Sign Buddha’s palm 269 (II) กายแห่งธรรมชาติ ในการลงชื่อมากกว่าสิบครั้งซูฉินได้รับโอสถธาตุดินมาเป็นจนวนมากและได้รับธงคู่ถมาหนึ่งอันเมื่อนับรวมกับทิพยอนาจคาถาดดินในตอนเริ่มแรกก็อาจกล่าวได้ว่าเป็นการเก็บเกี่ยวที่เต็มเม็ดเต็มหน่วยดีจริงๆ ธงคู่ถูเป็นอาวุธวิเศษธาตุดินมีค่ายกลฟ้าดินขนาดใหญ่มากมายอยู่ในนั้นเมื่อถูกแทงลงไปที่ไหนสักแห่งภายในรัศมีสิบลี้จะตกอยู่ในระยะของค่ายกลฟ้าดินขนาดใหญ่ “น้อมส่งผู้เป็นใหญ่ในโลก” บรรพชนหกบรรพชนเจ็ดและบรรพชนเก้าได้เพียงกล่าวด้วยความเคารพแม้ในใจจะไม่ยินยอมมากเท่าไหร่ก็ตาม ภายในพระราชวังถัง จักรพรรดิถังมองไปที่นักพรตเฒ่าสนักเอกะวิถีแล้วพูดด้วยน้เสียงลึกล้ว่า“พรรคหมื่นดาบ?พรรคหมื่นดาบที่เป็นนิกายใหญ่ในต่างแดนน่ะหรือ?” ในขณะที่กระแสปราณฉีฟื้นคืนตนานยุทธจากต่างแดนต่างก็เข้ามาสู่อาณาจักรถังและจักรพรรดิถังก็รู้ข้อมูลมากมายเกี่ยวกับนิกายใหญ่ในต่างแดนเหล่านี้ “องค์หญิงหลีหว่านมีร่างหัวใจดาบในบรรดานกายใหญ่จนวนมากในต่างแดนมีเพียงพรรคหมนดาบเท่านั้นที่ต้องการคนที่มีร่างกายเช่นนี้…” นักพรตเฒ่าถอนหายใจเบาๆ ครั้งแรกที่เขาได้พบกับหลีหว่านเขาก็ค้นพบว่าอีกฝ่ายมีร่างหัวใจดาบที่หายากแต่ไม่คาดคิดว่าพรรคหมื่นดาบจะค้นพบมันได้รวดเร็วเพียงนี้ “พรรคหมื่นดาบ?” “แล้วต้องทเช่นไรต่อไป?” จักรพรรดิถังเปิดปากพูดออกมาอย่างช่วยไม่ได้ หากเป็นเพียงกองกลังในยุทธภพแห่งนี้ที่พาหลีหว่านไปจักรพรรดิถังคงพอจะมีวิธีแค่ใช้พลังของกองทัพไปบดขยี้กองกลังนั้น แต่นิกายใหญ่ในต่างดินแดน.. จากข้อมูลที่จักรพรรดิถังได้รู้มาพระองค์ทรงทราบดีว่านิกายใหญ่ต่างแดนเหล่านี้ไม่ได้ขาดแคลนตนานยุทธถ้าไม่ใช่เพราะซูฉินได้สร้างเรื่องน่าตกใจเอาไว้เกรงว่าอาณาจักรถังทั้งหมดจะถูกปราบปรามด้วยนิกายใหญ่ต่างดินแดนเหล่านี้เสียแล้ว “ฝ่าบาทโปรดวางใจเถิด” “พรรคหมื่นดาบให้ความสคัญอย่างยิ่งต่อร่างหัวใจดาบเมื่อองค์หญิงหลีหว่านตกอยู่ในมือของพรรคหมื่นดาบก็ไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของพระนางไปได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง” ระยะเวลาหนึ่ง”นักพรตเฒ่าปลอบจักรพรรดิถังก่อนแล้วจึงหันไปถามขันที่ชุดแดงต่อ“เมื่อตอนที่องค์หญิงหลีหว่านถูกพาตัวไปพวกเจ้าได้เปิดเผยตัวตนออกไปหรือไม่?” “ยังขอรับ”ขันที่ชุดแดงส่ายหัวและพูดอย่างขมขื่น ในเวลานั้นทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากและขันทีชุดแดงก็ไม่มีเวลาแม้แต่จะหยุดยั้งนับประสาอะไรกับการเปิดเผยตัวตน “เข้าใจแล้ว” นักพรตเฒ่าครุ่นคิดก่อนจะพูดต่อไปว่า“บรรพชนคนหนึ่งของพรรคหมื่นดาบได้ตกตายภายใต้เงื้อมมือของผู้อาวุโสถ้าพรรคหมื่นดาบรู้ว่าองค์หญิงหลีหว่านที่พวกเขาพาตัวไปนั้นเกี่ยวข้องกับผู้อาวุโสข้าเกรงว่ามันจะไม่กล้าทเช่นนี้เป็นแน่” นักพรตเฒ่ากล่าวคช้าๆ ซูฉันเป็นตนานยุทธที่ควบแน่นอาณาเขตได้หากพรรคหมื่นดาบไม่มีเหตุจเป็นพวกเขาก็จะไม่สร้างความขุ่นเคืองใดต่อกันและเป็นไปไม่ได้ที่จะพาตัวทายาทของซูฉินไป ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือพวกนั้นไม่ได้รู้ตัวตนของหลีหว่านเลย “อย่างไรก็ตามเวลาผ่านไปนานเช่นนี้พรรคหมั่นดาบก็ควรจะตรวจสอบตัวตนขององค์หญิงหลีหว่านแล้วสิ……” นักพรตเฒ่ามีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย “แล้วตอนนี้ควรทเช่นไร?” จักรพรรดิถังไม่สามารถทสิ่งใดได้เมื่อได้ยินสิ่งที่นักพรตเฒ่ากล่าวออกมา “ควรทเช่นไร?” นักพรตเฒ่าส่ายศีรษะเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า“ตอนนี้คงทได้เพียงรอ” พรรคหมื่นดาบเป็นนิกายใหญ่ในต่างแดนที่มีศิษย์และบรรพชนนอนหลับใหลอยู่มากมายด้วยความแข็งแกร่งของอาณาจักรถังในปัจจุบันการที่พยายามจะจัดการพรรคหมื่นดาบนั้นเท่ากับมดจะไปเขย่าท้องฟ้าเป็นไปไม่ได้ที่จะกระท ส่วนนักพรตเฒ่านั้น….. แม้ว่าเขาจะเป็นผู้อาวุโสของสนักเอกะวิถีแต่เขาก็ไม่ใช่ตัวแทนของสนักเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ในสายตาของพรรคหมื่นดาบ “ถ้าผู้อาวุโสเต็มใจที่จะออกหน้าพรรคหมื่นดาบก็ควรจะมอบองค์หญิงหลีหว่านกลับคืนมา”นักพรตเฒ่าคิดอยู่นานและในที่สุดก็พบว่ามีเพียงฉันเท่านั้นที่จะบังคับสัตว์ร้ายอย่างพรรคหมื่นดาบให้ก้มหัวลงได้ สหรับนิกายใหญ่ทั้งหลายในต่างแดนมันไม่มีวิธีอื่นใดนอกจากจะจัดการด้วยความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง “พี่สาม……” ดวงตาของจักรพรรดิถังสว่างขึ้นแต่ในไม่ช้าก็หรี่ลง ซูฉินออกจากพระราชวังดังไปหลายเดือนแล้วแม้ว่าซูฉินจะสามารถโน้มน้าวพรรคหมื่นดาบได้จริงแต่บัดนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะไม่มีใครหาซูฉินพบ เมื่อจักรพรรดิถังและตระกูลซูกลังทอดถอนใจพวกเขาพร้อมที่จะรอต่อไปตามที่นักพรตเฒ่ากล่าวแล้ว “พวกเจ้ากลังมองหาข้าอยู่หรือ?” เสียงอันสงบแผ่กังวานไปทั่วโถงชีวิตนิรันดร์ เมื่อเสียงนั้นกล่าวคว่า’พวกเจ้า”ออกมาในทีแรกมันเหมือนห่างไกลเสียเหลือเกินราวกับอยู่ไกลออกไปนับพันลี้แต่เมื่อถึงท้ายประโยคระยะห่างมันก็ยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆโดยเฉพาะเมื่อพูดคสุดท้ายที่ว่า’ข้าอยู่หรือ”ก็เหมือนกับมายืนอยู่ใกล้แค่เอื้อม “พี่สาม!” จักรพรรดิถังลุกขึ้นและมองไปด้านนอกโถงชีวิตนิรันดร์ด้วยใจตื่นเต้น ตระกูลซูและคนอื่นๆก็มองตามสายตาของจักรพรรดิถังไป ท่ามกลางสายตาของทุกคนชายร่างผอมเพรียวก้าวเดินมาอย่างช้าๆเพียงหนึ่งก้าวก็ข้ามผ่านระยะทางสองสามลี้ในที่สุดก็ปรากฏตัวอยู่ที่หน้าโถงชีวิตนิรันดร์