มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 592
วอลเลซมีท่าทางเหลือเชื่อบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาจับแก้มที่บวมเป่งของเขาเอาไว้ตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นคนที่มีคุณหลงหนุนหลังอยู่!
“โอ้ ขอโทษนะคุณควินเนนส์! มือของผมรู้สึกคันนิดหน่อยน่ะวันนี้ ดังนั้นผมจึงห้ามตัวเองไม่ให้ตบคุณได้!” เจอรัลด์พูดเยาะเย้ย
ทันทีที่วอลเลซได้ยินเช่นนี้ เขาก็ลุกยืนขึ้นอีกครั้งทันที ความกวนประสาทของคน ๆ นี้! วอลเลซเข้าประจำที่ ดูเหมือนพร้อมที่จะตีเจอรัลด์กลับ
แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เพียงถลึงตามองไปที่วอลเลซต่อไปพร้อมกับมือข้างหนึ่งสอดไว้ในกระเป๋ากางเกงของเขา เขาไม่ได้ขยับแม้แต่นิดเดียว
เป็นตอนนั้นเองที่วอลเลซเริ่มจะคิดได้ขึ้นมาฉับพลัน
เขาตระหนักได้ว่าไม่ว่าใครจะหนุนหลังเขาอยู่ เขาก็จะยังคงจัดการกับเจอรัลด์อยู่ในตอนนี้ ผู้ชายที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองเมย์เบอร์รี่! และพี่สาวของเขาก็ยิ่งยอดเยี่ยมกว่าที่เขาเป็นอีกด้วยซ้ำ! นอกเหนือจากภูมิหลังครอบครัวของพวกเขา ตระกูลคลอฟอร์ดก็ไม่ได้ห่างไกลกันมากเกินไปในแง่ของความมั่งคั่ง และอำนาจเมื่อเทียบกับตะกูลหลง
ถ้าวอลเลซตีเจอรัลด์จริง ๆ ในตอนนี้ บางทีตระกูลหลงก็จะไม่สามารถ หรือค่อนข้างไม่เต็มใจที่จะปกป้องเขาหรอก! ท้ายที่สุดแล้ว ทำไมตระกูลหลงถึงจะเริ่มสงครามกับตระกูลคลอฟอร์ด เพียงเพราะเห็นแก่เขาด้วยล่ะ?
วอลเลซสั่นกลัวขึ้นมา ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
วันนี้เขาได้สันนิษฐานเอาไว้แล้วว่า อำนาจที่ไม่ได้รับประกันบางอย่างนี้จะทำให้เจอรัลด์ต้องอับอาย เนื่องจากว่าเขาได้ทำเช่นนั้นไปแล้ว เขารู้ว่าเขาก็ไม่ควรจะทำให้มันมากไป
ตอนนี้วอลเลซตระหนักได้เป็นอย่างดีว่า เขาไม่ควรยั่วยุเจอรัลด์อีกต่อไป
“ผมจะนั่งที่นี่แล้วกัน คุณควินเนนส์ หรือจะมีปัญหาอะไรอีกไหม?” เจอรัลด์ยิ้มเยาะขณะที่เขาค่อย ๆ เขย่ามือที่บวมเล็กน้อยของเขา ก่อนที่วอลเลซจะทันได้ตอบกลับ เจอรัลด์ก็นั่งลงตรงที่นั่งตัวหนึ่งก่อนหน้านี้ที่เขาถูกปฏิเสธไปแล้ว
“นั่นจะไม่มีปัญหาอะไรครับ คุณคลอฟอร์ด เชิญนั่งตรงนั้นได้ตามสบายเลยครับ!” วอลเลซกล่าว น้ำเสียงของเขาดีขึ้นมากในตอนนี้
สำหรับซาเวีย เธอทำได้เพียงแค่จ้องไปที่เจอรัลด์ด้วยความประหลาดใจ เดิมทีเธอคิดว่าเจอรัลด์จะยังคงรอบคอบ และทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจเหมือนเมื่อก่อน แต่เขาเปลี่ยนไป! ตอนนี้เขาแตกต่างไปจากที่เขาเคยเป็นในอดีตอย่างสิ้นเชิง
ที่เขาตบวอลเลซไปนั้นก็ทำให้เธอประหลาดใจก่อนหน้านี้
ไม่ว่าเธอจะรู้สึกช็อกไปเล็กน้อยก็ตาม มันก็ยังคงจะไม่ส่งผลอะไรอยู่ดี!
