ตอนที่ 432 มีคุณสมบัติอะไรมาสู้กับฉัน
“เฉิงเฮ่า นายคิดว่านายมีคุณสมบัติอะไรมาสู้กับฉัน” เผยหนานเจวี๋ยกล่าว ด้วยการใช้นิ้วเพียงไม่กี่ครั้งบนแป้นพิมพ์ สัญญาณการติดตามปรากฏขึ้นบนหน้าจอทันที
ริมฝีปากบางๆ ของเผยหนานเจวี๋ยยกยิ้ม เฉิงเฮ่า นายกล้ายุ่งกับคนของฉัน ฉันจะต้องทำให้นายได้ชดใช้
“เผยหนานเจวี๋ย นายจะเพิ่งได้ใจเร็วไป นายคอยดูเถอะ ฉันจะไม่ปล่อยนายไปแน่นอน” พูดจบ เฉิงเฮ่าก็วางสายแล้ว
หลังจากโทรศัพท์ถูกตัดแล้ว เขารีบโทรหาผู้ช่วยทันที ให้เขาติดตามที่อยู่ของเฉิงเฮ่า
ได้เวลาลงมือแล้ว เผยหนานเจวี๋ยหยิบเอกสารจากบนโต๊ะขึ้นมาแล้วเดินออกไปข้างนอก
ผนปรอยๆ ตกลงมาจากฟากฟ้า เพิ่มความเย็นสดชื่น
ในวิลล่าบ้านเผย
ตอนนี้ฉู่อีอีกำลังนั่งอยู่บนโซฟา รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไมคืนนี้เธอมีความรู้สึกว่าจิตใจว้าวุ่นเล็กน้อย
ป่านนี้ฉู่เจียเสวียนคงจบเห่ไปแล้วมั้ง เพียงแค่คิดถึงตรงนี้ ความภูมิใจก็วูบผ่านดวงตาของเธอ แต่กลับไม่รู้เลยว่าผลลัพธ์ที่กำลังรอเธออยู่นั้นมันคืออะไร
ขณะที่เผยหนานเจวี๋ยกลับมาถึงวิลล่า สายฝนพรำยังคงล่องลอยอยู่บนฟ้า สีหน้าที่มืดครึ้มของเขาทำให้คนเห็นแล้วไม่กล้าเข้าใกล้
เผยหนานเจวี๋ยเปิดประตูออกแล้วเข้าไปในห้องโถง มองฉู่อีอีที่เดินเข้ามาหาเขา เขารู้สึกว่าเธอแปลกหน้ามากจริงๆ
ตอนนี้หัวใจของเขาไม่เหลือความรักต่อเธอแล้ว สิ่งที่มีในตอนนี้เป็นเพียงอารมณ์เจือจาง ตอนนี้หัวใจของเขาจะไม่มีอารมณ์ใดๆ ต่อเธออีกแล้ว
“หนานเจวี๋ย คุณกลับมาแล้วเหรอ” ฉู่อีอีเดินเข้าไปหาเผยหนานเจวี๋ยเหมือนทุกครั้ง รอยยิ้มสดใสดังดอกไม้
วันนี้ดูเหมือนว่าจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เธอคงนึกว่าฉู่เจียเสวียนได้พบกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดแล้วสินะ
กวาดตามองเธออย่างเย็นชา เดินผ่านเธอไปตรงไปยังโซฟา จากนั้นก็นั่งลง
หลังจากฉู่อีอีอึ้งไปครู่หนึ่งแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าก็แข็งทื่อ
เธอหันหลังเดินเข้าไปหา เมื่อเห็นสีหน้าของเผยหนานเจวี๋ยแล้วความคิดหมื่นพันก็วนเวียนอยู่ในใจ จากนั้นก็พูดต่อ “หนานเจวี๋ย วันนี้คุณโทรหาฉันทำไมเหรอ จู่ๆ มือถือของฉันก็แบตหมดน่ะ”
ฉู่อีอีไม่รู้เลยสักนิดว่าการที่เธอรับสายนั้น ทำให้เผยหนานเจวี๋ยหาฉู่เจียเสวียนเจอได้อย่างราบรื่น ถ้าหากเธอรู้ล่ะก็ เกรงว่าเธอจะต้องเสียใจจนอยากตายแน่ๆ
เมื่อได้ยินฉู่อีอีแล้ว แววตาของเผยหนานเจวี๋ยเปลี่ยนเป็นน่ากลัว ดวงตาเผยอารมณ์คลุมเครือ
ผู้หญิงคนนี้ยังเสแสร้งจนถึงป่านนี้ เธอโกหกมากี่เรื่องแล้วกันแน่ คนที่ช่วยเขาตอนเด็กๆ ใช่เธอจริงๆ เหรอ
เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยจริงๆ ตอนเด็กๆ เธอจิตใจดีมากจนทนไม่ได้แม้แต่จะเหยียบมดตาย ทำไมตอนนี้เธอถึงได้กลายเป็นโหดร้ายเพียงนี้ แถมยังกล้าทำร้ายคน?
