มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 572
วิลลี่คิดมาตลอดว่าเจอรัลด์เป็นแค่คนรู้จักเท่านั้น เขาไม่เคยคิดว่าเจอรัลด์จะมาได้ไกลขนาดนี้ ด้วยเหตุนี้เขาถึงดูถูกเจอรัลด์อยู่เสมอในอดีต วิลลี่พยายามหลีกเลี่ยงเขาทุกทางเท่าที่จะทำได้เพียงแค่ป้องกันไม่ให้เจอรัลด์ขอความช่วยเหลือจากเขา
อย่างไรก็ตาม บุคคลที่มีชื่อเสียงเหล่านี้เรียกเขาว่าคุณคลอฟอร์ด คุณคลอฟอร์ดผู้ลึกลับแห่งเมย์เบอร์รี่ กลายเป็นเจอรัลด์ในตอนนี้!
ข้อเท็จจริงนี้คือ…
วิลลี่กลืนน้ำลายอย่างแรง จิตใจของเขาว่างเปล่า และคิดถึงถึงสถานการณ์นั้นคล้ายกับการตบหน้าเขาอย่างแรง เขาตกใจจนมุมปากกระตุก
เลลาเองก็เอามือปิดปากทั้งสองข้างเธอดูตกใจพอ ๆ กับพ่อของเธอ
ไม่ต่างกันเลยกับครอบครัววินเทอร์ที่ทุกคนดูตกใจกับตัวตนที่แท้จริงของเจอรัลด์
อย่างไรก็ตาม ลูกสาวสองคนของแว็กซ์แฮมดูอาการแย่ที่สุด พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเจอรัลด์คือ คุณคลอฟอร์ดตัวจริง
ไม่แปลกใจเลยที่เขารวยมาก! ทั้งหมดนี้หมายความว่าอย่างไร?!
“คุณคลอฟอร์ด! คุณดูดีมาก!” ผู้หญิงสองสามคนตะโกนมาหาเขา
เจอรัลด์ไม่สนใจต่อเสียงโห่ร้องชื่นชมเขาก่อนจะหันไปหาโลลิต้า และคุณลุงคุณป้าวินเทอร์ที่ยังคงตะลึงกับการเปิดเผยตัวตนของเจอรัลด์ เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมบอกคุณแล้วว่าผมมีโต๊ะที่จองไว้สำหรับเรา ตอนนี้ไปกันเถอะครับ!”
หลังจากนั้นเขาค่อย ๆ ดึงมือโลลิต้าและค่อย ๆ นำคุณลุงกับคุณป้าวินเทอร์ไปข้างหน้าด้วยแขนอีกข้างหนึ่งของเขา จากนั้นทั้งสี่ก็เดินออกจากฝูงชนพร้อมกัน โลลิต้าพบว่าตัวเองกลืนน้ำลายอีกครั้ง ยังคงอยู่ในสภาวะตกใจอย่างสุดเขต
เมื่อพวกเขาเข้าใกล้โยเอล, เอเดน และทายาทเศรษฐีอีกหลายคนก็ออกมาต้อนรับพวกเขา
“ผมจะพาคุณไปเองครับ!” เอเดนพูดด้วยรอยยิ้ม ขณะที่จับแขนคุณป้าวินเทอร์ เจอรัลด์เพียงแค่เดินตามหลังพวกเขา
เมื่อมิเชลมองดูเจอรัลด์เดินผ่านเธอ เธอนึกถึงเหตุการณ์นัดบอดเมื่อไม่กี่วันก่อนในทันที
‘พี่คะ ฉันไม่อยากเจอไอ้ตัวประหลาดที่น่าสงสารนั่น! พี่ช่วยไปแทนฉันและปฏิเสธเขาได้ไหม?’ มิเชลกล่าว
“ใช่แล้ว มิเชลที่รักของฉันจะไม่แต่งงานกับเขา ถึงแม้ว่าเขาคือ ผู้ชายคนสุดท้ายบนโลกที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ตาม! เขาคิดว่าเขาเป็นใคร? เขาคิดจริง ๆ เหรอว่าเขาสามารถหาเลี้ยงเอลลี่ตัวน้อยของฉันได้? ฝันไปเถอะไอ้บ้า!”
