เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 564
“ไอ้สารเลว!”
หัวหน้าเขตอี้ว์ลุกขึ้นยืนทันที ไม่เห็นเขามีการกระทำอะไร เงาคนสีเลือดสองคน ที่พุ่งไปด้านหน้าลู่ฝานหยุดลงกะทันหัน
เหมือนมือขนาดใหญ่สองมือที่มองไม่เห็น บีบพวกเขาเอาไว้ กระบี่ของหนึ่งในนั้น ห่างจากตาลู่ฝานเพียงหนึ่งนิ้ว แต่ไม่สามารถพุ่งไปข้างหน้าได้อีก
หัวหน้าเขตอี้ว์กำมือเดียว นักบู๊สำนักโลหิตพิฆาตทั้งสองคนร้องโอดครวญออกมา ระเบิดเป็นหมอกโลหิตกลางอากาศทันที เลือดกระเด็นเต็มหน้าลู่ฝาน
ศิษย์พี่หานเฟิงรีบกระโจนมาขวางหน้าลู่ฝาน
ตอนนี้นักบู๊สำนักโลหิตพิฆาตพุ่งออกมาอีก ไม่กลัวความตาย เอาอาวุธในมือโยนเข้าไปหาลู่ฝาน
ศิษย์พี่หานเฟิงใช้พลานุภาพกระบี่ กวาดกระบี่ฟ้าครามออกไป จนอาวุธที่ลอยเข้ามาหล่นลงไป
หัวหน้าเขตอี้ว์หันไปมองศิษย์สำนักโลหิตพิฆาตที่เหลืออยู่ เมื่อเพ่งมอง ศิษย์สำนักโลหิตพิฆาตพวกนี้ตัวโตขึ้น สีหน้าบิดเบี้ยว
นี่คือความสามารถของนักบู๊แดนปราณฟ้า แค่ใช้พลัง ก็สามารถฆ่าคนท่ามกลางความว่างเปล่าได้
“ลู่ฝาน นายฆ่าเจ้าสำนักโลหิตพิฆาตของฉัน นายต้องตาย ตัวนายรวมไปถึงผู้นำตระกูลนาย ต้องโดนตามฆ่าไปหมื่นชาติ ไม่จบไม่สิ้น แม้ตัวตาย สายเลือดยังอยู่! ใครฆ่าฉัน ฉันจะฆ่าคนนั้น!”
ศิษย์สำนักโลหิตพิฆาตคนหนึ่งตะโกนออกมา
เสียงเศร้ารันทดตะโกนดังไปทั่ว จากนั้นระเบิดกลายเป็นหมอกโลหิต
พวกผู้หญิงที่ขี้กลัวกรีดร้องออกมาทันที จากนั้นก็เป็นลมไป เหตุการณ์นองเลือดแบบนี้ ไม่ใช่ทุกคนที่รับมันได้
ลู่ฝานฝืนไม่ให้ตัวเองสลบ มองพวกลูกศิษย์สำนักโลหิตพิฆาตมองเขาด้วยสายตาเคียดแค้น และตายด้วยวิธีที่น่าเวทนาที่สุด
หัวหน้าเขตอี้ว์ลงมืออย่างไม่ปรานี เพียงพริบตา ศิษย์สำนักโลหิตพิฆาตที่สวมเสื้อโลหิต ตายไปทั้งหมด ตายศพไม่สวยทุกคน
หัวหน้าเขตอี้ว์สะบัดมือพูดว่า “ปิดกั้นสำนักโลหิตพิฆาต คนที่กล้าก่อเรื่อง ฆ่าให้หมด!”
ผู้เฝ้าเมืองที่อยู่ข้างๆ รีบรับคำสั่ง
ทหารที่อยู่ในกลุ่มคนรีบถอดเสื้อนอกออก เผยให้เห็นเกราะด้านใน
จากนั้นรีบจับคนไปทั่ว!
ที่แท้ทุกอย่างถูกเตรียมมาแล้ว คนจำนวนไม่น้อยมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง
อี้ว์เซี่ยวเอ๋อร์มองลู่ฝานในลานประลองอย่างเป็นห่วง หลายครั้งที่เธอจะขึ้นไปดูอาการบาดเจ็บของลู่ฝาน แต่ก็ไม่ได้ก้าวออกไป
ศิษย์พี่หานเฟิงค่อยๆ ประคองลู่ฝานขึ้นมา
ลู่ฝานพาดมือไว้บนไหล่ศิษย์พี่หานเฟิง เขารู้สึกว่าเดินเพียงก้าวเดียว ก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว
“ศิษย์พี่หานเฟิง รีบส่งคนไปส่งข่าวให้ตระกูลผม ให้พวกเขาระวังตัวเป็นพิเศษ”
ศิษย์พี่หานเฟิงพูดว่า “ได้ แต่ฉันต้องส่งนายกลับไปก่อน”
พูดพลาง ศิษย์พี่หานเฟิงดึงลู่ฝานลงจากลานประลอง
อี้ว์เซี่ยวเอ๋อร์รีบเข้ามารับตัวลู่ฝาน หัวหน้าเขตอี้ว์วางมือหนึ่งไว้บนตัวลู่ฝาน เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเขา
หัวหน้าเขตอี้ว์ขมวดคิ้วพูดว่า “อาการนายสาหัสมาก!”
ลู่ฝานพูดว่า “ไม่ตายหรอกท่านหัวหน้าเขต ช่วยคุ้มครองตระกูลผมสักครั้งได้ไหม”
หัวหน้าเขตอี้ว์พูดว่า “นายเป็นคนฉลาด รู้ว่าเมื่อฆ่ากวนหาน คนสำนักโลหิตพิฆาตที่เหลือต้องไปแก้แค้นกับตระกูลนาย แต่นายต้องให้เหตุผลฉันมาก่อน เพื่อที่ฉันจะช่วยนายหนึ่งครั้ง”
ลู่ฝานพูดเสียงเบาลง “อย่าบอกนะว่าฆ่ากวนหานแล้ว ยังไม่นับเหรอ”
หัวหน้าเขตอี้ว์พูดว่า “ฉันบอกแล้วว่าอย่าฆ่ากวนหาน นายเอาชนะเขาได้ ถ้าฆ่าเขานายจะซวยมาก”
ลู่ฝานพูดว่า “ท่านหัวหน้าเขต คืนนั้นในจวนหัวหน้าเขต หัวหน้าเขตไม่ได้พูดกับผมแบบนี้”