“อืม…”เเจ็คสันพยักหน้าตอบหลังจากได้ยินคำอธิบายของเเรคคูน
~~
ในการสำรวจครั้งนี้ สตาร์ลอร์ดเเละเเรคคูนได้เตรียมเครื่องไม้เครื่องมือมาเป็นจำนวนมาก พวกเขาได้ลงมือขุดพื้นที่ใกล้ ๆ จนพบเจอกับอะไรบางอย่าง
“นี่มันอะไร?รูปร่างน่าขยะเเขยงอย่างมาก!”หลังจากขุดจนพบซากบางอย่างที่มีรูปร่างหน้าตาชวนน่าขนลุก เเรคคูนอุทานออกมา
พวกเขาเห็นกลุ่มก้อนสีเเดงที่มีพื้นผิวขรุขระเเละมีเมือกสีเขียวไหลออกมานี่ก็คือเงาสีเเดงเมื่อครู่ที่ถูกเเจ็คสันฆ่าตายไปมัน
~~
เมือกสีเขียวยังคงไหลออกมาจากร่างกายของมันอย่างต่อเนื่อง เมือกสีเขียวที่ว่านี่คือเลือดของมันเเละดูเหมือนว่าเลือดนั้นจะมีฤทธิ์เป็นกรดมันทำให้ดินโดยรอบกลายเป็นสีดำด่างลง นี่น่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ใต้ดินเเถบบริเวณนี้
“เอาล่ะ ไปกันเถอะ!”หลังจากเห็นหน้าตาที่ชัดเจนของสัตว์ประหลาดตัวนี้ สตาร์ลอร์ด รู้สึกขยะเเขยงจนไม่กล้าที่จะมองต่อ
“พวกเเราควรต้องระมัดระวังตัวมากกว่านี้เสาเหล็กไม่มีปฏิกิริยาต่อสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ใต้พื้นดินพวกมันสามารถหลบเลี่ยงการตรวจจับของพวกเราได้ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของพื้นโลก ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงก็ถือเป็นเรื่องร้ายเเรงอยู่มากพวกเราไม่รู้ว่าพวกมันมีกันมากขนาดไหน”หลังจากสังเกตุอย่างรอบคอบ เเรคคูน ก็ได้ข้อสรุปในที่สุด
“อึ๋ยย ร็อคเก็ต ให้ตายเถอะ ฉันรู้สึกขยะเเขยงพวกมันอย่างมาก หากพวกมันมีหลายตัวเกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องที่ดี”ผิวของสตาร์ลอร์ดกลายเป็นน่าเกลียดทันที
“พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจจริง ๆ พวกมันอาศัยอยู่ใต้ดินเเละคอยล่อเหยื่อที่เดินเข้ามาในอนาคตเขตของมัน อุปกรณ์ตรวจสอบของพวกเราไม่สามารถทำงานได้ เเต่โชคดีที่เรามีมิราจไนท์ช่วยคุ้มกัน เเม้ว่าเครื่องตรวจสอบของเราจะไม่สามารถตรวจจับพวกมันพบ เเต่มิราจไนท์สามารถตรวจพบได้”สตาร์ลอร์ดอธิบาย
“ฮ่าฮ่า จริงด้วย,มิราจไนท์ เช่นนั้นก็ต้องหวังพึ่งนายเเล้ว”สตาร์ลอร์ดกล่าวอธิบาย
“เรื่องความปลอดภัยให้เป็นหน้าที่ของฉัน เเต่ฉันเเนะนำให้พวกคุณรีบหน่อยก็ดี ฉันรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเท่าไหร่”เเจ็คสันไม่สนใจสัตว์ประหลาดน่าขยะเเขยงนั่น เขากล่าวเตือนออกมาด้วยความเป็นห่วง
หลังจากจ้องมองไปที่สัตว์ประหลาดน่าขยะเเขยงนั่นทีนึงเเจ็คสันก็จ้องมองไปทางป่าด้านข้างราวกับว่าเขาสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ดีนัก ราวกับว่ามีสัตว์ประหลาดกำลังจ้องมองเขายังไงยังงั้น
“ลางสังหรณ์ไม่ดี?เข้าใจเเล้ว พวกเรามาเร่งมือกันเถอะ”ได้ยินคำพูดของมิราจไนท์ สตาร์ลอร์ด กล่าวไปพูดกับ เเรคคูน
“ดี,ฉันเองก็กังวลว่าจะมีสัตว์ประหลาดป่าพวกนี้โผล่มาอีกจำนวนมาก เร่งมือกันเถอะ”เเม้ว่าเเรคคูนจะไม่รู้ว่ามิราจไนท์สังหรณ์ใจไม่ดีเรื่องอะไร เเต่เขาก็ต้องเร่งมือในการสำรวจ
“สบายใจเถอะ สัตว์ประหลาดป่าพวกนี้ไม่คณามือฉันหรอก…”เเจ็คสันกล่าวพูดอย่างจริงจัง
ฟุ่บ!
