มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 596
“สำหรับคำขอสุดท้ายของฉัน มันก็ค่อนข้างง่ายมากเหมือนกัน ทั้งหมดที่นายต้องทำก็คือ สอนบทเรียนให้คน ๆ หนึ่งโดยการบังคับให้เขาปิดร้านของเขาไปอย่างถาวรซะ นอกจากนี้ เขาก็ค่อนข้างเป็นคนที่แย่มากอยู่แล้ว ดังนั้นนายก็ไม่ได้ถูกทำให้อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเหมือนกัน!” ซาเวียกล่าว
“แล้วคน ๆ นี้เป็นใครกันแน่ล่ะ?” เจอรัลด์ถาม
“เขามีชื่อว่า ฮิว ลินช์ เขามาจากหมู่บ้านเดียวกันกับพ่อแม่ของฉัน และเขาก็เคยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพ่อของฉันในอดีต แต่อย่างไรก็ตาม เพื่อเริ่มต้นธุรกิจในเมย์เบอร์รี่ เขายืมเงินไปจากครอบครัวของฉัน 10,000 ดอลลาร์ หลังจากกลายมาประสบความสำเร็จในสุด ฮิวก็ไม่เคยคิดที่จะจ่ายหนี้ที่เขาเป็นหนี้พวกเราเลย และนั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดเกี่ยวกับเขาเหมือนกัน! นายจำตอนที่ฉันเล่าให้นายฟังว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากฉันขอลากลับบ้านไปในช่วงปีสองได้ไหม? กลับกลายเป็นว่าฮิวคือ คนที่จ้างคนให้มาทุบตีพ่อของฉันน่ะสิ!” ซาเวียตอบขณะที่เธอค่อย ๆ เงียบลงหลังจากอธิบายสถานการณ์
เธอกำลังพูดถึงอดีตของพวกเขาไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ตามปกติแล้วก็นั่นคงจะทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดอยู่
“ฉันจำได้ แต่ทำไมเธอถึงขอให้ฉันช่วยล่ะ? เธอก็มีช่องทางในการสั่งสอนบทเรียนให้เขาด้วยตัวเองอย่างชัดเจนในตอนนี้แล้วหนิ!”
ซาเวียเพียงยิ้มเยาะขณะที่เธอตอบ “ถ้าฉันเป็นคนที่ทำมัน เขาก็อาจจะจำเหตุการณ์ในปีต่อ ๆ ไปไม่ได้น่ะสิ นอกจากนี้ มันก็จะไม่เป็นการสะดวกสำหรับฉันที่จะใช้คนของตระกูลหลง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เหตุผลหลักที่ฉันขอความช่วยเหลือของนายเป็นเพราะนายมีชื่อเสียงในเมย์เบอร์รี่ ให้นายทำเรื่องนี้ให้แทนฉัน แน่นอนว่าจะทิ้งผลกระทบที่ยาวนานให้เขาแน่!”
“เอาล่ะ คน ๆ นั้นก็ชั่วร้ายพอที่ให้ฉันจัดการอย่างแน่นอนอยู่แล้ว ฉันจำได้ตอนที่เขาสั่งให้คนมาซุ่มโจมตีเธอที่มหาวิทยาลัย เขาเป็นคนเดียวกันกับผู้ก่อตั้งบาร์ใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขานึกถึงอดีตของพวกเขาด้วยกัน
“ใช่ นั่นคือเขา! นายรู้ไหม เขายังลักพาตัวหญิงสาวสองสามคนไปจากหมู่บ้านของฉัน และพวกเธอทุกคนก็ถูกทำให้ย่อยยับกันในตอนนี้ แม้แต่น้องสาวของฉันก็เกือบจะประสบกับชะตาเดียวกัน… นายไม่คิดว่าเขาสมควรได้รับการลงโทษที่เลวร้ายที่สุดเหรอ?”
“ก็ได้ ฉันจะช่วยเธอจัดการกับเขา ด้วยเงื่อนไขหนึ่ง อย่าคิดที่จะมุ่งเป้ามาที่เพื่อนของฉันอีก!”
“ตกลง! ฉันจะสั่งให้ลูกน้องของฉันจากไป เดี๋ยวนี้แหละ!”
หลังจากกล่าวไปแบบนั้น ซาเวียก็หันหลังกลับและเข้าไปในรถของเธออีกครั้ง จากนั้นคนขับรถก็ขับรถพาเธอไป
เมื่อเห็นว่ารถจากไปแล้ว ทั้งเอเดนและโยเอลก็รีบเข้ามาหาเจอรัลด์กัน
“คุณคลอฟอร์ด คุณพูดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นกัน? คุณไม่คิดว่าวันนี้คุณให้เกียรติเธอมากเกินไปเล็กน้อยหรอกเหรอ?”
“ถูกต้อง! เอเดนกล่าว เขารู้สึกโกรธแทนเจอรัลด์ เมื่อเขาได้ยินความเห็นของโยเอล
“ผมก็พอเข้าใจนะว่าทำไมคุณถึงคิดแบบนั้น แต่รู้เอาไว้แค่ว่าผมไม่ได้กลัวเธอแน่นอน ผมแค่ไม่อยากจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอไปมากกว่านี้อีก ด้วยโชคช่วย เมื่อความโกรธทั้งหมดของเธอถูกระบายออกมา เธอก็จะไม่สร้างความยุ่งเหยิงให้ผมต้องจัดการอีกต่อไปและเราก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันและกันหลังจากนั้น!” เจอรัลด์ตอบอย่างใจเย็น
“อีกอย่าง ผมจำเป็นต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากนั้น พวกคุณทั้งคู่จะต้องตามผมไปที่ ๆ หนึ่ง ในขณะเดียวกันนี้ เตรียมคนของเราให้พร้อมด้วยล่ะ! พวกเราจะไปทำบางอย่างด้วยกัน!” เจอรัลด์สั่งทั้งเอเดน และโยเอล
“ได้เลย คุณคลอฟอร์ด! พวกเราจะเริ่มเตรียมการเดี๋ยวนี้แหละ!”
