กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 828
ซั่งกวนชิงกล่าวว่า “เช่นนั้นเจ้ามีเงื่อนไขอะไร ขอเพียงแค่สามารถถอนหมั้นได้ ตระกูลซั่งกวนของเราจะชดเชยให้มากที่สุด”
กู้ชูหน่วนยิ้มมุมปาก นัยน์ตาของนางดูครุ่นคิด
“พูดดี ข้าต้องการร้านค้าหนึ่งร้อยแห่งทางตอนใต้ของแม่น้ำเว่ยเหอของตระกูลซั่งกวน เรือนตากอากาศสิบหลัง นู่เอ๋อเซียง ไป๋เย่าจื่อ จินเจียหลาน หลงเถิงเจีย และเฟิ่งหวงเฉ่า อย่างละหนึ่งพันชั่ง”
อัก……
ไม่ว่าซั่งกวนชิงจะสงบเพียงใด เขาก็โกรธจนแทบจะกระอักเลือด
คนอื่น ๆ มองไปที่กู้ชูหน่วนด้วยความประหลาดใจ
เงื่อนไขที่นางเรียกร้องนั้นสูงมาก
ร้านค้าหนึ่งร้อยแห่งทางตอนใต้ของแม่น้ำเว่ยเหอ นั่นเป็นร้านค้าที่ดีที่สุดของตระกูลซั่งกวน ไม่ว่าร้าค้าจะตั้งอยู่ที่ใดก็ไม่สามารถประเมินค่าได้ เพราะมันสามารถสร้างรายได้มหาศาลทุกปี
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสมุนไพรหลายชนิดที่นางกล่าวถึง สมุนไพรเหล่านั้นล้วนเป็นสมุนไพรชั้นยอดที่ใช้ในการกลั่นยา ล้ำค่าและหาได้ยาก
แต่นางบอกว่าต้องการอย่างละหนึ่งพันชั่ง
นางคิดว่าสมุนไพรเหล่านั้นเป็นผักกาดขาวหรืออย่างไร ถึงได้บอกว่าต้องการกี่ชั่ง？
แม้แต่ผู้เฒ่าหนิงก็ไออยู่หลายครั้ง และแสร้งทำเป็นว่าไม่ได้ยินที่กู้ชูหน่วนพูด
ซั่งกวนหมิงหลานเป็นบุตรสาวของผู้อาวุโสซั่งกวนชิง และเป็นบัณฑิตของสำนักศึกษาอี้เหอ นางกล่าวอย่างโกรธเคืองว่า “มู่หน่วน เจ้าล้อเล่นอะไร？”
“เจ้าว่าข้าดูเหมือนล้อเล่นหรือ？”
“เจ้าช่างไร้ยางอายยิ่งนัก เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร เจ้าอยากได้อะไรตระกูลซั่งกวนของเราก็ต้องให้อย่างนั้นหรือ？”
“หากพวกท่านไม่อยากให้ก็ไม่ต้องให้ก็ได้ ข้าไม่ได้บังคับพวกท่าน เดิมทีข้าก็ไม่อยากถอนหมั้น”
หลินซือหย่วนกล่าวด้วยเสียงต่ำ “แม่นางมู่ พวกเราเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่สามารถต่อสู้กับตระกูลใหญ่ของพวกเขาได้ หากยังยืนกรานต่อไปก็ใช่ว่าผลลัพธ์จะดีขึ้น”
เสียงของหลินซือหย่วนเบามาก เขาไม่อยากให้คนอื่นได้ยิน
แต่กู้ชูหน่วนกลับพูดซ้ำคำพูดของเขาเสียงดัง และแทบอยากจะให้ทุกคนได้ยิน
“เป็นคนธรรมดาแล้วอย่างไร？เป็นคนธรรมดาแล้วต้องปล่อยให้ตระกูลใหญ่รังแกหรือ？ในตอนนั้นแม่ของข้ายอมเสียสละชีวิตของตนเองเพื่อช่วยพวกเขา ส่วนข้า ข้ากลายเป็นเด็กที่ไม่มีแม่คอยเลี้ยงดู ช่างน่าสงสาร และเป็นตระกูลซั่งกวนของพวกเขาที่เป็นฝ่ายขอหมั้นหมาย พวกเขาต้องการจะชดเชยให้ข้า และไม่ใช่ข้าที่ขอร้องให้พวกเขามาหมั้นหมาย”
“จนถึงตอนนี้ก็สิบกว่าปีแล้ว พวกเขาบอกว่าต้องการจะถอนหมั้นก็ถอน และทำให้ข้าอับอายขายหน้าต่อหน้าผู้คนมากมาย แล้วต่อไปผู้หญิงเช่นข้าจะแต่งงานได้อย่างไร？ยังมียางอายอยู่หรือไม่？ข้าต้องการการชดเชยที่มากเกินไปหรือ？
คำพูดเหล่านี้เต็มไปด้วยอารมณ์ที่เร่าร้อน จนผู้คนไม่สามารถหาอะไรมาหักล้างได้
