ตอนที่ 1652 ทั้งหมดเป็นการแสดง (4)
เฟยเหยียนพยักหน้าเงียบๆอย่างซาบซึ้ง เขาเดินจากไปอย่างช้าๆภายใต้สายตาหลงใหลของเหล่าเด็กหนุ่ม น่าเสียดายที่พวกเขาไม่รู้ตัวกันเลยว่า “เทพธิดา” ของพวกเขานั้นสูงกว่าพวกเขาหลายคนในกลุ่มถึงครึ่งหัว!
จนกระทั่งเฟยเหยียนกลับไปที่ห้องของเขาแล้ว ใบหน้าซีดเล็กน้อย และสีหน้าที่ดูเศร้าหมองและเป็นเด็กดีก็หายวับไปทันทีโดยไม่เหลือร่องรอยใดๆเลย
จากนั้นรอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเฟยเหยียน
“พวกงี่เง่า” เฟยเหยียนทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้และยกขาขึ้นไขว่ห้าง ไม่เหลือท่าทางเหนียมอายและสงบเสงี่ยมอย่างเมื่อครูอยู่เลย
ถ้าคนอื่นๆในวิหารมังกรได้เห็นด้านที่แท้จริงของเฟยเหยียน พวกเขาคงตกใจจนอ้าปากค้างเลยทีเดียว
เฟยเหยียนเอามือข้างหนึ่งเท้าคางและทบทวนสิ่งที่เขาทําไปเมื่อครู่ตั้งแต่ต้นจนจบ หลังจากแน่ใจว่าไม่ได้ทําผิดพลาดอะไรเอาไว้ เขาก็หยิบองุ่นเข้าปากอย่างสบายอารมณ์
เฟยเหยียนสวมเสื้อผ้าของเด็กผู้หญิงตั้งแต่ยังเด็ก การเลียนแบบผู้หญิงของเขาสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ แต่ในฐานะผู้ชาย เขาเข้าใจว่าพวกเด็กหนุ่มคิดอะไร และรู้ดีว่าต้องแสดงออกอย่างไรเพื่อกระตุ้นให้บรรดาเด็กหนุ่มคลั่ง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับวิหารจิงหงเป็นแค่จุดเริ่มต้นของแผนการพวกเขา เมื่อเฟยเหยียนเห็นตัวอักษร “จิง” บนแผ่นหยก เขาก็รู้ว่าถึงเวลาที่เขาจะต้องลงมือแล้ว
ก่อนที่พวกเขาจะเดินทางไปถึงวิหารของตน คนเดียวในกลุ่มที่มีโอกาสลงมือก็คือเขาที่อยู่ในฐานะ “ผู้หญิงอ่อนแอ” สิ่งที่เขาต้องทําไม่ใช่การโจมตีอย่างรุนแรงด้วยตัวเอง แต่ใช้แค่ลูกไม้เล็กๆน้อยๆเพื่อหลอกล่อคนให้มาติดเบ็ด
และเจ้าคนโชคร้ายจากวิหารจิงหงคนนั้นก็แค่มองเฟยเหยียนหลายครั้งมากกว่าคนอื่นๆเท่านั้น เขาจึงถูกเฟยเหยียนเลือกให้เป็นเป้าหมาย
ความจริงก็คือ ในคืนนั้นเฟยเหยียนได้ชําเลืองมองอย่างเขินอายไปที่คนผู้นั้นหลายครั้ง ทั้งจงใจและไม่จงใจให้ท่าเขา ทําให้เจ้าคนบ้ากามนั่นรีบกระโจนลงไปในกับดักด้วยตัวเองทันที
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นก็เป็นไปตามที่เฟยเหยียนได้วางแผนไว้
ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าวิหารมังกรจะสงสัยในตัวเขา แต่เขาไม่ได้กังวลเรื่องนั้นเลยสักนิด การลงมือในเกมหมากรุกอันยาวนานของพวกเขาครั้งนี้ เขาได้เตรียมการมาตั้งแต่วันแรกที่เข้าสู่สํานักธาราเมฆแล้ว
เด็กสาวที่พลังวิญญาณต่ำและจิตใจอ่อนแอเปราะบาง ทั้งหมดนี้เป็นภาพลักษณ์ที่เขาแสร้งทําเอาไว้
แล้วพวกเด็กหนุ่มที่โง่เขลาทั้งหลายก็จะกลายเป็นหลักฐานอย่างดีให้เขา
จวินอู่เสียได้กําหนดเป้าหมายไว้ให้พวกเขาแต่ละคนแล้ว แต่ในส่วนของการดําเนินการว่าจะใช้วิธีไหนนั้น ขึ้นอยู่กับพวกเขาทั้งหมด ในท้ายที่สุดก็ถึงเวลาอันสมควรแล้วที่พวกเขาทุกคนจะแสดงความสามารถของตัวเองในภารกิจแก้แค้นนี้ออกมา เมื่อเป็นเรื่องของการแก้แค้น มันคือสิ่งที่ไม่มีใครทําแทนกันได้
เฟยเหยียนพอใจกับสถานการณ์ปัจจุบันของเขา เขารู้ว่าการสอบสวนอย่างวันนี้จะเกิดขึ้นต่อไป แต่เขาคิดไว้แล้วว่าจะจัดการกับมันอย่างไร แค่ต้องพลิกแพลงไปตามสถานการณ์เท่านั้น
เฟยเหยียนหันหน้าไปมองท้องฟ้ายามค่ำคืนนอกหน้าต่าง ความคิดของเขาล่องลอยไปไกล
มีเพียงพวกเด็กหนุ่มที่ตื้นเขินและโง่เขลาเท่านั้นที่จะหลงเสน่ห์ของเขาอย่างง่ายดาย สิ่งที่ดึงดูดใจคนได้อย่างแท้จริงคือสิ่งที่ออกมาจากจิตวิญญาณ
ใบหน้าของหรงรั่วปรากฏขึ้นในความคิดของเฟยเหยียนโดยไม่ได้ตั้งใจ ใบหน้านั้นปรากฏขึ้นเพียงแวบเดียวเท่านั้น แต่ก็ทําให้เฟยเหยียนรู้สึกว่าไม่ว่าจะเป็นภาพทิวทัศน์ที่งดงามภาพไหนก็ตามล้วนน่าหลงใหลมากขึ้นกว่าเดิม
รอจนถึงวันที่พวกเขาแก้แค้นได้สําเร็จ เขาก็จะได้ใช้ชีวิตเคียงคู่อยู่กับหรงรั่วอีกครั้ง
เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เฟยเหยียนที่ปกติจะหน้าหนาหน้าด้านก็ร้อนที่ใบหน้าขึ้นมา รอยยิ้มที่ไม่อาจระงับได้ปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากของเขา