ขณะที่หลงจื้อชิงรอให้คนอื่นซ่อมช่องว่าง ผู้เฒ่าเฉินได้ถือตราของเจ้าพันธมิตรไปยังส่วนบนของเรือรบ ในตอนนั้นมีก้อนพลังก้อนใหญ่ลอยอยู่ในชั้นสูงสุดของเรือ
พลังก้อนนี้มิได้มีช่องเปิด มันลอยไปมาด้วยตัวเองอย่างเงียบๆในเรือรบ ไม่มีแม้แต่คนที่ยืนคุ้มกันมัน ที่นี่มีคนคุ้มกันน้อยกว่าส่วนที่ผู้เฒ่าพักอาศัยเสียอีก!
แต่ทุกคนในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ก็รู้ว่าก้อนพลังนี้สำคัญรองจากแก่นกฎสวรรค์เท่านั้น! นั่นก็เพราะว่าทรัพยากรทั้งหมดในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์อยู่ในก้อนพลังก้อนนี้! มันรวมถึงโอสถ วิชา สมบัติ วัตถุดิบ และทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการบ่มเพาะพลังของคนหมู่มากในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์
บางคนที่มาจากข้างนอกมิอาจจินตนาการได้เลยว่าทำไมสถานที่ที่สำคัญเช่นนี้ถึงไม่มีใครสักคนมาคุ้มกัน! แต่เรื่องนี้เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าก้อนพลังนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าตัวเรือรบเสียอีก!
นั่นก็เพราะว่าตัวมันคือสมบัติกึ่งวิญญาณ มันคือสมบัติที่ราชาโลกดับสูญพกไปทุกที่ที่เขาเดินทาง มันถูกเก็บรักษามาจนถึงตอนนี้และใช้เป็นที่เก็บของหลักของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์
ผู้เฒ่าเฉินพุ่งมาถึงก้อนพลังด้วยตราในมือ ก้อนพลังจะเปิดออกได้เพราะคำสั่งของเจ้าพันธมิตรเท่านั้น หลังจากที่เจ้าพันธมิตรอัดพลังลงไป ก้อนพลังได้สัมผัสถึงตราและเปิดทางให้ผู้เฒ่าเฉิน
“ข้าหวังว่ามันจะไม่สายเกินไป!”
ผู้เฒ่าเฉินพูดกับตัวเอง
เรือรบของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์นั้นสร้างจากวัตถุดิบที่หาไม่ได้จากทวีปเฉินหลง ว่ากันว่ามันถูกรวบรวมมาจากโลกอื่นและมีความเฉพาะตัวสูง
ไม่เพียงแค่มันจะแข็งแรง มันยังมีคุณสมบัติที่ทรงพลัง ก่อนที่จะถูกสร้าง มันสามารถแสดงตัวออกมาในรูปแบบวารีได้ แต่เมื่อถูกตีด้วยเพลิง มันจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้นและแข็งตัว มันดูลึกลับอย่างมาก
เรือรบลำยักษ์ของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์สร้างจากวัตถุดิบลึกลับอันนี้ แม้ว่าเรือรบจะดูเสียหายอย่างหนัก ถ้าได้สิ่งนี้มาทันมันก็จะถูกซ่อมในทันที ดังนั้นวัตถุดิบนี้ก็คือสิ่งที่จะกอบกู้พวกเขา!
ผู้เฒ่าเฉินอัดพลังลงในตรา เปลือกแข็งของก้อนพลังแตกออก มีช่องว่างที่คนคนเดียวเดินเข้าไปได้
แรงกดดันวิญญาณอันทรงพลังปะทุออกมาจากรอยแตก นี่คือแรงกดดันที่เกิดจากการอัดแน่นพลังวิญยาณของสมบัติมากมายที่เก็บไว้ภายใน
แม้แต่ผู้เฒ่าเฉินก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นภายใน ในการมีอยู่ของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์มาหมื่นปี นอกจากอาณาจักรทมิฬก็ไม่มีที่ใดในทวีปเฉินหลงเทียบกับที่นี่ได้อีกแล้ว
เขาตกใจมากแต่ก็รู้ดีว่าเขาต้องรีบ เขารีบเข้าไปในรอยแตกทันที
แต่ทันทีที่เขาก้าวเข้าไป เขาก็ชักสีหน้าและตะโกน
“ใครน่ะ?”
เขารู้สึกถึงพลังแปลกๆจากด้านหลัง พลังนั้นปรากฏขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว ราวกับมันปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า!
ผู้เฒ่าเฉินใจหาย มันทำให้เขากลัวเพราะว่าเขาอ่อนแอเกินไปจนไม่รู้สึกถึงพลังศัตรูจนถึงตอนนี้!
“หึหึ! นี่สินะที่เก็บสมบัติของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์?”
เสียงอันชั่วร้ายดังมาจากด้านหลัง
ผู้เฒ่เฉินตัวสั่นและหันไปมอง ข้างหลังเขาคือชายหนุ่มสวมชุดเกราะที่มีพลังอันชั่วร้าย
เขามีผมสีม่วงยาว เขายืนกอดอก รอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าปรากฏเมื่อเขามองก้อนพลังตรงหน้า
“เจ้า! นี่เจ้า!”
ผู้เฒ่าเฉินสูดหายใจเข้าลึก เขารู้สึกว่ามีอะไรติดอยู่ในลำคอและพูดอะไรออกมาไม่ออก!
นี่คือผู้บัญชาการของกองทัพศัตรู เขามาอยู่ข้างในเรือรบแล้ว! มิใช่ว่าพวกศัตรูไม่ใช้โอกาสบุกเข้ามา แต่พวกศัตรูบุกเข้ามาและซ่อนตัว! คนของพันธมิตรยังไม่พบตัวศัตรู!
ผู้เฒ่าเฉินใจหายหนักกว่าเดิม เขาถาม
“ถ้าพวกเจ้าเข้ามานานแล้ว ทำไมพวกเจ้าไม่โจมตีพวกข้าเร็วกว่านี้เล่า?”
ชายผมสีม่วงไม่ละสายตาออกจากก้อนพลัง เขาไม่มองผู้เฒ่าเฉินเลยสักครั้ง
แม้ว่าผู้เฒ่าเฉินจะมีพลังในระดับกึ่งภูติที่มีแก้วสองดวง เขาก็เป็นแค่มดปลวกในสายตาของชายหนุ่มผมม่วง เขาสังหารผู้เฒ่าเฉินได้เพียงชายตามอง ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจผู้เฒ่าเฉินแม้แต่น้อย
ส่วนคำถาม ชายหนุ่มผมสีม่วงมิได้ตอบ แต่ด้วยความเจ้าเล่ห์ เขาจึงอยากจะเล่นสนุกกับผู้เฒ่าเฉิน เขาจึงถามกลับ
“หึหึ! เจ้าคิดว่าอย่างไรเล่า? ถ้าข้าปรากฏตัวตั้งแต่แรก เจ้าจะเต็มใจเปิดทางนี้รึ?
เขารู้อยู่แล้วว่าที่เก็บสมบัติจะเปิดได้ด้วยตราของเจ้าพันธมิตร และมันยังต้องใช้การเปิดแบบพิเศษ ถ้าหากไม่มีคำสั่งของเจ้าพันธมิตรออกมา เขาก็คงจะเปิดเองไม่ได้แม้จะรู้ตำแหน่งที่เก็บสมบัติ”
ชายหนุ่มผมม่วงหัวเราะเบาๆ
“ถึงที่เก็บสมบัติของพวกเจ้าจะมีแต่ขยะ บางอย่างในนั้นก็ยังดีกว่าที่จะทิ้งไปเฉยๆ ก่อนที่พวกเจ้าจะถูกทำลายจนสิ้น ข้าจะยอมเก็บสมบัติของพวกเจ้าไว้เอง!”
ผู้เฒ่าเฉินชิงชังตัวเองยิ่งนักที่ประมาท เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองได้เปิดสมบัติให้กับศัตรู! แสงเปล่งมาจากด้านหลัง ผู้เฒ่าเฉินแอบอัดพลังลงในตรา
เอี๊ยด
ช่องว่างได้เริ่มปิดอีกครั้ง!
“ฮื่ม เจ้าคิดว่าวิชากระจอกนี่จะทำอะไรข้าได้รึ?”
ชายหนุ่มผมม่วงหัวเราะและโบกมือ
ในตอนนั้น พลังลับที่มิอาจมองเห็นด้วยตาพุ่งเข้าใส่ผู้เฒ่าเฉิน ด้วยแรงกดดันมหาศาล ใบหน้าผู้เฒ่าเฉินซีดเผือด พลังลับของขอบเขตภูตินั้นน่ากลัวมาก ต่อให้ยืนห่างกันหลายลี้ ผู้เฒ่าเฉินก็รับรู้ได้ว่าพลังลับนี่กำลังปิดทุกทางหนีของเขา
ไม่ว่าเขาจะพยายามหนีเท่าใดก็ไม่มีทางที่จะหนีพื้นที่ในพลังลับนี้ได้ ในความสิ้นหวัง ผู้เฒ่าเฉินหลับตาช้าๆและรอให้ร่างกายกับวิญญาณตัวเองถูกทำลายไปพร้อมกัน
ชายหนุ่มผมม่วงกลับไร้สีหน้าท่าทาง ราวกับว่าเขาแค่เพียงจะเหยียบมดให้ตาย แต่ในตอนนั้นชายหนุ่มผมม่วงก็มองไปยังรอยแตก
ก๊อก
เสียงเคาะเบาๆดังมาจากฝ่ามืออันไร้ชีวิต ฝ่ามือนั้นปล่อยพลังมหาศาลออกมา
พลังหมัดและพลังลับขยายออก หลังจากที่เสียงเคาะเบาๆดัง พลังทั้งสองได้ดับมอดไปพร้อมกัน
“ใครซ่อนอยู่ตรงนั้นน่ะ? ออกมาเดี๋ยวนี้!”
ชายหนุ่มผมม่วงตะโกน เขาสีหน้าเคร่งเครียด
ปั่ก ปั่ก
เสียงฝีเท้าดังมาจากภายในรอยแตก ทุกย่างก้าวทำให้ผู้เฒ่เฉินใจเต้นแรง เขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างและหันไปมองคนที่ออกมาจากรอยแตก
เขาตกตะลึง
“ราชาโลกดับสูญ!”
เขาตกใจที่ราชาโลกดับสูญอยู่ในช่องเก็บของ!
“นั่นมันเจ้า!”
ชายผมม่วงตกใจไม่แพ้กัน เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าพันธมิตรผู้คุมสวรรค์มีซากศพของราชาโลกดับสูญอยู่ด้วย?
ในการต่อสู้ครั้งใหญ่ของทั้งสองฝ่าย โครงกระดูกนี้สังหารคนของเขาไปมากมาย มันที่เป็นโครงกระดูกนั้นมีวิธีสังหารที่โหดร้ายกว่าคนทั่วไปมากนัก
จากนั้นก็ราวกับว่าเขาสัมผัสได้ถึงพลังของภูติ เขาปรากฏตัวออกมาด้วยตัวเอง! เขาสวมผ้าคลุมและในมือซ้ายถือโลงศพทมิฬที่ดูลึกลับเอาไว้ มือขวานั้นห้อยอยู่ด้านข้าง ดวงตาของเขาไร้ชีวิตราวกับหลุมที่ว่างเปล่า นี่คือร่างไร้วิญญาณที่สนับสนุนพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ในหลายเหตุการณ์
โฮก!
ราชาโลกดับสูญร้องคำรามราวกับสัตว์ป่า มันน่ากลัวจนตัวสั่น
ชายหนุ่มผมสีม่วงก้าวถอนหลังไปกลายก้าวเพื่อทิ้งระยะห่าง ใบหน้านั้นดูเป็นกังวล
เขาถาม
“พวกเจ้าวางกับดักล่อข้างั้นรึ?”
ผู้เฒ่าเฉินใจเต้นแรง เดี๋ยว…หรือว่านี่จะเป็นแผนการของเจ้าพันธมิตร?
“เจ้าเพิ่งจะรู้ตัวรึ? สายไปแล้ว!”
จากนั้นก็มีเสียงอันเยือกเย็นดังมาจากด้านหลัง!
พวกเขาหันไปมองข้างหลังราชาโลกดับสูญ คนอีกหนึ่งคนปรากฏตัวขึ้น! เขาคือหลงจื้อชิงที่เคยอยู่ในช่องว่างหน้าเรือรบ!
เขาถือแก่นกฎสวรรค์ด้วยมือซ้าย ในมือขวานั้นแสดงตราสัญลักษณ์ออกมา ชั้นมิติสั่นรอบตัวเขา ผู้เฒ่าเฉินรู้สึกราวกับตื่นจากฝัน!
เพราะหลงจื้อชิงควบคุมแก่นกฎสวรรค์ เขาจึงรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นภายในเรือรบ ผู้เฒ่าเฉินเคยสงสัยมาก่อนหน้านี้แล้ว…ว่าทำไมเขาถึงไม่รู้ตัวว่ามีคนมากมายบุกเข้ามา?
แต่คนเหล่านั้นซ่อนตัวหลังจากบุกเข้ามาและไม่ได้จู่โจมทันควัน ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีแรงจูงใจที่ต่างออกไป ดังนั้นหลงจื้อชิงจึงตัดสินใจเล่นตามน้ำและล่อพวกมันออกไปในที่ที่มีคนน้อย โชคดีที่คนเดียวที่ตามมาคือชายหนุ่มผมม่วงคนนี้!
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นจนมาถึงตอนนี้! หลงจื้อชิงได้ใช้แก่นกฎสวรรค์ควบคุมลำดับพาราชาโลกดับสูญเข้าไปภายในช่องเก็บของ
“ฮื่ม! ดูเหมือนเจ้าจะลืมไปว่าข้ามีคนอีกมากสินะ…”
คำพูดของชายผมม่วงดูทื่อๆ แต่สีหน้าของเขาย่ำแย่ยิ่งนัก
เขาคิดว่าเขาปราดเปรื่อง เขาไม่เชื่อเลยว่าตัวเองจะต้องอุบาย!
แก่นกฎสวรรค์เปล่งแสงสีแดงในมือซ้ายของหลงจื้อชิง เสียงระเบิดดังก้อง! เศษกำแพงเริ่มที่จะแตก มันปิดทางเข้าออกทั้งหมดในส่วนบนของเรือเอาไว้โดยมีพวกเขาอยู่ตรงกลาง!
วัตถุดิบที่สร้างกำแพงเหล่านั้นก็คือวัตถุดิบที่ใช้สร้างเรือรบ มันมิอาจถูกทำลายได้ ภูติธรรมดาไม่มีทางมาถึงที่นี่ได้เลย ดังนั้นพวกเขาจึงถูกปิดตาอยู่ที่นี่!
“ไม่มีทางที่เจ้าจะติดต่อกับคนของเจ้าได้แล้ว…”
หลงจื้อชิงพูดอย่างเย็นชา
ชายผมม่วงใจหายหนักกว่าเดิม เป็นไปไม่ได้เลยที่สถานที่เก็บของอันแสนสำคัญจะไม่ถูกปกป้อง! กลไกของกำแพงใหญ่นี้คืออาวุธลวงที่จะขังผู้บุกรุกไว้ภายใน! แม้แต่เขาเองก็ทำลายกำแพงใหญ่นี้และหนีออกไปโดยที่ไม่มีคนช่วยเหลือไม่ได้!
“เจ้าพวกมดปลวก กล้าดียังไงมาวางอุบายใส่ข้า?”
ชายผมม่วงไม่พอใจมาก เขากำลังจะสู้กลับ!
ธนูคันใหญ่สีมรกตปรากฏในมือพร้อมกับลูกศรสีทอง เขายื่นธนูอย่างรวดเร็วและโก่งคันศรยิงศรสีทองออกไป
เขาเล็งแก่นกฎสวรรค์ในมือหลงจื้อชิงอย่างแม่นยำ! ถ้าหากมันแตก เรือรบทั้งลำก็จะล่มสลายเป็นชิ้นๆ
พรึ่บ
แต่ก็มีผ้าคลุมแล่นผ่านข้างหน้า ราชาโลกดับสูญได้เข้าขวางร่างหลงจื้อชิงในพริบตาเดียว!
แกร๊ง
เสียงแหลมดังออกมา แสงสีทองกระทบกับอกของราชาโลกดับสูญ มันกระเด็นออกไปราวกับได้กระแทกกับเหล็กที่แข็งแรง!
เปรี๊ยะ
ศรสีทองที่กระเด็นตกพื้นมีรอยแตกมากมายบนตัวลูกศร
“ชิ!”
ชายผมม่วงหวั่นใจ ราชาโลกดับสูญมีร่างกายที่แข็งแกร่งมาก!
แม้จะเป็นท่าที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาก็ทำอะไรราชาโลกดับสูญไม่ได้! ราชาโลกดับสูญเคยเป็นคนที่แข็งแกร่งมากในตอนมีชีวิตอย่างที่ข่าวลือบอกจริงๆ ซากศพของเขาไม่เน่าเปื่อยแม้จะผ่านมาเนิ่นน่าน!
ในสงครามใหญ่ครั้งก่อน ราชาโลกดับสูญถูกล้อมด้วยภูติจากต่างโลกถึงสามคน แต่เขาก็ปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน! แต่ภูติจากฝั่งศัตรูกลับแหลกสลายเป็นชิ้นๆเพราะร่างไร้วิญญาณของเขา!
ความกลัวเกิดขึ้นในใจของชายผมม่วง ใบหน้าหยิ่งยโสแทนที่ด้วยความกดดัน