ตอนที่ 411 ใครทำผิดกันแน่ !
ทุกคนต่างตกตะลึง ตกตะลึงไปหมดแล้ว !
ที่นี่ต่างก็เต็มไปด้วยคนจากรัฐบาล วงการธุรกิจและตระกูลใหญ่โต แค่คนกระจอกๆในวงการบันเทิงคนเดียวกล้าช่วยกล่าวให้เย่เซิ่งเทียนในที่อย่างนี้ได้อย่างไร !
กล้าต่อต้านรองไจ่เซี่ยงหยวนและนายพลเฉิง เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ อยากตายหรือไง !
เหล่าผู้มีอิทธิพลมากมายอยู่ที่นี่ กระทั่งไป๋เฉินและซุนเฮ่อที่เป็นถึงผู้กำกับที่ขึ้นชื่อในวงการบันเทิงยังไม่กล้าพูดอะไร แต่กับนักแสดงคนเดียวกลับเข้ามายุ่มย่าม รนหาที่ตายแท้ ๆ !
เธอไปเอาความกล้ามาจากไหนนะ ? เอาอะไรมากล้ากัน ?
ตระกูลเย่เชิญเธอเข้ามา ผู้คนที่นี่ยอมให้เธอนั่งอยู่ด้านนอกสุด แค่นี้ก็ถือเป็นเกียรติมากพอแล้ว แต่ตอนนี้กลับมาขัดแย้งพวกเขา
นี่มันเรื่องอะไรกัน !
พูดแทนกันงั้นหรือ ?
มีคนตะโกนขึ้นมาเสียงดังว่า “นี่มันอะไรกัน ที่นี่ใครให้เธอพูด ?”
มีคนด่าว่าอย่างรุนแรง “เป็นแค่นักแสดง มีสิทธิ์เข้ามาร่วมฉลองในงานวัดเกิดตระกูลเย่ แค่นี้ก็เป็นพระคุณมากแล้ว ใครสอนให้เธอพูดจามากความ ?”
มีคนต่อว่าต่อไปอีก “รองไจ่เซี่ยงหยวนและนายพลเฉิงอยู่ที่นี่ ขนาดพวกฉันยังไม่กล้าพูดอะไรออกไปเลย ส่วนเธอก็แค่นังโสเภณี กล้าดียังไง ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้ !”
ไป๋เฉินและซุนเฮ่อตกอยู่ในความหวาดกลัว พวกเขาสนิทกับหลี่เสี่ยวปิงอยู่บ้าง หากเป็นเวลาปกติพวกเขาก็คงกล้าเสนอหน้าออกไป
แต่ในสถานการณ์อย่างนี้ พวกเขายังไม่กล้าทำอะไรมาก แต่หลี่เสี่ยวปิงกลับกล้าขนาดนั้นได้อย่างไร !
หรือว่าพวกเขาทั้งสองไม่รู้ว่าเย่เซิ่งเทียนไม่ได้ทำผิดงั้นหรือ ?
หรือว่าพวกเขาทั้งสองไม่รู้ว่าเย่เซิ่งเทียนถูกรังแกงั้นหรือ ?
หรือว่าทั้งสองคนไม่รู้จักความแข็งแกร่งของเย่เซิ่งเทียน ?
ไม่ จริง ๆ แล้วพวกเขารู้ พวกเขาเองก็เห็นด้วยกันกับการกระทำของเย่เซิ่งเทียน เพราะคนในที่นี้ต่างก็รังแกเย่เซิ่งเทียนนั้นจนมากเกินไป !
ในจิตใจของพวกเขาเองต่างก็อยากสนับสนุนเย่เซิ่งเทียน
แต่ว่า ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขากลับไม่มีสิทธิ์แม้จะพูดอะไรเลยด้วยซ้ำ !
นี่ไม่ใช่การสนับสนุน แต่เป็นการรนหาที่ตาย !
ในบรรดาคนที่นี่ ใครบ้างที่ไม่เป็นผู้สูงศักดิ์ ?
นายพลเฉิงเทียนกุ้ยและรองไจ่เซี่ยงหยวนเวินจินใครจะกล้ายั่วโมโหพวกเขากัน ?
ยิ่งที่นี่เป็นตระกูลเย่ !
ตระกูลที่สูงส่งในต้าเซี่ย !
ผู้ที่ปรากฏตัวอยู่ที่นี่ใครบ้างเล่าที่ไม่ใช่ผู้มีศักดิ์สูง ?
