การสตรีมของฮยอนนูกลายเป็นประเด็นร้อนใน ‘เอ-เวิร์ล’ แล้วเรียบร้อย หลักฐานคือจำนวนผู้ชมหลายพันคนที่เข้ามารอในห้องที่ฮยอนนูสร้างไว้ล่วงหน้าเมื่อตอนห้าโมงครึ่ง ถึงแม้ห้องนี้จะเป็นแค่ห้องว่าง ๆ ที่ยังไม่ได้โชว์อะไรให้เห็นเลยก็ตาม
จนกระทั่งเวลา 6 โมง 30 นาที ในที่สุดฮยอนนูก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมหน้ากากบนใบหน้า เขาเริ่มต้นด้วยการโค้งคำนับ “สวัสดีครับ! ผมบอสใหญ่ประจำซอย ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่การสตรีมครั้งแรกของผม และขอขอบคุณทุก ๆ ท่านมาก ๆ ที่ให้การสนับสนุนครับ”
ฮยอนนูทำการเปิดตัวสตรีมของเขาอย่างเป็นทางการด้วยการกล่าวทักทายธรรมดา ๆ อย่างไรก็ตามการตอบสนองของผู้ชมกลับเต็มไปด้วยความร้อนแรง
-น้ำตานองหน้า บริจาคให้คุณ 100 โกลด์
-อย่าเพิ่งมีแฟนไปเสียก่อนนะ บริจาคให้คุณ 500 โกลด์
-ช้อนทองของแดกุ บริจาคให้คุณ 100 โกลด์
“ขอบคุณ คุณน้ำตานองหน้า, คุณอย่าเพิ่งมีแฟนไปเสียก่อนนะ, และคุณช้อนทองของแดกุด้วยนะครับ”
โกลด์คอยน์จำนวนมากไหลทะลักเข้ามาจนทำให้ฮยอนนูถึงกับตกตะลึง มันออกจะต่างจากที่ยองซานเคยพูดไว้เป็นอย่างมาก
‘ตอนแรกมันอาจจะดูเก้ ๆ กัง ๆ หน่อย แต่ยังไงนายก็จะได้โกลด์นิดหน่อยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว และเมื่อนายขยายฐานแฟนคลับได้เมื่อไหร่ ตอนนั้นแหละที่ของจริงจะเริ่ม’
อย่างไรก็ตามดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับเขาในตอนนี้สิ
“ไม่มีห้องไหนคนเยอะจนห้องแทบแตกเท่ากับห้องของฉันอีกแล้ว 555”
โกลด์คอยน์หลั่งไหลเข้ามาตลอดระยะเวลาสามนาทีที่เขาเริ่มเปิดสตรีม ถึงขั้นทำให้ฮยอนนูต้องขอร้องพวกเขาให้หยุดบริจาคก่อน เนื่องจากเขาจำเป็นต้องดำเนินการสตรีมขั้นต่อไป “ทุกคนครับ ขอบคุณมากเลยที่โดเนทโกลด์คอยน์กันมามากขนาดนี้ แต่ว่าเดี๋ยวไว้ค่อยทำทีหลังนะครับ ไม่งั้นผมสตรีมต่อไม่ได้แน่ ๆ”
เมื่อพูดจบฮยอนนูก็กล่าวต่อทันทีว่า “วันนี้ผมจะลุยอารีน่ารัว ๆ จนกว่าจะชนะ 100 ครั้งติดกันให้ได้ แม้ผมจะแพ้กลางคัน แต่ผมก็จะลุยต่อจนกว่าจะชนะรวด 100 ครั้ง”
– 555 ถ้าเป็นบอสใหญ่ประจำซอยละก็ ชนะ 100 ครั้งเป็นเรื่องง่าย ๆ อยู่แล้ว”
– อาชีพของบอสเองก็มีประสิทธิภาพในการทำแบบนี้ด้วย”
– แต่ถึงอย่างนั้น เอาชนะ 100 ครั้งเลยมันก็ดูยากเอาเรื่องนะ เลเวลของเขายังไม่ได้สูงมากขนาดนั้น
‘แน่นอน! มันเป็นไปได้อยู่แล้ว’
