กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 723
จาค็อบเฝ้าดูอยู่เงียบ ๆ จากมุมหนึ่ง ขณะที่ลูกเขยของเขาหันหลังให้และนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของเหตุการณ์อย่างพลิกผัน เขาอึ้ง
เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชาร์ลีถึงแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้ และทำไมเขาถึงมีออร่าของความแข็งแกร่งอยู่รอบตัวเขา
ชาร์ลีคนนี้แตกต่างกับชาร์ลี คนที่มักจะโดนเอเลนดูถูกและตำหนิที่บ้านอย่างสิ้นเชิง
ในเวลานี้ ชาร์ลีก้าวไปข้างหน้าก่อนจะถามว่า “พ่อ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
จาค็อบรีบส่ายหัวขณะที่เขาพูดว่า “โอเค พ่อสบายดี โชคดีที่ผมมาทัน ไม่อย่างนั้นพ่อคงจะต้องพบกับชะตากรรมที่แย่มาก…”
ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “พ่อ ผมรู้สึกขอบคุณจริง ๆ ที่พ่อสบายดี ผมได้สอนบทเรียนแก่คนเหล่านั้นแล้ว ตอนนี้พ่อพอใจไหม?”
“พอใจ! พ่อพอใจมาก!” จาค็อบพยักหน้าซ้ำ ๆ หลังจากนั้น เขาถามด้วยสีหน้ากังวลว่า “ชาร์ลี ไม่คิดว่ามันโหดร้ายเกินไปหน่อยเหรอ? นายไม่กลัวว่า…พวกตระกูลเว็บบ์จะพยายามมาแก้แค้นนายเหรอ?”
ชาร์ลียิ้มขณะที่เขาพูดว่า “พ่อไม่ต้องกลัวการเอาคืนหรือการแก้แค้นเลย เมื่อต้องเผชิญอยู่กับพวกตระกูลเว็บบ์ พวกมันจะฆ่าพ่อแน่ ๆ แม้ว่าพ่อจะไม่ไปทำอะไรพวกมัน ทำไมพ่อไม่เล่นตามน้ำกับพวกมันไปแทน? หรือพ่อไม่เห็นด้วยกับผม?”
จาค็อบตอบว่า “นั่นก็จริง แต่พ่อก็ยังกังวลอยู่นิดหน่อยว่าพวกมันจะเข้ามาแทงด้านหลังพวกเรา ท้ายที่สุด เราไม่ได้ร่ำรวยหรือมีอำนาจเท่ากับพวกตระกูลเว็บบ์ หากพวกมันมาหาเราจริง ๆ เราอาจจะจบสิ้นกันเลยก็ได้”
ชาร์ลีโบกมือก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับคุณพ่อ ผมจะปกป้องแคลร์อย่างแน่นอน รวมทั้งดูแลแม่และความปลอดภัยของพ่อด้วย พ่อวางใจได้เลยครับ”
จาค็อบพยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดของชาร์ลี
ชาร์ลีพูดต่อไปว่า “ยังไงก็เถอะ อย่าให้แคลร์และแม่กังวลเรื่องนี้นะครับ และเราก็ไม่ควรบอกเรื่องนี้กับพวกเขาเมื่อเรากลับบ้าน”
“ได้สิ ๆ !” จาค็อบจะกล้าบอกเอเลนเรื่องนี้ได้ยังไง! ถ้าเอเลนรู้เรื่องนี้ เธอจะไม่เล่นใหญ่ในเรื่องนี้เหรอ? เมื่อถึงเวลานั้น เธอก็จะทำให้โลกทั้งใบกลับหัวกลับหาง
ในที่สุดชาร์ลีก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย
ตอนแรกเขากลัวว่าชายชรานี่ จะหุบปากไม่ได้และเปิดเผยทุกอย่างให้ครอบครัวฟัง
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากจาค็อบดูตกใจมาก ชาร์ลีจึงคิดว่าเขาน่าจะปิดบังเรื่องนี้ไว้ได้
ในเวลานี้ ชาร์ลีรีบบอกอัลเบิร์ตว่า “อัลเบิร์ต ฉันต้องการให้นายหาเด็ก ๆ และลูกน้องเพิ่มสักหน่อย เพื่อติดตามนายในอีกสองสามวันข้างหน้า ในระหว่างนี้ ฉันต้องการให้นายจัดการให้ลูกน้องของนายปกป้องและดูแลครอบครัวของฉันอย่างลับ ๆ เราไม่ควรชะล่าใจเรื่องนี้มากเกินไป”
อัลเบิร์ตพยักหน้าทันทีก่อนจะพูดว่า “คุณเวด คุณวางใจได้ ผมจะเตรียมการที่จำเป็นทั้งหมดทันที!”
“ตกลง” ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ เหตุผลที่ฉันมาที่นี่วันนี้ก็แค่มารับพ่อตาของฉันและเนื่องจากเรื่องนี้ได้ถูกจัดการแล้ว เราจะกลับบ้านกันก่อน”
หลังจากที่เขาพูดจบ ชาร์ลีก็มองไปที่เจคอบแล้วถามว่า “พ่อครับ เราไปกันเลยไหม?”
“ไปลูก ไป” จาค็อบพยักหน้าอย่างเร่งรีบ
สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้คือแค่กลับบ้านโดยเร็วที่สุดเพื่อที่เขาจะได้แยกแยะและทำความเข้าใจทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้
ขณะที่ชาร์ลีพาพ่อตาของเขากลับบ้าน เคนและมาร์คัส ลูกชายของเขา ต่างก็ทำตัวเหมือนโจรในบ้านของพวกเขาเอง พวกเขาโยนและเก็บของมีค่าทั้งหมดที่พวกเขาหาได้ในบ้านอย่างลุกลี้ลุกลน
แม่ของมาร์คัสไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเธอเห็นคำว่า ‘พ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช’ สลักบนหน้าผากของสามี เธอจึงรีบวิ่งไปถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น
เคนโพล่งออกมาทันที “อย่าถามคำถามมากมายกับฉันตอนนี้ เราซวยแล้ว! เราต้องเก็บข้าวของและออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด คืนนี้เราต้องออกจากโอลรัส ฮิลล์ ไม่อย่างนั้นเราทั้งหมดจะตายอย่างไม่มีที่ให้ฝังศพเลย!”
“ฮะ?!” แม่ของมาร์คัสรีบถามว่า “เราจะไปไหนกัน?”
“เราจะไปมาเลเซีย!” เคนรีบตอบ “เราจะไปที่นั่นและตามหาพี่ชายของฉัน และเราจะไม่กลับไปประเทศนี้อีก!”
“ว่าไงนะ?!” แม่ของมาร์คัสทรุดตัวลงทันทีเมื่อเธอร้องเสียงดัง “ทำไม! ทำไมจู่ ๆ เราไปมาเลเซียล่ะ? ทำไมเราถึงกลับมาประเทศไม่ได้อีก? แล้วพ่อแม่ของฉันล่ะ? แล้วพี่น้องของฉันล่ะ?”
เคนถามว่า “หรือคุณไม่อยากมีชีวิตอีกแล้ว? ทำไมคุณต้องกังวลเรื่องพ่อแม่ของคุณ? พ่อแม่ของคุณสบายดีในโอลรัส ฮิลล์ แต่พวกเราต่างหากที่กำลังเผชิญกับภัยพิบัติตอนนี้! เราจะตายได้ถ้าเราไม่ออกจากประเทศทันที คุณต้องการให้พ่อแม่ของคุณมาเก็บศพของเราไหมล่ะ? รีบไปเก็บของเดี๋ยวนี้!”