ตอนที่ 446 ความจริง
“ความรักของคุณมันหนักหนาเกินไป ผมแบกรับไม่ไหวหรอก” คำพูดที่ทำร้ายจิตใจคมกริบขึ้นทุกที ในเวลานี้เผยหนานเจวี๋ยไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกของฉู่อีอีเลย คำพูดของเขาก็เหมือนกับใบมีดที่เฉือนหัวใจของฉู่อีอีอย่างไรอย่างนั้น
ฉู่อีอีแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง ดวงตาดูบ้าคลั่งยิ่งขึ้น
เขาแบกรับความรักของเธอไม่ไหว ฮาๆ เขาบอกว่าเขาแบกรับความรักของเธอไม่ไหว
“งั้นคุณก็แบกรับความรักของฉู่เจียเสวียนได้สิ ฉู่เจียเสวียน คนเลวอย่างแก ฉันอยากให้แกตายตั้งหลายครั้ง ทำไมแกถึงไม่ตายสักที แกรู้ไหมว่าฉันอยากให้แกหายไปจากโลกนี้มากแค่ไหน ถ้าไม่ใช่เพราะแก เผยหนานเจวี๋ยจะทำแบบนี้กับฉันเหรอ” ฉู่อีอีเลื่อนสายตาไปที่ฉู่เจียเสวียน ความโกรธทั้งหมดในตัวถูกส่งต่อไปที่เธอ
เมื่อนักข่าวในห้องโถงได้ยินคำพูดของฉู่อีอีก็ฮือฮาตามๆ กัน พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าฉู่อีอีผู้สูงส่งและบริสุทธิ์ดังดอกบัวขาวจะมีจิตใจโหดเ**้ยมถึงเพียงนี้ ทันทีที่เธอพูดออกมาเช่นนี้จะมีกี่คนที่ผิดหวังในตัวเธอ?
ฉู่เจียเสวียนมองฉู่อีอีที่ในตอนนี้ดูเหมือนคนบ้าด้วยสายตาเย็นชา ความเยือกเย็นวูบผ่านในแววตา ริมฝีปากเม้มแน่น ไม่พูดอะไรสักคำ
กงจวิ้นฉือที่ยืนอยู่ด้านข้าง ยื่นมือโอบเอวของเธอ คิ้วยับย่นเข้าด้วยกัน สายตาที่มองฉู่อีอีก็เปี่ยมด้วยความโกรธ
เธอเกลียดชังเหลือเกิน ถ้าหากเธอไม่ปรากฏตัว เธอกับเผยหนานเจวี๋ยก็แต่งงานกันไปนานแล้ว จะเกิดเรื่องมากมายอย่างเช่นตอนนี้ได้อย่างไร เธอจะถูกเฉิงเฮ่าข่มขู่ได้อย่าไงร แล้วเธอจะทำให้บริษัทของเผยหนานเจวี๋ยต้องขาดทุนมากมายได้อย่างไร
“ฉู่เจียเสวียน เธอก็คงเกลียดฉันมากสินะที่ตอนนั้นฉันทำให้เธอเสียลูกไป เธอคิดอยากฆ่าฉันมากใช่ไหม” ฉู่อีอีพูดขึ้น มองฉู่เจียเสวียนแล้วหัวเราะ รอยยิ้มบนใบหน้านั้นคลุ้มคลั่ง
เมื่อได้เห็นเธอที่ทุกข์ทรมานในตอนนั้น เธอมีความสุขถึงขีดสุดจริงๆ
เมื่อคนในห้องโถงได้ยินคำพูดของฉู่อีอีแล้วก็ต่างตื่นตกใจ คิดไม่ถึงว่าเธอจะโหดร้ายจนไม่ยอมปล่อยแม้กระทั่งเด็ก
ได้ยินคำพูดของฉู่อีอี หัวใจของฉู่เจียเสวียนเจ็บปวดทันใด ดวงตาก็ระคายเคือง เด็กคนนั้นคือความเจ็บปวดในใจของเธอเสมอมา ความเจ็บปวดที่เธอไม่สามารถแตะต้องได้ ตอนนี้เมื่อถูกฉู่อีอีพูดถึงเช่นนี้ หัวใจของเธอก็อดไม่ได้ที่จะเจ็บปวด
แม้ว่าเธอจะไม่เคยแสดงความเสียใจต่อหน้าซูซานกับกงจวิ้นฉือ แต่มีเพียงเธอที่รู้ว่า หลายต่อหลายคืนที่เธอหลับฝัน เธอมักจะร้องไห้ตื่นขึ้นมากลางดึกนับครั้งไม่ถ้วน
