ภูเขาพังทลายลงราวกับว่ามันถูกเทพเจ้าทุบ
แสงแดดส่องเข้ามาในรอยแตกก่อให้เกิดเป็นเงาพาดผ่านลงมา
ไนโตะ เดินไปทีละก้าวโดยถือดาบสีทองยาว 3 ฟุตในมือ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็เดินเข้ามาจนถึงด้านในฐานแสงอุษา
“เทพเจ้านินจา…ไนโตะ…”
เมื่อมองไปที่ร่างของ ไนโตะ ทั้ง ซาโซริ และ คิซาเมะ ก็ตกใจเป็นอย่างมาก
เขาฟันภูเขาทั้งลูกด้วยการฟาดเพียงครั้งเดียว ความแข็งแกร่งของการโจมตีเพียงอย่างเดียวนี้เหมาะสมกับชื่อ เทพเจ้าแห่งนินจา อย่างแน่นอน
เห็นได้ชัดว่า นางาโตะ ไม่คิดว่า ไนโตะ จะเจอพวกเขาเร็วขนาดนี้ พวกเขาเพิ่งจะได้ข่าวว่าเขาปรากฏตัวที่ หมู่บ้านคิริ เมื่อกี้นี้เอง!
ไนโตะ มองพวกเขาอย่างเฉยเมยราวกับว่าเทพเจ้ากำลังมองลงมายังโลก
ทุกย่างก้าวที่เขาก้าวไปข้างหน้า แรงกดดันจักระเพิ่มขึ้นจนเหมือนสามารถระเบิดท้องฟ้าได้!
แรงกดดันจักระนี้สร้างความกดดันให้กับคนข้างในเป็นอย่างมาก มีเพียง นางาโตะ คนเดียวเท่านั้นที่สามารถต้านทานมันได้ด้วย เนตรสังสาระ ของเขา ในขณะที่ ซาโซริ และ คิซาเมะ เริ่มรู้สึกถึงแรงกดดันจักระอย่างรุนแรง!
เมื่อมองดู ไนโตะ ที่กำลังเดินเข้าหาพวกเขา ในที่สุด ซาโซริ ที่ซ่อนตัวอยู่ในหุ่นก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขารู้ว่าถ้าเขายืนอยู่ตรงนั้นอีกต่อไป แรงกดดันจักระ นี้จะบดขยี้เขาเป็นชิ้น ๆ อย่างแน่นอน
ดังนั้นเขาจึงใช้โอกาสนี้
แม้ว่า ไนโตะ จะเป็นเทพเจ้าแห่งนินจา แต่เขาก็เป็นถึงผู้ใช้หุ่นเชิดที่แข็งแกร่งที่สุด เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองอ่อนแอกว่าใคร!
เกรก ๆ ๆ ๆ !!!
ทันใดนั้นหางก็พุ่งออกมาจากหุ่นของเขาพร้อมกับใบมีดจำนวนมากจากนั้นก็พยายามฟาด ไนโตะ อย่างดุเดือด ในเวลาเดียวกันส่วนหนึ่งของร่างกายของเขาก็เปิดออกและเข็มเหล็กพิษจำนวนหนึ่งก็พุ่งเข้าหา ไนโตะ
อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็ไม่ได้มองไปที่ ซาโซริ และไม่ได้แกว่งดาบ เขาเพิกเฉยต่อการมีอยู่ของ ซาโซริ อย่างสิ้นเชิงและยังคงเดินหน้าต่อไป
ฟึ้ม!!
ทันใดนั้นจู่ ๆ หางและเข็มนับไม่ถ้วนก็หยุดนิ่งอยู่กลางอากาศห่างแค่ฟุตเดียวก่อนจะถึงร่างของ ไนโตะ
เหมือนกับว่ามันได้ชนเข้ากับกำแพงใสอะไรบางอย่าง จริง ๆ แล้วมันดูเหมือนโดน ข่ายเทพพิชิตฟ้า เล็กน้อย แต่จริง ๆ แล้วมันแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ถ้ามองใกล้ ๆ จะเห็นได้ว่ากำแพงนี้คือพลังสั่นสะเทือนที่อัดแน่นเข้าด้วยกัน!
