คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 700
เขาคือแดร์ริล ที่เป็นคนช่วยเธอเอาไว้!
“ไปให้พ้น อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!” นาตาเลียพูดอย่างเยือกเย็น
“ที่รักสาม จะให้ฉันมองดูเธอล้มลงกับพื้นได้ยังไง?” แดร์ริลยิ้มเยาะพร้อมกล่าวในขณะที่เขาโอบเอวของเธอ
“แก แกคงมีความปรารถนาที่จะตายสินะ!” ร่างกายของนาตาเลียสั่นเทา เธอกัดริมฝีปากของเธอด้วยความโกรธ ดาบยาวในมือเธอเกือบจะแทงเข้าที่หน้าอกของแดร์ริลแล้ว
แต่ก่อนที่เธอจะแทงมันลง แดร์ริลก็คว้าข้อมือของเธอไว้!
“เธอจะทำอะไร? เธออยากจะฆ่าสามีของเธอจริง ๆ เหรอ?” แดร์ริลสุขใจที่เขาเห็นเธอโกรธ
นาตาเลียหน้าแดง! ไอ้สารเลวผู้นี้ทำไมถึงได้มีผิวหนังที่หนาเช่นนี้? นาตาเลียอยากจะฆ่าเขา แต่เธอก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้ แดร์ริลควบคุมเธอไว้ด้วยกำลังภายในของเขา เธอจึงทำได้เพียงโกรธ!
เหล่าเทพธิดาทั้งหกต่างก็ตกตะลึง!
แดร์ริลโอบรอบเอวของนาตาเลียและพวกเขาก็ค่อย ๆ ร่อนลงบนพื้น เขาทิ้งรอยยิ้มและพูดอย่างเคร่งขรึม “ท่านเจ้าพระราชวัง ฉันจะไม่อ้อมค้อม คุณได้ให้สัญญาว่าคุณจะส่งกองกำลังไปสมทบเพื่อช่วยปกป้องเมืองตงไห่ แต่คุณกลับคำพูดของคุณเช่นนี้ได้ยังไง? โปรดตามฉันไปที่เมืองตงไห่เดี๋ยวนี้!”
แม้ว่าแดร์ริลจะสุขใจในการได้หยอกล้อพวกเขา แต่เขาก็ยังตระหนักได้ว่าตอนนี้เป็นเรื่องที่เร่งด่วนที่จะต้องจัดการกับศัตรู!
ซินดี้มองเขาอย่างเกลียดชังและกล่าว “แดร์ริล ไอ้สารเลว! แกควรจะเลิกหวังได้แล้ว เราจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความขัดแย้งระหว่างสองโลก มันไม่เกี่ยวอะไรกับเรา”
แดร์ริลเยาะเย้ยอย่างโกรธเคือง “พระราชวังฟูเหยาได้ชื่อว่าเป็นพระราชวังใหญ่ แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่า คุณจะกล้ากลับคำพูดของคุณอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ ช่างน่าละอายสิ้นดี!”
แดร์ริลขุ่นเคืองและโมโหมากยิ่งขึ้น “ถึงแม้ว่าฉันจะดูหมิ่นพี่น้องของคุณไปบ้างเมื่ออยู่ในค่าย แต่ที่ฉันทำก็เพื่อความปลอดภัยของพวกคุณ! พวกคุณไม่เพียงแต่ลอบฆ่าฉัน แต่พวกคุณยังโยนฉันเข้าไปในหอคอยหลังความตายอีกด้วย แล้วตอนนี้ คุณกำลังกลับคำพูดที่คุณได้ให้สัญญาเอาไว้ คุณไม่รักษาสัญญา! พวกคุณทุกคนจากพระราชวังฟูเหยาเป็นคนทรยศที่แท้จริง ๆ!”
เหล่าเทพธิดาหน้าแดงระเรื่อ
แดร์ริลหัวเราะเยาะและกล่าวต่อ “ถ้าพวกคุณยังมีความรู้สึกชอบธรรมของผู้บ่มเพาะ จงส่งกองกำลังสนับสนุนไปยังเมืองตงไห่และช่วยคุ้มครองความปลอดของผู้คนที่นั่น! ถ้าหากว่าเหล่าผู้บ่มเพาะไม่ใส่ใจสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ แล้วพวกคุณจะบ่มเพาะไปเพื่ออะไร? คิดทบทวนดูให้ดีในสิ่งที่ฉันพูด!”
เมื่อพูดจบ แดร์ริลก็หันหลังและลงจากภูเขาไป!
เขาเป็นกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของเมืองตงไห่และไม่ต้องการที่จะเสียเวลาในพระราชวังฟูเหยาอีกต่อไป
เจ็ดเทพธิดามองหน้ากัน คำพูดของแดร์ริลได้สะท้อนความคิดของพวกเขาทันที
มันเป็นความจริง พวกเธอเป็นผู้บ่มเพาะ และถ้าหากว่าพวกเธอไม่สนใจโลกใบนี้อีกต่อไปแล้วพวกเธอจะบ่มเพาะไปเพื่ออะไร?
…
แดร์ริลออกจากพระราชวังฟูเหยามา เมื่อเขาลงมาถึงยังเชิงเขา เขาก็ต้องประสบกับปัญหา
ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับการเลื่อนขั้นเป็นปราชญ์ยุทธขั้นสองและสามารถบินขึ้นไปในอากาศได้ แต่มันก็ยังเร็วไม่พอ เขายังอยู่ห่างจากเมืองตงไห่หลายพันไมล์ ถ้าหากเขาพยายามที่จะบินไป มันจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่เขาจะไปถึงที่นั่น? เขาจะไปถึงที่นั่นทันเวลาเพื่อช่วยปกป้องเมืองตงไห่จากสถานการณ์เลวร้ายได้หรือไม่?
ในขณะที่แดร์ริลเป็นกังวล เขาก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือน จากนั้น ร่างสีขาวราวกับหิมะก็บินลงมาจากท้องฟ้า
มันคืออินทรีหิมะ!
เมื่อตอนที่แดร์ริลติดอยู่ในค่ายของกองทัพโลกใหม่ อินทรีหิมะได้ตั้งรกรากอยู่ใกล้ ๆ ค่าย
และเมื่อแดร์ริลถูกเหล่านางฟ้าจับตัวและพาไปยังพระราชวังฟูเหยา อินทรีหิมะก็ได้ตามพวกเขาไป เพราะมันเป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้านาย
อินทรีหิมะมีจิตวิญญาณอันชาญฉลาดยิ่งนัก มันเข้าไปใกล้พระราชวังฟูเหยาและสังเกตเห็นว่า ที่นั่นเต็มไปด้วยเหล่าผู้นำที่แข็งแกร่ง จึงเป็นสถานการณ์ที่อันตราย ดังนั้นมันจึงทำได้แค่ซ่อนตัวอยู่ในป่าใกล้เคียง
มันทักทายแดร์ริลอย่างมีความสุขเมื่อมันเห็นเขา
“อินทรีหิมะ นายจะดีเกินไปแล้วนะ”
แดร์ริลรู้สึกชื่นใจเป็นอย่างยิ่ง จากนั้น เขาก็กระโดดขึ้นไปบนหลังของอินทรีหิมะและลูบหัวมัน
อินทรีหิมะส่งเสียงร้องอย่างร่าเริงและทะยานขึ้นไปราวพันฟุต มันบินอย่างรวดเร็วเพื่อมุ่งหน้าไปยังเมืองตงไห่
บทที่ 699
บทที่ 701