กงจวิ้นฉือรู้สึกได้ถึงความเศร้าโศกของฉู่เจียเสวียน ยื่นมือตบๆ หลังของเธอ
เธอเงยหน้าขึ้นแล้วส่ายหน้ากับกงจวิ้นฉือ สูดหายใจลึก เดินเข้าไปหาฉู่อีอี เงื้อมมือตบหน้าฉู่อีอีอย่างจังเสียงดัง ‘เพี๊ยะ’
“ฉู่อีอี นี่คือสิ่งที่เธอติดค้างฉัน” ฉู่เจียเสวียนพูดขึ้นอย่างเย็นชา เสียงที่ชัดเจนดังออกมาจากปากของเธอ แววตาเยือกเย็น
“ฮาๆ ติดค้างเธอ? งั้นเธอไม่ติดค้างฉันมากไปหน่อยเหรอ” ฉู่อีอียกมือขึ้นกุมซีกหน้าที่ถูกเธอตบ ความเกลียดชังและความบ้าคลั่งวูบผ่านในแววตา สีหน้ายิ่งบิดเบี้ยวจนไม่สามารถบรรยายได้
ได้ยินคำพูดของฉู่อีอีแล้ว ฉู่เจียเสวียนเข้าใจเป็นอย่างดีว่าสิ่งที่ฉู่อีอีติดค้างเธอนั้น ชาตินี้ก็ไม่มีวันชดใช้หมด
เธอทำร้ายความรักและลูกของเธอเองกับมือ ยิ่งทำเรื่องที่ทำร้ายเธอมากมาย
เมื่อเห็นความเจ็บปวดวูบผ่านในดวงตาของฉู่เจียเสวียน ดวงตาของฉู่อีอีส่องประกายด้วยความภาคภูมิใจ
“รู้ไหมว่าใครเป็นคนส่งพวกอันธพาลที่เธอเจอคราวก่อน? ฉันเอง! ฉันให้พวกเขาลักพาตัวเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าเผยหนานเจวี๋ยจะมาช่วยเธอไว้ หึๆ”
“เธอรู้ไหมว่าทำไมเผยหนานเจวี๋ยถึงรักฉันแต่ไม่รักเธอ เพราะเขาคิดว่าคนที่ช่วยเขาตอนนั้นคือฉันน่ะสิ ฮาๆ…” ฉู่อีอีไม่รอให้ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากก็พูดต่อจนถึงตรงนี้ น้ำเสียงยิ่งดูเหมือนไม่พอใจ
ตอนที่ 447 ฉันเกลียดแก
ในเมื่อพูดออกมาแล้ว อย่างนั้นก็พูดให้หมดเลยก็แล้วกัน ถึงอย่างไรตอนนี้เธอก็ไม่เหลืออะไรแล้ว เธอยังต้องกลัวอะไรอีกล่ะ
เผยหนานเจวี๋ยได้ยินฉู่อีอีแล้ว แววตาเผยความเจ็บปวด เขาควรจะเจ็บปวดตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ ตอนนั้นคนที่ช่วยเขาคือฉู่เจียเสวียนไม่ใช่ฉู่อีอี
ตอนนี้เมื่อฉู่อีอีเปิดเผยออกมาเช่นนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองช่างตาบอดเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนฉลาด ไม่ว่าเห็นอะไรก็เข้าใจได้อย่างชัดเจน คิดไม่ถึงว่าเขาจะถูกฉู่อีอีหลอกจนน่าสมเพศขนาดนั้น และทำร้ายฉู่เจียเสวียนอย่างยับเยิน
ความจริงมันโหดร้ายจริงๆ เมื่อทุกอย่างโผล่ขึ้นมาสู่ผิวน้ำ มันยากที่จะยอมรับเหลือเกิน
คนที่คุณเคยคิดว่ารักมากที่สุด กลับเป็นคนที่ทำร้ายคุณอย่างล้ำลึกที่สุด
ทุกคนฟังฉู่อีอีเล่าสิ่งที่ตัวเองเคยทำทีละเรื่อง แววตาที่มองเธอก็ค่อยๆ กลายเป็นความรังเกียจ
“ฉู่เจียเสวียน ฉันเกลียดแก ถ้าไม่ใช่เพราะแก คนที่หนานเจวี๋ยก็รักก็จะเป็นฉัน ทำไมแกต้องกลับมา? พอแกกลับมาก็ทำลายทุกอย่างที่เป็นของฉัน!”
