระของ อุกกาบาศโฮชิ จนหมด
ดังนั้นตอนนี้จึงมีเพียงพลังงานของ สายแร่มังกร เท่านั้นที่ยังเหลืออยู่ใน มิติแห่งวิญญาณ ของ ไนโตะ
ไนโตะ เข้าไปใน มิติแห่งวิญญาณ อีกครั้ง
เนื่องจากจักระของ อุกกาบาศโฮชิ ถูกดูดซึมอย่างสมบูรณ์ เขาจึงจำเป็นต้องเริ่มดูดซับจักระของ สายแร่มังกร อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็รู้สึกได้ว่าเขาไม่ควรรับดูดซับมันเกินไป อย่างไรก็ตามพลังงานของ สายแร่มังกร นั้นก็แข็งแกร่งกว่าจักระของ อุกกาบาศโฮชิ มาก
ยิ่งไปกว่านั้น ไนโตะ ก็เคยเห็นพลังงานเต็มที่ของมันในตอนที่เขาอยู่ที่แหล่งกำเนิดของ สายแร่มังกร มาแล้ว มันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะควบคุมพลังงานจำนวนมหาศาลของมันได้อย่างสมบูรณ์ใน มิติแห่งวิญญาณ ของเขา
แต่หลังจากที่ ไนโตะ ดูดซับจักระของ อุกกาบาศโฮชิ มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับ ไนโตะ อีกต่อไป!