ตอนที่ 1663 กลอุบายเล็กน้อย
“สมบัติของยอดเขาเดียวดาย…มันเข้าถึงได้ด้วยกุญแจใช่ไหม?หรือเราต้องหาพิกัดให้เจอด้วยเพื่อเปิด?”หลินฮวงยิ้มชั่วร้าย
“มิติไม่ได้ถูกกําหนดไว้ใครก็สามารถเปิดได้ตราบเท่าที่มีกุญแจ” หยางหลิงอธิบาย” ตอนนี้กุญแจผูกมัดกับนิ้วทองคําของสาย”
“นอกจากของที่จําเป็น ยอดเขาเดียวดายได้เอาของทั้งหมดเก็บไว้ที่นั่น ข้ารู้สึกว่าเขาคงไม่มั่นใจนักว่าจะทะลวงผ่านได้ นั่นทําให้เขาทิ้งประตูหลังไว้ให้ตัวเอง ทันทีที่เขาทะลวงผ่านล้มเหลวเขาจะเกิดใหม่ทันที จากนั้นก็มีภูเขาดํากับสายระบุที่เกิดใหม่ให้ ด้วยการทําแบบนี้ ร่างเกิดใหม่ของเขาจะสามารถสืบทอดทุกอย่างที่เขาทิ้งไว้ข้างหลังได้พอเขาได้รับกุญแจเขาจะไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเพื่อกําหนดพิกัด”
“ซึ่งหมายความว่าเราสามารถเข้าถึงคลังสมบัติเขาได้เลยใช่ไหม?” ดวงตาของหลินฮวงสว่างวาบ
“เราสามารถ แต่…”หยางหลิงกังวล
“ไม่ต้องแต่ เปิดเลย”
“ฟังข้าก่อน” หยางหลิงยังรู้สึกว่าเขาต้องอธิบายให้ชัดถึงปัญหา
“ก่อนอื่น ยอดเขาเดียวดายน่าจะวางกับดักไว้บนคลังหรือกุญแจ อย่างน้อย ถ้าคลังสมบัติถูกเข้าถึงเขาก็ต้องรู้ ไม่งั้น ถ้าสายขโมยของไป เขาคงไม่รู้เลย เขาไม่มีทางปล่อยปละละเลยขนาดนั้น”
“สอง มันต้องมีกลไกป้องกันบางอย่างในคลัง เราไม่รู้ว่ายอดเขาเดียวดายอาจทิ้งกับดักอะไรไว้แต่ทว่าด้วยนิสัยของเขา วิธีใดที่เขาใช้ย่อมฆ่าจ้าวเทวะขั้นสูงได้ง่ายๆ”
หลินฮวงพยักหน้าเพื่อแสดงการเห็นด้วย
“ปัญหาแรกที่เจ้าพูด ยอดเขาเดียวดายจะสัมผัสได้ว่ามีคนเปิดคลัง นั่นไม่ใช่ปัญหาเลยเราได้ฆ่าภูเขาดําและได้รับกุญแจของยอดเขาเดียวดายมา นั่นเป็นความขุ่นเคืองแล้ว ไม่ว่าเขาจะรู้ว่าเราเข้าถึงคลังของเขาหรือไม่ก็ไม่ส่งผลอะไรต่อความแค้นที่มีอยู่แล้ว”
หยางหลิงพูดไม่ออก
เนื่องจากยอดเขาเดียวดายแค้นทั้งคู่อยู่แล้ว การเพิ่มอีกเรื่องก็ไม่ใช่ปัญหา
“สําหรับกับดัก นั่นเป็นปัญหาอยู่จริง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ไม่อาจจัดการได้” ความคิดผุดขึ้นในหัวของหลินฮวง
“เจ้าสามารถใช้ร่างแยกเพื่อลองเข้าไปได้ แต่มันก็ไม่ปลอดภัยเช่นกัน” หยางหลิงเห็นหลินฮวงหยุดพูดและเดาว่าเขาอาจตั้งใจใช้ร่างแยกยอดเขาเดียวดายต้องคิดสถานการณ์ที่เป็นไปได้ไว้ทุกทางแล้ว เขาอาจจะไม่มองข้าม อะไรก็ตามที่เขาวางไว้น่าจะสามารถฆ่าร่างต้นได้ผ่านร่างแยกทันที”
“ข้าคิดว่าสิ่งที่ฉลาดสุดคือออกจากมหาพิภพนี้ไปชั่วคราวและเลี่ยงการมาของพวกไรเดอร์” หยางหลิงหยุดและเสนอ
