ตอนที่ 414 เจ้าคู่ควรจะมาเป็นศัตรูของข้าด้วยหรือ ?
เสียงโห่ร้องดังมาจากรอบข้าง หยวนเวินจินจ้องมองมาด้วยความโกรธ
หัวของเฉิงเทียนกุ้ยสั่นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะจับที่แก้ม และสัมผัสได้ว่ามีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก
เขาเพิ่งจะรู้สึกตัวกลับมามองไปยังเย่เซิ่งเทียนอย่างเหลือเชื่อ
ไม่ใช่เพราะเขาตอบโต้ช้า แต่เป็นเพราะเขาไม่มีทางจะเชื่อความจริงนี้ด้วยซ้ำ
เขาถูกลูกนอกสมรสอย่างเย่เซิ่งเทียนตบเข้าที่หน้า !
เขาเป็นถึงระดับพลโท !
ยศนี้ท่านขุนหลวงเป็นผู้มอบให้ !
แต่ตอนนี้เขากลับถูกลูกนอกสมรสตบ !
เขาไม่เคยคิดเลยว่าตนเองจะถูกลูกนอกสมรสอย่างเจ้านี่ตบมาก่อน !
แถมยังต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ด้วย !
“แกกล้าตบข้างั้นหรือ ?”
ใบหน้าของเฉิงเทียนกุ้ยแข็งทื่อมองไปยังเย่เซิ่งเทียนอย่างเหลือเชื่อ
พลังของฝ่ายตรงข้ามนั้นแข็งแกร่งมาก และมันบ้ามากจริง ๆ !
แต่ที่นี่คือต้าเซี่ยที่มีเจ้าเทพปกครองอยู่ !
กับคนต่างด้าวอย่างเย่เซิ่งเทียน ไม่เพียงแต่ไม่เคารพคำสั่งของเจ้าเทพ แถมยังกล้าลงมืออีก !!
มันไม่กลัวตายเลยหรือไง ?
เฉิงเทียนกุ้ยหรี่ตาลงมองไปยังเย่เซิ่งเทียน ผมที่ปกคลุมพร้อมกับหนวดเคราสยายออก พลังอันยิ่งใหญ่ถูกปล่อยออกมา “แกรู้หรือไม่ว่า ที่ผ่านมาไม่มีใครกล้าตบหน้าฉันมาก่อน ! ไม่มีใคร… ตบหน้าข้าได้ !!”
ผู้คนต่างก็รับรู้ได้ถึงพายุลูกใหญ่ที่กำลังจะมา !
แต่เย่เซิ่งเทียนกลับตอบกลับอย่างราบเรียบว่า “เห็นแก่นายที่เคยเสียสละเลือดแก่ต้าเซี่ย จึงได้ตบเตือนสตินายไปหนึ่งที ! แก่จนจะลงโลงอยู่แล้ว ต้องหัดเจียมตัวบ้าง”
“เป็นทหารแห่งต้าเซี่ย แต่กลับทำตัวเป็นหมารับใช้ตระกูลเย่ นายไม่เหมาะที่จะใส่เครื่องแบบอีกต่อไปแล้ว !”
อะไรกัน !
เขาบอกว่า นายพลเฉิงไม่คู่ควรจะใส่เครื่องแบบงั้นหรือ !!
นี่มันจะเกินไปแล้ว !
เหล่าชนชั้นสูงและผู้มีอิทธิพลต่างก็ตื่นตระหนก
นายพลเฉิงจะต้องสับเย่เซิ่งเทียนออกเป็นหมื่น ๆ ชิ้นแน่ !
กล้าพูดแบบนี้ เขาไม่กลัวครอบครัวของตนเองจะถูกกำจัดไปด้วยหรือ ?
“ดีมาก ดีมาก !”
เย่เซิ่งเทียนหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ นายพลเฉิงผู้ไร้ความปรานีได้กลับมาแล้ว !
“แกมีพลังระดับเทพสงคราม ฉันดูถูกไม่ได้เลยจริง ๆ !”
“แต่ที่นี่คือต้าเซี่ยที่มีเจ้าเทพปกครองอยู่ !”
“แกดูหมิ่นฉัน ยิ่งกว่านั้นยังดูหมิ่นกองทหารทั้งหมดในต้าเซี่ย !”
“แกกล้าขัดคำสั่งของเจ้าเทพ ถือเป็นการยั่วยุศักดิ์ศรีของทหารในต้าเซี่ย !”
“ทหารไม่อาจถูกรังแก เจ้าเทพไม่อาจถูกทำให้อับอาย !”
“แน่นอนว่าฉันไม่ใช่คู่มือของนาย แต่ว่า ฉันทำให้นายตายได้ !”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ทุกคนต่างก็ตกตะลึง !
นายพลเฉิงกำลังจะเรียกระดมพล !
หยวนเวินจินพูดออกมาอย่างเยือกเย็น “เย่เซิ่งเทียน แกกล้าตบนายพลเฉิง นี่มันเกินไปแล้ว คิดจะก่อกบฏใช่หรือไม่ !!”
เย่เซิ่งเทียนจ้องไปที่เขาอย่างเย็นชา “ฉันตบมัน ก็เพราะเห็นแก่ที่มันเคยหลั่งเลือดให้ต้าเซี่ย ต้องการเตือนสติมัน !”
หลังจากนั้น เย่เซิ่งเทียนก็หรี่ตาลง พูดออกมาด้วยความน่ารังเกียจ “แต่สำหรับสุนัขแก่อย่างนาย แค่โดนตบยังไม่สมควรเลย !”
“แก นี่แก…”
หยวนเวินจินโกรธจนควันออกหู เขาเป็นถึงรองไจ่เซี่ยงแห่งต้าเซี่ย กลับถูกเจ้าบ้านี่ทำให้อับอายขายขี้หน้า !!
ผู้คนที่เหลือราวกับเกิดพายุฝนฟ้าคะนองขึ้นในใจ กลืนน้ำลายดังเอื้อก มองไปยังลูกนอกสมอย่างเย่เซิ่งเทียนด้วยสายตาอันโง่งม นี่เขาต้องการจะท้าทายกับเหล่าชนชั้นสูงทั้งหมดในต้าเซี่ยงั้นหรือ ?
“เย่เซิ่งเทียน แกน่าจะรู้ เมื่อพูดคำนี้ออกมาแล้ว ก็คือการเป็นศัตรูกับชนชั้นสูงและผู้มีอิทธิพลแห่งต้าเซี่ยทั้งหมด !”
มีคนพูดออกมาอย่างขุ่นเคือง
และคนนั้นยังเป็นหนึ่งในเจ้าบ้านยักษ์ใหญ่ในเมืองหลวงอีกด้วย
“พวกนาย ?”
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างดูถูก “คู่ควรจะเป็นศัตรูของฉันด้วยหรือ ?”