เป้ง! เก้ง! เก้ง!
ทันทีการโจมตีเหล่านั้นสัมผัสกับสิ่งกีดขวางมันก็หยุดนิ่งในอากาศ จากนั้นก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ แม้แต่หางที่ทำจากเหล็กกล้าก็หักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้วตกลงบนพื้น
“ผู้ชายคนนี้…”
คิซาเมะ มองไปที่ ไนโตะ ที่ยังคงเดินหน้าเข้ามาเรื่อย ๆ เมื่อเห็นแบบนั้น คิซาเมะ ก็ประสานอินขึ้นมาและปริมาณจักระของเขาก็เพิ่มขึ้นจนเกือบจะเท่ากับ สัตว์หาง
“คาถาน้ำ : คลื่นน้ำระเบิดจู่โจม!”
การประสานอินเสร็จสิ้นในทันที และคลื่นน้ำก็พุ่งเข้าหา ไนโตะ และท่วมจนเต็มทั้งฐาน
น้ำไหลอย่างต่อเนื่องและยังคงแพร่กระจายออกไปจนภูเขาทั้งลูกกลายเป็นทะเลสาบอันกว้างใหญ่!
ซาโซริ กระโดดขึ้นไปด้านบนทันทีและลงสู่พื้นด้านข้างของทะเลสาบ
นางาโตะ ก็กระโดดมายืนอยู่ข้างเขาเช่นกัน
“คิซาเมะ สามารถสร้างทะเลสาบขนาดใหญ่ขนาดนี้ได้ด้วยเหรอเนี่ย เป็นแบบนี้แล้วเขาจะสามารถเอาชนะ ไนโตะ ได้ไหมน่ะ?” เซ็ตสึขาว ที่แอบซ่อนตัวอยู่หลังจากโดน ไนโตะ โจมตีถามขึ้นมา
“ท่าจะยาก”
ซาโซริ พูดในขณะที่เขาจ้องมองลงไป
นางาโตะ ยืนนิ่งเงียบ เขารู้ดีว่าการเผชิญหน้ากับ ไนโตะ มันไม่ใช่แค่ยากสำหรับ คิซาเมะ เท่านั้น แต่มันเป็นไปไม่ได้เลยต่างหาก
ตอนนี้เขาคิดเพียงอย่างเดียวว่าจะหนี ไนโตะ ไปได้ยังไง และเหตุผลที่เขาไม่หนีไปทันทีก็เพราะเขาไม่คิดว่าเขาจะหนีไปได้
ไนโตะ สามารถบินและเคลื่อนที่ใต้ดินได้ด้วยความเร็วสูง เขาเกือบจะสมบูรณ์แบบในทุกด้าน ความหวังเดียวของพวกเขาคือการซ่อนตัว แต่ ไนโตะ ก็เจอพวกเขาแล้ว มันคงจะเป็นเรื่องยากที่จะหนีไปได้อีกครั้งในตอนนี้
ตู้ม!!!
เมื่อเขาเริ่มคิดและนิ่งเงียบ ทันใดนั้นในไม่กี่วินาที ภูเขาทั้งลูกก็ระเบิดอย่างแรง
ราวกับว่ามีใครบางคนวางระเบิดไว้ใต้น้ำลึกในทะเลสาบและมันได้ระเบิดออกมาทำให้น้ำกระเซ็นไปทั่วท้องฟ้า!
ซู้!!!