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าหลินฮวงมีความสามารถฆ่าภูเขาดํากับสาย หยางหลิงก็ยังรู้สึกว่าเขาไม่มีโอกาสเลยถ้าเจอกับผู้ตรวจสอบของไรเดอร์
“ไม่ต้องกังวลนัก ถ้าเป็นอย่างที่เจ้าพูด กฏของพันธมิตรจะยับยั้งจ้าวเทวะขั้นสูงสุดไม่ให้มาที่นี่งั้นข้าก็มีหนทางจัดการ”
“หนทางอะไร?เจ้าจะให้จ้าวเทวะขั้นสูงของสโมสรมาช่วย?” หยางหลิงถาม
พอเห็นว่าหลินฮวงไม่ตอบ เขาก็พูดต่อ
“ข้าได้ปฏิเสธคําเชิญของสโมสรไปตอนนั้นเพราะข้ารู้ว่ามีหนอนในหมู่พวกเขา นอกจากนี้ยังมีจํานวนเยอะด้วย.”
“อย่าไว้ใจใครมากในสโมสร ถ้าเจ้าไปขอให้พวกเขาช่วย เราไม่มีทางยืนยันได้ว่าคนที่มาช่วยเราจะเป็นไรเดอร์หรือเปล่า”
“ข้ามีแผนอื่นที่ไม่เกี่ยวกับสโมสร” หลินฮวงมั่นใจมากว่าหยางหลิงขยาดไรเดอร์แค่ไหนถึงแม้สายจะตายไปแล้ว ความกลัวก็ยังฝังลึกลงกระดูกของเขา
พอเห็นว่าหลินฮวงยังไม่เต็มใจเปิดเผยแผนของเขา หยางหลิงก็ไม่สืบสาวต่อ
เหนือสิ่งอื่นใด ด้วยความสามารถปัจจุบันของเขา เขาไม่มีทางเข้าร่วมการต่อสู้ของจ้าวเทวะได้เลย
“ถ้าข้ามั่นใจว่าแผนข้าจะไม่ได้ผล ข้าจะพิจารณาข้อเสนอเจ้าและออกมหาพิภพนี้” หลินฮวงตบไหล่หยางหลิง
หลังการสนทนาจบ หลินฮวงก็กลับดาวริคกี้
เขานั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่นโรงแรมและหยิบแหวนที่เป็นของภูเขาดํากับคนอื่นออกมาจากนั้นก็ตรวจทีละอัน
มันใช้เวลาไม่นานเพื่อที่เขาจะจดและนําลงประมูล
สิ่งแรกที่เขาสังเกตในแหวนมิติคือศพ
นี่เพราะสิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คือเขตแดนเทพ
แต่ทว่า ส่วนใหญ่คือศพของมอนสเตอร์เทพสวรรค์ มีจ้าวเทวะแค่ประมาณสิบ และมีแค่สองในนั้นถึงมีเขตแดนเทพ
หลินฮวงพลันเก็บศพทั้งสองเข้าแหวนเขา
นอกจากศพ มีอาวุธเต๋ 48 ชิ้น ในบรรดา 48 ชิ้น 37 ชิ้นคืออาวุธเตระดับต่ํา และมี แค่11ชิ้นถึงเป็นอาวุธเต่ระดับกลาง
แม้หลินฮวงจะผิดหวังเล็กน้อย เขาก็คาดไว้แล้ว
อาวุธเต๋ต่างจากสมบัติลําดับเทพ พวกมันเหมือนกันตรงยิ่งระดับสูง มันยิ่งทรงพลัง ทว่ายิ่งมีตราประทับเต่ มันยิ่งต้องใช้พลังสวรรค์เพื่อกระตุ้นอาวุธเต๋ ด้วยภูเขาดํากับความสามารถที่เหลือเนื่องจากพวกมันมีแค่ยี่สิบถึงสามสิบผนึกเต๋ อาวุธเตระดับกลางจึงพอให้ใช้และเป็นอาวุธที่สะดวกสุดไม่เพียงอาวุธเต่ระดับสูงจะเร่งการผลาญพลังสวรรค์ขึ้น แต่พลังพวกมันยังไม่เพิ่มขึ้นมาก
ภายในแหวนยังมีขวดยาอีกเป็นร้อยที่มีผลต่างกัน
ยังมียาบางอย่างที่สามารถเพิ่มพลังวิญญาณเทพได้ชั่วคราวและบางอันยังเพิ่มความดุร้ายของพลังสวรรค์ด้วย..