ฮยอนนูเหลือบตาไปดูหน้าต่างช่องแชทแบบคร่าว ๆ ความเห็นของผู้ชมส่วนใหญ่ไปในทำนองที่ว่าเขาสามารถทำได้ ทว่าความเห็นที่บอกว่าเขาอาจจะแพ้กลางคันก็ปรากฏให้เห็นประปรายเหมือนกัน และจากนั้นโกลด์คอยน์ก็ทะลักเข้ามาอีกครั้ง
– น้ำตานองหน้า บริจาคให้คุณ 82* โกลด์
– อย่าเพิ่งมีแฟนไปเสียก่อนนะ บริจาคให้คุณ 82 โกลด์
พวกเขาต่างก็โดเนท 82 โกลด์คอยน์เพื่อเร่งให้การสตรีมเป็นไปด้วยความรวดเร็วมากขึ้น (*82 เป็นศัพท์แสลงมีความหมายว่า เร็ว ๆ หรือ เร็วเข้าสิ เพราะตัวเลขในภาษาเกาหลี เลข 8 คือพัล (팔) และเลข 2 คืออี (이) ซึ่งคล้ายกับคำว่า ปัลรี (빨리) ที่แปลว่า เร็ว หรือ ด่วน ดังนั้น 82 จึงมักเป็นตัวเลขในเบอร์โทรศัพท์ของร้านค้าหรือบริการที่เกี่ยวข้องกับการจัดบริการส่งของอย่างเร่งด่วน)
“เข้าใจแล้วครับ ผมจะรีบ ๆ ดำเนินการต่อครับ”
ฮยอนนูเปิดหน้าต่างสถานะขึ้นมา ข้อมูลทุกอย่างถูกเซนเซอร์หมดยกเว้นเลเวลและอาชีพของเขา มันเป็นข้อมูลที่ไม่สามารถแสดงให้เห็นได้ ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือมันเป็นข้อมูลที่ควรสงวนไว้เป็นความลับถึงจะเหมาะกว่า
– ว้าว! เลเวลแค่ 50 จริง ๆ ด้วย
– งั้นวิดีโอก่อน ๆ เขามีเลเวลเท่าไหร่กันเนี่ย?
– โชว์อาชีพให้เห็นด้วยงั้นเหรอ?”
ท่าทีของผู้ชมที่เห็นหน้าต่างแสดงข้อมูลตัวละครของฮยอนนูต่างก็เป็นไปในทิศทางเดียวกัน พวกเขาต่างก็ทึ่งที่ฮยอนนูมีเลเวลแค่ 50 จริง ๆ
“ถ้างั้นตอนนี้ ผมจะเข้าอารีน่าแล้วนะครับ”
***
ในอารีน่านั้นมีโหมดการต่อสู้แบบเดียวเท่านั้นคือ ‘แรงค์กิ้งแบทเทิล’ มันเป็นการต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่งในโคลอสเซียมขนาดมหึมา แรงค์ของผู้ชนะจะเพิ่มขึ้นในขณะที่แรงค์ของผู้แพ้ก็จะลดลง การจับคู่จะถูกกำหนดโดยระบบตัวชี้วัดที่อยู่ข้างใน การเอาชนะคู่ต่อสู้อย่างต่อเนื่องจะทำให้แรงค์เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
นอกจากนี้การต่อสู้ 20 ครั้งแรกจะถือเป็นการทดสอบหาอันดับที่เหมาะสมให้กับระบบตัวชี้วัดก่อน กล่าวกันว่าหากสามารถเอาชนะคู่แข่งทั้ง 20 คนแรกได้ จะสามารถเริ่มสู้ได้ตั้งแต่อันดับ 100 ล้านจากจำนวนอันดับทั้งหมด 400 ล้าน
“งั้นผมจะเริ่มเลยก็แล้วกัน”
– ฉันเริ่มมึน ๆ แล้ว ดังนั้นรีบ ๆ เริ่มเถอะ
– รีบ ๆ จบแมทช์ทดสอบได้แล้ว
[แรงค์กิ้งแบทเทิลเริ่มขึ้นแล้ว]
[คุณยังไม่มีอันดับอยู่ในระบบ]
[เริ่มแมทช์ทดสอบเพื่อหาอันดับที่เหมาะสม]