น้ำพุ่งไปทุกทิศทางตามเส้นทางภายในเทือกเขา จากนั้นน้ำทั้งหมดก็ค่อย ๆ ไหลหายไป
“เทพเจ้าแห่งนินจา…แข็งแกร่งจริง ๆ…”
เมื่อน้ำกระจายหายไปหมดก็เหลือเพียงแค่ 2 คนเท่านั้นที่อยู่ในสนาม
ร่างของ คิซาเมะ กลายเป็นฉลามและมีเลือดออกเป็นจำนวนมาก ร่างกายส่วนล่างของเขาหายไปอย่างสมบูรณ์ แต่ในสภาพร่างกายแบบนั้น คิซาเมะ ก็ยังแสยะยิ้มให้กับ ไนโตะ โดยไม่แสดงความกลัวแม้แต่น้อย เขารู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นพลังของเทพเจ้าแห่งนินจา
ไนโตะ มองไปที่ คิซาเมะ อย่างไม่แยแส ดวงตาของเขาหลี่ลง เขาไม่พูดอะไรแต่เหวี่ยงดาบอีกครั้ง
ฉับ!
อากาศพัดกระจายออกไป คลื่นกระแทกบินตรงเข้าหา คิซาเมะ จากนั้นก็ทำให้ร่างกายของ คิซาเมะ แยกออกจากกัน ซากที่เหลืออยู่หล่นลงไปในน้ำเปลี่ยนกระแสน้ำเปลี่ยนสีแดง
เลือดกระเด็นไปไม่ถึงตัว ไนโตะ และเสื้อผ้าของเขาก็ยังแห้งสนิท
ราวกับว่าเขาไม่เคยอยู่ในทะเลสาบเลยแม้แต่วินาทีเดียว
“หมื่นลักษณ์เหนี่ยวสวรรค์!”
ในช่วงเวลาที่ทะเลสาบหายไปและเห็นว่า คิซาเมะ ตายแล้ว ในที่สุด นางาโตะ ก็ใช้จังหวะนี้ชิงความได้เปรียบ
เขาพยายามเอา ไนโตะ ออกจากกำแพงพลังโดยใช้แรงโน้มถ่วงที่ดูเหมือนจะไม่อาจต้านทานได้ จากนั้นก็พยายามดึง ไนโตะ อย่างดุเดือด
อย่างไรก็ตามแม้ว่าแรงโน้มถ่วงนี้จะดูเหมือนว่ามันจะฉีกยอดเขาออกไปได้ แต่ร่างกายของ ไนโตะ ก็ไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว!
ไนโตะ ยังคงเดินเข้าไปหา นางาโตะ ทีละก้าว ๆ หมื่นลักษณ์เหนี่ยวสวรรค์ ไม่ส่งผลใด ๆ ต่อร่างกายของ ไนโตะ และมันก็พ่ายแพ้ให้กับ พลังสั่นสะเทือน อย่างง่ายดาย
เหมือนกับว่า ไนโตะ เป็นยักษ์ที่ไม่สั่นคลอน ไม่ว่าแรงโน้มถ่วงจะรุนแรงแค่ไหน แต่มันก็ไม่สามารถทำให้ ไนโตะ ขยับได้!
เมื่อมองไปที่ ไนโตะ ที่กำลังเดินเข้ามาที่ละก้าว ๆ แม้แต่ นางาโตะ เองก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไปและรู้สึกถึงความอ่อนแอในใจของเขา
แต่ไม่ใช่ว่าเขาอ่อนแอ แต่ ไนโตะ แข็งแกร่งเกินไป มีพลังมากเกินไป จนทำให้คนหมดหวังต่างหาก!
ซาโซริ มองไปที่ ไนโตะ ที่กำลังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เขาไม่ได้ดูกลัวเลยแม้แต่น้อยแม้ว่า คิซาเมะ จะถูก ไนโตะ ฆ่าอย่างง่ายดายก็ตาม
แต่เขากลับดูตื่นเต้นและละสายตาไปจาก ไนโตะ ไม่ได้ราวกับว่าเขากำลังมองดูงานศิลปะที่สมบูรณ์แบบอยู่
“คาถาลับแดง : เชิด 100 หุ่น!”