ยังมีหินแร่ล้ําค่ากับสมุนไพรด้วย หลินฮวงยังสังเกตเห็นวัตถุดิบสําหรับการยกระดับมอนสเตอร์เขา
นอกจากของเหล่านี้ ที่เหลือเป็นของจิปาถะ
ท่ามกลางของจิปาถะ หลินฮวงยังพบรูนหลายอัน
รูนเหล่านี้มีผนึกเตชั่วคราวที่ผนึกบนพวกมัน ตอนกระตุ้น มันจะสามารถใช้พลังของผนึกเต๋าได้ชั่วคราว
หลินฮวงพิจารณาสักพัก จากนั้นก็อัปโหลดอาวุธเตระดับต่ํา 37 ชิ้นลงบนหน้าประมูล เงื่อนไขการแลกเปลี่ยนที่เขาตั้งคือ”รับแค่เขตแดนเทพของจ้าวเทวะขั้นต่ํา รวมถึงเขตแดนเทพของเผ่าหุบเหวเผ่าแมลงหรืออื่นๆ”
การประมูลที่ตั้งไว้คือ 24 ชั่วโมง
ตามสิ่งที่หยางหลิงพูด ไรเดอร์ต้องใช้เวลาสักพักเพื่อผ่านขั้นตอนที่ราชันย์ตั้งไว้ถึงส่งคนมาได้ทว่าถ้ากระบวนการเร็ว มันจะสามารถเสร็จได้ในหนึ่งหรือสองวัน เขาไม่อาจล่าช้าได้
หลังตั้งของลงประมูล หลินฮวงก็ไม่เสียเวลาอีก
เขาเดินผ่านประตูไปอาณาจักรเสมือนและเข้ากระท่อมอาณาจักรเสมือนอีกครั้ง
ครั้งนี้วัตถุประสงค์หลักของเขาคือการดึงเอาเขตแดนเทพออกจากศพของจ้าวเทวะทั้งสอง
หลังนั่งลงกลางกระท่อมอาณาจักรเสมือน เขาก็นําต้นนิพพานออกมาทีละต้น
นี่คือสินสงครามที่เขาได้รับจากหุบเหวตอนนั้น
ต้นนิพพานได้มาจากน้ําพมรณะ เมื่อพวกมันถูกหลอม พวกมันจะสามารถดึงเอาพลังงานจํานวนมหาศาลจากน้ําพุได้
ก่อนหน้านี้ เก้าเถาวัลย์ก็ใช้ต้นนิพพานเพื่อกรองพลังงานของน้ําพุมรณะ
แต่ทว่า นี่ไม่ใช่จุดประสงค์ของหลินฮวงในการนําต้นนิพพานออกมา เขากลับวางแผนหลอมต้นไม้เหล่านี้เข้ากับร่างแยกเขาโดยใช้วิชาลับที่เขาเรียนรู้จากเก้าเถาวัลย์
ถ้าเขาถูกฆ่า ร่างแยกจะสามารถใช้เป็นตัวตายตัวแทนได้
นี่คือกลอุบายเล็กน้อยที่เขาคิดจะใช้เพื่อสํารวจคลังสมบัติของยอดเขาเดียวดาย