คราวนี้เป็นแม่ของมิเชลที่พูด เพราะเธอก็นึกถึงตอนที่นัดบอด
แม้จะพูดอย่างนั้น ความจริงก็คือตอนนี้ทั้งคนสองจมอยู่กับความเสียใจและความอับอาย
เช่นเดียวกับพี่น้องวินเทอร์ ซึ่งรู้สึกอับอายพอ ๆ กัน
‘เฮ้พวก พรุ่งนี้วันเกิดผม! ถ้าพวกคุณว่าง คุณอยากทานอาหารเย็นด้วยกันไหม? คนจะไม่เยอะแน่นอน!’ในขณะนั้น พี่น้องวินเทอร์ทั้งหมดกำลังหวนนึกถึงคำเชิญชวนของเจอรัลด์ที่ส่งถึงพวกเขาในใจ เขายังเชิญพวกเขาด้วยรอยยิ้มต้อนรับเหมือนเมื่อวันก่อน แต่สิ่งที่พวกเขาตอบเจอรัลด์คือ?
“พวกเรายุ่งมาก ไม่มีใครมีเวลาไปฉลองวันเกิดของแกหรอก”
“รู้ใช่ไหม? แล้วอย่าไปเลียนแบบคนอื่นเขาหล่ะ อย่าจัดงานวันเกิดใหญ่โตแล้วกัน!ดูแกสิ มีปัญญาจ่ายค่างานเลี้ยงวันเกิดไหม?’
“เราไม่ได้มีเวลาว่างพอที่จะไปงานเลี้ยงที่น่าสงสารของแกหรอก ฟรานก็มีงานต้องทำเเหมือนกัน!”
“…”
เจอรัลด์พยายามเชิญพวกเขาถึงสองครั้งและตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดมีหลากหลายอารมณ์อยู่ในตัวพวกเขา
ในขณะนั้น โทรศัพท์ของควีนนี่ก็หล่นลงกับพื้น เธอกังวลอยู่ตลอดว่าเจอรัลด์จะเก่งกว่าเธอ ตอนนี้ฝันร้ายที่สุดของเธอได้กลับมามีชีวิตอีกครั้งต่อหน้าต่อตาเธอ
ไม่แปลกใจเลยที่เจอรัลด์สามารถทำให้ทุกคนที่นี่ละสายตาจากเขาไม่ได้เลย แม้แต่คนที่แต่งตัวประหลาดอย่าง วาดฟอร์ด เมื่อวันก่อนยังปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพอย่างสูง! และตอนนี้ก็ชัดเจนแล้วว่าทำไมเจอรัลด์ถึงเชิญครอบครัวของเธอมาฉลองวันเกิดของเขาที่นี่โดยเฉพาะ เพราะเจอรัลด์คือ คุณคลอฟอร์ดนั้นเอง!
ตัววิลลี่เองก็กำลังจ้องมองเขาด้วยความหวังในดวงตาของเขาขณะที่เจอรัลด์เดินผ่านมา อาจพอมีโอกาสที่เจอรัลด์จะรับรู้ถึงการมีตัวตนของเขา บางทีเจอรัลด์อาจจะโบกมือให้เขาก็ได้
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา สำหรับเจอรัลด์เองลุงและป้าวินเทอร์ทั้งสองต่างก็ดีกับเขา เขาเคยสงสัยมาตลอดว่าทำไม ดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป ถึงให้ทุนเขาในตอนที่โครงการของเขาประสบปัญหา และเมื่อมันปรากฏออกมา เจอรัลด์มักจะมองหาเขาอยู่เสมอ
เขาเคยเรียกเขาว่า ลุงจองด้วย เมื่อพวกเขาสนิทกันนิดหน่อย วิลลี่รู้ว่ามันเป็นความผิดของเขาเองที่ค่อย ๆ ห่างเหินจากเจอรัลด์ ตอนนี้เขาเสียใจกับทุกสิ่งที่ทำลงไป และเขาหวังว่าเขาจะย้อนเวลากลับไปเริ่มต้นใหม่กับเจอรัลด์ได้ อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าสิ่งนั้นจะไม่เกิดขึ้นและทั้งหมดที่เขาทำได้คือมองไปที่พื้น ที่เต็มไปด้วยความอับอาย
“ให้ตายเถอะ! ดูนั่นสิ! นั่นรถอะไร?”
ในขณะนั้น ผู้หญิงจำนวนหนึ่งกรีดร้อง ขณะที่พวกเขาชี้ไปที่ทางเข้า พวกเขาแอบหวังว่าเสียงของพวกเขาจะดึงดูดความสนใจของเจอรัลด์เช่นกัน
เมื่อเจอรัลด์หันไปมองสิ่งที่พวกเขากำลังชี้ ทุกคนต่างตกตะลึงไปหมด รถสปอร์ตที่ดูหรูหราอย่างยิ่งกำลังมุ่งหน้าไปยังทางเข้าอย่างช้า ๆ !