ปัง!
ชินหยวนตะลึง กระสุนมากมายระดมยิงไปที่ข้างหน้าซึ่งว่างเปล่า ไม่มีซอมบี้?
ใช่ ชูฮันพึ่งพูดว่านี่คือการสังหารซอมบี้ แต่มันก็ไม่ใช่ เห็นได้ชัดว่าในพื้นที่นี่ไม่มีซอมบี้เลยสักตัว มันอาจจะขึ้นอยู่กับเสียงที่สามารถดึงดูดซอมบี้จำนวนมากมาได้ แต่มันไม่ได้มากมายอะไร มันไม่ได้รุ่งโรจน์ขนาดนั้น ดังนั้นเขาถึงถูกเชิญให้มาเยี่ยมชม
พูดได้ว่าสำหรับชินหยวนแล้ว การเคลื่อนไหวของชูฮันค่อนข้างน่าละอาย!
ไม่เหมือนกับชินหยวน กองทัพเขี้ยวหมาป่าทั้ง 300 คนกำอาวุธของตัวเองแน่นเมื่อได้ยินเสียงปืน ตอนนี้ทั้ง 300 คนยังไม่ได้มีส่วนร่วมในการฆ่าซอมบี้เลย มีแค่ฝีมือของทีมยิงปืน ชินหยวนไม่เข้าชูฮัน แม้มันจะไม่ชัดเจนว่าทำไมชูฮันถึงทำแบบนี้ ชูฮันบอกว่านี้จะเป็นการสังหารหมู่ แต่มันไม่ได้ลดจำนวนซอมบี้ลงไปเลย
ในขณะที่ความคิดของทุกคนแตกแยกกันไปคนละทาง จู่ๆมันก็มีเสียงกระหึ่มของฝีเท้าจำนวนมากที่กำลังวิ่งมาทางพวกเขา ตามมาด้วยเสียงคำรามดังของซอมบี้ซึ่งฟังจากเสียงจำนวนของพวกมันค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว
สีหน้าของชินหยวนช็อคค้าง “นี้มันเป็นไปได้ยังไง? เสียงปืนมันไม่น่าจะสามารถดึงดูดซอมบี้มาได้เยอะขนาดนี้!”
ความไม่ชัดเจนและไม่เข้าใจนี่เองก็เกิดขึ้นกับกองทัพเขี้ยวหมาป่า 300 คนเช่นกัน แม้พวกเขาจะงุนงง แต่ก็ยังคงกำอาวุธในมือตัวเองไว้แน่นอย่างเตรียมพร้อมเหมือนกัน รอการมาถึงของฝูงซอมบี้
เมื่อได้ยินคำถามนั้น ชูฮันเพียงแค่เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ยิ้มบางๆ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆหากกลับทำให้คนฟังขนลุก “เมื่อไหร่ที่ฉันพูดว่าฉันใช้เสียงดังเรียกซอมบี้?”
ชินหยวนตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง “คุณหมายความว่าอะไร?”
ถ้าไม่ต้องพึ่งเสียงดังเพื่อล่อซอมบี้? แล้วมันคืออะไร?
ในตอนนั้นเอง ห่ากระสุนคลื่นที่สองก็ดังขึ้นแล้ว ครั้งนี้มันยิ่งชัดเจนและดังก้องกว่าเดิมอีก คลื่นกระสุนที่สอองของทีมยิงปืนนั้นตกอยู่ในสายตาของทุกคน ทุกคนสามารถมองเห็นชัดเจน เป้าหมายที่ทีมยิงปืนเล็งใส่นั้นค่อนข้างแปลก กระสุนของทีมยิงปืนเจาะเข้าที่ถุงของเหลวบางอย่างที่ห้อยไว้อยู่ ในและขณะเดียวกันมันก็มีกลิ่นคาวเลือดหนาคลุ้งกระจายไปทั่ว
ชินหยวนยิ่งช็อคเข้าไปอีก “นี่มัน นี่ รสชาตินี้ใช่ไหม?”
ชูฮันพยักหน้า “สารสังเคราะห์ล่อซอมบี้”
“สาร ล่อ ซอม บี้!” ชินหยวนทวนคำพูดของชูฮันทีละคำด้วยอาการตกใจจัด
ชินหยวนที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสารล่อซอมบี้เลย หากในหัวของเขาก็มีความคิดผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็วเมื่อนึกถึงสิ่งที่ชูฮันพึ่งพูด เมื่อฝูงซอมบี้ถูกล่อมา พวกเขาก็จะสามารถจัดการมันได้ดีกว่าที่ผ่านมา
หรือในระยะยาว เมื่อสารล่อซอมบี้นี้แพร่กระจายไปทั่วโลก!
แต่สิ่งที่ทำให้ชินหยวนทึ่งก็คือเรื่องที่มนุษย์สามารถประดิษฐ์สิ่งนี้ขึ้นมาได้? เทคโนโลยีของค่ายเขี้ยวหมาป่าพัฒนามากขนาดนั้นเลยเหรอ? เป็นไปได้อย่างไรที่ผลกระทบของสิ่งนี้ถึงรุนแรงยิ่งกว่าเลือดจริงๆซะอีก?
คำถามผุดขึ้นในใจของชินหยวน แต่ตอนนี้แน่นอนว่ามันไม่ใช่เวลาที่เขาจะถามชูฮัน เพราะตอนนี้ฝูงซอมบี้จำนวนมากได้ปราฏตัวในระยะสายตาของทุกคนแล้ว พวกมันส่งเสียงคำราม กู่ก้อง โหยหวนพร้อมกับพุ่งมาตามกลิ่น หลายคนกลัวที่ได้เห็นภาพนี้
ข้อได้เปรียบที่ชูฮันเลือดที่จะสังหารหมู่ซอมบี้ที่นี้ก็กระจ่างขึ้นมาในหัวของทุกคนทันที
ซอมบี้จำนวนมากพยายามพยายามตะเกียกตะกายกันปีนข้ามกำแพงมา มันกระเสือกกระสนมาจากทุกทิศทางที่จะตามหากลิ่นเลือดที่มันชอบ ส่วนทีมยิงปืนก็ไล่ยิงพวกซอมบี้ไปเรื่อยๆทีละตัวๆ พวกมันค่อยๆเบียดตัวผ่านช่องแคยบๆเข้ามา ซึ่งมันเป็นหนึ่งในกลยุทธ์เดียวกับที่ใช้ในสงครามเมืองแห่งความตาย
ความห่างของบ้านแต่ละหลังที่แสนจะแคบ บังคับให้พวกมันต้องต่อคิวเรียงเข้ามาทีละตัว มันไม่มีทางเลือกนอกจากค่อยๆเบียดตัวเองแทรกผ่านช่องแคบๆเข้ามา
ทั้ง 300 คนที่ยืนกระจายอยู่ตามหลังคาบ้านแต่ละหลังก็เงื้อมอาวุะในมือขึ้นสูงฟาดลงใส่หัวซอมบี้ที่ผ่านเข้ามาทีละตัว พวกเขาแค่ต้องเล็งแล้วเหวี่ยงอาวุธลงไปแรงๆเท่านั้น
เพราะคลื่นซอมบี้ไหลเข้ามาเหมือนกระแสน้ำจากด้านนอกที่ไหลลงที่ต่ำ ทหารยืนอยู่บนขอบหลังคาหน้าสุดก็จัดการซอมบี้ที่ผ่านเข้ามาตามเส้นทางทันที ไม่จำเป็นว่าจะต้องโดนหัวให้ตายคาที่ทันทีทุกตัว ถึงมันจะไม่ตายฆ่าที่ทันที มันก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะทหารที่อยู่ข้างหลังทหารคนแรกก็จะฟาดฆ้อนใส่หัวต่อจนตายให้ ในทำนองเดียวกันกับคนที่ยืนอยู่ถัดไปเรื่อยๆ
เนื่องด้วยความแตกต่างของความสูง เหล่าซอมบี้จึงไม่สามารถเอื้อมมาถึงทหารของกองทัพเขี้ยวหมาป่าที่ยืนอยู่บนหลังคาได้ นั่นจึงทำให้พวกเขาฆ่าพวกมันได้ง่ายเข้าไปอีก