“ทุกอย่างที่ฉันรักตอนนี้เป็นของเธอหมดแล้ว เธอมีความสุขแล้วสิ? วันนี้ฉันจะต้องฆ่าเธอ!” ฉู่อีอีพูดจบ เธอก็พุ่งเข้าหาฉู่เจียเสวียนอย่างดุเดือด
กงจวิ้นฉือกันฉู่เจียเสวียนมาอยู่ด้านหลัง เมื่อฉู่เจียเสวียนไปอยู่ด้านหลังของกงจวิ้นฉือแล้ว ก็เห็นว่าผิวหนังของเผยหนานเจวี๋ยที่ถูกน้ำกรดสาดนั้นถูกทำลายไปแล้ว แม้ว่าใบหน้าจะนิ่งเฉย แต่ความคิดร้อยพันวนเวียนอยู่ในหัว
เห็นเผยหนานเจวี๋ยยื่นมือช่วยตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า หัวใจของเธอไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำพูด
ทั้งที่เขาเคยทำร้ายเธออย่างสาหัส แม้แต่คิ้วก็ไม่เคยขมวดกัน แต่ว่าตอนนี้…
เมื่อเห็นใบหน้าซีดขาวของเขา หัวใจของฉู่เจียเสวียนก็เจ็บปวดเล็กน้อย มองดูกงจวิ้นฉือที่กันตัวเองไว้ข้างหลัง ในใจของเธอก็รู้ดีว่าเธอจะทำผิดต่อกงจวิ้นฉือไม่ได้
เผยหนานเจวี๋ยมองดูฉู่อีอีที่คลุ้มคลั่งก็ยื่นเหยียดมือรั้งตัวเธอไว้ เงื้อมมือตบหน้าฉู่อีอีไปฉาดหนึ่ง มันแรงจนฝ่ามือของเขาเองก็เจ็บ
เมื่อฉู่อีอีถูกตบก็ล้มไปกองกับพื้น มีเลือดซึมที่มุมปาก
เธอล้มลงกับพื้นแล้วสงบลงโดยพลัน ไม่ส่งเสียงใดๆ เงยหน้าขึ้นมองเผยหนานเจวี๋ย ดวงตาส่องประกายความเจ็บปวดและความไม่พอใจ
เขาทำแบบนี้กับเธอได้อย่างไร เธอรักเขาขนาดนี้ เพื่อเขาแล้วเธอทำได้ทุกอย่าง แต่ตอนนี้กลับลงเอยแบบนี้
เพราะอะไร เพราะอะไรทุกคนถึงทำกับเธอแบบนี้ เธอเคยคิดว่าเฉิงห่าวจะเป็นที่พักพิงที่ดีที่สุดของเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าหลังจากไปต่างประเทศกับเฉิงเฮ่าแล้ว เขาจะลงไม้ลงมือกับเธอ พอกลับประเทศเพื่ออยู่ข้างกายเผยหนานเจวี๋ยได้อย่างยากลำบาก นึกว่าจะสามารถอยู่ด้วยกันกับเขาจนแก่เฒ่า แต่ว่าตอนนี้เขาก็ลงมือกับเธอ
หึหึ ฉู่อีอีเธอเป็นตัวตลกที่ตลกที่สุดในโลกแล้ว
น้ำตาไหลอาบแก้มของเธอ มันทำให้ดวงตาเธอพร่ามัว เธอเคยเป็นแก้วตาดวงใจของเผยหนานเจวี๋ย ตอนนี้หลังจากที่ฉู่เจียเสวียนกลับมาทุกอย่างก็เปลี่ยนไปแล้ว
“เผยหนานเจวี๋ย คุณทำกับฉันแบบนี้คุณไม่เจ็บเหรอ คุณรู้หรือเปล่าคุณทำกับฉันแบบนี้ ฉันก็เหมือนกับตายทั้งเป็น! ตอนที่คุณต่อสู้กับฉันเพื่อฉู่เจียเสวียน คุณรู้หรือเปล่าว่าฉันปวดใจแค่ไหน ฉันรักคุณขนาดนี้ แต่คุณกลับเลือกฉู่เจียเสวียน!” ฉู่อีอีตะโกนใส่เผยหนานเจวี๋ยราวกับคนบ้า เพื่อไม่ให้เฉิงเฮ่าทำร้ายเขา เธอไม่เสียดายที่จะหักหลังตัวเอง แต่เขาล่ะ? เขาทำกับเธอยังไง?
น้ำตายิ่งไหลพราก เธอดูแลความรักนี้อย่างระมัดระวังเสมอมา แต่ตอนนี้ทำได้เพียงมองดูมันหลุดมือไปตาปริบๆ
ฉู่เจียเสวียนมองเผยหนานเจวี๋ยและเห็นว่าในดวงตาของเขาไม่มีความรู้สึกเลยแม้แต่น้อย ความอ่อนโยนที่เคยมีต่อฉู่อีอีได้หายไปแล้ว เหลือเพียงดวงตาที่เย็นชาของเขา