เธอพุ่งไปบนตัวหลันเฟิง ร้องด้วยความเจ็บปวด
สามีของตัวเอง กลับฆ่าพ่อของตัวเองจริงๆ!
หลันจื่อเงยหน้าขึ้น พูดด้วยความเจ็บปวด “โจวห้าว แกนี่มันเลวยิ่งกว่าสัตว์ แกกล้าฆ่าแม้กระทั่งพ่อตาแก แกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?”
ขณะนี้
หลันจื่อเกลียดโจวห้าวถึงที่สุด
ระหว่างพวกเขา ยังมีความเป็นสามีภรรยากันซะที่ไหน?
โจวห้าวฆ่าพ่อของตัวเองทั้งเป็นภายใต้สายตาของตัวเอง!
หลันจื่อเกลียดจนแทบจะลอกหนังกลืนกินโจวห้าวทั้งเป็น!
กับการด่าว่าของหลันจื่อ
ดวงตาของโจวห้าวสว่างขึ้นมา!
“หลันจื่อ นางตัวแสบนี่! นางกะหรี่ที่คนขี่นับพันคน แกยังกล้าว่าฉันเหรอ?
“พูดจากใจจริง พวกแกสองพ่อลูก ได้ทำเหมือนฉันเป็นคนไหม?”
“ไม่! พวกแกแค่ ทำเหมือนฉันเป็นหมาตัวหนึ่ง!”
“หมาที่กระดิกหางตัวหนึ่ง หมาที่ไม่คิดจะให้กินเนื้อสักชิ้น!”
“ในเมื่อฉันเป็นหมา เป็นให้ใครก็เป็น! พวกแกมีเงินเท่าคุณหยางไหม? พวกแกมีกำลังอำนาจเท่าคุณหยางไหม?”
พูดอยู่ โจวห้าวลุกขึ้นยืน ชี้ไปที่หลันจื่ออย่างตำหนิต่อว่า!
“นางกะหรี่ วันนี้ฉันจะบอกแก!”
“ฉัน โจวห้าว ถึงแม้จะเป็นหมาตัวหนึ่ง ก็เป็นหมาตัวหนึ่งที่กัดคนเป็น!”
มองดูสภาพบ้าคลั่งของโจวห้าว หลันจื่อก็มีความรู้สึกซับซ้อนแบบหนึ่งขึ้นมา
จู่ๆเธอก็รู้สึกว่า
ตัวเองไม่รู้จักคนที่นอนเตียงเดียวกันมาหลายปีคนนี้แล้ว
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ดี ดีมาก! เป็นสามีที่ดีของฉันจริงๆเลย!” จู่ๆหลันจื่อก็หัวเราะออกมา
โจวห้าวตกตะลึง จากนั้นก็เอ่ยปากอย่างเย็นชา
“หลันจื่อ นี่แกกำลังประชดฉันเหรอ? เชื่อไหมว่า ฉันจะฆ่าแก!”
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นนายก็ฆ่าเธอสิ!”
จู่ๆ
หยางเฟิงหันหัวกลับ เผยฟันขาวออกมา ยิ้มให้โจวห้าว
“อะไรนะ?”
วินาทีนี้
เสียงดังเพี้ยง!
โจวห้าวราวกับถูกฟ้าผ่า!
โจวห้าวตกตะลึงไปเลย
หยางเฟิงพึ่งให้เขาฆ่าพ่อตาของตัวเอง
ตอนนี้ก็จะให้ตัวเองฆ่าภรรยาของตัวเองอีก
นี่เขาจะทำอะไรกันแน่?
เขาคือปีศาจเหรอ?
วินาทีนี้!
หยางเฟิงที่ร่างสูงใหญ่แข็งแกร่ง กลายเป็นน่ากลัวขึ้นมาในสายตาโจวห้าว!
แค่ฟังหยางเฟิงพูดเฉยๆ “นายฆ่าหยางเฟิงไปแล้ว ยังจะสนใจแค่หลันจื่อคนหนึ่งเหรอ? โจวห้าว นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับที่นายจะชดใช้ความผิด อย่าพลาดโดยเด็ดขาด!”
ปีศาจ!
ปีศาจจริงๆ!
หยางเฟิง ก็คือปีศาจในหมู่ปีศาจ!
เขานำพาตัวเองไปสู่ขุมนรกทีละก้าว
แต่โจวห้าวไม่สามารถปฏิเสธได้!
ความแค้นของเขากับตระกูลหลัน ถึงขั้นไม่ตายไม่เลิกละกันแล้ว
ถ้าไม่ฆ่าหลันจื่อ
ต่อไปหลันจื่อ ก็จะฆ่าตัวเอง!
ฟู้!
ฟู้!
การหายใจของโจวห้าว ค่อยๆหนักขึ้นมา
สีหน้าของเขา ก็ดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที!
เขาเงยหน้าขึ้นมองหลันจื่อ ดวงตาทั้งคู่ก็เผยแสงกระหายเลือด
ปืนในมือ มุ่งเป้าไปที่หลันจื่อ
“อย่า อย่านะ……”
เห็นสถานการณ์นี้
หลันจื่อตื่นตระหนก!
เธอไม่อยากตายไปเร็วขนาดนี้!
เธอพึ่งอายุยี่สิบกว่า เธอยังมีเวลาอีกมากมายที่จะใช้
ตึกตัก!
หลันจื่อร้องไห้คุกเข่าลง!
เธอมองดูโจวห้าว อ้อนวอนอย่างขมขื่น “โจวห้าว อย่าฆ่าฉันนะ เห็นแก่ที่พวกเราเป็นสามีภรรยากัน นายปล่อยฉันไปเถอะ!”
พุท!
พุท!
การหายใจของโจวห้าว เริ่มหนักขึ้นมาอีก!
บนหน้าก็เผยความทำไม่ลงออกมา
ไม่ว่าจะยังไง หลันจื่อก็เป็นภรรยาของตัวเอง
พวกเขาเคยมีช่วงเวลาดีๆช่วงหนึ่ง
แต่
หยางเฟิง ปีศาจนี้!
อยู่ข้างๆพวกเขานี่เอง!
เขาไม่ฆ่าหลันจื่อ
หยางเฟิงก็จะฆ่าเขา
โจวห้าวกัดฟันพูด “หลันจื่อ ไม่ใช่ว่าฉันจะฆ่าเธอ ฉันก็ถูกบีบบังคับ!”
หลันจื่อรู้สึกตัวขึ้นมา
เธอหันหัวกลับ มองดูหยางเฟิง ต่ำต้อยถึงที่สุด “พี่เขย! พี่เขยหยางเฟิง! ขอร้องพี่ปล่อยฉันไปเถอะ! เห็นแก่ที่ฉันเป็นผู้น้องของเย่เมิ่งเหยียน……”