คิ้วที่ขมวดแน่นอยู่ตลอดเวลาจึงจะคลายลง ณ ขณะนี้ ร่างกายที่ตึงแน่นของออกัสก็จึงจะคลายลง “อาการของเธอล่ะ?”
“ตอนนี้กำลังถ่ายเลือดอยู่ครับ ย้ายไปยังห้องผู้ป่วยปกติ และหลับไปแล้ว หลังจากที่เธอตื่นแล้ว ค่อยๆ ฟื้นฟูบำรุงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่แล้วครับ”
“เหตุผลที่ก่อให้เกิดการแท้งล่ะ?”
“กินในสิ่งที่ไม่ควรกินครับ เมื่อกี้ผมถามคุณเชอร์รีนแล้ว สองสามวันนี้สิ่งที่เธอกินเยอะที่สุดก็คือโจ๊กข้าวบาร์เลย์ ถึงแม้ว่าจะเป็นโจ๊กข้าวบาร์เลย์ แต่ว่าข้างในมีซานจาเยอะมาก ดังนั้นพอดินขึ้นมาจึงเปรี้ยวๆ หวานๆ แต่ว่าข้าวบาร์เลย์และซานจาเป็นเหตุที่ทำให้เกินการแท้งง่ายที่สุด แล้วกินติดต่อกันนานขนาดนั้น ทำให้เกิดเป็นอาหารในตอนนี้ถือว่าปกติ ดังนั้นอาหารที่ผู้ตั้งครรภ์กินควรจะระมัดระวังให้มาก ห้ามกินไปมั่วเด็ดขาด”
หากกล้ากินอีกมื้อ หรือเวลาที่รู้ช้ากว่านี้ งั้นต้องทำให้เกิดการแท้งแน่นอน
ในอาหารที่ผู้ตั้งครรภ์ห้ามทาน ข้าวบาร์เลย์และซานจานั้นอยู่อันดับต้นๆ เลย ตอนนี้กินอาหารทั้งสองด้วยกัน และปริมาณยังมากขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องมีผลกระทบอยู่แล้ว
พยักหน้า หลังจากที่ออกัสมองไปทางเชอร์รีนที่อยู่ในห้องผู้ป่วยแล้ว จึงจะไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องทำงานของคณบดี
เชอร์รีนตื่นขึ้นมา มือก็วางอยู่บนท้องอัตโนมัติแล้ว ก่อนที่จะสลบไป เธอได้ยินหมอบอกว่าแท้ง แท้งลูก
หันมือเธอกลับมาจับไว้ในกุมมือ ออกัสรู้ว่าตอนนี้ในใจเธอยังคิดอะไรอยู่ “ไม่เป็นไร ลูกยังอยู่ พวกเรามันทันเวลา”
“เป็นความผิดของฉันทั้งนั้น……” เชอร์รีนไออย่างอ่อนแรง ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “เป็นเพราะว่าฉันตะกละ ดังนั้นจึงทำให้เกิดผลแบบนี้”
คุณบอกบอกแล้วว่าข้าวบาร์เลย์และซานจาเป็นศัตรูของคนตั้งครรภ์ ว่าเธอกลับตะกละกินไปเยอะขนาดนั้น ส่งผลอันตรายให้เธอแท้งลูก
“นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ ไม่ต้องเอาความผิดไว้บนตัวเธอทั้งหมด ที่คืออุบัติเหตุ พวกเราต่างก็ไม่รู้ว่าซานจาและข้าวบาร์เลย์จะทำให้แท้งได้ อย่าคิดมากนะ หลับให้สบายเลย……?” เสียงของเขาอ่อนโยนมาก นุ่มนวลมาก “ที่สำคัญที่สุดคือเขายังอยู่ ไม่ใช่เหรอ?”
พยักหน้าเบาๆ นัยน์ตาจองเชอร์รีนตื้นตันมาก เขายังอยู่ก็ดีแล้ว ก็ดีแล้ว…..
ร่างกายยังอ่อนแอ ไม่ได้พูดเป็นวลานาน เธอจึงหลับไปอีกครั้ง
จักรกฤษพาซารางและกนกอรมาถึงโรงพยาบาลแล้ว หลังจากที่ได้ยินคำพูดของคุณหมอแล้ว ก็โล่งอกไปที
ในตอนรู้ข่าวนี้ เกือบทำพวกเขาตกใจตาย โชคดี โชคดีที่เธอไม่เป็นอะไร ปลอดภัยสบายดี ลูกน้อยก็ยังอยู่
……
แน่นอนว่าข่าวนี้จะส่งไปถึงหูของสิงหา เขากำลังดื่มชาอยู่ “เด็กล่ะ?”
เขาเตรียมมานานขนาดนี้ ก็แค่อยากรู้ว่าเด็กยังอยู่หรือเปล่า เรื่องอื่นๆ ล้วนไม่สำคัญ
“ยังอยู่ครับ” ชายสวมสูทก้มหน้าลง
พอได้ยินแล้ว สิงหานำชาวางไว้ข้างๆ แล้วเอ่ยขึ้นว่า “นายทำงานยังไงเนี่ย?”
“ปริมาณก็ไม่น้อยครับ แต่ว่าพวกเขารู้ทัน ดังนั้นจึงยังไม่ถึงผลที่หวังไว้ครับ”
หรี่ตาขึ้น นัยน์ดำขลิบของสิงหาเหมือนดั่งเมฆที่ปกคลุมท้องฟ้า บีบแก้วชาในมือจนแตก วิธีนี้ใช้ได้เพียงแค่ครั้งเดียว ตอนนี้คงจะไม่สามารถใช้ได้แล้ว!
นี่คือการปกปิดสุดท้ายที่เขาคิดได้ และปลอดภัยที่สุด เป็นวิธีที่ไม่สามารถจับได้ แต่ว่าวันนี้กลับ……
ออกัสเป็นคนยังไง วิธีการอื่นห้ามนำมาใช้ง่ายๆ เด็ดขาด และข้าวบาร์เลย์กับซานจาก็มีผลต่อการแท้งอย่างไม่ต้องสงสัย！
เขาเองก็แค่ให้ลูกน้องใส่สารลงไปในอาหาร ถือว่าเป็นวัตถุดิบที่พิเศษ ขอแค่ใส่เข้าไป ก็จะทำให้คนกินจนติด
การติดแบบนี้ไม่ใช่เหมือนการติดยาเสพติด แต่ว่าเธอมักจะนึกถึงรสชาติของข้าวบาร์เลย์อยู่ตลอดเวลา มักอย่าทนไม่ไหวจนอยากกิน
ขอแค่เธอกินข้าวบาร์เลย์และซานจาต่อ เขาก็ไม่เชื่อว่าเธอจะไม่แท้ง ถึงแม้ว่าตอนที่จะสืบเจอ ความสงสัยก็จะไม่อยู่บนตัวเขา
วัตถุดิบเจือปนในอาหาร จะมีร้านอาหารบางรายใส่ ช่างเช่นร้านชาบู ก็จะมีวัตถุดิบหอมๆ แบบนั้นเป็นพิเศษ
วิธีนี้ล้มเหลว ทำให้ความพยายามของเขาล้มเหลวเพราะความผิดพลาดครั้งสุดท้าย วิธีการแบบนี้ สามารถถูกทำลายในมือของเขา สิงหาอยากจะถีบเขาออกไปจากตรงนี้เลย
และแล้ว ในเมื่อล้มเหลวแล้ว ก็ไม่มีทางหวนกลับมาอีก สีหน้าของสิงหาพิงอยู่ตรงหน้าด้วยความอึมครึม
ช่วงเวลานี้ อาการป่วยของวินดาค่อยๆ หนักมากขึ้น หากยังไม่ทำการเปลี่ยนไขกระดูก ต้องชัดเจนขึ้นมากแน่ๆ
มะเร็งเม็ดเลือดขาวไม่ได้เหมือนกับโรคอื่นๆ ไม่มีเวลาให้หายใจเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้เธอเริ่มรักษาแล้ว ผมก็ร่วงอยู่ทุกวัน
ถึงแม้ว่าวินดาจะไม่พูดอะไร ทว่าสิงหากลับมองออกว่าเธอไม่สามารถรับได้ มองดูเวลา เขาจึงไปที่โรงพยาบาล
เป็นเหมือนที่คิดไว้เลย ผมของวินดาร่วงไปเยอะมาก ตอนนี้ที่เหลืออยู่ก็แค่ครึ่งหนึ่งของเมื่อก่อนเท่านั้น ทว่าความสวยงามของเธอยังคงดูออกอย่างชัดเจน อย่างไม่ต้องสงสัย……
วินดามองดูตัวเองในกระจก ยิ้มอ่อนเอ่ยปากขึ้น “น่าเกลียดจริงๆ เลย!”
เธอสวยมาทั้งชีวิต และชื่นชอบความสวยมาทั้งชีวิต ใครจะไปรู้ว่าตอนสุดท้ายที่ใกล้จะแก่ จะตกอยู่ในผลแบบนี้……
สิ่งที่เขารับไม่ได้ที่สุด และไม่สามารถทนได้ก็คือกลายเป็นคนน่าเกลียด!