ถึงอย่างไรสิ่งที่เธอพูดก็เป็นความจริง และแม่ของนางก็ต้องตายอย่างอนาถ เพื่อที่จะช่วยชีวิตฮูหยินซั่งกวนไว้
ซั่งกวนชิงโกรธมากจนแทบจะกระอักเลือด
ใครบอกว่ากู้ชูหน่วนขี้ขลาด？
เดิมทีเขาต้องการจะยกเลิกการหมั้นหมายเป็นการส่วนตัว
แต่เกรงว่าหากยกเลิกเป็นการส่วนตัว จะไม่ดีต่อภาพลักษณ์ของซั่งกวนหมิงหลาง
ดังนั้น……จึงเลือกที่จะพูดขึ้นมาในวันนี้
เขาคิดว่ามู่หน่วนจะยอมรับแต่โดยดี และไม่กล้าขัดขืน
แต่ไม่คิดว่านางจะกล้าหาญขนาดนี้ และฮึกเหิมขนาดนี้……
“เงื่อนไขที่เจ้าพูดมา พวกเราทำไม่ได้ เจ้าเปลี่ยนเงื่อนไขอื่นเถอะ”
“เงื่อนไขของข้าคือสิ่งเหล่านี้ หากพวกท่านทำได้ การหมั้นหมายก็จะถูกยกเลิก แต่หากทำไม่ได้ ข้าก็จะรอเป็นภรรยาของซั่งกวนหมิงหลาง ซั่งกวนหมิงหลางเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของตระกูลซั่งกวน ข้าแต่งงานกับเขา ต่อไปก็จะเป็นสะใภ้สายตรงของตระกูลซั่งกวน และเป็นผู้หญิงของตระกูลซั่งกวนครึ่งหนึ่ง ดังนั้นก็จะได้รับทรัพย์สินมากกว่าในตอนนี้มากนัก”
หากไม่ใช่เพราะสถานะของเขา ซั่งกวนชิงคงจะลุกขึ้นแล้วตบโต๊ะด้วยความโมโห
ไร้ยางอาย
ช่างไร้ยางอายเสียจริง
นางยังกล้าคิดที่จะครอบครองทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลซั่งกวน นางคิดว่าตัวเองเป็นใคร เป็นแค่เศษสวะคนหนึ่ง
“ร้านค้าและเรือนตากอากาศต้องไปขอคำแนะนำจากผู้นำตระกูล แต่พวกเราไม่มีสมุนไพรเหล่านั้นมากนัก จึงไม่สามารถให้ได้”
“เงื่อนไขของข้าถูกกำหนดไว้แล้ว จะให้ได้หรือไม่นั้นเป็นเรื่องของพวกท่าน ไม่เกี่ยวกับข้า อ้อ…..จริงสิ หากไม่สามารถยกเลิกการหมั้นหมายได้ ซั่งกวนหมิงหลางก็จะไม่สามารถแต่งงานได้เช่นกัน หากแต่งงาน ตระกูลซั่งกวนก็กลายเป็นที่น่าขบขันที่สุดของผู้คนในใต้หล้า”
“เขาแต่งภรรยาไม่ได้ เจ้าก็แต่งงานไม่ได้เช่นกัน”
“ข้าไม่ได้คิดที่จะแต่งงาน หลังจากถอนหมั้นแล้ว ข้าก็คงหมดความหวังในชีวิต อยากจะอยู่ลำพัง และไม่อยากแต่งงาน แต่ซั่งกวนหมิงหลางนั้นต่างออกไป เขาเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของตระกูลซั่งกวน จะต้องมีทายาทไว้สืบสกุล หากเขาไม่แต่งงานไปตลอดชีวิต ตระกูลซั่งกวนก็จะไร้ผู้สืบทอด”
“เจ้า……”
ชั่วช้า……
นางมารปีศาจ
กล้าดีอย่างไรมาทำเช่นนี้กับเขา
“หัวหน้าสำนักศึกษาชุย นี่คือบัณฑิตที่ท่านคัดเลือกมาแล้วหรือ？ไม่เคารพผู้อาวุโส ปากสกปรก ไม่เหมือนผู้ที่มีการศึกษาเลยแม้แต่น้อย”
หัวหน้าสำนักศึกษาชุยขมวดคิ้ว “นี่……”
สำนักศึกษาก็ไม่อยากจะรับสมัครมู่หน่วน
แต่ก่อนหน้านี้เป็นตระกูลซั่งกวนที่ปกป้องนาง
และครั้งนี้……
เป็นตระกูลหนิงที่ส่งนางเข้ามา
ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ตระกูลจะส่งคนเข้ามาทุกปี ซึ่งเป็นกฎเกณฑ์ที่มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ
เขาก็ไม่สามารถปฎิเสธได้เช่นกัน