แมททดสอบหาอันดับนั้นสามารถอธิบายได้ง่าย ๆ จากชื่อ มันคือการทดสอบความสามารถและทักษะของผู้เล่นโดยการต่อสู้เพื่อที่จะหาอันดับเริ่มต้นที่เหมาะสมให้กับผู้เล่นคนนั้น นอกจากนี้ผู้เล่นอารีน่าบางคนยังกล่าวกันอีกว่าหากการจัดอันดับออกมาไม่ดี ผู้เล่นควรจะสร้างตัวละครใหม่และเล่นแมทช์ทดสอบหาอันดับอีกครั้ง คำพูดนี้แสดงให้เห็นว่าแมทช์ทดสอบหาอันดับนั้นสำคัญมากขนาดไหน
“ทุกคนครับ การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว”
ในที่สุดการต่อสู้ครั้งแรกในอารีน่าของฮยอนนูก็เริ่มต้นขึ้น
***
แมทช์ทดสอบหาอันดับนั้นผ่านไปด้วยดี โดยทั่วไปแล้วผู้เล่นมักจะเข้าไปสู้ในอารีน่าครั้งแรกเมื่อเลเวล 30 ถึง 40 ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่ฮยอนนูจะแพ้ในแมทช์ทดสอบหาอันดับ
“ทุกคนครับ นี่เป็นการชนะติดต่อกันครั้งที่ห้าแล้ว ผมจะทำให้มันกลายเป็นหกครั้งเดี๋ยวนี้แหละ”
– ยอดชายแห่งปูซาน บริจาคให้คุณ 5 โกลด์
โกลด์คอยน์ของผู้ชมโหมกระหน่ำเข้ามาเรื่อย ๆ
“โอ้! ขอบคุณสำหรับ 5 โกลด์คอยน์จากคุณยอดชายแห่งปูซานด้วยนะครับ ผมจะใช้มันอย่างดีเลย 555”
ฮยอนนูพยายามตอบกลับคนที่บริจาคโกลด์มากเท่าที่ตัวเองจะทำได้ อย่างไรก็ตามเมื่อฮยอนนูตอบกลับการโดเนทแล้ว นั่นยิ่งทำให้ผู้ชมบริจาคโกลด์คอยน์แก่เขามากยิ่งขึ้น
– นาโดริแอคชั่น บริจาคให้คุณ 3 โกลด์
– เสร็จอย่างรวดเร็ว บริจาคให้คุณ 8 โกลด์
– ฮเยจารีแอคชั่น บริจาคให้คุณ 3 โกลด์
“ขอบคุณคุณนาโดริแอคชั่น, คุณเสร็จอย่างรวดเร็ว, และคุณฮเยจารีแอคชั่นด้วยนะครับ ผมจะเอาโกลด์ที่ได้ไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดครับ”
ฮยอนนูเริ่มรู้สึกว่าการสตรีมเหมาะกับเขา
‘ระบบทุนนิยมแบบนี้…ช่างวิเศษเกินไปแล้ว’
ปีศาจแห่งทุนนิยมได้ถือกำเนิดขึ้นในตัวของฮยอนนูแล้ว
***
มีผู้คนหลายรูปแบบที่ดูสตรีมของฮยอนนู ทั้งคนที่เป็นแฟนคลับของบอสใหญ่ประจำซอย หรือแม้แต่คนที่มีความสัมพันธ์ไม่ดีกับเขา
“ผู้จัดการครับ! บอสใหญ่ประจำซอยคือคังฮยอนนูครับ”
โค้ชจองบยองจินแห่งเจทีเทเลคอมวางแท็บเล็ตลงตรงหน้าของผู้จัดการคังยูจง วิดีโอที่กำลังเล่นอยู่บนแท็บเล็ตคือการเปรียบเทียบรูปแบบการต่อสู้ของเมลีก็อดกับบอสใหญ่ประจำซอยในตอนนี้ เริ่มตั้งแต่ดาบยาวปลายมนแบบพิเศษที่ใช้ไปจนถึงรูปแบบการต่อสู้และทักษะที่มี ซึ่งทั้งหมดต่างก็สมบูรณ์แบบเหมือนกัน
“เจ้าเด็กนั่น ผมคิดว่าเขาน่าจะเลิกเล่นไปแล้วนี่?”