“ไม่น่าเกลียดเลย ก็ยังสวยเหมือนเมื่อก่อน” สิงหาเอ่ยปากขึ้น ในน้ำเสียงมีความปลอบใจอยู่ น้ำเสียงอ่อนโยน ไม่อยากให้เธอคิดมาก และไม่อยากให้เธอสนใจสถานการณ์ของตนเองในตอนนี้เกินไป
“นายไม่ต้องมาปลอบใจฉัน สภาพของฉันในตอนนี้จะขึ้นชื่อว่าสวยได้ยังไง การไม่กลัวฉันถือว่าเป็นการเห็นคุณค่าแล้ว”
วินดามองใบหน้าของตนเองผ่านกระจก ผอมแล้ว เมื่อก่อนสิ่งที่ไม่เคยมีต่างก็ออกมาหมดแล้ว รอยตีนกา ขอบตาดำ ทั้งหมดต่างก็เป็นของที่เธอเกลียดที่สุด!
“นี่ก็แค่เธอรู้สึกเองเท่านั้น ในสายตาของฉันหน้าตาของเธอไม่เคยเปลี่ยนไปเลย ยังคงเหมือนเดิมตอนที่ฉันพึ่งพบเจอเธอ”
ในตอนที่สิงหาพบเจอวินดาเป็นงานเลี้ยงเมื่อห้าปีก่อน เธอสวมชุดกี่เพ้าสีพาสเทล เครื่องสำอางบนใบหน้าอ่อนมากแต่กลับสง่างามมาก เจิดจ้าไปทั่วทุกทิศ สวยจนมองออกอย่างชัดเจน ผู้หญิงที่อยู่ในงานเลี้ยงมีไม่น้อยเลย แต่กลับไม่สามารถมองข้ามวินดาที่เฉิดฉายไปทั่วทุกทิศ
ในคืนนั้น เธอเป็นจุดโฟกัสของทั้งงาน สายตาของผู้ชายทุกคนต่างก็หยุดอยู่บนตัวของเธอ เธอสง่างามมาก……
ในช่วงเวลาสั้นๆ สิงหารับรู้อย่างชัดเจนว่าหัวใจที่เงียบสงบของตนเองไม่เงียบสงบอีกต่อไปแล้ว กลับกลายเป็นวัยรุ่นที่หัวใจเร่าร้อนเหมือนเดิม
ตั้งแต่นั้นมา เขาก็มักจะสนใจข่าวคราวและสถานการณ์การของวินดาอู่ตลอดเวลา เป็นการไม่รู้ตัวเลย
จริงๆ แล้ว ทั้งสองพึ่งคบกันเพียงไม่นาน ไม่ได้มีเวลามากมาย
ทว่า ทุกอย่างของเธอล้วนทำให้เขารู้สึกว่าสวยงามที่สุด ความรู้สึกแบบนี้เป็นความรู้สึกที่คนอื่นไม่เคยให้เขามาก่อน
เขารักเธอ ไม่อยากเสียเธอไป แน่นอนว่าต้องช่วยเธอกลับมาแข็งแรงอีกครั้งอย่างสุดความสามารถ
“ฉันไม่เคยถามคำถามนายมาก่อนเลย ทำไมนายถึงดีกับฉันขนาดนี้” วินดาไม่เข้าใจ
“รักคนนั้นไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผล……” สิงหาพูดไปประโยคหนึ่ง
วินดาไม่ได้ถามต่อ เมื่อก่อนก่อนที่ยังตรวจไม่เจอว่าเธอเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย เธอคิดว่าเขาจะเหมือนผู้ชายคนอื่นที่ชอบในความสวยงามของเธอ และก็แค่อยากจะนอนกับเธอเท่านั้น
แต่ว่าหลังจากผ่านเรื่องพวกนี้ไปแล้ว ความรู้จักในใจของเธอที่มีต่อเขากลับเปลี่ยนไป จริงๆ แล้ว เขาเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดที่เธอเคยเจอ!
