มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 589
ในขณะที่เจอรัลด์กำลังเดินอยู่ข้างกีย่า โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้นมา เป็นสายเรียกเข้าจากแซค
“คุณเจอรัลด์ ในคืนนี้จะมีงานเลี้ยงคนดัง และผมหวังว่าคุณจะเข้าร่วม เนื่องจากว่าปรมาจารย์ผู้ประเมินทรัพย์สมบัติจากทางใต้ก็จะเข้าร่วมด้วย คุณสามารถให้เขาประเมินจี้หยกได้เมื่อคุณได้พบกับเขา คนดังสองสามคนจากเมย์เบอร์รี่ก็จะเข้าร่วมด้วยเช่นกันนะครับ”
แซคก็ยังคงช่วยเหลือเจอรัลด์แกะรอยหาซาเวียอยู่
เขาได้พูดถึงงานเลี้ยงคนดังเมื่อไม่กี่วันก่อนด้วยเหมือนกัน งานเลี้ยงคนดังนี้เป็นงานประจำปี และเหล่าคนดังจากทุกชนชั้นของสังคม เศรษฐกิจ และเชื้อชาติทุกประเภทปกติก็จะมาปรากฏตัวกัน เนื่องจากว่ามันคงจะดูไม่ดีในส่วนของเจอรัลด์ถ้าเขาปฏิเสธที่เข้าร่วม เจอรัลด์จึงตกลงที่จะไป
เมื่อช่วงค่ำมาถึง เจอรัลด์ก็มาถึง ด้วยกันกับโยเอลและเอเดน ที่งานเลี้ยงซึ่งถูกจัดขึ้นที่คฤหาสน์เมาน์เทนวิว อย่างที่คาดไว้ สถานที่จัดงานนั้นแออัดไปด้วยผู้คน
คฤหาสน์หลังใหญ่นี้ปกติใช้เพื่องานสังสรรค์ต่าง ๆ รองมาจากเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์
เจ้าของคฤหาสน์เมาน์เทนวิว คือ วอลเลซ ควินเนนส์ ชายวัยกลางคนในช่วงอายุสี่สิบปีที่เจอรัลด์เคยพบในหลาย ๆ โอกาสมาแล้ว เนื่องจากบุคลิคที่มีเล่ห์เหลี่ยมของวอลเลซ เจอรัลด์จึงไม่ค่อยความประทับใจในตัวเขามากนัก
“เอาล่ะดูสิว่าใครอยู่ที่นี่? เป็นคุณคลอฟอร์ดนั่นเอง!” วอลเลซกล่าว ขณะที่เขารีบวิ่งเหยาะ ๆ มาหาเมื่อเขาเห็นเจอรัลด์ โยเอล และคนที่เหลือ
นักธุรกิจมั่งคั่งคนอื่นหลายคนก็เริ่มเข้าหากลุ่มของเจอรัลด์เช่นกัน และทุกฝ่ายต่างก็กล่าวทักทายกันและกัน
“สวัสดีครับ คุณควินเนนส์!” เจอรัลด์กล่าวทักทาย ขณะที่เขาฝืนยิ้มออกมา การทักทายนี้ก็ดีพอแล้ว
จากนั้นโยเอลก็มุ่งหน้าไปยังโต๊ะกลมในคฤหาสน์และนั่งลง ทันทีที่เขานั่งลง วอลเลซก็วิ่งเหยาะ ๆ มาทันทีและพูดขึ้นมา “เฮ้ โยเอล เอเดน! วันนี้คุณไม่สามารถนั่งตรงนี้ได้!”
“ห๋า? คุณหมายความว่ายังไง วอลเลซ?” โยเอลถาม รู้สึกตะลึงงันไป
เขาเคยเข้าร่วมงานเลี้ยงคนดังที่คล้ายกันเช่นนี้ในอดีตมาก่อน ที่นั่งเฉพาะตรงนี้มักจะถูกครอบครองโดยพี่สาวอุปถัมภ์ของเขาอยู่เสมอมา เจสสิก้า คลอฟอร์ดในฐานะน้องชายอุปถัมภ์ของเจสสิก้า ตามปกติแล้วเขาก็นั่งด้วยกันกับเธอ
ตอนนี้ที่เจอรัลด์ น้องขายอุปถัมภ์ของเขา คือชายที่ร่ำรวยที่สุดในเมย์เบอร์รี่ ที่นั่งของเจสสสิก้าก็ต้องเป็นของเจอรัลด์ นี่เป็นเรื่องแน่นอน หมายความว่าทั้งโยเอลและเอเดนก็ควรจะนั่งในที่ซึ่งปกติพวกเขานั่งกันต่อไป
“โดยเนื้อแท้แล้วก็ไม่มีอะไรผิดปกติครับ แต่แม้ว่าคุณเคยนั่งที่นี่ในอดีตมาก่อน ปีนี้ บางอย่างได้เปลี่ยนไปแล้วดังนั้นคุณไม่สามารถนั่งที่ตรงนี้ได้อีกต่อไปแล้ว” วอลเลซพูดเยาะเย้ย
ผู้เข้าร่วมสำหรับงานเลี้ยงของปีนี้คือเหล่าคนดังจากทั่วทุกมุมเมือง เมื่อเห็นสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เหล่าเจ้านายใหญ่ และนักธุรกิจทั้งหลายที่รายล้อมเจอรัลด์อยู่ก็เริ่มเดินมา
“ฮึ่ม ถ้าพวกเราไม่สามารถนั่งตรงนี้ได้ งั้นพวกเราก็จะไม่นั่ง! มันไม่เหมือนกับว่าพวกเราอยากจะเห็นหน้าคุณอยู่ดี ไปหาโต๊ะอื่นกันเถอะเอเดน คุณอยู่นี่นะเจอรัลด์!”
ตามปกติแล้ว โยเอลต้องคิดถึงน้องชายอุปถัมภ์ของเขาก่อนอยู่แล้ว และในขณะที่เจอรัลด์กำลังจะนั่งลง วอลเลซก็ตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง “เดี๋ยวครับ!”
“อะไรอีกล่ะตอนนี้?” ในตอนนั้น แม้แต่แซคและไมเคิลก็มาดูว่ามีเรื่องวุ่นวายอะไรกัน
“ผมเกรงว่าคุณคลอฟอร์ดก็ไม่สามารถนั่งที่นี่ในปีนี้ได้เหมือนกัน” วอลเลซกล่าวพร้อมกับหัวเราะออกมา
“คุณบ้าไปแล้วหรือไง วอลเลซ? คุณพูดว่าไงนะ? พูดอีกทีสิถ้าคุณกล้า!” โยเอลตะโกนใส่ ในขณะที่เขาคว้าคอเสื้อของวอลเลซเอาไว้
ไอ้ชาติชั่วนี่กำลังกวนประสาทเขาอย่างที่สุด
“ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องก้าวร้าวขนาดนี้ โยเอล! ฉันจะกล่าวซ้ำเป็นครั้งสุดท้ายนะ ที่นั่งตรงนี้ไม่ใช่สำหรับคุณคลอฟอร์ดในปีนี้!” วอลเลซกล่าวพร้อมกับยิ้มเยาะ
“อธิบายตัวเองมา” ชายร่ำรวยที่ยืนอยู่ข้างเจอรัลด์สั่ง
“พวกเราเพิ่งมีแขกคนสำคัญกว่าที่จะมาในวันนี้ และที่นั่งตรงนี้ก็ถูกจับจองไว้เพื่อเขา!” วอลเลซอธิบาย ขณะที่สลัดมือของโยเอลออกจากตัว