เขางงงวยจริงๆ หลายปีมานี้ เขาไม่เคยรู้จักเธอตั้งแต่แรกเลยงั้นเหรอ หรือเพราะว่าเชื่อใจเธอมากเกินไปจึงไม่เคยสงสัยในตัวเธอ?
“มือถือแบตหมดจริงๆ เหรอ” เอ่ยปากเย็นชา น้ำเสียงนั้นเย็นยะเยือกกว่าปกติถึงสองเท่า แววตาที่มองฉู่อีอีนั้นก็กลายเป็นแหลมคม
ฉู่อีอีตื่นตกใจ เมื่อได้ยินเผยหนานเจวี๋ยแล้ว หัวใจก็เต้นรัว
“ก็ใช่สิ คุณคิดว่าฉันโกหกคุณเหรอ” ฉู่อีอีฝืนทำใจให้สงบ บนใบหน้ามีรอยยิ้ม แววตาเป็นประกาย
เขารู้อะไรเข้างั้นเหรอ ทำไมแววตาถึงได้เปลี่ยนเป็นน่ากลัวแบบนี้
“อีอี ผมจะถามคุณอีกครั้ง วันนี้คุณไปไหนมา” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยอีกครั้งพร้อมมองฉู่อีอี
ขอเพียงเธอยอมรับ ยอมพูดความจริงกับเขา เขาก็จะไม่ทำให้เธอลำบาก แต่ถ้าเธอโกหกเขาต่อไปล่ะก็ เช่นนั้นเขาก็จะไม่เกรงใจแล้ว
เมื่อได้ยินคำพูดที่เยือกเย็นของเผยหนานเจวี๋ย หัวใจของฉู่อีอีปลอบใจตัวเองไม่หยุด ความคิดร้อยพันวนเวียนอยู่ในหัว
เขารู้เรื่องที่เธอขโมยเอกสารแล้วงั้นเหรอ
ตอนที่ 433 ผิดหวังในตัวคุณจริงๆ
แต่ว่าเป็นไปไม่ได้น่า หรือว่าเขาหมายถึงเรื่องของฉู่เจียเสวียน? ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่ ตอนที่เธอจากมาก็ไม่เห็นเผยหนานเจวี๋ยนี่นา
“หนานเจวี๋ย คุณเป็นอะไรไปกันแน่” หลังจากฉู่อีอีกัดฟันแล้วก็เอ่ยถาม
เธอจะยอมรับไม่ได้ หากยอมรับแล้วเธอก็ต้องจบแน่ๆ
“ฉู่อีอี ผมผิดหวังกับคุณจริงๆ คุณโกหกผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนนี้ผมให้โอกาสคุณ คุณก็ยังไม่ยอมพูดใช่ไหม” จู่ๆ น้ำเสียงของเผยหนานเจวี๋ยก็กลายเป็นโมโห ยื่นมือคว้าคอของฉู่อีอี มือนั้นมีขนาดใหญ่จนฉู่อีอีหายใจไม่ออก
เธอยื่นมือตีหลังมือของเผยหนานเจวี๋ยสุดชีวิต คำที่ต้องการจะเอ่ยกลับพูดไม่ออกเลยสักคำ
มองดูท่าทางที่น่ากลัวของเผยหนานเจวี๋ย แววตานั้นแทบทนไม่ไหวที่จะกลืนกินเธออย่างไรอย่างนั้น เธอรู้สึกหวาดกลัว
“หนาน…หนานเจวี๋ย…” เสียงที่อ่อนโยนและแหบแห้งของฉู่อีอีดังออกมาจากลำคอ มือตีเผยหนานเจวี๋ยไม่หยุด
เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลย ว่าสักวันหนึ่งจะถูกเผยหนานเจวี๋ยกระทำแบบนี้
หรือว่าเขารู้เรื่องที่เธอทำแล้วงั้นเหรอ ไม่อย่างนั้นเขาจะทำแบบนี้กับเธอทำไม
ในที่สุดเผยหนานเจวี๋ยก็ปล่อยมือ มองเธอด้วยใบหน้าที่แดงก่ำขึ้นเรื่อยๆ ทันทีที่ปล่อยมือ อากาศบริสุทธิ์ก็ไหลเข้าปอดของฉู่อีอีทันใด ทำให้เธอไอสำลักไม่หยุด