แม้พวกเขาไม่รู้แน่ชัดว่าสถานการณ์นี้เกี่ยวกับอะไรกัน พวกเขาก็เริ่มต่อสายโทรออกกันสองสามสายอย่างรวดเร็ว โดยไม่ได้ถามกับเจอรัลด์ใด ๆ ต่อ
เจอรัลด์เองก็ย้อนกลับไปที่เมาน์เทน ท็อป วิลล่า เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา
เมื่อพวกเขาทั้งสามคนเสร็จกันเรียบร้อยแล้ว เอเดนจึงขับรถพาพวกเขาไปที่บาร์ขนาดเล็กแห่งหนึ่งในเมย์เบอร์รี่ ภายใต้คำสั่งการของเจอรัลด์
“คุณคลอฟอร์ด พวกเราจะทำอะไรที่นี่กันแน่เนี่ย?” โยเอลถามหลังจากพวกเขาทั้งสามคนลงจากรถมา
โดยการพ่นบุหรี่ที่เพิ่งจุดของเขา เอเดนยิ้มขณะที่เขาพูดขึ้นมา “ผมได้ยินมาว่าสถานที่นี้เหมือนจะไม่ได้รับอนุญาต”
“นายได้ยินมาถูก พวกเรามาที่นี่เพราะเรื่องผิดกฏหมายบางอย่างที่กำลังเกิดขึ้นในบาร์เล็ก ๆ แห่งนี้” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับหัวเราะอย่างขมขื่น
“จริงเหรอเนี่ย? อย่าบอกผมนะว่าคุณที่นี่เพื่อจะมีเซ็กส์น่ะ?” โยเอลถาม รู้สึกช็อก
“ไร้สาระน่า! วันนี้ พวกเรามาที่นี่เพื่อ…”
จากนั้นเจอรัลด์ก็เริ่มกระซิบกับโยเองและเอเดน เมื่อการอธิบายของเขาสิ้นสุดลง สายตาของพวกเขาทั้งคู่ก็เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นกัน ด้วยแผนการที่ชัดเจน จากนั้นพวกเขาทั้งสามคนจึงก้าวเข้าไปในบาร์กัน
เมื่อเข้ามายังห้องโถงขนาดใหญ่แล้ว พวกเขาก็เลือกโต๊ะมั่ว ๆ และนั่งลงกัน ทันทีทันใดหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็เริ่มมองสถานที่อย่างลวก ๆ
เพียงไม่นาน ก่อนที่ชายวัยกลางคนหัวล้านพร้อมกับรอยสักรูปเสือทั่วร่างกายของเขาจะดึงความสนใจของเจอรัลด์เอาไว้ ผู้ชายคนนั้นกำลังพูดคุยกับคนสองสามคนจากชุมชนที่อยู่ใกล้บาร์ พร้อมกับเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงไว้
เจอรัลด์รู้ได้แน่นอนว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร เขาคือ คนที่เป็นหนี้พ่อของซาเวีย
ตอนที่ผู้ชายคนนั้นพยายามสร้าความเดือดร้อนให้ซาเวียในอดีต เจอรัลด์ก็เคยถูกทุบตีโดยลูกน้องของเขาเช่นกัน ถ้ามันไม่ใช่เพราะซาเวียพูดถึงเหตุการณ์นั้นขึ้นมาอีกครั้งละก็ เจอรัลด์ก็คงจะจำไม่ได้ว่ามันเกิดขึ้นในตอนแรกหรอก
แต่อย่างไรก็ตาม แทนที่จะแก้แค้นเป็นการส่วนตัว เจอรัลด์เพียงมาที่นี่เพื่อสะสางเรื่องให้ซาเวียเท่านั้น เนื่องจากเขาสัญญาเอาไว้ว่าจะช่วยเหลือเธอ ไม่อย่างงั้นละก็ เขาก็คงจะไม่แม้แต่จะสนใจที่จะมาที่นี่ในตอนแรกด้วยซ้ำ
“ดิฉันขอรับออเดอร์ได้ไหมค่ะ คุณผู้ชาย?” ผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวอย่างสาวยงามถามขึ้นมาขณะที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
เจอรัลด์ที่ตอนนี้กำลังนอนเหยียดอยู่บนโซฟาโดยการเอาขาของเขาก่ายไว้บนโต๊ะ เพียงหลับตาลงขณะที่เขาพูดขึ้นมา “ผมไม่สนใจที่จะสั่งอะไร”
“งั้น…งั้นเหรอคะ? แต่คุณผู้ชายคะ พวกเราเสนอทุกประเภทของ”
“ไสหัวไปซะ! เธอไม่เข้าใจภาษาอังกฤษหรือไง? เขาพูดว่าเขาไม่สนใจที่จะสั่งอะไรไง!” เอเดนตะโกนขึ้นมาขณะที่เขาลุกยืนขึ้น และเตะโต๊ะไปด้านข้าง