หัวหน้าสำนักศึกษาชุยทำได้เพียงกล่าวอย่างนุ่มนวลว่า “มู่หน่วน ผู้อาวุโสซั่งกวนเป็นผู้อาวุโสที่ได้รับความนับถืออย่างมากจากเหล่าผู้อาวุโส เจ้าระวังคำพูดของเจ้าด้วย”
“ขอถามหัวหน้าสำนักศึกษาชุยข้าทำอะไรผิดหรือ？ข้าไม่ได้ต้องการที่จะหมั้นหมาย และไม่ได้ต้องการที่จะถอนหมั้น ข้าพูดอย่างชัดเจนแล้วว่าหากไม่สามารถทำตามเงื่อนไขของข้าได้ ก็ไม่จำเป็นต้องถอนหมั้นก็ได้ ข้าไม่ได้บังคับให้พวกเขาถอนหมั้น พวกเขามีทางเลือกเต็มไปหมด”
นี่……
ดูเหมือนนางจะพูดถูก
และดูเหมือนจะไม่ถูก
หัวหน้าสำนักศึกษาชุยไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยจริง ๆ
เหตุการณ์เงียบสงัด
พวกเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไป
จนกระทั่งเสียงเยือกเย็นทำลายความเงียบสงบ
“ตกลง พวกเราตกลงทำตามเงื่อนไขของเจ้า” ตั้งแต่ต้นจนจบซั่งกวนหมิงหลางไม่แม้แต่จะชายตามองกู้ชูหน่วนเลย ราวกับว่าในใจของเขา การมองกู้ชูหน่วนเป็นการดูหมิ่นตัวเอง
ผู้คนอยู่ในความโกลาหล
ซั่งกวนหมิงหลางตกลงทำตามเงื่อนไขจริงหรือ？
ซั่งกวนหมิงหลานกล่าวอย่างเป็นกังวล “ท่านพี่หมิงหลาง นี่……มากเกินไปสำหรับนางหรือไม่？”
ซั่งกวนชิงก็ไม่เห็นด้วยเช่นกัน
หากให้สิ่งเหล่านี้แก่กู้ชูหน่วน ก็เท่ากับว่าตระกูลซั่งกวนของพวกเขาถูกถลกหนังหลายชั้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสมุนไพรเหล่านั้น นั่นเป็นสมุนไพรชั้นยอดที่ใช้ในการกลั่นยาชั้นดี
และไม่ง่ายเลยที่พวกเขาจะเชิญคุณชายเซี่ยวมาสอนการกลั่นยาได้
หากนำสมุนไพรทั้งหมดมอบให้นาง แล้วพวกเขาจะกลั่นยาที่ดีออกมาได้อย่างไร
อย่างไรก็ตาม ซั่งกวนหมิงหลางตั้งใจแน่วแน่แล้ว “เอาตามนี้เถอะ เจ็ดวัน ภายในเจ็ดวัน ข้าจะให้คนเปลี่ยนชื่อในโฉนดร้านค้าและเรือนตากอากาศเป็นชื่อของเจ้า และจะส่งสมุนไพรไปที่จวนมู่”
“เจ็ดวันนานเกินไป สามวัน อย่างมากที่สุดก็สามวัน” กู้ชูหน่วนยกนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว
ไม่ว่าซั่งกวนหมิงหลางจะอารมณ์ดีเพียงใด เขาก็ไม่สบอารมณ์อีกต่อไป
เจ็ดวันก็ถือว่าเกินขีดจำกัดของพวกเขาแล้ว
แล้วจะนำสมุนไพรมากมายเช่นนั้นออกมาภายในสามวันได้อย่างไร？
หากเป็นไปได้ เขาแทบอยากจะถอนหมั้นกับนางในตอนนี้เลย
ซั่งกวนหมิงหลางกัดฟันด้วยและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ตกลง สามวันก็สามวัน สามวันหลังจากนี้ของจะถูกส่งไปถึงมือของเจ้า และการหมั้นหมายจะถูกยกเลิกในทันที”
“เจ้าค่ะ สามีในอนาคตของข้า” กู้ชูหน่วนยิ้มแฉ่ง และนัยน์ตาที่เป็นประกายระยิบระยับ ราวกับว่าดูถูกเหยียดหยาม
คำว่าสามีในอนาคต ทำให้ซั่งกวนหมิงหลางโกรธมากจนเดินหนีไป
หนิงเทียนโย่วพึมพำกับตัวเอง “มีการต่อรองราคาเช่นนี้ด้วยหรือ？”
หลินซือหย่วนกล่าวอย่างเป็นกังวล “แม่นางมู่ เจ้าทำเช่นนี้จะทำให้ตระกูลซั่งกวนขุ่นเคืองมากเกินไปหรือไม่ ต่อไปพวกเขาอาจจะสร้างความเดือดเนื้อร้อนใจให้เจ้า”