ตอนที่ 958 อยู่กับคุณปลอดภัยกว่า
หยางโปเหลือบไปมองหญิงสาว ถึงแม้อีกฝ่ายจะดูหน้าตาสะสวย แต่เขาก็ไม่มีความคิดอื่นนอกจากนี้ เขารู้เรื่องหนึ่งดีว่าผู้หญิงคนนี้ต้องมีปัญหากับที่ไปที่มาแน่ !
จู่ๆก็มีคนตัวเป็นๆปรากฏตัวขึ้นในทะเลสาบซีหู ในขณะที่ฟ้าแลบและฟ้าร้องอยู่ ในสภาพแวดล้อมที่อันตรายแบบนี้ คนปกติทั่วไปจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง ? ผู้หญิงที่ร่างกายอ่อนแอคนหนึ่ง จะกล้าเข้าไปอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้นได้ยังไง ?
หยางโปยังคงจำโอกาสและโชคชะตาที่เยว่จวิ้นเหยาเคยบอกกับตัวเองได้ชัดเจน อีกฝ่ายปรากฏตัวอยู่ในเรืออูเผิงของโจวซิน ถ้าพูดกันตามหลักแล้ว โอกาสและโชคชะตานี้ควรเป็นของโจวซิน
แต่ระหว่างนั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงได้ตกมาเป็นของเขา แต่ไม่ว่าเขาจะมองอีกฝ่ายยังไง
แต่ก็ไม่คิดว่าโอกาสและโชคชะตาของเขาจะขึ้นอยู่กับอีกฝ่ายได้
และก็เป็นเรื่องปกติที่มันจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยินยอมให้อีกฝ่ายทำงานเพื่อเขา ถ้าเอาคนที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาไว้ข้างกาย เขาไม่มีทางวางใจได้อย่างแน่นอน !
หญิงสาวมีสีหน้าโกรธขึ้นมาเล็กน้อยเพราะโดนหยางโปปฏิเสธ แต่ไม่รู้ว่าทำไม ตัวเธอเองถึงได้พยายามระงับความโกรธไว้ เธอจ้องหน้าหยางโป และเอ่ยปากพูดว่า “ คุณคงยังไม่รู้จักฉันดีพอ ฉันชื่อ เหยียนหรูหยู อาศัยอยู่ริมทะเลสาบซีหูในหยูหาง ฉันคิดว่าฉันสามารถทำงานที่คุณมอบหมายให้ได้ ! ”
หยางโปมองไปที่อีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าหน้าขาวนวลของอีกฝ่ายค่อยๆมีรอยยิ้มผุดขึ้นมา ก็ขมวดคิ้วขึ้นอย่างอดไม่ได้ “ ช่างเถอะ ไม่ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลคืนแล้ว หลังจากคุณออกจากโรงพยาบาลแล้วก็รีบกลับบ้านไปเถอะ ! ”
“ ไม่ได้ ! ” เหยียนหรูหยูพูดขึ้นมาทันที “ ในชีวิตนี้สิ่งที่ฉันไม่ชอบคือการติดหนี้บุญคุณคน ! ฉันจะช่วยคุณทำงานเพื่อจ่ายหนี้คืนให้ ! ”
หยางโปยังคงปฏิเสธ “ ไม่ต้องแล้วจริงๆ ”
“ ฉันเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น ” เหยียนหรูหยูกล่าว
หยางโปจ้องมองอีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายแสดงความจริงใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด เขาถึงได้พยักหน้า “ งั้นก็ได้ เดี๋ยวกลับไปผมจะจัดการหางานของคุณให้ ! ”
หยางโปโทรหาหลูตงซิง และขอให้เขาส่งคนมารับตัวเหยียนหรูหยู เขาอยากให้เธอเข้าไปทำงานในบริษัทของหลูตงซิง แต่เขากลับไม่อยากพาผู้หญิงคนนี้กลับไปด้วย
ทุกอย่างถูกจัดการไว้อย่างเหมาะสม เหยียนหรูหยูถูกส่งขึ้นรถ ทางด้านหยางโปก็นั่งอยู่ในรถ
และวางแผนที่จะกลับไปที่จินหลิงให้เร็วที่สุด
“ ตูม ตูม ตูม ” มีเสียงเคาะกระจกรถดังเข้ามาจากด้านนอก หยางโปจึงหันกลับไปมอง ทันใดนั้นถึงกับตกตะลึงนิ่งอึ้งไปทันที เพราะเหยียนหรูหยูยืนอยู่นอกหน้าต่างรถ เธอยังคงสวมชุดนอนสีชมพูที่หยางโปซื้อให้
หยางโปลดกระจกรถลง “ มีอะไร ? ”