หลังจากฉากนั้น งานเลี้ยงก็กลับมาเริ่มกันอีกครั้ง มันเหมือนราวกับว่าไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้นมาก่อน แขกส่วนใหญ่ ที่น่าจะได้รับสินบนจากยูนัสมากที่สุด ก็มารายล้อมคน ๆ นี้เพื่อดื่มอวยพรให้เขากัน พวกเขาทั้งหมดเพิกเฉยต่อเจอรัลด์กันอย่างจงใจ
“โยเอล เอเดน ผมจะไปห้องน้ำ ไปเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ ได้ไหม?” เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา
จากนั้นพวกเขาสามคนก็มุ่งหน้าไปยังห้องน้ำชายด้วยกัน
“แม่งเอ้ย! ผมโกรธมากเลยตอนนี้! ทุกคนพยายามอย่างหนักที่จะประจบสอพลอไอ้ผู้ชายตระกูลหลงคนนั้นกัน! คุณคลอฟอร์ด ผมคิดว่ายูนัสและแฟนเก่าของคุณ ซาเวียกำลังพยายามอย่างหนักที่จะต่อต้านคุณอยู่อย่างจงใจ!” เอเดนกล่าวอย่างโกรธเคือง ขณะที่เขาต่อยกำแพง
“เขาพูดถูก! ผมยังสามารถจำได้ตอนที่พี่สาวอุปถัมภ์ของผมอยู่ที่นี่ในอดีต ตราบใดที่เธอปรากฎ ตัวอยู่ ก็ไม่มีใครแม้แต่จะกล้าหายใจเสียงดังด้วยซ้ำไป ในงานเลี้ยงคนดังครั้งหนึ่งในอดีต วอลเลซบังเอิญทำถ้วยหล่นต่อหน้าเธอ คุณน่าจะได้เห็นเขานะ! เขาหวาดกลัวมากจนเขาคุกเข่า และหมอบลงต่อหน้าเธอทันที! คุณแค่ใจดีมากเกินไปต่อทุกคน คุณคลอฟอร์ด!” โยเอลกล่าว
ทั้งโยเอลและเอเดนตระหนักดีว่าเจอรัลด์เป็นคนใจดีมากแค่ไหน มันก็เป็นเหตุผลที่ทำไมพวกเขาถึงมักจะเป็นห่วง และกังวลเกี่ยวกับเขาอยู่เสมอไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็ตาม ท้ายที่สุดแล้ว เจออรัลด์ก็ปฏิบัติต่อพวกเขาทั้งคู่เป็นอย่างดีมาก
แม้ว่าเขาจะเติบโตขึ้นมาพร้อมกับพี่สาวของเขา แต่สองพี่น้องก็มีบุคลิกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
“แค่ช่างมันเถอะ พวกเราจะพูดถึงเรื่องนี้กันในภายหลัง ผมแค่ต้องการ”
เจอรัลด์กำลังเช็ดมือของเขาด้วยกระดาษทิชชูอยู่ในขณะที่เขาพูด แต่อย่างไรก็ตาม ประโยคของเขาจบลงไปก่อนที่ควร เมื่อเขาเห็นผู้หญิงที่กำลังยืนอยู่ใกล้ทางเข้าของห้องน้ำชาย เธอเอามือกอดอกและกำลังยืนพิงผนังอยู่
พวกเขาทั้งสามคนไม่รู้ว่าเธอมาเฝ้าดูและฟังพวกเขานานแค่ไหนแล้ว
ผู้หญิงคนนั้นเพียงยิ้มเยาะใส่พวกเขาขณะที่เธอจ้องไปที่เจอรัลด์
ตอนแรกเจอรัลด์อยากจะพูดว่าเขาต้องการจะจัดการเรื่องที่เกี่ยวกับซาเวียก่อน
ด้วยความแปลกใจ ซาเวียก็กำลังรอเขาอยู่ข้างนอกห้องน้ำแล้ว
เมื่อเห็นซาเวีย โยเอล และเอเดนก็มองไปที่เจอรัลด์ก่อนที่พูดขึ้นมา “พวกเราจะรอคุณอยู่ข้างนอก คุณคลอฟอร์ด”
หลังจากกล่าวไปแบบนั้น พวกเขาทั้งคู่ก็ออกไป