ไป๋เฉินและซุนเฮ่อกลัวจนหน้าซีดเผือด ขยิบตาให้กับหลี่เสี่ยวปิงไม่หยุด เป็นสัญญาณให้เธอรีบขอโทษซะ ในสถานการณ์อย่างนี้คนอย่างพวกเขาไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยได้เลย !
ถ้าหากจะสนับสนุนเย่เซิ่งเทียนล่ะก็ ทำแค่ในพื้นที่ส่วนตัวก็พอแล้ว !
ไม่ต้องถึงขนาดพูดออกมาในที่สาธารณะแบบนี้
อู๋เยี่ยนเยี่ยนที่อยู่ข้าง ๆ หลี่เสี่ยวปิง เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทของตนออกมาพูดแทนเย่เซิ่งเทียนราวกับคนสิ้นสติ แม้คำพูดอาจจะไม่ได้ผิดนัก แต่สถานการณ์แบบนี้มันผิดนี่นา !
เธอร้อนรนจนทำอะไรไม่ถูก ตอนนี้สายตาของทุกคนต่างก็จับต้องมาทางนี้ !
แต่หลี่เสี่ยวปิงเองก็เป็นเพื่อนสนิทของเธอ จะไม่ช่วยเหลือก็คงไม่ได้
“เธอ.. เธอไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เธอกำลังคุยโทรศัพท์กับคนอื่นอยู่น่ะ ใช่แล้ว เธอกำลังคุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่ ไม่คิดว่าพูดดังเกินไป ขออภัยด้วย ได้โปรดอภัยด้วย”
อู๋เยี่ยนเยี่ยนกลัวจนหน้าซีด รีบอธิบายไปอย่างรวดเร็ว เธอแทบจะร้องไห้ออกมา รีบดึงหลี่เสี่ยวปิงนั่งลง และพูดอย่างอ้อนวอนว่า “เพื่อนเอ๊ย นี่แกอย่าก่อเรื่องอีกได้ไหม ? รีบนั่งลงเถอะ”
ทว่าหลี่เสี่ยวปิงกลับดื้อรั้นเหลือเกิน สะบัดมือของอู๋เยี่ยนเยี่ยนออก เดินตรงออกไปด้าหน้า และพูดออกมาเสียงดังว่า “ฉันพูดถึงพวกท่านไง พวกท่านทุกคนน่ะแหละที่เป็นคนผิด ทำไมถึงต้องข่มเหงเขาด้วย ! นายพลเฉิง ท่านเป็นถึงนายพลของประเทศ คอยปกป้องความสงบของต้าเซี่ย ฉันนับถือท่าน แต่สิ่งที่ท่านทำในวันนี้ เพื่อประโยชน์ของคนส่วนใหญ่หรือเพื่อเรื่องส่วนตัวกันแน่ ? หรือว่าท่านไม่เห็นว่าคนผิดคือตระกูลเย่งั้นหรือ ?”
พูดจบ เธอก็หันไปมองหยวนเวินจินและพูดด้วยความโมโหว่า “รองไจ่เซี่ยงหยวน ท่านเป็นขุนนางคนสำคัญของต้าเซี่ย คอยทำงานหนักเพื่อความมั่นคงของประเทศ วันนี้ท่านก็เห็นแล้วว่าตระกูลเย่เป็นคนผิด แต่ท่านก็ยังทำตัวก้าวร้าว ผลักไสเย่เซิ่งเทียนไปสู่ทางตัน !”
“พวกท่านทั้งสอง คนหนึ่งเป็นขนเธอที่สำคัญของประเทศ อีกคนเป็นนายพลของประเทศ จะไม่รู้เรื่องเลยหรือ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของตระกูลเย่ไม่ใช่หรือไง ? ยิ่งไปกว่านั้น นี่มันไม่ใช่แค่ความเห็นแก่ตัวแล้ว แต่นี่มันคืออาชญากรรม ! ตระกูลเย่จับลูกสาวของเย่เซิ่งเทียนไป ถ่ายเลือดของเธอออกมา พวกท่านไม่เห็นเลยหรือว่าเด็กนั่นอายุเท่าไหร่ ? พวกท่านไม่เจ็บปวดใจเลยหรือไง ? ใครกันแน่ที่เป็นคนผิด พวกท่านดูไม่ออกหรือ ?”