บทที่ 20 เฟิงจิงฉี
[ทุกคืนเมื่อฉันนอนหลับ ฉันตื่นขึ้นอย่างกระทันหัน แล้วรู้สึกหนักตัว ไม่สามารถขยับหรือลืมตาได้ ฉันถูกผีเข้าสิงหรือเปล่า?]
“ นี่มันยุคไหนแล้วคุณยังเชื่อเรื่องผีเช่นนี้? สิ่งที่คุณเจอเป็นอาการ sleep paralysis เมื่อคนไข้นอนหลับ เขาจะกึ่งหลับกึ่งตื่นและบางคนจะมีอาการเจอภาพหลอนและสูญเสียการควบคุมกล้ามเนื้อ เจ้าของโพสต์ควรหลีกเลี่ยงการนอนดึก พักผ่อนให้เพียงพอและจะไม่เป็นอะไรอีก “
“จริงสิ ช่วงนี้ฉันว่างมาก ฉันเลยเอาหินก้อนใหญ่มาทับคุณทุกคืน แล้วเอาออกทุกเช้า สองสามวันนี้เหนื่อยมาก (ตลก.jpg)”
“เจ้าของโพสต์ต้องอ่านโพสต์เหตุการณ์ประหลาดมากเกินไปเมื่อเร็ว ๆ นี้และกลัว หยุดสักสองสามวันก็จะไม่เป็นไร”
[ไม่นานมานี้ฉันเจอเหตุการณ์หนึ่งที่น่ากลัวมาก ฉันกลัวจริงๆ จริงๆนะ!]
เนื้อหา:
ลูกสาวของฉันอายุ 6 ขวบ เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอบอกฉันเสมอว่าเธอจะไปเล่นกับเสี่ยวหงตอนนั้นฉันไม่คิดอะไรมาก คิดว่าเสี่ยวหงเป็นเพื่อนของเธอในโรงเรียนอนุบาล
ครั้งหนึ่งเมื่อฉันไปรับเธอที่โรงเรียน เธอไม่ยอมตามฉันกลับ ตอนนั้นฉันทำอะไรไม่ถูก ฉันเลยพาลูกสาวกลับไปที่ห้องเรียน ตอนนั้นครูอยู่ที่นั่น หลังจากคุยกับครู ฉันได้รู้ว่าไม่มีเสี่ยวหงในชั้นเรียน
ฉันกลัวมากจนนอนไม่หลับ
วันรุ่งขึ้นฉันพาลูกสาวไปพบจิตแพทย์ แต่ลูกสาวของฉันยังคงร้องไห้และสร้างปัญหาเพียงเพื่อไปเล่นกับเสี่ยวหง
วันนี้ลูกสาวของฉันหยุดร้องไห้กะทันหัน
ในที่สุดฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้น ฉันจึงถามลูกสาวคร่าวๆ ว่า
“หนูไม่อยากเล่นกับเสี่ยวหงแล้วหรอ?”
เป็นผลให้ลูกสาวของฉันบอกฉันอย่างมีความสุขว่าเสี่ยวหงมาอาศัยอยู่ในบ้านของเราแล้ว! ! !
…..
“ไม่ว่าสิ่งที่ลูกสาวของคุณพูดจะเป็นจริงหรือไม่ คุณคงนอนไม่หลับในตอนกลางคืน เพราะใจแตก! “
“ว่ากันว่าเด็กมองเห็นในสิ่งที่ผู้ใหญ่มองไม่เห็น”
“มีบางอย่างที่ฉันอดเชื่อไม่ได้ มันน่ากลัวมาก ชายชราคนหนึ่งในหมู่บ้านข้างๆ สังเกตเห็นขาซ้ายของตัวเองมีรอยสีดำอมม่วง เขาไปโรงพยาบาลเพื่อทำการตรวจต่างๆ เอ็กซ์เรย์เสร็จแล้ว แต่หาสาเหตุไม่พบ ในที่สุดก็เชิญผู้มีมนต์ขลังที่มีชื่อเสียงในท้องถิ่นมา… ทันใดนั้นเอง ก็พบว่าขาข้างนั้นซีดลง (ตลก.jpg)”
“เจ้าของโพสต์รีบไปขอให้พระอาจารย์ชิฟู่หม่าใช้สายฟ้าทั้งห้าชำระล้าง รับรองว่าความชั่วร้ายทั้งหมดจะหายไป (ตลก.jpg)”
…..