“ผมคิดว่าบางทีเขาอาจจะไปเกณฑ์ทหารนะครับ ดังนั้นเลยเป็นไปได้ว่าทำไมเขาถึงปฏิเสธข้อเสนอของเรา” จองบยองจินตอบกลับคำพูดที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดของคังยูจง
เป็นคำตอบที่สมเหตุสมผล การได้เป็นมืออาชีพถือเป็นเรื่องสำคัญ ทว่ากองทัพกลับส่งใบเรียกมาขัดจังหวะเสียก่อน “กองทัพ!” มันเป็นคำที่ทำให้ความมุ่งมั่นหดหายไปจนหมดสิ้น
“คุณจะเรียกตัวเขามาอีกครั้งไหมครับ?”
“มันน่าจะยากนะ เด็ก ๆ ในทีมของพวกเรายังมีผลงานดีอยู่เลย”
“ถ้าเขาไปทีมอื่นแบบนี้เราก็ต้องคอยรับมือเขาด้วยไม่ใช่เหรอครับ? มันอาจจะเป็นเรื่องยุ่งยากนะ ดูเขาก็มีฝีมืออยู่ไม่น้อยเลย…”
“โธ่เว้ย!” ในที่สุดคังยูจงก็ระเบิดความโกรธใส่จองบยองจิน
“ทำไมถึงตะโกนใส่ผมกันครับ? ฮยอง! ผมไม่ได้พูดอะไรผิดไปซักหน่อย…
ถ้างั้นจะทำยังไงดีครับ?”
“ทำยังไงงั้นเหรอ? หมอนี่มันตัวโกงชัด ๆ ถึงอย่างนั้น เขาคงไม่น่าจะจัดการพวกเด็ก ๆ ของเราได้ทั้งหมดหรอก แม้ว่าเขาจะมีเลเวลเท่า ๆ กันกับทางเราก็เถอะ”
“เอ่อ…ถ้างั้นเรื่องสตรีมตอนนี้ล่ะครับ?”
คังยูจงรู้ดีว่ากังวลเรื่องอื่นตอนนี้ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น ทว่าปัญหาในตอนนี้คือการสตรีมของฮยอนนู
“อืม…ตอนนี้เขาชนะรวดมา 50 ครั้งแล้วสินะ เฮ้อ~ สู้ได้ดีเหลือเกิน แถมครั้งนี้มันยังมีมิชชั่นพิเศษที่ให้รางวัล 1,000 โกลด์หากเขาสู้ด้วยมือเปล่าด้วย”
จองบยองจินจมจ่ออยู่กับการดูสตรีมของฮยอนนูจนลืมไปเลยว่าคังยูจงยังคงยืนอยู่ตรงนี้ การต่อสู้ของฮยอนนูช่างน่าดึงดูดเสียจริง
‘หมอนี่กำลังจะเปิดตัวสู่การเป็นผู้เล่นมืออาชีพงั้นเหรอ?’
“เป็นงั้นสินะ!” จองบยองจินพึมพำกับตัวเอง
***
การไล่เก็บคู่ต่อสู้ของฮยอนนูยังคงไม่มีทีท่าว่าจะจบลง
“ทุกคนครับ ตอนนี้ผมเอาชนะรวดมา 50 ครั้งแล้ว แรงค์ของผมตอนนี้ขึ้นมาอยู่ในระดับ 100 ล้านแล้วนะครับ เฮ้อ~”
“เส้นทางยังอีกยาวไกล ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ”
ทันใดนั้นเองผู้ชมต่างก็บริจาคโกลด์คอยน์ให้ฮยอนนูเป็นการตอบสนองต่อคำพูดนั้น บ้างก็หนึ่งโกลด์บ้าง บ้างก็สองโกลด์ แต่ก็มีบางคนที่ใจปล้ำบริจาคให้ถึงสิบโกลด์
‘ฉันจะใช้สิทธิพิเศษในวันแรกนี้ให้คุ้มค่าไปเลย!’
