ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 562
“แก…ไอ้สารเลว!”
อันธพาลรีบตรงมาข้างหน้าด้วยความโกรธ ไทสัน วูดส์ เหวี่ยงมีดออกไปโดยการสะบัดข้อมือเล็กน้อย ทำให้มีดเล่มนั้นถูกปักเข้าไปที่หน้าของอันธพาลคนหนึ่ง
อันธพาลคนนั้นเริ่มร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับนำมือมากุมหน้าของเขาไว้ ในขณะเดียวกับ ไทสันก็เหวี่ยงแขนของเขาอีกครั้ง พร้อมด้วยมีดขนาดเล็กที่อยู่ในมือของเขา และจ่อลำคอของโอลด์ ไนเนอร์
โอลด์ ไนเนอร์รีบดึงสติของตัวเองกลับมาทันที
ชายที่อยู่ตรงหน้าของเขาโหดเหี้ยมมากจน ถ้าเขาสามารถจบชีวิตโอลด์ ไรเนอร์ ได้เขาคงจะทำไปแล้ว
โอลด์ไนเนอร์ ชูมือขึ้นอย่างไม่ลังเลพร้อมกับพูด “ไทสัน เรามาคุยกันก่อนเถอะนะ เราเคยอยู่ตามท้องถนนด้วยกันมาก่อนนะ เราเจอกันแทบทุกวันเลย อ่อนข้อให้ฉันหน่อยนะ ได้ไหม?”
โอลด์ ไนเนอร์ไม่ใช่อันธพาลที่ไร้เหตุผล แต่ถ้าเขาไม่ยอมแพ้ในตอนนี้ เขาจะต้องตายแน่ ๆ!
ไทสันไม่ได้เอ่ยปากพูดอีกแม้แต่คำเดียว เขายังยิ้มกว้าง จากนั้นเขาโบกมือเพื่อส่งสัญญาณ
ในเวลาต่อมา ฝูงคนเร่งฝีเท้าออกมาจากในเงามืด ด้วยเวลาเพื่อไม่นาน อันธพาลกว่าร้อยคนที่มาปรากฎตัวโดนจัดการล้มลงกับพื้นในทันที
มันรวดเร็วอย่างน่ากลัว
ความกลัวที่ไม่เคยมีมาก่อน ปรากฎขึ้นภายในจิตใจของพวกเขา
‘คนพวกนี้เป็นใครกันแน่? ทำไมพวกเขาถึงน่าเกรงขามอย่างนี้?’
ชายหนุ่มที่ไม่มีท่าจะสนใจมาตั้งแต่แรกเริ่ม ตัวตนของเขาเป็นใครกันแน่ทำไมคนของเขาถึงเป็นแบบนี้?
ตุ้บ!
ไทสันแตะโอลด์ ไนเนอร์ลงกับพื้น ในขณะนั้นเขาคุกเข่าลงไปอย่างสั่นเทา เขาไม่มีอำนาจที่จะต่อรองกับไทสันอีกต่อไป
แต่ไทสันยังคงต้องการที่จะจัดการกับเขา อีกไม่นานเขาทำแน่ ๆ
โอลด์ ไนเนอร์ ถูกเตือนว่าคนของเขาถูกจัดการโดยคนเหล่านี้และแทบจะกลั้นกระเพาะปัสสาวะของเขาไว้ไม่อยู่
“ไนเนอร์ แกจะคงปากแข็ง หรือแกจะบอกทุกอย่างที่พวกเราอยากจะรู้มา?”
ไทสัน ย่อตัวลงและตบแก้มข้างขวาของโอลด์ ไนเนอร์ อย่างเบามือพร้อมกับแสดงความเห็นอกเห็นใจ
สายตาของโอลด์ ไนเนอร์กระตุกเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา
“ไทสัน ฉันรู้ว่าชนชั้นสูงที่สนับสนุนนายอยู่มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่คนที่ฉันทำงานให้อยู่ก็น่าเกรงขามไม่ใช่น้อยเหมือนกัน…”
“ถ้าจะหักหลังเขา ฉันกับลูกน้องต้องจบแน่…”
ใบหน้าของโอลด์ ไนเนอร์ซีดลงราวกับผีทันทีที่เขาพูดจบ
คนสองคนที่อยู่ด้านหน้าของเขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ๆ แต่คนที่อยู่เบื้องหลังเขาก็ไม่ควรไปหยามเขาเช่นกัน
ในตอนนี้โอลด์ ไนเนอร์ ได้แต่เกลียดชังเพียงเพราะตรงนั้นไม่มีที่ให้เขามุดหัวหนีไปได้
ไทสัน วู้ดส์ หยุดการกระทำของเขา และค่อย ๆ บีบกรามของเขาพร้อมกับยิ้มกว้าง
“แต่ ถ้าแกไม่บอกสิ่งที่ฉันอยากรู้ ฉันก็มีมากกว่าร้อยวิธีที่จะทำให้ชะตาของแกขาด!”
ตูม!
ไทสันคว้าหัวของโอลด์ ไนเนอร์และฟาดลงกับพื้น เสียงหัวของเขาที่ฟาดลงกับพื้นดังก้องไปทั่วทั้งพื้นที่ เสียงของโอลด์ ไนเนอร์ร้องโหยหวยด้วยความเจ็บปวดในทีแรก แต่หลังจากนั้นไม่นานเสียงก็เงียบลง
ไทสันลุกขึ้นยืน พร้อมกับปัดฝุ่นบนมือของเขา และจ้องมองไปที่อันธพาลที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“ใครที่บอกฉันได้ว่ากำลังทำงานให้กับใคร ฉันจะปล่อยไป”
“แต่ถ้าไม่ จุดจบของพวกแกจะเป็นอย่างนี้”
ไทสันเป็นชายที่ค่อนข้างมีประสบการณ์ เขารู้ดีว่าโอลด์ ไนเนอร์จะไม่มีวันหักหลังคนที่อยู่เบื้องหลังเขาอย่างแน่นอน
ตัวตนของคน ๆ นั้นจะต้องน่าหวาดกลัวอย่างแน่นอน
แต่คนพวกนี้กลับไม่ได้ปากแข็งอย่างที่เขาเป็น
“ลูกพี่ไทสัน…ผมรู้…ผมรู้…”
อันธพาลที่ดูคล้ายจะเป็นผู้ชายของโอลด์ ไนเนอร์ลุกขึ้นจากพื้นด้วยความหวาดกลัว
“โทรศัพท์ของไนเนอร์จะต้องมีข้อมูลของคนชนชั้นสูงที่เขาทำงานให้แน่นอน…”
จากนั้นไทสันจึงค้นหาโทรศัพท์ของโอลด์ ไนเนอร์ เขาค้นหาข้อมูลในรายชื่อโทรศัพท์ของเขาและหลังจากนั้นไม่นาน สีหน้าของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนไป จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ส่งโทรศัพท์ไปให้ฮาร์วีย์อย่างสุภาพ