เหยียนหรูหยูจ้องหน้าหยางโป “ ฉันมาลองคิดๆดูแล้ว คิดว่ามันจะปลอดภัยกว่าถ้าติดตามไปกับคุณ ”
หยางโปถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว “ คุณจะไปกับผม ? ปลอดภัย ? ล้อเล่นอะไรเนี่ย ? คุณเป็นผู้หญิง และยังเป็นผู้หญิงที่สวยมากอีกด้วย ผมเป็นผู้ชาย เป็นผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง คุณคิดว่ามันจะปลอดภัยหรือไง ? ”
เหยียนหรูหยูพยักหน้าลงอย่างจริงจัง “ ใช่ ตามคุณไปปลอดภัยกว่า ”
หยางโปถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว เดิมทีเขาคิดว่ากำจัดอีกฝ่ายไปได้แล้ว มีหรือจะคิดว่าอีกฝ่ายจะตามเขามาเร็วขนาดนี้
“ งานของผมค่อนข้างที่จะซับซ้อน ผมเกรงว่าคุณจะไม่สามารถช่วยอะไรได้ ” หยางโปเอ่ยปากปฏิเสธอีกครั้ง
“ ไม่เป็นไร ฉันเรียนรู้ได้ ” เหยียนหรูหยูกล่าว
ในเมื่ออีกฝ่ายพูดแบบนี้แล้ว หยางโปก็ไม่รู้จะพูดอะไรไปมากกว่านี้ เขาจึงทำได้เพียงพยักหน้า
” เอาล่ะ คุณขึ้นรถมาสิ ”
……
โจวซินแช่ตัวในทะเลสาบซีหูมาทั้งคืน และตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่ เขาเกือบจะสำลักน้ำตายอยู่ในทะเลสาบ เขาดื่มน้ำในทะเลสาบไปหลายอึก ถึงได้รู้สึกว่าตัวเองอ่อนล้าไปทั้งตัว แขนขาทั้งสี่ข้างไม่มีเรี่ยวแรง ศีรษะบวม !
โจวซินรู้ว่าตัวเองป่วยแล้ว โอกาสและโชคชะตาที่พูดกันไว้อย่างดี แต่กลับไม่ได้มาในครั้งนี้ มันทำให้เขาค่อนข้างที่จะเสียใจ แต่เขากลับไม่รู้แน่ชัดว่าโอกาสและโชคชะตานั้นคืออะไรกันแน่
ด้วยเหตุนี้ก็เลยไม่ได้คิดอะไรมาก
เขาเดินกะโซซัดโซเซกลับมาจนถึงชุมนุมยุทธภพ เมื่อเห็นเสวียนจง โจวซินก็พูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ” เร็วๆเข้า ฉันอยากอาบน้ำร้อน ! ”
เสวียนจงจ้องมองโจวซินตาเขม็ง แต่ก็ยังคงมีความเคารพยำเกรงต่อโจวซินอยู่มาก เขาจึงรีบจัดการให้ โจวซินสามารถรู้เหตุการณ์เมื่อวานล่วงหน้าได้จะต้องมีคนที่มีความสามารถที่ทรงพลังคอยชี้แนะอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน บุคคลสำคัญแบบนี้จะทำให้ขุ่นเคืองใจไม่ได้ !
พอโจวซินได้แช่ตัวอยู่ในน้ำ จึงรู้สึกสบายเนื้อสบายตัวขึ้นมาก แต่ก็ยังรู้สึกเสียใจอยู่ที่ไม่สามารถขจัดไปได้ เขาคิดไม่ออกจริงๆ เขาทำตามที่ครอบครัวสั่งไว้ทุกอย่าง ทำไมถึงผิดพลาดได้นะ ?
หลังจากครุ่นคิด โจวซินก็ตัดสินใจที่จะสอบถามดู เขาจึงหันหน้าตะโกนออกไปข้างนอกเสียงดัง
” เสวียนจงช่วยเอาโทรศัพท์มือถือมาให้ผมเครื่องหนึ่งที ! ”
เสวียนจงที่ยืนอยู่ข้างนอก อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงเรียก นี่คิดจะเรียกใช้เขาอย่างกับเป็นคนรับใช้เลยงั้นสิ !
เมื่อโจวซินเห็นว่าเสวียนจงไม่สนใจ จึงตะโกนเสียงดังออกมาอีกครั้ง ” เสวียนจง คุณรีบนำโทรศัพท์มาให้ผมเร็วหน่อย ผมจะโทรกลับบ้าน ! ”
เสวียนจงรู้สึกไม่สบายใจเอามากๆ แต่กลับปฏิเสธไม่ได้เช่นกัน เขาเป็นเพียงผู้ฝึกฝนสันโดษคนหนึ่งเท่านั้น เดิมทียังวางแผนที่จะแสวงหาผลประโยชน์จากตำราลับลัทธิเต๋าของโจวซิน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าหลังจากที่โจวซินเป็นบุคคลสำคัญ เกรงว่าต่อให้อยากจะแสวงหาผลประโยชน์
ในอนาคตก็คงมีปัญหาที่ไม่จบไม่สิ้น !
เสวียนจงยืนโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่เข้ามาให้โจวซิน
โจวซินรับโทรศัพท์แล้วบ่นว่า ” ทำไมมันช้าขนาดนี้ ? ”
” โทรศัพท์ของผมก็ตกลงไปในทะเลสาบเหมือนกัน โทรศัพท์เครื่องนี้ผมไปขอยืมเขามา ” เสวียนจงกล่าว
โจวซินพยักหน้า “ อืมเข้าใจแล้ว คุณออกไปก่อน ผมจะโทรหาที่บ้านเพื่อรายงานเรื่องความปลอดภัยหน่อย ”
เสวียนจงหน้าถอดสีไปเล็กน้อย เนื่องจากคำพูดของโจวซินนั้นทำร้ายจิตใจเกินไป แต่ก็ยังต้องทำตามคำสั่ง เขาเป็นถึงประธานของชุมนุมยุทธภพ ต่อให้ทั้งมณฑลเจ้อเจียง ก็ยังมีผู้คนนับไม่ถ้วนที่แห่กันมาให้เกียรติเขา แต่ตอนนี้กลับต้องมาทนรับความอัปยศอดสูแบบนี้ !
เสวียนจงเหลือบมองไปที่โจวซิน ระงับความไม่พอใจไว้ และเดินออกไป
โจวซินกลับไม่รู้ตัว เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วต่อสายโทรหาที่บ้าน ไม่นาน โทรศัพท์ก็โทรติด
“ ฮัลโหล ท่านปู่ใช่ไหม ? ” โจวซินเอ่ยปากถาม
“ ใช่ฉันเอง ! ” น้ำเสียงแก่ชราหนึ่งดังมาตามสาย
โจวซินรีบเอ่ยปากพูดทันที “ ท่านปู่ ผมรอแล้วแต่ไม่พบกับโอกาสและโชคชะตาเลย
แช่น้ำอยู่ในทะเลสาบซีหูมาทั้งคืน แต่ก็ไม่ได้มา หรือว่าปู่คำนวณผิดไป ? ”
อีกฝ่ายถึงกับตกใจไปทันที “ เป็นไปได้ยังไงกัน ? ฉันจะคำนวณผิดไปได้ยังไง ? ถ้าคำนวณตามเข็มทิศฮวงจุ้ยมันเห็นได้ชัดว่าโอกาสและโชคชะตามาถึงแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นมันระบุว่าเป็นแก
แกจะไม่ได้มันมาได้ยังไง ? นี่มันเป็นไปไม่ได้ ! ”
“ ท่านปู่ มันเป็นโอกาสและโชคชะตาแบบไหนกันนะท่านปู่ ท่านปู่บอกผมมาสิ ผมจะลองคิดหาวิธีดู ” เมื่อโจวซินได้ยินว่าโอกาสและโชคชะตามาถึงแล้ว ก็ร้อนใจขึ้นมาทันที
“ ฉันทำนายออกมาได้ว่า นี่คือโอกาสและโชคชะตา แต่มองไม่เห็นรายละเอียดของเรื่องราว ”
ปู่ตอบ โจวซินค่อนข้างที่จะร้อนใจแล้วบ่นว่าให้ “ แต่ท่านปู่ แต่ผมไม่ได้รับโอกาสและโชคชะตานั่นเลย เดิมทีผมก็บอกแล้วไง ว่าให้เรามาด้วยกัน มันต้องดีกว่านี้มากแน่ๆ พวกคุณก็จะให้ผมมาคนเดียว ตอนนี้ดูสิเกิดปัญหาขึ้นแล้วไหมล่ะ ? ”
“ เรื่องนี้มันต้องดูที่พรหมลิขิตของแก ในเมื่อไม่ได้มา งั้นก็ไม่มีอะไรให้ต้องพูดกันแล้ว โจวซิน
แกโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ จะมัวมาพึ่งพาให้ที่บ้านคอยช่วยเหลือไม่ได้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ
สถานะอย่างฉันไม่เหมาะสมที่จะไปที่ทะเลสาบซีหู ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องเข้าใจผิดขึ้น !
ตอนนี้แกยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่พอ งั้นก็ให้ฝึกฝนหาประสบการณ์อยู่ข้างนอกไปก่อนสักระยะแล้วค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกัน ! ”
พอพูดจบเขาก็วางสายไปเลย
โจวซินจับโทรศัพท์ไว้และอดไม่ได้ที่จะเขวี้ยงมันทิ้ง “ ฝึกฝนหาประสบการณ์ ฝึกฝนหาประสบการณ์มันจะมีประโยชน์อะไรได้ ? ”