ด้วยวิธีนี้ ทุกคนจึงมีหน้าที่เพียงแค่ต้องรับผิดชอบซอมบี้ตรงหน้าตัวเอง ทุกคนค่อยๆฆ่าซอมบี้ไปเรื่อยๆทีละตัวๆจนตอนนี้ศพของพวกมันกองฝูงอยู่ด้านนอก ซอมบี้คลื่นแรกที่มีหลายพันตัวถูกทหารกองทัพเขี้ยวหมาป่า 300 คนจัดการได้อย่างง่ายๆโดยใช้ความพยายามเพียงแค่นิดเดียว
ยืนอยู่บนหลังคาบ้านซึ่งยิ่งกว่าสะดวกกับการทำความเข้าใจข้อได้เปรียบทางสภาพภูมิศาสตร์ และมันเป็นที่ตอนนั้นเองที่ความภักดีและบูชาของทุกคนที่มีต่อชูฮันยิ่งไต่ขึ้นถึงระดับสูงสุด
หนึ่งในนั้นก็คือชินหยวน เขาไม่คิดเลยว่าการฆ่าซอมบี้จะสามารถใช้วิธีการที่ชาญฉลาดและสวยงามได้แบบนี้ และก็ไม่รู้เลยว่าข้อได้เปรียบทางภูมิศาสตร์มันจะน่าตะลึงได้ขนาดนี้ หน้าของกองทัพเขี้ยวหมาป่าในการฆ่าซอมบี้นั้นแทบจะไม่ต้องใช้ความแข็งแกร่งและพละกำลังเลย มันคือสมองล้วนๆที่เป็นอาวุธทรงอาณุภาพ ไม่มีเพียงแค่วิธีนี้จะสามารถลดการใช้ความสามารถทางกายภาพและพละกำลังได้อย่างมากแล้ว แต่มันยังเป็นการลดความเสี่ยงอีกด้วย
การถ่ายทอดสดที่แท้จริงของการป้องกันหอคอย!
แต่ความตกใจนี้มันพึ่งจะเริ่มขึ้นเท่านั้น ฉากต่อมานั้นแทบจะเขย่าขวัญชินหยวนให้เป็นบ้า
รอบๆที่เต็มไปด้วยซากศพซอมบี้ มันมีฝูงซอมบี้สัตว์ตัวเล็กจำนวนมากโผล่มาอย่างกระทันหันมันมุ่งหน้ามาตามทิศทางเดิมของกลิ่นเลือดที่ใช้ล่อ และเป็นเพราะความต่างของความสูงทำให้พวกมันไม่ถูกจัดการ พวกมันมุ่งหน้าที่รูของกำแพงที่ชูฮันจงใจเว้นไว้ตรงกลางของกำแพง
และในจังหสะนั้นชูฮันก็ออกคำสั่งพร้อมกับรอยยิ้มชั่วร้าย “เทน้ำมัน เผามันซะ!”
น้ำมันมากมายถูกโยนลงไปตามปล่อง ตามมาด้วยไฟที่ถูกจุดจนลุกเพลิง กลิ่นเหม็นไหม้ของซอมบี้โชยไปทั่วบริเวณ
“เฉินช่าวเย่ เพิ่มสารล่อเข้าไปในปล่อง” ชูฮันออกคำสั่งเพิ่ม
“ปัง!”
เฉินช่าวเย่ที่เตรียมตัวสำหรับการยิงอยู่แล้ว ก็ยิงออกไปตามคำสั่งทันที กลิ่นเลือดหนาแน่นฟุ้งกระจายไปทั่ว ซอมบี้หนอน แมลง หนูทั้งหลายพุ่งเข้าใส่กองไฟทันที
ตอนนั้นสีหน้าของชินหยวนน่าตลกอย่างมาก ในหัวของชินหยวนเต็มไปด้วยความเป็นไปได้มากมายพุ่งพร่านเต็มไปหมด และหนึ่งในนั้นก็คือความคิดเดียวกับความตั้งใจที่มีมานานของชูฮันเช่นกัน
ยึดเมืองคืนจากซอมบี้!
นี่เป็นเพียงแค่รอบแรกของชูฮัน ชูฮันออกคำสั่งกับทีมยิงปืนต่อทันที “ทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับรอบต่อไป!”