นอนบนเตียง พลิกดูข้อมูลในฟอรั่มข่าว
ถังหยูพบว่าความถี่ของเหตุการณ์ประหลาดในโลกแห่งความจริงนั้นเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
แม้ว่าชาวเน็ตส่วนใหญ่จะไม่เชื่อในการสนทนาเกี่ยวกับเหตุการณ์ประหลาดบนอินเทอร์เน็ต แต่ชาวเน็ตบางคนก็ยังสงสัยในความจริง
เพราะไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ดังนั้นการคาดเดาเกี่ยวกับชาวเน็ตเหล่านี้ไม่สามารถเข้าใจความจริงที่พวกเขาต้องการได้
แต่ถังหยูรู้ว่าความจริงอันโหดร้ายจะถูกเปิดเผยไม่ช้าก็เร็ว
สิ่งที่เขาต้องทำคือแก้ปัญหานี้ก่อนเกิดภัยพิบัติ
อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ประหลาดในโลกความเป็นจริงไม่สามารถปล่อยทิ้งอย่างนี้ไว้ได้
ในมุมมองของถังหยู โลกแห่งความจริงเป็นรากฐานสำหรับผู้เล่นที่จะต่อสู้ในดินแดนไร้ขอบเขต
ถ้าโลกแห่งความจริงไม่สงบ ผู้เล่นจะเล่นอย่างสบายใจได้อย่างไร?
ดังนั้นเขาจะไม่ยอมให้วิญญาณชั่วร้ายและปีศาจเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการทำงานปกติของโลกแห่งความเป็นจริง
อย่างไรก็ตาม ถังหยูไม่ได้คิดถึงความคิดในขณะนั้นว่าจะแก้ปัญหาเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นบ่อยๆ ได้อย่างไร
ในการคิดของถังหยูค่อยๆ มีแผนในใจของเขา
ก่อนตัดสินใจจะใช้แผนนี้ ถังหยูตัดสินใจพบใครซักคนก่อน
ข้างนอกยังมืดอยู่ถังหยูลุกขึ้นและกินอาหารเพื่อให้อิ่มท้อง จากนั้นขึ้นลิฟต์ไปที่โรงรถ
ขับรถออกจากชุมชนและตรงไปยังจุดหมายปลายทาง
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ถังหยูก็ขับรถมาที่สุสาน
หลังจากหยุดรถ ถังหยูก็เดินขึ้นไปบนยอดเขา
หลังจากเดินมาครึ่งชั่วโมงโดยไม่หยุด ถังหยูก็ยืนนิ่งอยู่หน้าหลุมศพหนึ่ง
เจ้าของหลุมศพชื่อ “เฟิงจิงฉี” ในรูปขาวดำ เขายิ้มและใบหน้าเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
เมื่อมองไปที่หลุมศพ ถังหยูก็ย่อตัวลง หยิบเงินออกจากกระเป๋าแล้วจุดไฟแช็ค
สายลมยามค่ำคืนเย็นสบาย ถังหยูนั่งยอง ๆ อยู่หน้าหลุมศพและเผาเงินกระดาษอย่างเงียบ ๆ
เมื่อแหงนหน้าขึ้น เขาเห็นคำจารึกบนศิลาหน้าหลุมศพ
“ขอคัมภีร์คืนชีพสักครั้ง!”
ใต้คำจารึกยังมีรอยสลักเล็กๆ อยู่
“เป็นไปไม่ได้ ลืมไปเลย!”
ในเสียงหัวเราะโง่ ๆ ดวงตาของเขาแดงด้วยเหตุผลบางอย่าง
นี่คือน้องชายและเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดของเขา พวกเขาเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยกันและเป็นญาติคนเดียวของถังหยู
หลังจากที่เขาจากไป ถังหยูก็อยู่คนเดียวในโลก นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
เมื่อมองไปที่ภาพถ่ายขาวดำ ความทรงจำในอดีตก็เติมเต็มจิตใจของถังหยู
“อายู พวกเราจะเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันในอนาคต แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่มีหัวไก่หรือไวน์ ดังนั้นให้ใช้โค้กขวดนี้แทน”
“อ๊ะ ฉันเจอสมบัติแล้ว ขอโชว์หน่อยเถอะ!”
