ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 560
หัวหน้ากลุ่มมองไปทางฮาร์วีย์และไทสันด้วยท่าทางครึกครื้น
“ใช่ คืนนี้พวกเราทั้งคู่มีหน้าที่รับผิดชอบด้านความปลอดภัยให้กับไซต์งานก่อสร้าง”
ฮาร์วีย์ไม่ใช่ฝ่ายที่พูดก่อน แต่เป็น ไทสัน วูดส์ ที่ก้าวออกไปด้านและพูด
คนพวกนี้ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะได้พูดกับฮาร์วีย์
หัวหน้ากลุ่มอันธพาลค่อย ๆ ตรวจสอบไทสันอย่างระมัดระวังพร้อมกับยิ้ม “ดูเหมือนว่าแกก็เป็นอันธพาลเหมือนกันสินะ? ฉันรู้จักผู้อาวุโสในเมืองบัควู้ด ดูเหมือนว่าแกจะยังใหม่สำหรับที่นี่และเพิ่งจะเริ่มต้น?”
“รู้หรือเปล่าว่าพวกเราเป็นใคร? พวกแกอยากทำงานในวงการใต้ดิน ใช่ไหม? แกรู้หรือเปล่าว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าหากว่าแกยุ่งกับพวกเรา?”
รอยยิ้มของเขากว้างขึ้น
“แมนดี้ ซิมเมอร์ดูถูกพวกเราเกินไป แม้ว่าเธออยากจะหาคนมาจัดการพวกเรา อย่างน้อยเธอก็ควรหาคนที่มีชื่อเสียงหน่อยสิ อย่างน้อยพวกเราจะได้นั่งและพูดคุยกันดี ๆ สักนิด”
“ลูกปลาตัวเล็ก ๆ อย่างพวกแกไม่มีค่าสำหรับพวกเรา?”
เขายิงสายตาดูถูกไปที่ฮาร์วีย์
มีคนจำนวนไม่ต่ำกว่าร้อยคนอยู่ฝั่งพวกเขา แต่ฮาร์วีย์กลับมีแค่คนเดียว ประเด็นทั้งหมดคืออะไรกันแน่? พวกเขาสามารถจัดการคนสองคนนี้ด้วยเวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้นเอง
“โอเค งั้นเราอย่าเสียเวลากันไปมากกว่านี้อีกเลยดีกว่า จัดการพวกมันซะ แต่อย่าให้ถึงตายล่ะ”
“ใช้พลั่วขยี้ขาพวกมันซะ!”
หัวหน้ากลุ่มอันธพาลคนจะคุ้นเคยกับการทำแบบนี้มานับร้อยครั้งแล้ว
ลูกน้องของเขาเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา คนหนึ่งร้อยคนต่อคนสองคนงั้นเหรอ?
พวกเขายังสามารถทุบตีพวกเขาอย่างไรก็ได้ตามที่พวกเขาต้องการ!
ไทสันเอนตัวไปทางฮาร์วีย์และพูด “ท่านครับ พวกเราจะจัดการพวกมันยังไงดีครับ?”
“ไม่ได้ยินเหรอ?” ฮาร์วีย์พูดอย่างนิ่งเฉย “พวกเขาอยากจะขยี้ขาพวกเรา”
“เข้าใจแล้วครับ” ไทสันไม่ได้พูดต่อ และปรบมือของเขา
เสียงของฝีเท้าดังขึ้นจากทั่วทุกทิศทาง ชายที่สวมชุดลายพรางสีดำโผล่ออกมาจากเงามืด
พวกเขาเงียบมากและหลบซ่อนใบหน้าของพวกเขาไว้ แต่อย่างไร ความต้องการฆ่าของพวกเขานั้นชัดเจน
กลุ่มอันธพาลต่างพากันตื่นตกใจ ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น?
ในที่สุดพวกเขาก็คนชายที่พรางตัวที่ยืนอยู่รอบตัวพวกเขา พวกเขาต่างหอบด้วยความกังวล
คนของฮาร์วีย์ต่างถูกฝึกฝนมาอย่างพิเศษ แต่ละคนมีรูปร่างที่สูง ตัวใหญ่และโครงร่างที่น่าประทับใจ
พวกเขาปะทะกับกลุ่มอันธพาลด้วยลูกน้องที่เลือดเย็นของพวกเขา
“นายท่านสั่งให้ขยี้ขาพวกมัน” ไทสันพูด
ในวินาทีถัดไป เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังไปทั่วทั้งไซต์งานก่อสร้าง
“โอ้ยย…!”
แคร๊ก!
“ไว้…ไว้ชีวิตผมด้วย!”
กลุ่มอันธพาลถูกเลี้ยงดูมากอย่างดี แม้กระทั่งยังได้ดื่มไวน์ที่มีราคาแพง แต่พวกเขากลับอ่อนแอและไร้ความสามารถ ผู้ชายอย่างพวกเขาจะต่อสู้กับคนที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีได้อย่างไร?
ขาของพวกเขาโดนขยี้ ทีละคนและถูกโยนลงกับพื้นดิน
แม้ว่าคนในกลุ่มอันธพาลก็ไม่ได้โง่เขลาไปซะทุกคน ไทสันจึงเตรียมการให้แน่ใจว่าเขาได้เตรียมคนมามากสมควร ซึ่งในตอนนี้เป็นสถานการณ์สองหรือสามต่อหนึ่ง ซึ่งพวกเขาทั้งหมดได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีและมีความสามารถในการต่อสู้อย่างยอดเยี่ยม
ภายในพริบตาเดียว กลุ่มอันธพาลที่หยิ่งผยองก่อนหน้านี้ต่างคร่ำครวญอย่างน่าสมเพช
ฮาร์วีย์ยืนดูเหตุทั้งหมดด้วยความน่าสนใจ “ไม่เลวนี่ นายฝึกฝนพวกเขามาได้ยังไง?”
ไทสันค่อยข้างอับอายในขณะที่เขาตอบกลับ “ตั้งแต่ผมได้รับคำสั่งจากคุณ ผมก็ได้หาครูฝึกที่เกษียณมาฝึกฝนพวกเขา แต่ปรากฎว่าผลที่กลับออกกลับน่าพึงพอใจ”
ฮาร์วี่ย์ค่อนข้างที่จะพูดไม่ออก เขาไม่คาดคิดว่าอันธพาลอย่างไทสันจะทำอย่างนั้น
ดูเหมือนว่าการมาของไทสันจะสร้างมรสุมให้กับเมืองบัควู้ดพอสมควร
แต่อย่างไร สิ่งนี้ก็แสดงให้ฮาร์วีย์เห็นว่าไทสันมีความสามารถพอตัว
ถ้าฮาร์วีย์ต้องการที่จะตั้งหลักที่เมืองบัควู้ดล่ะก็ เขาจะต้องมีคนที่ไว้ใจได้อยู่ในกลุ่มตำรวจและกลุ่มทั้งสามแห่ง
ในอดีต เขามีคนของเขาที่มาจากทั้งสองข้าง ในตอนนี้ที่ผ่านมาสามปีแล้ว เขาไม่สามารถคาดเดาสิ่งที่พวกเขาจะทำได้อีกต่อไป เขาไม่มั่นใจว่าเขาจะยังไว้ใจพวกเขาได้อยู่อีกหรือเปล่า
แต่แล้ว ไทสันก็ใช้การได้และมีประโยชน์