อีกทางหนึ่ง ในโรงพยาบาล
เชอร์รีนยังอยู่ในการรักษา เธอให้จักรกฤษซื้อสมุดเกี่ยวกับการตั้งครรภ์มาเป็นพิเศษ
หลังจากผ่านเรื่องครั้งนี้ไปแล้ว เธอจึงจะรู้ถึงความน่ากลัวของอาหาร จำเป็นจะต้องไปอ่าน ไปเรียนรู้อย่างชั้นใจ
ครั้งที่แล้วตอนท้องซาราง รสชาติไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงมากมาย ดังนั้นเธอจึงไม่เปลี่ยนความอยากอาหารโดยฉับพลันและมีความต้องการสำหรับอาหารบางประเภท สิ่งที่กินก็ยังคงเป็นอาหารประจำบ้าน
ตอนที่ท้องซาราง เธอเก็บแรงไปได้ไม่น้อยเลย ไม่เพียงแต่รสชาติไม่เปลี่ยน แม้กระทั่งการอาเจียนก็ไม่มี เหมือนกับคนธรรมดาคนหนึ่งมากๆ ดังนั้นเธอถึงได้ประมาทขนาดนี้
ออกัสก็ได้ให้ผู้ช่วยเตโชซื้อหนังสือเกี่ยวกับการท้องมามากมาย หนังสือหนามาก เอกสารของบริษัทกองไว้ข้างๆ นิ้วที่เรียวยาวของเขาเปิดอ่านทีละหน้า
แล้วมองไปที่เวลา เขาลุกขึ้นไปยังโรงพยาบาล ซารางถูกจักรกฤษรับมาที่โรงพยาบาลแล้ว
เล่นเลโก้ไปสักพัก เธองอแงว่าหิวแล้ว ออกัสอุ้มร่างกายเล็กๆ ของเธอเข้ามาในอ้อมกอด จากนั้นก็วางไว้บนตัก
เอียงศีรษะ ซารางพูดคำพูดออกมาอย่างไม่คาดคิดเลย “ข้าวบาร์เลย์”
ขมวดคิ้วที่สง่างามขึ้น ออกัสใช้นิ้วเก็บเศษปลายผมที่หลุดออกมาของเธอ “ทำไมถึงชอบกินสิ่งนั้นล่ะ?”
ริมฝีปากน้อยขมุบขมิบ ลิ้นสีชมพูของซารางเลียไปทั่วปาก “แด๊ดดี้ ไม่รู้ค่ะ ก็แค่อยากกิน แค่อยากกิน อยากกินชาตินั้น”
ก็แค่ข้าวบาร์เลย์หนึ่งถ้วย สามารถทำให้ซารางกินไปหนึ่งอาทิตย์โดยไม่เบื่อเลย คิ้วที่สง่างามของออกัสยักคิ้วขึ้น ให้ผู้ช่วยเตโชไปซื้อข้าวบาร์เลย์ตรงข้างล่างตึกอพาร์ทเม้นท์
เธอไม่สามารถกินข้าวบาร์เลย์ได้อีกเพราะท้อง แต่ว่าซารางยังเด็ก อีกอย่างกินมานานขนาดนี้ก็ไม่ได้มีการอาการดีอะไร…….
ผ่านไปไม่นาน ผู้ช่วยเตโชก็ซื้อโจ๊กกลับมา ซารางไม่ให้เธอป้อน หยิบช้อนขึ้นมา ตักกินอย่างเป็นท่า
ข้าวบาร์เลย์ถ้วยใหญ่ ซารางกินไปจะครึ่งถ้วย จากนั้นจู่ๆ ก็เริ่มไม่ปกติ
“เป็นอะไร?” เชอร์รีนเห็นความผิดปกติก่อน ใบหน้าสีแดงของเธอซีดขาวขึ้น เหมือนว่าอั้นอยู่ ไม่ค่อยปกติ
ในขณะเดียวกับ ออกัสก็เห็นแล้ว เร่งรีบขึ้นทันที เขาลูบหลังของเธอเบาๆ “บอกแด๊ดดี้มา ไม่สบายตรงไหน?”
ซารางพูดอย่างลำบาก นานมากกว่าจะพูดไม่กี่คำออกมาจากลำคออย่างยากลำบาก “แด๊ดดี้ อยากอ้วก”
พอได้ยินแล้ว ไม่พูดอะไร ออกัสรีบอุ้มซารางไปที่ห้องน้ำ ร่างกายตัวน้อยๆ ของเธอเกาะอยู่ที่ชักโครก อ้วกอยู่ตลอดเวลา
ฟังเสียงอ้วกนั้นแล้วออกัสทั้งสงสารทั้งกระวนกระวาย รีบให้ผู้ช่วยเตโชหาหมอมา แล้วรีบทำการตรวจร่างกายทั้งหมด
“เด็กกินซานจามากเกินไป ถึงแม้ว่าซานจาจะทำให้การย่อยอาหารดี แต่ว่าหากกินเยอะไปก็จะส่งผลกลับกันได้ แต่ว่าร่างกายถือว่าแข็งแรง ไม่ได้ตรวจเจอโรคด้านอื่นๆ ครับ”
ออกัสหรี่ตาฟัง คิดหนัก ผ่านไปไม่นานก็เอ่ยขึ้นว่า “บาร์เลย์สามารถทำให้คนติดได้?