เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 580
ลู่เฮ่าหรานดึงมือลู่ฝานเอาไว้ แล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายอย่าวู่วาม พวกเขาทำแบบนี้ เพราะจะจัดการนาย นายอย่าบุ่มบ่ามเด็ดขาด”
ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “ผมรู้”
หัวหน้าทหารคุ้มกันเมืองเดินเข้ามาอย่างระแวดระวัง แล้วพูดว่า “คุณท่าน ด้านล่างมีคนทิ้งข้อความให้ท่าน”
ลู่ฝานพูดด้วยเสียงอาฆาต “ใครทิ้งไว้”
หัวหน้าทีมพูดว่า “สำนักโลหิตพิฆาต ท่านลงมาดูจะรู้ครับ”
ลู่ฝานเดินลงมา เห็นพวกทหารคุ้มกันเมืองยืนมุงอยู่หน้ากำแพง
หัวหน้าทีมสะบัดมือให้ทหารคุ้มกันเมืองหลีกทาง ลู่ฝานเดินมาหน้ากำแพง เมื่อเพ่งมองดู เห็นด้านบนเป็นตัวอักษรเลือด
“ลู่ฝาน กวนหานฝากทักทายนาย”
เมื่อเห็นประโยคนี้ ลู่ฝานรู้สึกว่าเปลวไฟแห่งความโมโหที่ควบคุมไม่ได้ กำลังลุกโชนอยู่ในใจ
ด้านบน ลู่เฮ่าหรานถูกทหารคุ้มกันเมืองสองคนประคองลงมา
“กวนหาน กวนหานไหน ลู่ฝาน กวนหานโดนนาย……”
ลู่ฝานหันมาพูดว่า “ใช่ โดนผมฆ่าไปแล้ว ตอนนี้มีคนตั้งใจเยาะเย้ยผม ปู่ เรื่องที่เหลือให้ผมจัดการเอง”
ลู่ฝานหันมาพูดกับหัวหน้าทีม “นายชื่ออะไร”
หัวหน้าทีมคำนับแล้วพูดว่า “ผมชื่อชีว์เหวินจวิ้นครับ”
ลู่ฝานพูดว่า “หัวหน้าชีว์ รบกวนหัวหน้าพาพวกเขากลับไปจวนลู่ก่อน อยู่ที่ถนนตงเซียน”
หัวหน้าชีว์ตอบรับเสียงสูง ลู่ฝานเอายาออกมาจากอกอีกสองสามขวด ให้ลู่เฮ่าหรานแล้วพูดว่า “ให้ทุกคนกิน”
ลู่เฮ่าหรานพยักหน้าเข้าใจ
ลู่ฝานมองหัวหน้าทีมทหารคุ้มกันเมือง พาทุกคนออกไป
ลู่ฝานยืนอยู่นาน จากนั้นหันไปเรียกรถม้าคันหนึ่ง
“ไปจวนผู้เฝ้าเมือง!”
พูดพลาง ลู่ฝานโยนเหรียญหลายเหรียญทองออกไป
คนขับรถม้าสีหน้าตะลึง มุ่งหน้าไปยังจวนผู้เฝ้าเมืองทันที
ทางด้านนี้ หัวหน้าชีว์พาพวกลู่เฮ่าหรานมาส่งที่คฤหาสน์ตระกูลลู่ที่ถนนตงเซียง ด้วยความนอบน้อม
เมื่อเห็นคำว่าจวนลู่อันทรงพลัง ลู่เฮ่าหรานอึ้งไปในตอนแรก จากนั้นพูดว่า “นี่คือที่อยู่ของลู่ฝานเหรอ”
หัวหน้าชีว์พูดว่า “ใช่ครับคุณท่าน ต่อไปก็เป็นที่อยู่ของพวกคุณเช่นกัน”
ลู่เฮ่าหรานถอนหายใจออกมา “ถ้าลู่หาวพ่อของเขาเห็นคฤหาสน์หลังนี้ก็ดีสิ”
หัวหน้าชีว์ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณท่านไม่ต้องกังวล จากความสามารถของคุณชายลู่ฝานในเมืองตงหวา ไม่มีเรื่องที่เขาทำไม่ได้ครับ”
ลู่เฮ่าหรานยิ้มอย่างขมขื่น “นายกำลังพูดให้ฉันสบายใจใช่ไหม”
หัวหน้าชีว์พูดว่า “คุณท่าน นี่ไม่ใช่คำพูดที่ทำให้สบายใจหรอกครับ คุณท่านลองออกไปถามได้เลย ใครไม่รู้ความสัมพันธ์ของจวนหัวหน้าเขตกับคุณชายลู่ฝานบ้าง ยิ่งไปกว่านั้น คนทั่วไปจะมีคฤหาสน์แบบนี้ ในเมืองตงหวาที่มีที่ดินแพงขนาดนี้เหรอครับ”
ดวงตาลู่เฮ่าหรานมีประกายเล็กน้อย “งั้นทั้งหมดเพิ่งลู่ฝานแล้ว”
……
ทางด้านนี้ ลู่ฝานเข้ามาจวนผู้เฝ้าเมืองอย่างราบรื่น
ลู่ฝานนั่งลงในโถงใหญ่ แล้วหลับตาลง
“คุณชายลู่ฝาน ฮ่าๆ แขกที่นานๆ มาครั้ง ยากมากที่คุณชายจะมาที่นี่สักครั้ง!”
ท่านผู้เฝ้าเมืองยิ้มพลางเดินออกมา
ผมและเคราขาว แม้ท่านผู้เฝ้าเมืองอายุมากแล้ว แต่ยังดูมีชีวิตชีวาและแข็งแรง
ลู่ฝานไม่แม้แต่จะลุกขึ้นมา เขานั่งอยู่อย่างนั้นแล้วพูดว่า “ท่านผู้เฝ้าเมืองอารมณ์ดีจริงๆ ผมมาวันนี้เพราะมีคำถาม อยากให้ท่านผู้เฝ้าเมืองชี้แนะ”
ผู้เฝ้าเมืองยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องเรียกฉันว่าท่านผู้เฝ้าเมืองหรอก เรียกฉันว่าผู้อาวุโสจางก็พอ เหมือนคุณชายลู่ฝานกำลังโมโห”
ลู่ฝานพูดว่า “ใช่ กำลังโมโห ขอถามผู้อาวุโสจาง ฆ่าคนในเมืองตงหวาต่อหน้าทุกคน ต้องคืนตำแหน่งผู้เฝ้าเมืองรับผิดชอบใช่ไหม”
ผู้อาวุโสจางหน้าเปลี่ยนสีทันที
“นายพูดอะไร”