“แค่ก…แค่กๆ…” หลังจากไออยู่สักพัก ฉู่อีอีจึงหายใจได้อย่างสะดวก มองดูเผยหนานเจวี๋ยที่อยู่ตรงหน้า หยาดน้ำตาเป็นประกายอยู่ในดวงตาของฉู่อีอี ราวกับไม่อยากจะเชื่อว่าเผยหนานเจวี๋ยจะทำเรื่องเช่นนี้กับเธอ
“หนานเจวี๋ย คุณทำแบบนี้กับฉันทำไม” ฉู่อีอีมองเผยหนานเจวี๋ยพร้อมเอ่ยสะอื้น รู้สึกว่าลำคอร้อนผ่าวราวกับไฟ
“ฉู่อีอี ผมให้โอกาสคุณ แต่คุณไม่รู้จักรักษามันเอง ผมผิดหวังในตัวคุณจริงๆ” เผยหนานเจวี๋ยมองดูผู้หญิงที่นั่งอยู่บนพื้น สายตาที่มองเธอนั้นเปี่ยมด้วยความเยือกเย็น
ถ้าหากปล่อยให้เธอส่งแผนของบริษัทให้กับเฉิงเฮ่าล่ะก็ เช่นนั้นบริษัทของเขาจะต้องเผชิญกับความเสี่ยงครั้งใหญ่อย่างแน่นอน เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าสักวันหนึ่งเธอจะหักหลังแม้กระทั่งเขา
เขาคิดมาตลอดว่าฉู่อีอีที่ใจดีต่อเขาจะยืนอยู่เคียงข้างเขา แต่ว่าเธอทำให้เขาตาสว่างจริงๆ
เมื่อพบว่าเรื่องทุกอย่างเป็นเรื่องหลอกลวงต่อเขา แต่เขากลับเป็นเหมือนไอ้โง่ที่ถูกเธอหลอกจนหัวหมุน อีกทั้งยังทำร้ายฉู่เจียเสวียนอย่างสาหัสขนาดนั้น
นึกถึงคำพูดที่พูดกับฉู่เจียเสวียนเมื่อสามปีก่อน “ทำไมคนที่ตายถึงไม่ใช่คุณ” เขาในตอนนั้นทำอะไรลงไปกันนะ
ทำร้ายผู้หญิงที่รักเขาจนสาหัสขนาดนั้น อีกทั้วยังไม่รู้จักความสุขที่ตัวเองมี ผลักไสคนที่จริงใจต่อตัวเองออกไป แต่กลับเอาผู้หญิงที่ชั่วร้ายดุจอสรพิษไว้ข้างกาย
“หนานเจวี๋ย คุณกำลังพูดอะไรน่ะ” ฉู่อีอีได้ยินคำพูดของเผยหนานเจวี๋ยแล้วรู้สึกประหลาดใจมาก ทำสีหน้าบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ท่าทางชวนให้คนสงสาร
เผยหนานเจวี๋ยมองดูสีหน้าของเธอแบบนี้ รู้สึกขยะแขยงในใจ
ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าท่าทางแบบนี้คือความน้อยเนื้อต่ำใจจริงๆ? ตอนนี้มาคิดดูแล้วมันเป็นเพียงหน้ากากของเธอก็เท่านั้น
เขาถูกหลอกมานานมาก ถ้าหากตอนนี้ยังติดกับอีกล่ะก็เขาก็เป็นไอ้โง่จริงๆ แล้ว
“คุณยังคิดเสแสร้งต่อหน้าผมอีกเหรอ ฉู่อีอีคุณนี่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ คุณรู้จักเฉิงเฮ่าสินะ?” เผยหนานเจวี๋ยยื่นมือออกไปขว้างเอกสารในมือใส่เธอ ของที่อยู่ในกระเป๋าหลุดออกมาจากกระเป๋าแล้ว
ฉู่อีอีมองรูปถ่ายพวกนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นขาวซีดกะทันหัน
“ไม่ใช่นะ เผยหนานเจวี๋ย ฉันถูกใส่ร้าย” ฉู่อีอียื่นมือดึงเสื้อของเผยหนานเจวี๋ย น้ำตาไหลออกมาจากดวงตา
ในรูปถ่าย ฉู่อีอีเดินเข้าโรงแรมด้วยกันกับเฉิงเฮ่า แม้ว่าใบหน้าของอีอีจะสวมแว่นกันแดด แต่ว่าก็ยังมองออกว่าเป็นใคร