“เราเป็นพี่น้องกัน ของฉันก็เหมือนของนาย”
“สุสานเทพเจ้า จากนี้ไปจะเรียกว่าพื้นที่มิติเทพเจ้าและปีศาจ อายูนายคิดว่าไง?
“ฉันอ่านข้อมูลที่เหลือจากพื้นที่มิติเทพเจ้าและปีศาจ อนาคตของมนุษยชาติน่าเป็นห่วง ตอนนี้เราได้พื้นที่มิติเทพเจ้าและปีศาจแล้ว แสดงว่าโชคชะตาเลือกเราให้เป็นผู้กอบกู้ ดังนั้นเราต้องแบกรับภาระของการกอบกู้มวลมนุษยชาติ เฮ้ นี่ฉันเป็นจูนิเบียวหรอเนี้ย!”
“อายู คิดว่าฉันเป็นซูเปอร์ฮีโร่หรือยัง?”
“พลังศักดิ์สิทธิ์ในคลังไม่เพียงพอ เราต้องหาวิธีรับมรดกของเทพเจ้า หากไม่สามารถรับมรดกของเทพเจ้าได้ เราจะต่อสู้กับดินแดนไร้ขอบเขตได้อย่างไร!”
“อายู ฉันมีแผน แม้ว่าเราจะมีพื้นที่มิติเทพเจ้าและปีศาจ เราก็ไม่สามารถต่อสู้กับดินแดนไร้ขอบเขตด้วยความสามารถของเราเพียงอย่างเดียวได้ แต่ถ้าเป็นมนุษย์ทุกคนรวมพลังกันล่ะ!”
“ต่อไป เราจะสร้างเกมก่อน จากนั้นจึงเปลี่ยนพื้นที่มิติเทพเจ้าและปีศาจให้เป็นดิจิตอล เพื่อให้ความรู้สึกเหมือนกับเกม!”
“เอ่อ ฉันพนันได้เลยว่าเกมนี้จะต้องระเบิดแน่นอน พรุ่งนี้เราจะไปลงทะเบียนสตูดิโอเกมเพื่อผ่านการรับรอง!”
“อย่ากังวล ตอนนี้เกมไม่สามารถเปิดได้ในตอนนี้ เราต้องรวบรวมโลกใบเล็กและปรับปรุงกฎของเกมเพื่อดึงดูดผู้เล่นให้เข้าร่วมมากขึ้น”
“อายู ข้างนอกตอนนี้มันอันตรายมาก คิดว่าเราจะบังเอิญเจอวิญญาณชั่วร้ายและปีศาจไหม? ถึงแม้ว่าเราจะมีพื้นที่มิติเทพและปีศาจ แต่ฉันยังไม่มีมรดกเทพเลย ถ้าเจอฉันคงไม่สามารถป้องกันได้”
“ล้อเล่นนะ ถ้าฉันโชคร้ายขนาดนั้นจริงๆ นายต้องจำคำสัญญาของเราเอาไว้”
“อายู… นายต้องสู้ต่อไป… อย่ายอมแพ้”
…..
ความทรงจำแวบเข้ามาในหัวของเขาราวกับภาพสไลด์
จากคนรู้จักในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า สู่การเป็นพี่น้องร่วมสาบานหลังจากเดินออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ไปจนถึงที่เฟิงจิงฉีได้ครอบครองพื้นที่มิติเทพเจ้าและปีศาจโดยไม่ได้ตั้งใจและแบ่งปันความลับนี้กับเขา…..
ในที่สุดภาพสุดท้ายคือใบหน้าที่เต็มไปด้วยความห่วงใยต่อมวลมนุษยชาติในโลกใบนี้
ในขณะที่น้ำตาของเขาไหลริน ถังหยูอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น
“ฉันจะก้าวเดินต่อไปข้างหน้า ส่วนนายพักผ่อนเถอะ”
เช็ดน้ำที่แวบวาวตรงหางตา ถังหยูลุกขึ้นยืนและเดินลงจากภูเขา
สายลมพัดมา เป่าขี้เถ้าหน้าหลุมศพ
ไม่มีใครรู้ว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งถูกฝังอยู่ที่นี่ หลังจากที่รู้ถึงสถานการณ์ในอนาคตของมนุษยชาติแล้ว เขาทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อช่วยโลก…..