เเรคคูนไม่รอช้ารีบถมดินกลับไปที่เดิมพร้อมกับใช้เครื่องสเเกนพื้นที่ ส่วนสตาร์ลอร์ดเองก็ทำสัญลักษณ์เสาเหล็กอีกจำนวนมากเพื่อกันพื้นที่ให้กับเเรคคูนในการสำรวจ
ทั้งสามคนได้เดินเข้าไปในส่วนลึกของหุบเขาอีกครั้งเพื่อสำรวจวงกลมที่เป็นสัญลักษณ์บางอย่าง ธรรมชาติ การสำรวจในครั้งนี้รวดเร็วมากขึ้น นั่นก็เพราะความเฉลี่ยวฉลาดของเเรคคูน
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังเร่งมือสำรวจ เเจ็คสันก็จ้องมองไปที่ผืนป่าข้าง ๆ ตอนนี้เขารู้สึกคาใจอย่างมาก เขากังวลว่าสัตว์ประหลาดระดับ B ที่พบเจอเมื่อวานจะปรากฏตัวออกมา
เมื่อวานนี้ เเจ็คสันได้หลบหนีการตามล่านานกว่าครึ่งชั่วโมง โชคดีที่พวกมันเลิกไล่ตามเขาไม่งั้นก็คงไม่อาจหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าเเละเจ็บตัวได้
ติ๊ดด
ติ๊ดด
เครื่องมือของเเรคคูนได้ส่งเสียงร้องเตือนออกมาดูเหมือนว่าเเรคคูนจะได้ข้อมูลเพิ่มเติมในการสำรวจครั้งนี้
กึก
อย่างก็ตามเมื่อเเรคคูนเเละสตาร์ลอร์ดกำลังดำเนินการต่อไป เเจ็คสันก็เหมือนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอีกครั้ง เเรคคูนเองก็เช่นเดียวกัน พวกเขาทั้งสามคนหันหน้าไปเจอเงาสีดำที่คุ้นเคย ผิวของเเรคคูนเเละสตาร์ลอร์ดกลายเป็นสีที่ดูไม่ดีสักเท่าไหร่ เพราะนี่เป็นการโจมตีของรากไม้สีดำที่อันตราย
ฟุ่บ
เเจ็คสันที่เห็นเงาพวกนั้นพุ่งเข้ามาเขาได้ใช้ท่า คลื่นผ่าวิญญาณ กวาดออกไปเพื่อจัดการเงาเหล่านั้น
ฟุ่บ!
สำหรับเเรคคูนเเละสตาร์ลอร์ดพวกเขาได้ทิ้งเครื่องมือสำรวจลงพร้อมกับหยิบอาวุธที่ตนเองเชี่ยวชาญออกมา พริบตาที่เงาพวกนั้นพุ่งเข้าผ่านอุปกรณ์เสาเหล็กเข้ามา พวก เเรคคูน เเละ สตาร์ลอร์ด ก็เปิดฉากยิงด้วยอาวุธปืนพร้อมกัน
เพียงเเต่การโจมตีของ เเรคคูน เเละ สตาร์ลอร์ด กลับทำให้พวกมันมีมากขึ้นกว่าเดิม ตอนนี้พวกเขาทั้งสามคนกำลังเผชิญหน้ากับฝูงเงารากไม้สีดำจำนวนมาก
“ให้ตายเถอะ! พวกมันมีมากเกินไป! เเม้จะไม่ใช่สัตว์ประหลาดที่เเข็งเเกร่ง เเต่จำนวนขนาดนี้ เเละ ยังสามารถบุกโจมตีพร้อมกัน นี่ไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถรับมือได้ง่าย ๆ นั่นมัน….”เเจ็คสันสบถด่าออกมาในใจก่อนที่เขาจะสังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง