แดนนิรมิตเทพ บทที่ 693
คุณสือไม่ยอมแสดงให้เห็นว่าตนด้อยกว่า ตะโกนด้วยความโมโหว่า “จองหอง!”
ความแข็งแกร่งของปรมาจารย์ชั่วคราว เพียงพอที่จะสามารถเอาชนะยอดฝีมือแดนในชั้นสูงสุดที่มีชื่อเสียงมาหลายปีได้
เพียงแต่คราวนี้คุณสือเจอคนเก่งจริง ๆ
ดูเหมือนพลังฝ่ามือของซุนบาเทียนจะเรียบง่ายไม่ซับซ้อน แต่แฝงไว้ด้วยพลังกดดันที่รุนแรง เหมือนภูเขายักษ์ที่กดทับเขา
ภายใต้แรงกดดันที่รุนแรงนี้ทำให้ขาของคุณสือสั่นเล็กน้อย และเขารู้สึกตกใจมาก แต่เขาไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้ได้
“ทะลวง!”
คุณสือระดมชี่แท้ทั้งหมดในร่างกาย และต่อต้านฝ่ามือของซุนบาเทียนอย่างบ้าคลั่ง เขาชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง
ใต้เวที สีหน้าของเสิ่นฉีเซิ่งเต็มไปด้วยความตกใจ “นี่….คุณสือกำลังจะแพ้แล้วเหรอ?”
สีหน้าของเสิ่นหยูปิงเย็นชาจนน่ากลัว ตอนนี้สามารถมองเห็นชัยชนะบนเวทีได้อย่างง่ายดาย “คุณพ่อ เกรงว่าบุคคลนี้จะแข็งแกร่งกว่าคุณสือสิบเท่า ดังนั้นคุณพ่อควรจะวางแผนไว้เสียแต่เนิ่น ๆ!”
“คุณสือเป็นยอดฝีมือที่พ่อจ้างมาด้วยเงินที่สูงมาก แม้แต่เขาก็แพ้แล้ว ตอนนี้พ่อไม่มีคนให้ใช้ได้อีกแล้ว สีหน้าของเสิ่นฉีเซิ่งเต็มไปด้วยความท้อแท้ “ดูเหมือนว่างานพันธมิตรสี่ฝ่ายคราวนี้ พวกเราจะขาดทุนย่อยยับอีกครั้ง!”
“โอ้ คุณยังสามารถต้านได้? ผมประเมินคุณต่ำไปจริง ๆ” ซุนบาเทียนยกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อย เหลือบมองคุณสือแวบหนึ่ง แล้วหรี่ตาลง “แต่การต่อสู้ดิ้นรนของคุณไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เพราะผลลัพธ์ถูกกำหนดไว้นานแล้ว!”
หลังจากกล่าวจบ เขากดฝ่ามือลงไปอีกครั้ง พลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าทะลวงเกราะป้องกันของคุณสือทันที ทำให้เขาพ่ายแพ้ยับเยิน!
แรงกดดันนั้นทำให้คุณสือคุกเข่าอยู่บนพื้น เขาไม่มีความกล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น
“ผมยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว!”
คุณสือแทบจะตะโกนประโยคนี้ออกมา แข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งมากจริง ๆ เขาใช้เทคนิคลับเพื่อเข้าสู่ระดับปรมาจารย์ชั่วคราวแล้ว แต่กลับไม่สามารถรับได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว
ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายยังไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด มิเช่นนั้นเขาคงตายไปนานแล้ว
“ฮึ่ม คนต่อไป!” ซุนบาเทียนโบกมือ แล้วคุณสือก็กระเด็นออกไปจากเวทีและล้มลงอยู่บนพื้น
เกิดความโกลาหลทันที!
“แข็งแกร่งมากเกินไปแล้ว!”
“สามารถเอาชนะปรมาจารย์ได้ด้วยหมัดเดียว บุคคลนี้เป็นใคร”
“ถึงแม้ว่าคุณสือจะยังไม่บรรลุถึงระดับปรมาจารย์ แต่เขาก็ได้รับพลังของปรมาจารย์แล้ว ฝ่ามือเดียวของบุคคลนี้กดดันจนทำให้คุณสือก้มหน้ายอมรับความพ่ายแพ้ พลังของเขานั้นแข็งแกร่งเพียงใด?”
กู้เฟิงหันไปมองชายชราที่อยู่ด้านข้าง และถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ลุงสวี่ ถ้าคุณต่อสู้กับเขา คุณมีโอกาสชนะเท่าไร?”
ลุงสวี่กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “เขาปล่อยออกมาแค่กระบวนท่าเดียว ทำให้ผมไม่สามารถเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาได้ แต่อย่างน้อยเขาก็ต้องเป็นปรมาจารย์แดนแปรภาพ! ถ้าผมต่อสู้กับเขา ผมทำได้เพียงสู้จนถึงที่สุดเท่านั้น!”
หัวใจของกู้เฟิงจมดิ่งลง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินลุงสวี่พูดแบบนี้ ดูเหมือนว่างานพันธมิตรสี่ฝ่ายของปีนี้ หวงเจิ้นหลงจะโดดเด่นเพียงคนเดียว
มู่หรงเค่อถามลุงสุ่ยประโยคเดียวกัน “ลุงสุ่ย พลังความแข็งแกร่งของบุคคลนั้นถึงแดนไหนแล้ว?”
สีหน้าของลุงสุ่ยเคร่งขรึมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน น้ำเสียงมีความตกใจเล็กน้อย “ผมไม่รู้ ผมมองไม่ออกเลย แต่คาดว่าอย่างน้อยเขาน่าจะเป็นปรมาจารย์อย่างแท้จริง และกระทั่งแข็งแกร่งกว่า!”
สีหน้าของมู่หรงเค่อเต็มไปด้วยความตกตะลึง “ปรมาจารย์! นึกไม่ถึงว่าหวงเจิ้นหลงจะเชิญปรมาจารย์มา!”
“ลุงสุ่ย คุณโทรไปหายานเอ๋อร์อีกครั้ง เกรงว่าตอนนี้มีเพียงเฉินโม่เท่านั้นที่จะสามารถแก้วิกฤติได้!”
“ครับ!”
โทรศัพท์ยังคงไม่สามารถเชื่อมต่อได้ มู่หรงเค่อทำได้เพียงถอนหายใจด้วยความจำใจ
หวงเจิ้นหลงยืนขึ้นด้วยความตื่นเต้น ประสานมือทั้งสองแล้วคำนับไปทางเสิ่นฉีเซิ่ง หัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า “ไอ้เสิ่น ขอบคุณสำหรับการยอมจำนน!”
เสิ่นฉีเซิ่งกังวลว่าหวงเจิ้นหลงจะโจมตีอีกครั้ง ถึงแม้ว่าในใจของเขาจะรู้สึกโกรธมาก แต่เขาทำได้เพียงแกล้งทำเป็นยิ้มและกล่าวว่า “เมื่อยินยอมเดิมพัน ก็ต้องยอมรับเมื่อตนเองพ่ายแพ้ มิกล้ารับ มิกล้ารับ!”
หวงเจิ้นหลงหันมามองมู่หรงเค่อแวบหนึ่ง รอยยิ้มชั่วร้ายประกายอยู่ในดวงตา
หัวใจของมู่หรงเค่อจมดิ่งลง ดูเหมือนว่าหวงเจิ้นหลงต้องการต่อสู้กับเขาแล้ว