ฮยอนนูตัดสินใจที่จะคว้าผลประโยชน์จากมันเอาไว้ให้มากที่สุดเท่าที่่จะทำได้
“มิชชั่นจากคนดูงั้นเหรอ? ลองรับดูซักอันก็แล้วกัน ว่าแต่จะรับมิชชั่นไหนดี?”
– สู้แรงค์กิ้งแบทเทิลครั้งที่ 51 ด้วยมือเปล่า
‘สู้ด้วยมือเปล่า?’
ฮยอนนูรู้สึกสับสนเล็กน้อย “คุณรู้ได้ไงครับว่าผมถนัดสู้ด้วยมือเปล่า? ถึงกับให้ภารกิจนี้มาเชียว”
ตอนนั้นเองคู่ต่อสู้คนที่ 51 ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าฮยอนนู คู่ต่อสู้คนนี้เป็นผู้เล่นอาชีพนักรบธรรมดา ๆ เขาถือดาบและสวมใส่ชุดเกราะหนังเหมือนกับนักรบคนอื่น ๆ
“ดูจากอาวุธแล้วน่าจะมีเลเวล 65 ถึง 70 ดูให้ดี ๆ นะครับ การต่อสู้นี้ไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย” ฮยอนนูกล่าวคำพูดแสดงความมั่นใจของตัวเองออกมา
[แรงค์แบทเทิลเริ่มขึ้นแล้ว]
ผู้เล่นนักรบคนนี้้ไม่รู้เลยว่าคู่ต่อสู้ของตนคือฮยอนนู เขาพุ่งเข้ามาและเหวี่ยงดาบโดยไม่คิดทันที การตัดสินใจแบบนี้กล่าวได้ว่าแย่ที่สุด ฮยอนนูจ้องมองดาบที่พุ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็วเล่มนี้แล้วหลบมันในระยะเผาขนเพื่อเพิ่มความเร้าใจให้กับผู้ชม
– ว้าว! หลบในระยะแค่นั้นเลยเหรอ?
– เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่เห็นท่าทางการหลบแบบนี้
ไม่รอช้าฮยอนนูสวนกลับด้วยกำปั้นที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเวทมนตร์อย่างใจเย็น
อั่ก! อั่ก!! อั่ก!!!
ฮยอนนูเคลื่อนไหวเพียงแค่ชั่วพริบตา ทว่ากลับสามารถอัดคู่ต่อสู้ต่อเนื่องได้ถึงสามครั้ง ฝ่ายตรงข้ามถูกโจมตีเข้าที่ช่องท้องอย่างจังจึงสำรอกเลือดออกมา อย่างไรก็ตามนี่เป็นเพียงแค่การโจมตีธรรมดา ๆ เท่านั้น
[ผู้เล่น ‘แจ็คคิวส์’ ตกอยู่ในสถานะสตั๊น]
กำปั้นทั้งสองข้างของฮยอนนูพุ่งออกไปอย่างไม่ปราณี เขาออกหมัดไปยังขมับของผู้เล่นนักรบที่กำลังมึนงงอีกครั้ง สุดท้ายการต่อสู้ก็จบลงพร้อมกับเสียงบอลลูนที่แตกออก
[ผู้เล่น ‘คังฮยอนนู’ เป็นฝ่ายชนะ]
ฮยอนนูยืนอยู่ตรงหน้าของผู้เล่นนักรบที่นอนแน่นิ่ง พร้อมกับเอ่ยคำพูดขึ้นมาว่า “ดูสิ! มันง่ายมากเลยใช่ไหมล่ะ?”